1. Shpallja e Librit (Kur’anit) është nga Allahu, i Gjithëfuqishmi, më i Urti Gjithëgjykues.
2. Vërtet që Ne ta kemi zbritur Librin ty (O Muhammed) me të vërtetën. Adhuro pra Allahun (Një e të Vetëm) duke plotësuar detyrat e Fesë së Tij me çiltërsi e përkushtim vetëm për Hir të Tij.
3. Medoemos se feja e vërtetë (adhurimi, përkushtimi e nënshtrimi) është vetëm për Allahun. Dhe ata që zgjedhin për mbrojtës e ndihmues të tjerë në vend të Tij (thonë): “Ne i adhurojmë ata vetëm që ata të mund të na afrojnë tek Allahu.” Padyshim që Allahu do të gjykojë mes tyre në lidhje me atë për çfarë ata ndryshuan. Sigurisht që Allahu nuk e udhëzon atë që është gënjeshtar, mohues.
4. Po të kishte dashur Allahu të merrte për Vete bir (ose fëmijë), Ai do të zgjedhte kë të donte nga gjithë ç’krijoi Ai. Lavdi i qoftë Atij! (Ai është lart, larg këtyre gjërave). Ai është Allahu, Një i Vetëm, i Papërballueshmi, më i Larti.
5. Ai ka krijuar qiejt dhe tokën me të vërtetën. Ai ditën e mbështjell me natë dhe natën me ditë (rrjedhin dhe mbulojnë njëra-tjetrën). Dhe Ai ka nënshtruar diellin dhe hënën (në Ligjin e Tij), secili duke rendur (në drejtimin e caktuar) për një kohë të përcaktuar. A nuk është pra Ai i Gjithëfuqishmi, gjithnjë Falësi i Madh?
6. Ai ju krijoi ju nga një njeri i vetëm (Ademi), pastaj bëri prej tij bashkëshorten (palën) e tij (Havanë). Dhe Ai zbriti për ju nga bagëtitë tetë palë (nga delet dy, mashkull dhe femër dhe po kështu dy nga dhitë, dy nga gjedhet dhe dy nga deveja). Ai ju krijon ju në barkun (mitrat) e nënave tuaja, krijim pas krijimi (hap pas hapi në faza të caktuara) nën tri perde errësire (membrana mbuluese, mitra dhe barku i nënës): I Tillë është Allahu, Zoti juaj. I Tij është Mbisundimi. La ilahe il-la huve - Nuk ka të adhuruar tjetër të merituar përveç Atij. Si atëherë jeni larguar?
7. Nëse nuk besoni, atëherë nuk ka dyshim se Allahu nuk ka nevojë për ju, ndërsa Ai nuk do për robët e Tij mosbesimin. E nëse ju jeni falënderues (duke qenë besimtarë të Tij në Islam), Ai është i Kënaqur nga kjo për ju. Asnjë i ngarkuar nuk do të mbajë barrën e dikujt tjetër (veçse barrën e vet), pastaj te Zoti juaj është kthimi juaj, kështu që Ai do t’ju bëjë të njohur juve me çfarë patët punuar. Vërtet që Ai është i Gjithëditur për çfarë ka në gjokse (të njerëzve).
8. Dhe kur njeriun e godet ndonjë e keqe, ai i lutet fort Zotit të tij duke iu kthyer Atij me pendim, por kur Ai i dhuron ndonjë mirësi atij nga Vetja e Tij, ai harron atë për të cilën ai thirri më parë dhe i vë shokë Allahut, me qëllim që të humbë të tjerë nga Udha e Tij. Thuaj: “Kënaquni e shijoni në qejfin tuaj për pak kohë; padyshim që ju jeni nga banorët e Zjarrit!”
9. A është ai i cili është i nënshtruari i Allahut, i cili bie në sexhde e qëndron në falje gjatë orëve të natës duke pasur frikë Jetën e Pastajme dhe duke shpresuar për Mëshirën e Zotit të tij (si ai që mohon e nuk beson)? Thuaj: “A janë ata që dinë, njësoj me ata që nuk dinë?” Janë vetëm njerëzit e brumosur me mendje të shëndoshë të cilët me të vërtetë do të përkujtojnë (e do të marrin mësim nga Fjalët dhe Shenjat e Allahut).
10. Thuaj (O Muhammed): “O robët e Mi që besoni (në Njësinë e Allahut, në Islam)! Kini frikë Zotin tuaj dhe plotësoni detyrimin ndaj Tij. Më i miri (shpërblim) është për ata që bëjnë mirë në këtë botë dhe toka e Allahut është e gjerë (kështu që nëse nuk mund të adhuroni Allahun e të plotësoni fenë në një vend, shkoni atje ku mundeni për këtë)! Vetëm ata që janë të duruar do të marrin shpërblimin e tyre plotësisht dhe pa kufi.”
11. Thuaj (O Muhammed): “Me të vërtetë që jam urdhëruar të adhuroj Allahun (Një e të Vetëm) duke plotësuar detyrat e Fesë së Tij me çiltësi e përkushtim vetëm për Hir të Tij (dhe jo për t’u dukur, si dhe të mos i bashkoj gjë Atij në adhurim).
12. Dhe më është urdhëruar që të jam i pari i muslimanëve (i të nënshtruarve ndaj Vullnetit të Allahut).”
13. Thuaj (O Muhammed): “Me të vërtetë që kam frikë ndëshkimin e një Dite të Madhe, nëse nuk i bindem Zotit tim.”
14. Thuaj (O Muhammed): “Vetëm Allahun unë e adhuroj, duke plotësuar detyrat e Fesë së Tij me çiltërsi e përkushtim vetëm për Hir të Tij.”
15. Ndërsa ju adhuroni ç’të doni në vend të Tij. Thuaj: “Të humburit janë ata që do të humbin vetveten dhe familjet e tyre Ditën e Kijametit. A nuk është kjo tamam humbja e qartë?”
16. Ata do të kenë mbulesa Zjarri përsipër tyre dhe shtroja (Zjarri) poshtë tyre; me këtë Allahu i frikëson robët e Tij: “O robët e Mi! M’u frikësoni pra Mua!”
17. Ata që i shmangen e i largohen Tagutit (zotave, idhujve e perëndive të rreme) duke mos i adhuruar ato dhe që i kthehen Allahut me pendim, mu për këta janë përgëzimet e mëdha. Shpallu pra lajmin e gëzuar robëve të Mi, -
18. Të cilët dëgjojnë Fjalën (La ilahe il-la Allah - askush nuk ka të drejtë, nuk meriton e nuk duhet adhuruar përveç Allahut) dhe ndjekin më të lartën prej saj; mu këta janë ata të cilët i ka udhëzuar Allahu, mu këta janë njerëzit e brumosur me mendje të shëndoshë.
19. A është pra ai, ndaj të cilit Fjala e ndëshkimit është e merituar dhe e përligjur (njësoj me atë i cili i largohet çdo të keqeje)? Pra, a ti do ta shpëtosh atë që është në Zjarr?
20. Por ata që e kanë frikë Allahun dhe e plotësojnë detyrimin ndaj Zotit të tyre, mu për këta janë ndërtuar dhomat e larta njëra mbi tjetrën, nën të cilat rrjedhin lumenj. (Ky është) Premtimi i Allahut: Allahu kurrë nuk e thyen Premtimin.
21. A nuk e shihni se Allahu zbret nga qielli ujë dhe e bën atë të përshkojë tokën nëpër burime, pastaj me anë të tij prodhon drithëra të ngjyrave të ndryshme, pastaj ato fishken dhe ju i shihni të zverdhen, pastaj Ai i bën të thata e të thërmuara? Vërtet që në këtë është një Mesazh përkujtimi për njerëzit e brumosur me mendje të shëndoshë.
22. A është ai të cilit Allahu ia ka hapur gjoksin në Islam duke qenë në dritë prej Zotit të tij (si ai që nuk është musliman)? Mjerë për ata pra, zemrat e të cilëve janë ngurtësuar ndaj përkujtimit të Allahut! Ata janë në gabim e humbje të qartë!
23. Allahu zbriti Fjalën më të shkëlqyer, një Libër (këtë Kur’an) pjesët e të cilit i përngjasin njëra-tjetrës në mirësi e vërtetësi (në përputhje të plotë me tërësinë e tij), shpesh i përsëritur. Lëkurat e atyre që kanë frikë Zotin e tyre rrënqethen prej tij (kur e lexojnë ose e dëgjojnë atë). Pastaj lëkura dhe zemra e tyre zbutet te kujtimi i Allahut. Ky është Udhëzimi i Allahut. Ai udhëzon nëpërmjet tij kë do Ai dhe cilindo që e humb Allahu, atëherë për të nuk ka asnjë udhëzues.
24. A është ai i cili do të përballojë me fytyrën e tij ndëshkimin më të tmerrshëm Ditën e Kijametit (si ai që do të hyjë me paqë në Xhennet)? Dhe do t’u thuhet Dhalimunëve (mohuesve, keqbërësve): “Shijoni atë që keni fituar!”
25. Ata para tyre përgënjeshtruan, kështu që atyre u erdhi dënimi nga nuk e merrnin vesh.
26. Kështu pra Allahu i bëri ata të shijojnë turpin në jetën e dynjasë, por shumë më i madh është ndëshkimi në Jetën e Pastajme, veç sikur ta dinin!
27. Në të vërtetë, Ne kemi sjellë për njerëzit në këtë Kur’an çdo lloj shembulli përngjasues, me qëllim që ata të mendojnë e të përkujtojnë.
28. Një Kur’an Arabisht pa asnjë shtrembërim në të, me qëllim që ata të mund t’i largohen çdo të keqeje që ka urdhëruar Allahu, t’i frikësohen dhe të përmbushin detyrimin ndaj Tij.
29. Allahu ju sjell një shembull përngjasues: një rob e kanë në bashkëpronësi disa pronarë së bashku (si ata që adhurojnë shumë zota përkrah a përveç Allahut) që hahen me njëri-tjetrin dhe një rob i cili i përket plotësisht një pronari të vetëm (si ata që adhurojnë Allahun, Një e të Vetëm). A janë këta të dy të barabartë në krahasim? Gjithë lavdërimet dhe falënderimet i qofshin Allahut! Por shumica e tyre nuk e dinë.
30. Sigurisht që ti (O Muhammed) do të vdesësh dhe padyshim që edhe ata do të vdesin,
31. Pastaj Ditën e Ringjalljes, para Zotit tuaj ju do të haheni e do të kundërshtoheni mes njëri-tjetrit.
32. Kush bën atëherë më tepër padrejtësi se sa ai i cili shpif gënjeshtër kundër Allahut dhe mohon të vërtetën kur ajo i vjen atij!? A nuk është në Xhehenem vendbanimi për mohuesit?
33. Dhe ai (Muhammedi sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) i cili erdhi dhe solli të vërtetën dhe e vërteton atë (ai dhe ata që besuan në të, në këtë Besim të Pastër Islam), mu këta janë vërtet ata El-Muttekunë (të përkushtuarit në Besimin e Pastër Islam).
34. Ata do të kenë gjithçka që do të dëshirojnë tek Zoti i tyre. Ky është shpërblimi i Muhsinunëve (mirëpunuesve në Rrugë të Allahut).
35. Që Allahu të mund të fshijë prej tyre e të falë nga çfarë kanë bërë dhe t’i shpërblejë ata për veprat më të mira që ata gjithnjë i bënë.
36. A nuk është Allahu më i Mjaftueshmi për robin e Tij? Prapëseprapë ata mundohen të të frikësojnë ty me ata (idhuj, zota të rremë që ata i adhurojnë) në vend të Atij! Dhe atë që e humb Allahu, për të nuk ka më udhëzues.
37. Dhe këdo që e udhëzon Allahu, për të nuk ka më kush që ta humbë. A nuk është Allahu i Gjithëfuqishmi, Zotëruesi i Shpagimit?
38. Dhe padyshim, nëse i pyet ata: “Kush i krijoi qiejt dhe tokën”, sigurisht që do të thonë: “Allahu.” Thuaju: “Më thoni pra, gjërat që ju i lutni në vend të Allahut, - nëse Allahu do të donte të më bënte mua ndonjë të keqe, a do të mundeshin ata ta largonin të keqen e Tij, apo nëse Ai do të donte të më bënte mua ndonjë të mirë, a do të mundeshin ata ta ndalonin Mëshirën e Tij?” Thuaju: “Më se i Mjaftueshëm për mua është Allahu dhe ata që i mbështeten, le të mbështeten vetëm tek Ai.”
39. Thuaj (O Muhammed): “O populli im! Punoni sipas rrugës suaj, (se) vërtet edhe unë po punoj (sipas rrugës sime), pastaj do të mësoni -
40. Kujt do t’i vijë ndëshkimi turpërues dhe mbi kë do të zbresë ndëshkimi i përhershëm.”
41. Me të vërtetë që Ne të kemi zbritur ty (O Muhammed) Librin (Kur’anin) për njerëzimin me të vërtetën. Kësisoj, kushdo që pranon udhëzimin, kjo është për veten e tij dhe kushdo që largohet nga e drejta, ai gabon vetëm në humbje të vetes së vet. Dhe ti nuk je Vekil (dorëzanë, kujdestar) mbi ta.
42. Është Allahu i Cili merr shpirtrat në kohën e vdekjes së tyre dhe ata që nuk vdesin gjatë gjumit të tyre. Ai i mban ata (shpirtra) për të cilët Ai ka vendosur vdekjen dhe i dërgon të tjetrët për një kohë të përcaktuar. Vërtet që në këtë ka shenja treguese për popullin që mendon.
43. A kanë marrë të tjerë si ndërmjetësues në vend të Allahut? Thuaju: “Edhe pse ata nuk kanë fuqi mbi asgjë dhe as nuk janë që mendojnë?”
44. Thuaju: “Allahut i takon gjithë ndërmjetësimi. Atij i përket Mbizotërimi i qiejve dhe i tokës. Pastaj tek Ai do të ktheheni.”
45. Dhe kur përmendet Allahu Një dhe i Vetëm, zemrat e atyre që nuk besojnë në Jetën e Pastajme, mbushen me neveri, ndërsa kur atyre u përmenden ata (që i lusin e iu nënshtrohen në vend të Allahut, çfarëdo të adhuruarish qofshin si idhuj, yje, pemë, kafshë, njerëz, shenjtorë, të vdekur ose njerëz të lartë, melekë, xhinde e të tjerë si këta sipas besimeve të kota të ndryshme që i vënë shokë Allahut, që adhurojnë të tjerë përkrah ose në vend të Allahut) në vend të Tij, kur ja, gëzohen pa masë!
46. Thuaj: “O Allah! Filluesi (Krijuesi) i qiejve dhe i tokës! I Gjithëdituri i Gajbit (të fshehtës e të padukshmes) dhe i të dukshmes, Ti do të gjykosh ndërmjet robëve të Tu për çfarë ata ndryshuan e u kundërshtuan mes tyre.”
47. Edhe sikur ata që bënë padrejtësi dhe u gabuan (politeistë dhe mohues të Njësisë së Allahut) të kishin mbarë gjithçka në tokë dhe një herë tjetër po aq, padyshim që do ta jepnin si shpërblim në këmbim të vetvetes Ditën e Ringjalljes nga ndëshkimi i tmerrshëm dhe do t’u shfaqet nga Allahu çfarë ata as që e llogarisnin.
48. Dhe të këqiat nga ato që ata vetë i fituan, do t’u shfaqen përpara atyre dhe ajo me të cilën qenë tallur, do t’i rrethojë plotësisht ata!
49. Kur njeriun e godet fatkeqësi, Na thërret Ne (për ndihmë). Pastaj, kur Ne e kemi (shpëtuar atë nga e keqja dhe e kemi) ndryshuar atë në mirësi nga Ne, ai thotë: “Vetëm nga mençuria (që kam) e fitova atë.” Por përkundrazi, është vetëm një provë, por shumica e tyre nuk e dinë!
50. Vërtet që edhe ata para tyre e thanë këtë, por gjithë ajo që ata patën fituar, nuk u vlejti aspak e nuk u solli asnjë përfitim.
51. Kështu pra, përfundimet e këqija të asaj që ata fituan i mbërthyen ata. Edhe ata që i bënë keq këtyre (njerëzve tek të cilët u dërgove ti Muhammed), do të mbërthehen nga përfundimet e këqija (ndëshkimi) për atë që ata vetë e fituan dhe nuk do të jenë kurrë në gjendje të shpëtojnë.
52. A nuk e dinë ata se Allahu e shton Rizkun (furnizimin e mirësitë) për atë që do Ai dhe e pakëson atë (për kë Ai do)? Me të vërtetë që këtu ka tregues të qartë për popullin që beson!
53. Thuaj: “O robët e Mi që i keni tejkaluar caqet kundër vetvetes (duke kryer ligësi e gjynahe)! Mos i humbni shpresat nga Mëshira e Allahut, vërtet që Allahu i fal të gjitha gjynahet. Vërtet që Ai është gjithnjë Falësi i Madh, Mëshirëploti.
54. Dhe kthehuni me pendim e përkushtim me Besim të vërtetë tek Zoti juaj dhe nënshtrojuni Atij në Islam si muslimanë, para se t’ju vijë ndëshkimi, (sepse) atëherë nuk do të ndihmoheni.
55. Dhe ndiqni më të mirën që ju është zbritur nga Zoti juaj (Kur’ani dhe gjithë ç’përmban ai nga mësimet dhe ndalimet e Islamit), para se t’ju vijë ndëshkimi papritmas duke mos e ndjerë aspak!
56. Që të mos thotë dikush: ‘Medet për mua! Ah, që isha i pabindur ndaj Allahut (nuk bëra çfarë urdhëroi Allahu të bëj) dhe nuk isha veçse prej atyre që e përqeshën (të vërtetën)!’
57. Apo të mos thotë: ‘Veç sikur të më kishte udhëzuar Allahu, do të kisha qenë me të vërtetë prej Muttekunëve (të përkushtuarve në Besimin e Pastër Islam).’
58. Apo të mos thotë kur të shohë ndëshkimin: ‘Veç sikur të më jepej edhe njëherë rasti (të kthehesha në dynja), do të kisha qenë me të vërtetë prej Muhsininëve (mirëpunuesve në Rrugë të Allahut).’
59. (Do t’u thuhet): “Po! Por në të vërtetë ty të erdhën Ajetet e Mia (provat, shenjat, shpalljet) dhe ti i mohove ato dhe u bëre tepër krenar dhe ishe nga mosbesimtarët!’”
60. Dhe Ditën e Kijametit do t’i shohish ata që shpifën kundër Allahut, - fytyrat e tyre do të jenë të nxira. A nuk është në Xhehenem një vendbanim për mendjemëdhenjtë mospërfillës?
61. Dhe Allahu do t’i shpëtojë ata që qenë Muttekunë (të përkushtuar në Besimin e pastër Islam) në vendet e tyre të shpëtimit e të fitores (në Xhennet). Asnjë e keqe nuk do t’i prekë dhe as nuk do të kenë hidhërim ndojëherë.
62. Allahu është Krijues i çdo sendi dhe Ai është Vekil (Kujdestar, Ruajtës, Rregullues) mbi gjithçka.
63. Të Tij janë çelësat e qiejve dhe të tokës; dhe ata që u bënë mohues ndaj Ajeteve të Allahut (provave, shenjave, shpalljeve), mu këta janë ata të humburit.
64. Thuaju: “A më urdhëroni mua që të adhuroj tjetër në vend të Allahut, o ju të marrë?”
65. Dhe sigurisht që tashmë të është shpallur ty (O Muhammed) si dhe atyre (të Dërguarve) para teje: “Në qoftë se bashkoni të tjerë në adhurim me Allahun, sigurisht që gjithë veprat tuaja do të jenë të pavlera dhe padyshim që do të ishe nga të humburit.”
66. Përkundrazi, adhuro Allahun (Një të Vetëm) dhe ji prej falënderuesve.
67. Ata nuk i bënë vlerësim të drejtë Allahut siç duhet e siç i takon Atij. Dhe Ditën e Kijametit gjithë toka do të jetë e mbështjellë në Dorën e Tij të Djathtë. I Lavdëruar dhe i Lartë është Ai mbi gjithçka që ata ia mveshin Atij si të barabartë!
68. Dhe do t’i fryhet Surit dhe gjithkush që është në qiej dhe gjithkush që është në tokë do të shuhen (do të bien në zali, në gjumë të gjatë), përveç atij që do Allahu. Pastaj do t’i fryhet për herë të dytë dhe ja! Kur t’i shohësh, ata të gjithë të ngritur shikojnë (e presin).
69. Dhe toka do të ndriçojë nga drita e Zotit të saj dhe Libri do të vendoset (i hapur), dhe Pejgamberët e dëshmuesit do të sillen përpara, dhe do të gjykohet mes tyre me drejtësi (e me të vërtetën), dhe atyre nuk do t’u bëhet padrejtësi.
70. Dhe çdonjëri do të shpërblehet plotësisht për atë që ka punuar; dhe Ai është më në Dijeni për çfarë ata bëjnë.
71. Dhe ata që nuk besuan, do të drejtohen e do të çohen në grupe në Xhehenem, derisa kur të arrijnë tek ai, dyert do të hapen. Dhe ruajtësit e tij do të thonë: “A nuk ju erdhën juve nga mesi juaj të Dërguarit duke ju bërë të njohur Vargjet e Zotit tuaj dhe duke ju këshilluar për Takimin e kësaj Ditës suaj?” Do të thonë: “Po”, por është përligjur e vërtetuar Fjala e ndëshkimit kundër mosbesimtarëve!
72. Do t’u thuhet: “Hyni në portat e Xhehenemit për të qëndruar atje në të përgjithmonë. Dhe vërtet sa mbetje e keqe për kryelartët!”
73. Dhe ata (El-Muttekunët) që e patën frikë dhe iu përmbajtën detyrimit ndaj Zotit të tyre, do të udhëhiqen në Xhennet grupe-grupe, derisa kur të arrijnë tek ai, dyert do të jenë të hapura. Dhe ruajtësit e tij do të thonë: “Selamun Alejkum” (Paqja qoftë mbi ju)! Punuat mirë, hyni pra, këtu për të banuar në të përgjithmonë.”
74. Dhe ata do të thonë: “Gjithë lavdërimet dhe falënderimet për Allahun i Cili e ka përmbushur Premtimin e Tij për ne dhe na bëri ne të trashëgojmë (këtë) tokë. Ne mund të banojmë në Xhennet nga të duam. E pra, sa shpërblim i Shkëlqyer për punuesit (e mirë e të përkushtuar)!”
75. Dhe do të shihni melekët të rrethojnë Arshin (e Allahut) nga të gjitha anët duke lartësuar Lavditë e Zotit të tyre (Allahut). Dhe ata (gjithë krijesat) do të gjykohen drejt e me të vërtetën dhe do të thuhet: “Gjithë lavdërimet dhe falënderimet i janë Allahut, Zotit të Aleminit (njerëzve, xhindeve e gjithë ç’është)!”
1. Ha, Mim.
2. Shpallja e Librit është nga Allahu, i Gjithëfuqishmi, i Gjithëdituri.
3. Falësi i Madh i gjynahit, Pranuesi i pendimit, i Rrepti në ndëshkim, Dhuruesi (që arrin kudo me mirësitë e Tij), La ilahe il-la Huve (Nuk ka të adhuruar tjetër të merituar përveç Atij). Tek Ai është kthimi i fundit.
4. Askush nuk kundërshton Ajetet e Allahut (provat, shenjat, shpalljet) përveçse ata që mohojnë dhe nuk besojnë. Kësisoj, le të mos gënjejë pra ty (O Muhammed) aftësia e tyre që kapërcejnë nga një vend në një tjetër në tokë (për të plotësuar tekat e për qëllimet e tyre, pasi ndalimi i tyre i fundit do të jetë Zjarri i Xhehenemit).
5. Populli i Nuhut dhe popuj të shumtë pas tyre i përgënjeshtruan (të Dërguarit e tyre) dhe çdo komb (mosbesimtar) u përbetua kundër të Dërguarit të tyre për ta kapur atë dhe kundërshtuar me gënjeshtër, (me qëllim) që me anë të saj të hedh poshtë të vërtetën. Kështu Unë i mbërtheva ata (me ndëshkim) dhe sa i tmerrshëm qe Ndëshkimi Im!
6. Kësisoj Fjala e Zotit tënd u vërtetua dhe u përligj mbi ata që nuk besuan, se ata do të jenë banorët e Zjarrit.
7. Ata (melekë) të cilët mbajnë Arshin (e Allahut) dhe ata rreth tij, lartësojnë lavditë e Zotit të tyre dhe besojnë tek Ai, dhe kërkojnë falje për ata që besojnë (duke thënë): “Zoti ynë! Ti përfshin gjithçka në Mëshirë dhe Dije, fali pra ata që pendohen e ndjekin Udhën Tënde dhe ruaji ata nga ndëshkimi i Zjarrit flakërues!
8. Zoti ynë! Dhe bëj ata të hyjnë në Kopshtet e Begatë të Xhennetit të përhershëm të cilët Ti ua ke premtuar atyre dhe të drejtëve nga të parët e tyre, bashkëshortet e tyre dhe pasardhësit e tyre! Vërtet që vetëm Ti je i Gjithëfuqishmi, më i Urti Gjithëgjykues.
9. Dhe shpëtoj ata (nga ndëshkimi për çfarë ata bënë) nga gjynahet, dhe këdo që Ti e shpëton (e fal nga ndëshkimi për çfarë ata bënë) nga gjynahet atë Ditë, vërtet që atë e ke futur në Mëshirën Tënde.” Dhe kjo është fitorja më e madhe.
10. Atyre që mohuan do t’u thuhet (në Ditën e Ringjalljes): “Mospëlqimi i Allahut ishte më i madh ndaj jush (në jetën e dynjasë ku ju vazhdimisht e mohonit Besimin), se sa neveria ndaj njëri-tjetrit (tash në Zjarrin e Xhehenemit, pasi tash jeni armiq të njëri-tjetrit), kur u ftuat në Besim, por gjithnjë e hodhët poshtë atë.”
11. Ata do të thonë: “Zoti ynë! Ti na ke bërë ne të vdesim dy herë dhe Ti na ke dhënë jetën dy herë! Tash ne i dëshmojmë dhe i pranojmë gjynahet tona. Pra, a ka ndonjë rrugëdalje shpëtimi (nga Zjarri)?” (Tefsir El-Kurtubi).
12. (Du t’u thuhet): “Ky (dënim) është, pse kur bëhej thirrja për të besuar Allahun Një të Vetëm, ju nuk besuat, por kur Atij i viheshin shokë e i mvisheshin të barabartë, ju i besuat këta. Kështu pra, Gjykimi është vetëm i Allahut, më të Lartit, më të Madhit!”
13. Ai është i cili ju shpall qartë Ajetet e Tij (provat, shenjat, shpalljet) dhe zbret për ju (furnizim) nga qielli. Dhe nuk i përkujtojnë veçse ata që i kthehen Allahut në nënshtrim e me pendim.
14. Kësisoj, lutjuni ju vetëm Allahut duke e bërë besimin tuaj të pastër vetëm për Atë Një e të Vetëm, duke iu përkushtuar plotësisht vetëm Fesë së Tij dhe vetëm për Hir të Tij, sado që të urrejnë mosbesimtarët (këtë Besim).
15. (Ai është Allahu) Zotëruesi i Shkallëve e Gradave më të Larta, Zotëruesi i Arshit. Ai dërgon Frymëzimin me Urdhërin e Tij te cilido nga robët e Tij që Ai do, me qëllim që ai (ky rob i Tij i zgjedhur prej Tij i cili merr këtë shpallje) të mund të këshillojë (njerëzit) për Ditën e Takimit të Ndërsjellë (Ditën e Llogarisë).
16. Ditën kur ata të gjithë do të dalin duke mos iu fshehur asgjë e tyre ndaj Allahut. I Kujt është mbretërimi këtë Ditë? (Allahu Vetë do të përgjigjet): është i Allahut Një dhe i Vetëm, i të Papërballueshmit!
17. Këtë Ditë çdokush do të shpërblehet për atë që ka fituar. Asnjë padrejtësi (nuk do t’i bëhet kujt). S’ka dyshim se Allahu është i Shpejti në llogari.
18. Dhe këshilloi ata (O Muhammed) për një Ditë e cila po afrohet (Dita e Llogarisë), kur zemrat do të zënë grykën e njerëzve dhe ata as nuk do të munden t’i kthejnë ato në gjoksin e tyre, as nuk do të munden t’i nxjerrin ato jashtë. Nuk do të ketë as ndonjë që t’u bëhet shok, as ndërmjetësues për Dhalimunët (mohuesit, keqbërësit) të cilëve nuk do t’u kushtohet aspak vëmendje.
19. Allahu njeh shikimet me cep të syrit dhe gjithçka që fshehin gjokset.
20. Dhe Allahu gjykon me drejtësi e me të vërtetën, ndërsa ata (idhuj e çdo i adhuruar tjetër) që ata (politeistët e çdo lloji) u luten në vend të Tij, nuk mund të gjykojnë asgjë. Vërtet që Allahu, Ai është Gjithëdëgjuesi, Gjithëvëzhguesi.
21. A nuk udhëtuan ata nëpër tokë që të shohin se cili ishte fundi i atyre (popujve) para tyre? Ata ishin edhe më lartë në fuqi se këta dhe në gjurmët (që lanë) në tokë, por Allahu i mbërtheu ata në ndëshkim për mëkatet e tyre. Dhe ata nuk patën asnjë që t’i mbronte nga Allahu.
22. Kjo ngaqë tek ata shkuan të Dërguarit me shenja e tregues të qartë, por ata nuk besuan. Kështu pra, Allahu i mbërtheu ata me ndëshkim. Vërtet që Ai është Fuqiploti, i Ashpri në ndëshkim.
23. Dhe padyshim që Ne e dërguam Musain me Ajetet Tona (provat, shenjat, treguesit) dhe me autoritet të qartë -
24. Te Faraoni, Hamani dhe Karuni, por ata e quajtën e i thanë: “magjistar, gënjeshtar!”
25. Pastaj, kur ai u solli të Vërtetën nga Ne, thanë: “Vrisni bijtë e atyre që besojnë me të dhe leni gjallë gratë e tyre”, por përbetimet e mosbesimtarëve nuk janë tjetër, pos dështim!
26. Faraoni tha: “Më lini mua ta vras Musain dhe le të thërrasë Zotin e tij (të më ndalojë)! Kam frikë se ai do t’ju ndërrojë juve fenë tuaj, ose se ai mund të bëjë që të përhapet në tokë e keqja dhe ligësitë!”
27. Musai tha: “Padyshim që unë jam mbështetur tek Zoti im dhe tek Zoti juaj nga çdo kryeneç që nuk beson në Ditën e Llogarisë!”
28. Dhe një njeri besimtar nga familja e Faraonit, i cili e fshehte besimin e tij, tha: “A do të vrasësh një njeri sepse thotë, ‘Zoti im është Allahu’, dhe tashmë ju ka ardhur me shenja e tregues të qartë nga Zoti juaj? Edhe nëse ai është gënjeshtar, mbi të do të jetë (gjynahi) i gënjeshtrës së tij; por nëse ai po e thotë të vërtetën, atëherë mbi ju do të bjerë nga ai (dënim) me të cilin ai ju frikëson.” Vërtet që Allahu nuk e drejton një që është Musrif (politeist, vrasës, shtypës që kalon çdo cak), gënjeshtar!
29. O njerëzit e mi! I juaji është mbretërimi këtë ditë, ju jeni më të lartët në tokë. Por kush do të na shpëtojë ne nga Ndëshkimi i Allahut, nëse bie mbi ne?” Faraoni u tha: “Unë ju tregoj juve vetëm atë që unë e shoh (të drejtë) dhe unë ju udhëzoj vetëm në rrugën e qeverisjes së drejtë!”
30. Dhe ai që besoi, tha: “O njerëzit e mi! Me të vërtetë që kam frikë për ju një përfundim si ajo dita (e shkatërrimit) e popujve të shumtë!
31. Si fati i popullit të Nuhut, edhe Aadit, edhe Themudit, edhe i atyre që erdhën pas tyre. Dhe Allahu nuk dëshiron asnjë padrejtësi për robët e Tij.
32. O njerëzit e mi! Me të vërtetë që kam frikë për ju Ditën në të cilën do të jetë thirrja e përbashkët.”
33. Një Ditë kur do të ktheni shpinën dhe t’ia mbathni duke mos pasur asnjë mbrojtës prej Allahut. Dhe cilindo që e humb Allahu, për të nuk ka udhëzues.
34. Dhe me të vërtetë që juve ju erdhi Jusufi në kohën e shkuar me tregues të qartë, por ju nuk pushuat së dyshuari në atë që ai jua solli, derisa kur ai vdiq, ju thatë: “Asnjë të Dërguar nuk do të çojë Allahu pas tij.” Kështu pra, Allahu i humb rrugën atij i cili është Musrif (politeist, vrasës, shtypës) dhe Murta (ai i cili dyshon në Këshillat e Allahut dhe në Njësinë e Tij).
35. Ata që kundërshtojnë Ajetet e Allahut pa u ardhur atyre asnjë dije e provë, kjo (kundërshti) është mjaft e urryer dhe e neveritur tek Allahu dhe (tek) ata që besojnë. Kësisoj pra, Allahu vulos zemrën e çdo tirani kryelartë (kështu që ata nuk mund ta drejtojnë veten në Udhën e Drejtë).
36. E Faraoni tha: “O Haman! Ndërto për mua një kullë që të mund të arrijë rrugët -
37. Rrugët e qiejve dhe të mund të shoh Zotin e Musait, por unë me të vërtetë që e quaj atë gënjeshtar.” Kështu pra, në sytë e Faraonit u bë joshëse dhe si e drejtë e liga e punëve të tij dhe ai qe i ndaluar nga Udha (e Drejtë). Dhe qëllimi e betimi i Faraonit nuk çoi veçse në humbje dhe shkatërrim.
38. Njeriu që besoi, tha: “O njerëzit e mi! Më ndiqni mua, sepse unë do t’ju udhëzoj në Rrugën e drejtimit të Drejtë.
39. O njerëzit e mi! Nuk ka dyshim se kjo jetë e kësaj bote nuk është veçse një kënaqësi (e shpejtë, e përkohshme), dhe sigurisht se Jeta e Fundit, ajo është banesa që do të mbetet përgjithmonë.
40. Kushdo që bën një vepër të keqe, nuk do të shpërblehet veçse me një të tillë si ajo dhe kushdo që bën një vepër të mirë e të drejtë, qoftë burrë apo grua duke qenë besimtar i vërtetë (në Njësinë e Allahut), të tillët do të hyjnë në Xhennet në të cilin do t’u shërbehet (me të gjitha të mirat pa masë e) pa kufi.
41. Dhe o njerëzit e mi! Si është kjo? Unë ju ftoj në shpëtim, ndërsa ju më ftoni në Zjarr!
42. Ju më ftoni të mohoj Allahun dhe të bashkoj me Të të tjerë në adhurim përkrah Tij, gjë për të cilën unë nuk kam asnjë dije. Dhe Unë ftoj tek i Gjithëfuqishmi, gjithnjë Falësi i Madh!
43. Nuk ka dyshim se ju më ftoni mua (të adhuroj) te një i cili nuk mundet t’i përgjigjet lutjes sime në këtë botë apo në Jetën e Fundit. Dhe kthimi ynë do të jetë tek Allahu dhe padyshim që El-Musrifunët (politeistët, vrasësit, shtypësit që kalojnë çdo kufi), ata do të jenë banorët e Zjarrit!
44. Dhe juve do t’ju bjerë ndërmend çfarë po ju them. Dhe çështjen time unë ia lë Allahut. Vërtet që Allahu është Gjithëvëzhgues i robëve (të Tij).”
45. Kështu Allahu e shpëtoi atë (besimtarin) nga poshtërsitë që ata i kurdisën, ndërsa njerëzit e Faraonit i rrethoi ndëshkimi i keq.
46. Përballë Zjarrit ata do të sillen mëngjes e mbrëmje dhe Ditën kur do të vendoset Ora (do t’u thuhet melekëve): “Futeni popullin e Faraonit në ndëshkimin më të rreptë!”
47. Dhe kur të jenë duke u grindur në Zjarr, të dobëtit do t’u thonë atyre që ishin kryelartë: “Vërtet që ne ju ndoçëm ju. A mundeni tash të merrni prej nesh ndopak nga Zjarri?”
48. Ata që ishin kryelartë do të thonë: “Ne jemi të gjithë në këtë (Zjarr)! Vërtet që Allahu ka gjykuar mes robëve (të Tij)!”
49. Dhe ata në Zjarr do t’u thonë ruajtësve (melekëve) të Xhehenemit: “Lutjuni Zotit tuaj të na e lehtësojë neve ndëshkimin për një ditë!”
50. Ata (rojet) do t’u thonë: “A nuk erdhën tek ju të Dërguarit me dëshmi e prova të qarta?” Do të thonë: “Po (na kanë ardhur).” Do t’u përgjigjen: “Thërrisni atëherë (si të doni)! Dhe thirrja e mosbesimtarëve s’është veçse (endje) në humbje!”
51. Sigurisht që Ne do t’i nxjerrim fitimtarë të Dërguarit Tanë dhe ata që besojnë (në Allahun Një, në Islam) në jetën e kësaj bote dhe Ditën kur do të ngrihen e të paraqiten dëshmuesit (Ditën e Llogarisë),
52. Ditën kur shfajësimet e tyre do të jenë pa asnjë dobi për Dhalimunët (politeistët, keqbërësit, mohuesit e Njësisë së Allahut) dhe i tyre do të jetë mallkimi dhe i tyre do të jetë vendbanimi i keq (ndëshkimi në Zjarrin e Xhehenemit).
53. Dhe vërtet që Ne i dhamë Musait udhëzimin dhe bëmë që Bijtë e Israilit të trashëgojnë Librin (Teuratin),
54. Udhëzues dhe përkujtues për njerëzit e brumosur me mendje të shëndoshë.
55. Kështu që ji i duruar (O Muhammed). Sigurisht që Premtimi i Allahut është i vërtetë dhe kërko falje për gabimin tënd dhe lartëso lavditë e Zotit tënd në Ashi (nga mesdita deri në perëndim) dhe në Ibkar (nga agimi deri në mesditë).
56. Vërtet se ata që kundërshtojnë Ajetet e Allahut (provat, treguesit, shpalljet) pa u ardhur atyre asnjë dije e provë, nuk ka asgjë tjetër në gjokset e tyre përveç mendjemadhësisë. Ata kurrë nuk do t’ia arrijnë qëllimit. Kërko pra mbështetje tek Allahu (O Muhammed). Vërtet që Ai është Gjithëdëgjuesi, Gjithëvëzhguesi.
57. Krijimi i qiejve dhe i tokës është padyshim më madhështor se krijimi i njerëzimit e megjithatë shumica e njerëzve nuk e dinë.
58. Dhe nuk janë njësoj të verbërit me ata që shohin, nuk janë (njësoj) ata që besojnë (tek Allahu, në Islam) dhe punojnë mirësi e drejtësi dhe ata që bëjnë poshtërsi. Fare pak është ajo që falënderoni!
59. Nuk ka dyshim se Ora është e sigurtë se është duke ardhur, për të nuk ka pikë dyshimi, por shumica e njerëzve nuk besojnë.
60. Dhe Zoti juaj thotë: “M’u lutni Mua, Unë do t’ju përgjigjem. Me të vërtetë se ata të cilët e përbuzin adhurimin ndaj Meje, ata padyshim që do të hyjnë në Xhehenem me poshtërim!”
61. Allahu është Ai i Cili e ka bërë për ju natën që të pushoni gjatë saj dhe ditën për të parë. Vërtet që Allahu është Zotërues e Dhurues i Mirësive për njerëzimin, por megjithatë shumica e njerëzve nuk falënderojnë.
62. I tillë është Allahu, Zoti juaj, Krijuesi i çdo gjëje, La ilahe il-la Huve (askush nuk meriton, nuk ka të drejtë e nuk duhet të adhurohet veç Atij). Si atëherë largoheni (nga e Vërteta, nga Allahu duke adhuruar të tjerë në vend të Tij)!?
63. Po kështu u larguan dhe u mashtruan ata të cilët gjithnjë i mohuan Ajetet e Allahut (shenjat, provat, shpalljet e Tij).
64. Allahu është Ai i Cili e ka bërë për ju tokën vend-banimi dhe qiellin me kupë si mbulesë, edhe ju ka dhënë juve formë, edhe i ka bërë (format) tuaja të përsosura, edhe ju ka furnizuar me gjërat më të mira. I tillë është Allahu, Zoti juaj. I Lartësuar me Madhështi pra qoftë Allahu, Zoti i Aleminit (i njerëzve, xhindeve, i gjithçkaje).
65. Ai është i Përhershmi i Pafillim dhe i Pambarim, La ilahe il-la Huve (s’ka të adhuruar tjetër të merituar përveç Atij). Lutjuni pra Atij duke e bërë besimin tuaj të pastër vetëm për Atë, Një e të Vetëm. Gjithë lavdërimet dhe falënderimet janë për Allahun, Zotin e Aleminit (Zotin e gjithësisë dhe gjithçkaje që gjindet në të).
66. Thuaj: “Jam ndaluar të adhuroj ata të cilët ju i adhuroni në vend të Allahut, përderisa mua më kanë ardhur dëshmi të qarta nga Zoti im dhe jam urdhëruar të nënshtrohem në Islam si musliman ndaj Zotit të Aleminit (njerëzve, xhindeve dhe gjithë ç’është).
67. Ai është i Cili ju ka krijuar ju nga dheu (Ademin), pastaj nga Nutfah (lëngu i ngjizur i krijuar nga bashkimi i farës së vezës mashkullore me ato femërore), pastaj nga një copë gjaku e mpiksur, pastaj ju nxjerr jashtë si foshnja, pastaj ju jep rritje që të mund të arrini moshën e fuqisë dhe më pas të jeni të moshuar, - edhe pse disa prej jush vdesin më përpara, - dhe që të arrini një kohë të përcaktuar, me qëllim që mbase të kuptoni (realitetin).
68. Ai është i Cili jep jetë dhe sjell vdekje dhe kur Ai vendos për një gjë, Ai i thotë asaj: “Bëhu!” - dhe ajo është e bërë.
69. A nuk i shihni ata të cilët kundërshtojnë në Ajetet e Allahut (provat, dëshmitë, shpalljet)? Si largohen ata (nga e Vërteta)?
70. Ata që përgënjeshtrojnë Librin (Kur’anin) dhe atë me të cilin Ne sollëm të Dërguarit Tanë (Mesazhin e të adhuruarit të Allahut Një e të Vetëm), me besimin në Ringjallje dhe Shpërblim, këta pra, shpejt do ta mësojnë.
71. Kur jakat e hekurit t’u mbështillen në qafë dhe prangat, ata do të tërhiqen zvarrë,
72. Në ujin që vlon, pastaj në Zjarr do të digjen.
73. Pastaj do t’u thuhet atyre: “Ku janë ata që ia patët bashkuar në adhurim si shokë -
74. Përkrah e në vend të Allahut?” Do të thonë: “Ata kanë humbur prej nesh. Bile, përkundrazi ne nuk i jemi lutur ndonjë gjëje më parë.” Kështu pra, Allahu i çon në humbje mosbesimtarët.
75. Kjo kështu për ju pasi ishit të ngazëllyer në tokë pa të drejtë dhe se ju ishit mësuar të kënaqeshit pa masë (në rrugën tuaj të shtrembër).
76. Hyni në portat e Xhehenemit për të mbetur në të dhe vërtet sa i shëmtuar është vendbanimi për kryeneçët e pabindur!
77. Kështu që ji i duruar (O Muhammed). Sigurisht që Premtimi i Allahut është i vërtetë. Dhe nëse Ne të tregojmë ty (O Muhammed në këtë jetë) ndonjë pjesë të asaj që Ne u kemi premtuar atyre, ose të bëjmë të vdesësh, atëherë ata përsëri tek Ne do të kthehen.
78. Dhe sigurisht që Ne kemi sjellë të Dërguar para teje (O Muhammed); për disa prej tyre Ne ta kemi njoftuar ndodhinë e tyre dhe për disa Ne nuk të kemi njoftuar ngjarjen e tyre. Dhe asnjëherë nuk ka qenë që t’i jepej ndonjë të Dërguari që ai të sillte ndonjë shenjë (mrekullie) veçse me Lejen dhe Vullnetin e Allahut. Kësisoj kur vjen Urdhëri i Allahut, çështja do të vendoset me vërtetësi dhe ndjekësit e së rremes do të jenë të humbur kudo dhe kurdo.
79. Allahu është Ai i Cili i ka bërë bagëtitë për ju, nga ato që mund të udhëtoni me to dhe nga ato që mund të hani prej tyre.
80. Dhe ju prej tyre keni (edhe shumë) përfitime të tjera; që të mund të arrini me anë të tyre një dëshirë që është në gjokset tuaja (duke mbartur mallrat tuaja nëpër tokë) dhe në to dhe në anije edhe (vetë) ju mbarteni.
81. Dhe Ai ju tregon juve Shenjat e Tij dhe Dëshmitë (e Njësisë së Tij). Atëherë cilën nga Shenjat dhe Dëshmitë e Allahut ju mohoni?
82. A nuk kanë udhëtuar ata nëpër tokë dhe të shohin cili qe fundi i atyre para tyre? Ata ishin më lart se këta në fuqi dhe në gjurmët (që lanë) në tokë, por përsëri gjithë çfarë fituan, nuk u solli aspak dobi.
83. Ndërsa kur të Dërguarit e tyre erdhën tek ata me dëshmi të qarta, ata ishin të gëzuar (e krenarë në vetvete) nga ajo që ata njihnin nga dija (e gjërave të dynjasë) dhe ai (ndëshkimi) me të cilin ata u tallën, i rrethoi ata.
84. Ndërsa kur ata e panë Ndëshkimin Tonë, thanë: “Ne besojmë në Allahun Një e të Vetëm dhe mohojmë gjithë çfarë patëm bashkuar me Të si shokë e të barabartë me Të.”
85. Por besimi i tyre, nuk mund t’u sillte dobi atyre kur e panë Ndëshkimin Tonë. (Po kështu) Kjo ka qenë Rruga e Allahut në marrëdhënie me robët e Vet. Dhe atje mosbesimtarët humbën plotësisht (kur i mbuloi Ndëshkimi Ynë).
1. Ha, Mim.
2. Shpallje nga (Allahu) i Gjithëmëshirshmi, Mëshirëploti!
3. Një Libër në të cilin Vargjet e tij shtjellohen me imtësi; një Kur’an Arabisht për popullin që di.
4. Përgëzues (i Xhennetit për besimtarët e përkushtuar në Besimin e Fenë e Tij, në Islam) dhe këshillues (ndaj ndëshkimit në Xhehenem për çdo mohues të Njësisë së Allahut e të Fesë së Tij, Islamit), por shumica e tyre kthejnë shpinën e largohen, kështu që ata nuk dëgjojnë.
5. Dhe thonë: “Zemrat tona janë të mbuluara nga ajo në të cilën ti na fton dhe veshët tanë janë të shurdhët dhe mes nesh dhe teje është një perde, kështu që ti puno (në rrugën tënde), se edhe ne padyshim që po punojmë (në rrugën tonë).”
6. Thuaju (O Muhammed): “Unë jam vetëm një njeri si edhe ju. Më është shpallur mua se i adhuruari juaj është Një Zot (Allahu Një), kështu që merrni Rrugën e Drejtë drejt Tij (me Besimin e Pastër e të Vërtetë, në Islam) dhe me nënshtrim ndaj Atij si dhe kërkoni Faljen e Tij.” Dhe mjerë për Mushrikët (idhujtarët e çdo lloji, mohuesit e Njësisë së Allahut),
7. Të cilët nuk japin Zekatin dhe janë mohues edhe të Jetës së Pastajme.
8. Vërtet se për ata që besojnë dhe punojnë mirësi e drejtësi (sipas këtij besimi), për ata do të jetë një shpërblim i pafund që nuk do të soset kurrë (në Xhennet).
9. Thuaju (O Muhammed): “A vërtet nuk besoni tek Ai, i Cili krijoi tokën në dy Ditë dhe a i vëni Atij shokë duke adhuruar të tjerë në vend të Tij? Ai është Zoti i Aleminit (i Gjithësisë dhe i gjithë ç’është në të).”
10. Ai vendosi në të (në tokë) male të qëndrueshme nga lart saj dhe Ai e bekoi atë dhe Ai përcaktoi furnizimin e saj (për banorët e saj) me masë për katër Ditë të barabarta (me të njëjtën gjatësi kohe), (përgjigje kjo) për të gjithë ata që pyesin (për krijimin e saj).
11. Pastaj Ai Isteva (u ngrit lart) drejt qiellit, kur ai ishte tym, dhe i tha atij dhe tokës: “Ejani të dy ju me dëshirë apo pa dëshirë.” Ata të dy (toka dhe qielli) thanë: “Ne vijmë me dëshirë e të nënshtruar.”
12. Pastaj Ai e plotësoi dhe përfundoi nga krijimi i tyre shtatë qiej në dy Ditë dhe Ai i vendosi secilit qiell punën e tij. Dhe Ne e stolisëm qiellin më të afërt me llamba (yje) për të qenë bukuri si edhe roje (përkundër shejtanëve duke i përdorur ata si shigjeta goditëse kundër shejtanëve që mundohen ta kapërcejnë atë). Ky është Vendimi i të Gjithëfuqishmit, i të Gjithëditurit.
13. Por nëse ata largohen, atëherë thuaju (O Muhammed): “Unë ju këshilloj ju nga një Saikah (goditje ndëshkuese shkatërruese nga qielli, britmë, rrufe a goditje tjetër) si ajo Saikah e Aadit dhe Themudit (që i shkatërroi këta dy popuj).”
14. Kur shkuan të Dërguarit tek ata nga para e nga pas (duke u thënë): “Mos adhuroni tjetër vetëm se Allahun”, ata thanë: “Në qoftë se Zoti ynë ka dashur kështu, Ai padyshim që do të kishte zbritur melekët. Ndërsa, ne sigurisht mohojmë atë me çfarë jeni dërguar ju.”
15. Sa për Aadin, ata ishin mospërfillës në tokë pa të drejtë dhe për më tepër thanë: “Kush është më i fortë se ne në fuqi e pushtet?” Po a nuk e shihnin ata se Allahu i Cili i krijoi ata, ishte më i fortë se ata në fuqi e pushtet? Dhe qenë që gjithnjë i mohonin Ajetet Tona (provat, treguesit, shenjat)!
16. Kështu Ne dërguam mbi ta erë të vrullshme në ditët ogurzeza për ta, që Ne të mund t’u jepnim një shije të ndëshkimit poshtërues në jetën e kësaj bote, por sigurisht që ndëshkimi i Jetës së Pastajme do të jetë akoma më poshtërues dhe ata as nuk do të ndihmohen kurrë.
17. Dhe sa për Themudin, Ne ua treguam dhe ua bëmë të qartë atyre Udhën e Vërtetë (Besimin e Pastër në Një Zot të Vetëm, Islamin) me anë të të Dërguarit Tonë, por ata parapëlqyen verbërinë në vend të udhëzimit, kështu që Es-Saikah (goditja shkatërruese e dërguar nga qielli) e ndëshkimit poshtërues i mbuloi ata, për shkak të asaj që ata vetë e fituan.
18. Dhe Ne i shpëtuam ata që besuan dhe që i frikësoheshin Allahut duke përmbushur detyrimin ndaj Tij.
19. Dhe (kujto) Ditën kur armiqtë e Allahut do të grumbullohen te Zjarri, kështu që ata do të mblidhen aty (radhë-radhë; të parët që do të mbarojnë llogarinë, do të presin të tjerët të bashkohen me ta).
20. Derisa, kur ta arrijnë atë (Xhehenemin), të dëgjuarit e tyre (veshët), edhe të pamurit e tyre (sytë), edhe lëkura e tyre, do të dëshmojnë kundër tyre për çfarë ata gjithnjë patën punuar.
21. Dhe do t’u thonë lëkurës së tyre: “Pse dëshmon kundër nesh?” Ato do të thonë: “Allahu na ka bërë ne të flasim, ashtu siç bën Ai të flasë çdo gjë. Dhe Ai ju krijoi herën e parë dhe tek Ai do të ktheheni.”
22. Dhe ju nuk ishit që fshiheshit ndaj vetes suaj, që të mos dëshmonin kundër jush të dëgjuarit tuaj, dhe të pamurit tuaj, edhe lëkura juaj kundër vetë jush, por menduat se Allahu nuk di shumë nga ato që po vepronit.
23. Dhe ai gjykimi juaj që ju e menduat për Zotin tuaj, ju ka sjellë në shkatërrim dhe jeni bërë nga ata që janë të humbur plotësisht!
24. Pastaj, nëse ata kanë durim, prapë Zjarri do të jetë shtëpi për ta, dhe po të lypin për t’u falur, prapë ata nuk do të jenë prej atyre që do të falen ndonjëherë.
25. Dhe Ne u vendosëm atyre (shejtanë) si shokë të ngushtë (në dynja), të cilët ua bënë joshëse e të drejta çfarë qe para tyre (veprat e liga që i bënin) dhe çfarë qe pas tyre (mohimi i çështjeve të Jetës së Ardhshme). Dhe Fjala (ndëshkimi) është përligjur kundër atyre që ishin në radhët e brezave të parë nga mesi i xhindeve dhe i njerëzve që kanë kaluar tashmë para tyre. Me të vërtetë që ata ishin krejt të humbur.
26. Dhe ata që nuk besojnë, thonë: “Mos e dëgjoni këtë Kur’an dhe bëni zhurmë tek ai (kur këndohet) me qëllim që t’i mposhtni.”
27. Por padyshim se Ne do t’i bëjmë ata që nuk besojnë që të shijojnë një ndëshkim të rreptë dhe sigurisht që Ne do t’u shpërblejmë atyre me të keqen e asaj që vepruan.
28. Ai është shpërblimi i armiqve të Allahut: Zjarri; aty do të jetë shtëpia e përjetshme, një shpërblim (i merituar) për atë që ata gjithnjë i mohuan Ajetet (provat, shenjat, shpalljet) Tona.
29. Dhe ata të cilët mohuan do të thonë: “Zoti ynë! Na i paraqit ata nga mesi i xhindeve dhe i njerëzve të cilët na prinë në rrugë të gabuar që t’i shtypim nën këmbët tona, që ata të bëhen kështu më të ulëtit.”
30. Vërtet atyre që thonë: “Zoti ynë është Allahu” dhe pastaj qëndrojnë fort, tek ata do të ulen melekët (duke u thënë në kohën e marrjes së shpirtit): “Mos kini frikë, as mos u pikëlloni! Por merrni myzhden e përgëzimit me Xhennet i cili ju qe premtuar!
31. Ne kemi qenë miqtë tuaj në këtë botë dhe jemi (të tillë) edhe në Jetën e Fundit. Atje ju do të keni gjithçka që do t’ju dëshirojë shpirti dhe për ju atje do të jetë çfarë të kërkoni.
32. Kënaqësi nga (Allahu) gjithnjë Falësi i Madh, Mëshirploti.”
33. Dhe kush është më fjalëmirë se ai që fton drejt Allahut (në Fenë e Tij, në Islam), që punon mirësi e drejtësi dhe thotë: “Unë jam nga Muslimanët?”
34. Nuk mund të jenë kurrë njësoj e Mira dhe e Keqja. Largojeni (të keqen) me atë që është më e mirë (duke u përmbajtur e duke falur ata që sillen keq me ju), pastaj ja! Ai, me të cilin kishit armiqësi, (do të bëhet) si të ishte mik i ngushtë.
35. Por askujt nuk i dhurohet kjo, përveç atyre që janë të duruar dhe askujt nuk i dhurohet kjo përveç atij që do të gëzojë pjesë të madhe (në gazmendin e Jetës së Pastajme në Kopshtet e Begatë të Xhennetit, ndërsa në këtë jetë do të cilësohet me sjellje të lartë).
36. Dhe në qoftë se ndonjë pëshpëritje e ligë nga shejtani mundohet të të largojë ty, atëherë kërko mbrojtje tek Allahu. Vërtet se Ai është Gjithëdëgjuesi, i Gjithëdituri.
37. Dhe nga Shenjat e Tij janë nata dhe dita edhe dielli dhe hëna. Mos u bini në sexhde (në adhurim) as diellit e as hënës, por bini në sexhde (në adhurim e me nënshtrim) vetëm ndaj Allahut i Cili i krijoi ato, nëse jeni vërtet që e adhuroni Atë.
38. Por nëse ata (mosbesimtarët) janë aq krenarë (për ta bërë këtë), atëherë janë ata (melekët) të cilët janë me Zotin tënd që e lavdërojnë Atë natën dhe ditën dhe ata kurrë nuk ndjejnë lodhje.
39. Dhe nga Shenjat e Tij (është edhe kjo): ju e shihni tokën djerrë, por kur Ne zbresim ujë mbi të, ajo zgjohet në jetë dhe gjallëron (e rrit bimësi). Vërtet se Ai i Cili i jep asaj jetë, padyshim që është i Zoti t’u japë jetë të vdekurve (Ditën e Ringjalljes). Vërtet që Ai është i Zoti për të bërë çdo gjë.
40. Vërtet që ata të cilët ikin nga Ajetet Tona (shenjat, treguesit, shpalljet Tona duke i sulmuar, duke i shtrembëruar e mohuar ato), nuk janë të fshehur nga Ne. A është ai i cili hidhet në Zjarr më i mirë, apo ai i cili vjen i sigurt Ditën e Ringjalljes? Bëni ç’të doni. Vërtet që Ai është Gjithëvëzhgues për gjithçka që ju bëni (Ky është një kërcënim i ashpër për mosbesimtarët).
41. Vërtet se ata që nuk besuan në Mesazhin Përkujtues (Kur’an) kur ai u erdhi atyre (do të marrin dënimin). Dhe ai është një Libër i nderuar dhe i vlerësuar (sepse ai është Fjala e Allahut dhe Ai e ruan atë nga çdo shtrembërim).
42. Nuk hyn gënjeshtra në të as nga para, as nga prapa: ai është i zbritur nga (Allahu) më i Urti, më i Denji dhe Zotëruesi i të gjitha lavdërimeve.
43. Nuk të thuhet ty asgjë tjetër (O Muhammed), përveçse çfarë u është thënë të Dërguarve para teje): adhuroni vetëm Allahun Një e të Vetëm dhe pa i vënë shokë Atij). Vërtet që Zoti yt është Zotëruesi i Faljes së Madhe, (por) edhe Zotëruesi i Ndëshkimit të dhimbshëm.
44. Dhe po ta kishim sjellë Ne këtë si një Kur’an në gjuhë tjetër veç gjuhës arabe, ata do të kishin thënë: “Pse nuk janë shpjeguar Vargjet e tij me imtësi (pse nuk janë të kuptueshme)? Çfarë! (Një Libër) jo në arabisht, dhe (i Dërguari) një Arab?!” Thuaj: “Ai për besimtarët është udhëzim dhe shërim.” Dhe sa për ata që nuk besojnë, veshët e tyre janë të rënduar (janë shurdhuar e nuk dëgjojnë) dhe ai (Kur’ani) është verbërim për ta. Ata janë si të thirreshin nga një vend tepër i largët (kështu që ata nuk dëgjojnë dhe nuk kuptojnë).”
45. Dhe Ne vërtet i dhamë Musait Librin, por lindi mosmarrëveshja për të. Dhe po të mos kishte qenë për një Fjalë që ka paraprirë nga Zoti yt, (mosmarrëveshjet e tyre) do të ishin vendosur e zgjidhur mes tyre, por me të vërtetë që ata janë në dyshim të thellë në lidhje me të. (Tefsir Al-Kurtubi).
46. Kushdo që punon mirësi e drejtësi, (përfitimi) është për veten e tij dhe kushdo që punon të ligën, ajo është kundër vetes së tij dhe Zoti yt nuk është aspak i padrejtë ndaj robëve të Tij.
47. Vetëm Atij i përcillet e i përket dija për Orën (Çastin e Fundit). Asnjë frut nuk del nga cipa, asnjë femër nuk ndjen barrë e as nuk lind, veçse me Dijen e Tij. Dhe Ditën kur Ai do t’u thërrasë atyre: “Ku janë ata (të ashtuquajturit) shokë, të barabartët (me Mua të cilët ju i trilluat)?” Ata do të thonë: “Të njoftojmë Ty, se askush nga ne nuk dëshmon për këtë (që ata janë të barabartët e Tu)!”
48. Dhe ata të cilët (politeistët) gjithnjë u luteshin më parë, do t’i zhgënjejnë dhe do të ndjejnë se ata nuk kanë asnjë vend strehimi (nga Ndëshkimi i Allahut).
49. Njeriu (mosbesimtar) nuk lodhet kurrë së luturi për të mira (nga Allahu), por nëse e godet ndonjë fatkeqësi, atëherë ai i humb të gjitha shpresat dhe zhytet në dëshpërim.
50. Dhe në të vërtetë nëse Ne i japim atij një shije mëshire nga Ne pas ndonjë fatkeqësie (uri, sëmundje etj) që i ka rënë, është e sigurt se do të thotë: “Kjo është e imja (aftësia, merita ime) dhe unë nuk mendoj se Ora (Çasti i Fundit) do të vijë, por nëse do të çohem tek Zoti im, padyshim që për mua do të jetë më e mira (pasuri, begati) tek Ai. Pastaj Ne me të vërtetë që do t’u njoftojmë mosbesimtarëve se çfarë kanë punuar ata dhe Ne do t’i bëjmë të shijojnë ndëshkim të rreptë.
51. Dhe kur Ne i dhurojmë mirësi njeriut, ai tërhiqet dhe ikën larg në të tijën, por kur e godet e keqja, atëherë drejtohet me lutje të pandërprera.
52. Thuaj: “Më thoni mua, nëse e shihni që ai (Kur’ani) është nga Allahu dhe ju e mohoni atë, kush është më i humbur se ai i cili është në kundërshtim tepër larg (nga Rruga e Drejtë e Allahut dhe të nënshtruarit ndaj Tij)?”
53. Ne do t’u shfaqim atyre Shenjat Tona në gjithësi dhe në vetë veten e tyre, derisa t’u bëhet e qartë se ky (Kur’ani) është e vërteta. A nuk mjafton për Zotin tënd se Ai është Dëshmues përmbi gjithçka?
54. A vërtet që ata janë në dyshim në lidhje me Takimin me Zotin e tyre (në lidhje me Ringjalljen pas vdekjes, kthimin te Zoti i tyre, dhënien llogari dhe marrjen e shpërblimit)? Me të vërtetë që është Ai i Cili është Gjithërrethues që përfshin gjithçka!
1. Ha, Mim.
2. Ajn, Sin, Kaf.
3. Kësisoj Allahu, i Gjithëfuqishmi, më i Urti, të frymëzon ty (O Muhammed) ashtu si (Ai frymëzoi) ata përpara teje.
4. Të Tij janë gjithë ç’është në qiej dhe gjithë ç’është në tokë dhe Ai është më i Larti, më Madhështori.
5. Qiejt pothuaj mund të çahen që nga lart tyre (nga Madhështia e Tij). Dhe melekët lartësojnë Lavditë e Zotit të tyre dhe kërkojnë falje për ata në tokë. Dhe me të vërtetë që Allahu, Ai është gjithnjë Falësi i Madh, Mëshirëploti.
6. E sa për ata që marrin për Eulija (mbrojtës, ndihmues) të tjerë në vend të Tij - Allahu është Hafidh (Mbrojtës e Ruajtës) mbi ta, ndërsa ti (O Muhammed) nuk je Vekil (dorëzanë e rregullues i punëve të tyre) përmbi ta.
7. Dhe kështu pra, Ne të kemi frymëzuar ty (O Muhammed) një Kur’an në Arabisht, që të mund të këshillosh Nënën e Qyteteve (Mekën) dhe gjithë rrotull saj. Dhe këshillo për Ditën e Grumbullimit për të cilën nuk ka pikë dyshimi, kur një pjesë do të jenë në Kopshtet e Xhennetit (ata që besuan Allahun dhe ndoqën atë që solli i Dërguari sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem i Allahut) dhe një pjesë në Zjarrin flakërues të Xhehenemit (ata që nuk besuan Allahun dhe nuk ndoqën çfarë u solli i Dërguari sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem i Allahut).
8. Dhe po të kishte dashur Allahu, Ai mund t’i kishte bërë ata një popull të vetëm (të udhëzuar), por Ai fut kë do Ai në Mëshirën e Tij dhe për Dhalimunët (politeistët, keqbërësit) nuk do të ketë as mbrojtës, as ndihmues.
9. Apo kanë marrë Eulija (mbrojtës, ndihmues për t’i adhuruar) në vend të Tij? Por Allahu - Ai vetëm është Vali (Zot, Mbrojtës) dhe është Ai i Cili ngjall të vdekurit dhe Ai është i Zoti për të bërë gjithçka.
10. Dhe në çfarëdo që të ndryshoni (e të haheni), gjykimi për të është tek Allahu (Mbizotëruesi Gjykues). (Dhe thuaju atyre politeistëve o Muhammed): I Tillë është Allahu, Zoti im tek i Cili unë mbështetem (për të gjitha çështjet) dhe tek Ai unë drejtohem me pendim.
11. Filluesi (e Krijuesi) i qiejve dhe i tokës. Ai ka bërë për ju shoqet nga vetë ju dhe po kështu (ka bërë shoqe, çift) edhe për bagëtitë. Në këtë mënyrë Ai ju krijon ju. Asgjë nuk i përngjet Atij dhe Ai është Gjithëdëgjuesi, Gjithëshikuesi.
12. Të Tij janë çelësat e qiejve dhe të tokës. Ai shton Rizkun (furnizimin) për kë Ai do dhe e pakëson (atë për kë do Ai). Padyshim që Ai është i Gjithëdituri për çdo gjë.
13. Ai (Allahu) ka përcaktuar e urdhëruar për ju të njëjtën Fe (Besimin e Pastër Islam në Një Zot të Vetëm) të cilën Ai e pat urdhëruar për Nuhun, dhe atë të cilën Ne ta kemi frymëzuar ty (O Muhammed), dhe atë të cilën Ne e urdhëruam për Ibrahimin, Musain dhe Isanë, duke thënë që ju të vendosni Fenë dhe të mos bëni ndarje në të (në degë e parti). I padurueshëm për Mushrikët (mosbesimtarët e Njësisë së Allahut të çfarëdo lloji qofshin) është ai (Besimi i Pastër Islam në Një Zot të Vetëm) tek i cili ti (O Muhammed) i fton ata. Allahu zgjedh për Veten e Tij atë që do Ai dhe udhëzon drejt Tij atë që i kthehet Atij me pendim e nënshtrim.
14. Dhe ata nuk u ndanë, veçse pasi u erdhi dija për shkak të zilisë egoiste ndërmjet tyre. Dhe po të mos kishte qenë për një Fjalë të thënë më parë nga Zoti yt për një afat të përcaktuar, çështja do të ishte vendosur ndërmjet tyre. Dhe vërtet ata që u bënë të trashëgojnë Shkrimet (Teuratin dhe Inxhilin) pas tyre (jehuditë dhe të krishterët) janë në një dyshim të thellë në lidhje me të (Fenë e Vërtetë të Allahut - Islamin ose Kur’anin).
15. Kështu pra, vetëm te kjo (Fe dhe te ky Kur’an) ftoj (njerëzit, o Muhammed) dhe Istekim (qëndro fort i paepur në Islamin e pastër) siç je urdhëruar dhe mos ndiq dëshirat e tyre, por thuaj: “Unë besoj në gjithë ç’ka zbritur Allahu nga Libri (Hyjnor, gjithë Librat e Shenjtë - Kur’ani dhe para tij Teurati, Inxhili, Fletët e Ibrahimit e çfarë Ai ka dërguar dhe ashtu siç i ka dërguar Ai) dhe jam urdhëruar të gjykoj drejt mes jush. Allahu është Zoti ynë dhe Zoti juaj. Për ne punët tona dhe për ju punët tuaja. Nuk ka asnjë mosmarrëveshje (çështje për të sqaruar, sepse u bë e qartë e vërteta nga e pavërteta, udhëzimi nga humbja) mes nesh dhe jush. Allahu do të na mbledhë ne (të gjithë) dhe tek Ai është kthimi i fundit.
16. Dhe ata që kundërshtojnë në lidhje me Allahun pasi Ai u njoh e u pranua (Fesë së Tij iu përgjigjën njerëzit), pa asnjë vlerë është kundërshtimi i tyre para Zotit të tyre, mbi ta është zemërimi, për ta do të jetë ndëshkim i ashpër.
17. Allahu është Ai i Cili ka zbritur Librin (Kur’anin) me të vërtetën me vërtetësi dhe Peshojën (e punimit të drejtë). Dhe çfarë mund t’ua bëjë juve të njohur, se mbase Ora (Çasti i Fundit) është fare afër?
18. Ata që nuk e besojnë atë, kërkojnë ta shpejtojnë, ndërsa ata që besojnë, e kanë frikë atë dhe e dinë se ajo është tamam e vërteta. Po! Vërtet ata që kundërshtojnë për Orën (Momentin e Katastrofës së Përgjithshme), janë në gabim e humbje tepër të largët.
19. Allahu është shumë i Hirshëm dhe i Butë ndaj robëve të Vet. Ai i jep Rizk (furnizim, begati) atij që Ai do. Dhe Ai është Fuqiploti, i Gjithëmëshirshmi.
20. Kushdo që dëshiron (nga veprat e tij) shpërblimin e Jetës së Pastajme, Ne ia shtojmë atij në shpërblimin e tij dhe kushdo që dëshiron shpërblimin e kësaj bote (nga veprat e tij), Ne ia japim atij prej saj dhe nuk ka më për të asnjë pjesë në Jetën e Përtejme.
21. Apo kanë ata shokë e të barabartë me Allahun (zota të rremë të tyre) të cilët kanë themeluar e përcaktuar për ta ndonjë fe të cilën nuk e ka urdhëruar e përcaktuar Allahu? Dhe po të mos kishte qenë për një Fjalë Vendimtare (tashmë të kaluar), çështja do të gjykohej mes tyre. Dhe padyshim që për Dhalimunët (mohuesit, keqbërësit), për ta është dënimi i dhimbshëm.
22. Do t’i shohësh (Ditën e Ringjalljes) Dhalimunët (politeistët, keqbërësit) të tmerruar nga ajo çfarë kanë fituar dhe ai (Ndëshkimi i Allahut) padyshim që do të bjerë mbi ta, ndërsa ata që besojnë (në Njësinë e Allahut, në Islam) dhe punojnë mirësi e drejtësi (do të jenë) në lëndinat e lulëzuara të Kopshteve të Begatë (në Xhennet) duke pasur atje çfarë të duan nga Zoti i tyre. Mu kjo është Mirësia madhështore.
23. Kjo është Mirësia (Xhenneti) për të cilën Allahu përgëzon robët e Tij që besojnë (në Njësinë e Tij, në Islam) dhe që punojnë mirësi e drejtësi. Thuaju (O Muhammed): “Asnjë shpërblim nuk ju kërkoj juve për këtë, përveç që të jeni të mirë me mua për afërsinë time me ju.” Dhe kushdo që fiton një vepër të drejtë mirësie, Ne do t’ia shtojmë atij të mirën për të. Vërtet që Allahu është gjithnjë Falës i Madh, më i Pari të pranojë e të çmojë (veprat e mira dhe t’i vlerësojë e t’i shpërblejë për to ata që i janë nënshtruar Vullnetit të Tij).
24. Apo thonë: “Ai ka shpifur gënjeshtër kundër Allahut?” Po të deshte Allahu, Ai mund ta kishte vulosur zemrën tënde (kështu që do të harroje gjithë ç’dije nga Kur’ani). Dhe Allahu fshin e shuan gënjeshtrën dhe vendos të vërtetën (Islamin) me Fjalën e Tij (me Kur’anin). Vërtet që Ai është i Gjithëdituri për gjokset (çfarë fshehin njerëzit në ta).
25. Dhe Ai është i Cili pranon pendimin nga robët e Tij dhe fal të këqijat e gjynahet dhe Ai di mirë çfarë bëni ju.
26. Dhe Ai i përgjigjet (lutjes së) atyre që besojnë (vetëm tek Ai me Besimin Islam) dhe që punojnë mirësi e drejtësi dhe u shton atyre nga Mirësitë e Tij. E sa për mosbesimtarët, për ta do të jetë ndëshkim i ashpër.
27. Dhe po të ishte se Allahu do ta zgjeronte Rizkun (furnizimin, begatitë) për robët e Tij, ata padyshim që do të kalonin çdo kufi në tokë, por Ai zbret me masë siç do Ai. Vërtet që Ai është për robët e Tij në Dijeni të Plotë, Gjithëvëzhgues (për ato gjëra që u vlejnë atyre).
28. Dhe Ai është i Cili zbret shiun pasi ata kanë humbur çdo shpresë dhe e shpërndan gjithandej Përkujtimin e Tij. Dhe Ai është El-Vali (Zoti, Ndihmuesi, Mbajtësi, Mbrojtësi), Zotëruesi i të gjitha lavdërimeve.
29. Dhe nga Ajetet e Tij (provat, shenjat, dëshmitë) është krijimi i qiejve dhe i tokës dhe i gjithfarë krijesave që lëvizin që Ai i ka shpërndarë në to (në qiej e në tokë). Dhe Ai është Gjithëzotëruesi përmbi ta për t’i grumbulluar (për t’i ringjallur Ditën e Ringjalljes pas vdekjes së tyre dhe pas shkatërrimit të trupave të tyre) kurdo që Ai të dojë.
30. Dhe çfarëdo fatkeqësie që ju bie, ajo është veçse çfarë vetë duart tuaja e kanë fituar. Dhe Ai është që fal shumë.
31. Dhe ju nuk mund t’i shpëtoni Allahut në tokë (nga Ndëshkimi i Tij) dhe përveç Allahut ju nuk keni as ndonjë Vali (ruajtës a mbrojtës), as ndonjë ndihmues tjetër.
32. Dhe ndër Treguesit e Tij janë edhe anijet në det si male.
33. Dhe nëse Ai do, Ai e ndalon erën, kështu që ato do të mbeteshin të palëvizshme në shpinë të tij (detit). Vërtet që këtu ka tregues për çdo njeri të duruar e falënderues.
34. Ose Ai mund t’i shkatërrojë (duke i fundosur) për shkak të asaj që njerëzit e tyre kanë fituar. Dhe Ai fal shumë.
35. Edhe ata që kundërshtojnë në lidhje me Ajetet Tona (treguesit, shenjat, vargjet) le ta dinë se nuk ka asnjë vend për ta për t’u fshehur (nga Ndëshkimi i Allahut). (Tefsir At-Tabari).
36. Kështu, gjithçka që ju është dhënë, s’është veçse një kënaqësi kalimtare për këtë jetë dynjaje, por ajo që është me Allahun (Xhenneti), është më e mirë dhe më e gjatë për ata që besojnë (Allahun Një në Fenë e Tij) dhe i vënë shpresat tek Zoti i tyre (për gjithçka).
37. Dhe ata që mënjanojnë gjynahet e mëdha dhe El-Fevahish (Zina - marrëdhënie të ulëta të paligjshme imorale) si dhe sa herë që zemërohen, ata falin.
38. Dhe ata që i përgjigjen Thirrjes së Zotit të tyre dhe e kryejnë faljen e namazit (Ikametus-Salat) dhe që konsulltohen mes veti për punë të përbashkëta, edhe ata që shpenzojnë nga ato (mirësi) që Ne u kemi dhuruar.
39. Edhe ata që kur u bëhet ndonjë padrejtësi shtypëse (nuk frikësohen), i kundërvihen dhe marrin hak.
40. Shpërblimi për një të keqe është një e keqe e barabartë me të, por kushdo që fal dhe bën pajtim, shpërblimi i tij është tek Allahu. Vërtet që Ai nuk i do Dhalimunët (zullumqarët, shtypësit, mosbesimtarët).
41. Dhe vërtet kushdo që hakmerret pasi i është bërë padrejtësi, për të tillët nuk ka rrugë (fajësimi) kundër tyre.
42. Rrugë (fajësimi) ka vetëm kundër atyre që shtypin njerëzit dhe ngrenë krye padrejtësisht duke kaluar çdo kufi në tokë; për këta do të ketë ndëshkim të dhimbshëm.
43. Dhe vërtet se kushdo që tregon durim dhe fal, kjo vërtet që do të ishte gjë e këshilluar nga Allahu.
44. Dhe këdo që Allahu e humb, për të nuk ka asnjë mbrojtës pas Tij. Dhe do t’i vështrosh Dhalimunët (politeistët, keqbërësit, shtypësit) kur ata të shohin ndëshkimin, do të thonë: “A ka ndonjë rrugë për t’u kthyer (në dynja)?”
45. Dhe do t’i shohësh ata të sjellë përballë tij (Xhehenemit) të mjeruar nga poshtërimi duke vështruar me shikime të fshehta. E ata që besuan do të thonë: “Vërtet që të humburit janë ata që humbin vetveten dhe familjet e tyre Ditën e Kijametit. (Po!) Vërtet që Dhalimunët (Kafirunët - mohuesit, mosbesimtarët, politeistët, keqbërësit) do të jenë në ndëshkim të vazhduar e të pasosur!” (Tefsir At-Tabari).
46. Dhe ata nuk do të kenë asnjë mbrojtës përveç Allahut që t’i ndihmojë. Dhe atë të cilin e humb Allahu, për të nuk ka asnjë rrugë.
47. Përgjigjuni Thirrjes së Zotit tuaj (pranoni Islamin, o ju njerëz dhe xhinde), para se të vijë nga Allahu një Ditë e cila nuk mund të mënjanohet. Ju nuk do të keni asnjë strehim atë Ditë dhe as nuk do të ketë për ju mohim (të krimeve e veprave të tjera të liga).
48. Por nëse ata ikin (nga Besimi i Pastër Islam në Një Zot të Vetëm), Ne nuk të kemi dërguar ty si Hafidh (ruajtës) mbi ta. Detyra jote është të bësh të njohur (Mesazhin). Dhe nuk ka dyshim se kur Ne bëjmë që njeriu të shijojë Mëshirë prej Nesh, ai gëzohet prej saj, por kur ndonjë e keqe u bie atyre për shkak të veprave që vetë duart e tyre i kanë kryer më parë, atëherë me të vërtetë njeriu bëhet mosmirënjohës!
49. Allahut i përket mbisundimi i qiejve dhe i tokës. Ai krijon çfarë Ai do. Ai i dhuron (fëmijë) femra kujt do Ai dhe Ai i dhuron (fëmijë) meshkuj atij që do Ai.
50. Ose Ai i dhuron të dy: edhe meshkuj edhe femra dhe Ai bën që të mbetet shterpë këdo që Ai do. Vërtet që Ai është i Gjithëdituri dhe Ai është i Zoti për të bërë çdo gjë.
51. Nuk i është dhënë ndonjë qenie njerëzore që Allahu t’i flasë atij përveç se (të jetë) me Frymëzim, ose nga pas Hixhabit (perde, pengesë), ose të sjellë të Dërguar që të shpallë me Lejen dhe Vullnetin e Tij çfarë Ai do. Vërtet që Ai është më i Larti, më i Urti Gjithëgjykues.
52. Dhe kështu Ne të kemi dërguar ty (O Muhammed) Ruhun (Frymëzim dhe Mëshirë) nga Urdhëri dhe Vullneti Ynë. Ti nuk e dije as ç’është Libri dhe as ç’është Imani (Besimi), por Ne e kemi bërë atë (këtë Kur’an) dritë, që Ne të udhëzojmë me anë të tij atë që Ne duam nga robët Tanë. Dhe padyshim që ti (O Muhammed) sigurisht që po udhëheq (njerëzimin) në Udhën e Drejtë (në Fenë e Allahut, në Islam).
53. Në Udhën e Allahut të Cilit i takon gjithë ç’është në qiej dhe gjithë ç’është në tokë. (Po!) Vërtet se tek Allahu më në fund do të shkojnë të gjitha çështjet (për gjykim).
1. Ha, Mim.
2. (Betohem) për Librin e Qartë (Kur’anin që qartëson çdo gjë)!
3. Me të vërtetë, Ne e bëmë atë Kur’an në Arabisht që të keni mundësi ta kuptoni.
4. Dhe me të vërtetë, ai (Kur’ani) është në Nënën e Librit (El-Leuh El-Mahfudh) para Nesh, vërtet i Lartësuar, gjithë Urtësi.
5. A (të mos ju këshillojmë e) ta tërheqim Ne Përkujtuesin (Kur’anin) nga ju, sepse jeni popull Musrifun (që kaloni çdo kufi, i shfrenuar)?
6. E sa Pejgamberë kemi dërguar Ne ndër popujt e parë?
7. Dhe nuk erdhi Pejgamber tek ata e që të mos talleshin me të.
8. Pastaj Ne shkatërruam njerëz më të fuqishëm se sa këta, - dhe shembulli i të parëve ka kaluar (para tyre).
9. Dhe me të vërtetë, po t’i pyesësh: “Kush i ka krijuar qiejt dhe tokën?” Me siguri që do të thonë: “I Gjithëfuqishmi, i Gjithëdituri i krijoi ato.”
10. (Ai është) i Cili e ka bërë tokën për ju si shtrat dhe ka bërë për ju rrugë në të, me qëllim që të drejtoheni në të.
11. Dhe i Cili zbret ujë nga qielli me masë të duhur. Pastaj Ne rigjallërojmë me anë të tij tokë të vdekur dhe tamam kështu do të nxirreni edhe ju (të gjallë).
12. Dhe i Cili ka krijuar të gjitha çiftet dhe ka sjellë për ju anije dhe bagëti mbi të cilat udhëtoni;
13. Me qëllim që ju të hipni në to të sigurt dhe pastaj, që të mund të përkujtoni Mirësinë e Zotit tuaj kur të hipni në to dhe të thoni: “Lavdi i qoftë Atij i Cili e ka nënshtruar këtë për ne dhe ne kurrë nuk do të mund ta kishim atë (nën pushtet me përpjekjet tona).
14. Dhe me të vërtetë që te Zoti ynë me siguri do të kthehemi!”
15. Prapëseprapë, ata iu mveshin disa robëve të Tij pjesë me Të (duke shpifur kinse Ai ka fëmijë dhe i quajnë ata si të barabartë me Të, në adhurim me Të). Vërtet që njeriu është në mosmarrëveshje të qartë!
16. Apo mos ka marrë Ai për Vete bija nga çfarë Ai ka krijuar dhe për ju Ai paska zgjedhur bijtë?
17. Dhe nëse ndonjërit prej tyre i jepet lajmi i saj (i lindjes) të cilën ai e ka bërë si të barabartë me të Gjithëmëshirshmin (Allah) (d.m.th., lajmin për lindjen e një vajze), bëhet i zymtë, i nxihet fytyra dhe mbushet me pikëllim të thellë!
18. (A duan ata për Allahun) një krijesë e cila rritet në zbukurime (duke veshur mëndafsh e stoli ari, d.m.th. femra) dhe e cila në ndonjë mosmarrëveshje nuk mund ta mbulojë vetveten, edhe po të jetë e pastër?
19. Dhe ata i bëjnë melekët të cilët vetë janë robët e të Gjithëmëshirshmit (Allah), femra. A mos dëshmuan (e qenë të pranishëm në) krijimin e tyre? Dëshmia e tyre do të shënohet dhe do të pyeten!
20. Dhe thonë: “Po të kishte dashur i Gjithëmëshirshmi (Allahu), ne nuk do t’i kishim adhuruar ata (as idhujt e as melaiket).” Ata nuk kanë për këtë asnjë dije. Ata s’bëjnë asgjë, vetëm se gënjejnë.”
21. Apo mos u kemi dhënë atyre ndonjë Libër para këtij (Kur’anit) pas të cilit ata mbahen fort?
22. Përkundrazi! Ata thonë: “Ne gjetëm baballarët tanë të ndjekin një farë rruge e një lloj feje dhe ne e udhëzojmë veten pas gjurmëve të tyre.”
23. Dhe po kështu, Ne nuk dërguam ndonjë këshillues para teje (O Muhammed) në ndonjë vendbanim, por veçse gjithnjë ata të pasurit nga mesi i tij do të thoshin: “Ne gjetëm baballarët tanë të ndjekin një farë rruge e një lloj feje dhe sigurisht që ne do të ndjekim gjurmët e tyre.”
24. (Këshilluesi u) tha: “Edhe nëse unë ju sjell udhëzim më të mirë se sa ai që gjetët ta ndjekin baballarët tuaj?” Ata i thanë: “Në të vërtetë ne nuk besojmë në atë me të cilën ti je dërguar.”
25. Kështu Ne morëm hak mbi ta dhe shiko pra se si qe fundi i atyre që mohuan.
26. Dhe (kujto) kur Ibrahimi i tha babait të tij dhe popullit të tij: “Me të vërtetë që unë jam i pafajshëm nga çfarë ju adhuroni,
27. Në vend të Atij i Cili më krijoi mua dhe padyshim që Ai do të më udhëzojë mua.”
28. Dhe ai (Ibrahimi) e bëri atë (Fjalën La ilahe il-la Allah - nuk ka tjetër të adhuruar të merituar përveç Allahut Një e të Vetëm) Fjalë të jetonte ndër pasardhësit e tij, që ata të mund të riktheheshin (me pendim tek Allahu ose të merrnin mësim).
29. Por, përkundrazi Unë u dhashë (mirësitë e kësaj jete) këtyre (politeistëve) dhe baballarëve të tyre që t’i shijonin, derisa erdhi e vërteta (Kur’ani, Islami) tek ata dhe një i Dërguar i qartë (Muhammedi sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) që i qartëson çështjet.
30. Dhe kur u erdhi e vërteta (Kur’ani), ata (mohuesit) thanë: “Kjo është magji dhe sigurisht që nuk besojmë në të.”
31. Dhe thanë: “Pse ky Kur’an nuk është zbritur te ndonjë burrë i shquar i këtyre dy qyteteve (Mekës dhe Taifit)?”
32. A janë ata të cilët përcaktojnë e ndajnë Mëshirën e Zotit tënd? Jemi Ne që përcaktojmë e ndajmë mes tyre jetesën e tyre në këtë botë dhe Ne i ngritëm disa prej tyre mbi të tjerë në rang të shoqërisë me qëllim që ata të marrin të tjerë në punët e tyre. Por Mëshira e Zotit tënd është më e mirë se ajo (pasuri) të cilën ata e grumbullojnë pa masë.
33. Dhe po të mos ishte që gjithë njerëzimi të bëhej një komb i vetëm (të gjithë mosbesimtarë që të dëshironin vetëm jetë dynjaje), Ne do të kishim dhuruar për ata që nuk besojnë të Gjithëmëshirshmin (Allah), çati argjendi për shtëpitë e tyre dhe shkallë (po nga argjendi) për t’u ngjitur,
34. Dhe për shtëpitë e tyre dyer (argjendi) dhe frone (argjendi) ku mund të rehatoheshin,
35. Dhe stoli ari. Prapëseprapë e gjithë kjo, nuk do të kishte qenë asgjë përveç se një kënaqësi e kësaj bote. E Jeta e Fundit, tek Zoti yt është vetëm për Muttekunët (të përkushtuarit në Besimin e Pastër Islam).
36. Dhe kushdo që largohet (verbon veten) nga përkujtimi i të Gjithëmëshirshmit, Ne i caktojmë atij shejtanin që të jetë për të shok e mik i ngushtë i tij.
37. Dhe vërtet që ata (shejtanët) i pengojnë ata nga Udha (e Drejtë), por (mosbesimtarët) mendojnë se në të vërtetë ata janë të udhëzuar në Udhë të mbarë!
38. Derisa, kur (një i tillë) vjen tek Ne, ai i thotë (shejtanit, mikut të tij): “Sikur mes meje dhe teje të ishte një largësi sa dy lindjet” - me të vërtetë sa shok i keq je ti!
39. Nuk do t’ju sjell aspak dobi juve këtë Ditë, pasi ju u gabuat dhe humbët nga e vërteta dhe ju do të jeni bashkëpjesëtarë (ju dhe miku juaj) në ndëshkim.
40. A mund ta bësh ti (O Muhammed) të shurdhin të dëgjojë, apo a mund të udhëzosh të verbërin dhe atë që është në gabim e humbje të qartë?
41. Edhe sikur Ne të të largonim ty (O Muhammed), Ne padyshim që do të hakmerreshim mbi ta.
42. Apo (nëse) Ne të tregonim ty atë me të cilin Ne i frikësojmë ata, atëherë Ne padyshim që kemi Fuqi të plotë përmbi ta.
43. Shtrëngohu pra fort (O Muhammed) pas asaj që të është frymëzuar ty. Nuk ka dyshim se ti je në Udhën e Drejtë.
44. Dhe vërtet që ky (Kur’an) është me siguri Përkujtues për ty dhe për popullin tënd dhe për këtë, do të pyeteni.
45. Dhe pyeti ata të Dërguarit Tanë të cilët Ne i dërguam para teje: “A caktuam Ne ndonjëherë alihah (zota) për t’u adhuruar në vend të të Gjithëmëshirshmit (Allah)?”
46. Dhe me të vërtetë që Ne e dërguam Musain me Ajetet Tona (me provat, shenjat, shpalljet) te Faraoni dhe paria e tij (duke i ftuar ata në Fenë e Allahut, në Besimin e Pastër Islam) duke u thënë: “Me të vërtetë që unë jam i Dërguari i Zotit të Aleminit (njerëzve, xhindeve dhe gjithë ç’është që ka krijuar Allahu).”
47. Por kur ai u shkoi atyre me Ajetet Tona (provat, shenjat, treguesit), kur ja! Ata qeshën me to!
48. Dhe nuk u çuam ndonjë Ajet (shenjë etj) veçse të ishte më e madhe se simotra e saj (e shenjës së dërguar më parë) dhe Ne i shtrënguam ata me dënim, me qëllim që të mund të ktheheshin (nga politeizmi në Fenë e Allahut, në Islam).
49. Dhe i thanë (Musait): “O ti magjistar! Lute Zotin tënd për ne sipas asaj që Ai ka lidhur marrëveshje me ty. Sigurisht që do të drejtohemi (në të mbarën).”
50. Por kur Ne e larguam dënimin prej tyre, kur ja! Ç’të shohësh! Ata e thyen marrëveshjen.
51. Kështu Faraoni i shpalli popullit të tij duke thënë: “O populli im! A nuk është i imi sundimi i Egjiptit dhe i këtyre lumenjve që rrjedhin poshtë meje? A nuk shikoni pra?
52. A nuk jam unë më i mirë se ky (Musai) që është një i mjerë i përbuzur dhe që rrallë e shpreh veten qartë?
53. Pse atëherë nuk i dhurohen atij bylyzykë floriri apo t’i vijnë melekët të ecin me të?”
54. Kështu ai (Faraoni) e mashtroi dhe e humbi popullin e tij dhe ata iu bindën atij. Vërtet që ata ishin popull Fasikunë (të panënshtruar, të pabindur ndaj Allahut).
55. Kështu kur ata nxitën hidhërimin Tonë, Ne i ndëshkuam ata dhe i përmbytëm të gjithë bashkë.
56. Dhe i bëmë ata të shkuar (i fshimë dhe lavdia e tyre u fshi, por mbetën mësim dhe) shembull për brezat e pastajmë.
57. Dhe kur biri i Merjemes sillet si shembull, kur ç’të shohësh! Populli yt çirret me të madhe (duke u zgërdhirë me këtë shembull)!
58. Dhe thonë: “A janë më të mirë zotat tanë apo ai (Isai)?” Ata ta sollën ty këtë shembull veçse për kundërthënie. (Po!) Ata vërtet janë popull grindavec.
59. Ai (Isai) ka qenë vetëm një rob. Ne i dhuruam Mirësinë Tonë atij dhe Ne e bëmë atë shembull për Beni Israilët (krijimin dhe lindjen e tij pa baba).
60. Dhe po të kishim dashur Ne, atëherë Ne (do t’ju kishim shuar juve o njerëz dhe) do të kishim bërë t’ju zëvendësonin melekët në tokë. (Tefsir At-tabari).
61. Dhe ai (Isai) do të jetë shenjë njohëse për Orën (për ardhjen e Kijametit, d.m.th., Isai do të zbresë në tokë). Kështu që mos kini asnjë dyshim për të (për Ditën e Kijametit) dhe më ndiqni Mua. Kjo është Udha e Drejtë.
62. Dhe mos e lini shejtanin t’ju largojë ju (nga feja e drejtë, nga Islami), vërtet që ai është për ju armik i hapur.
63. Dhe kur erdhi Isai me Dëshmitë e qarta (nga Ne), tha: “Unë kam ardhur tek ju me El-Hikmeh (Pejgamberinë) dhe me qëllim që t’ju bëj të qartë juve disa nga çështjet për të cilat keni mosmarrëveshje, kështu që kini frikë Allahun dhe m’u bindni mua.
64. Vërtet që Allahu! Ai është Zoti im dhe Zoti juaj. Adhuroni pra vetëm Atë. Kjo është Rrugë e Drejtë.”
65. Por ndryshuan sektet nga mesi i tyre. Mjerë për ata pra, që bëjnë padrejtësi (duke i mveshur Isait gjëra krejt të pavërteta) nga ndëshkimi i një Dite të dhimbshme!
66. A presin vetëm për Orën - që ajo t’u vijë papritur duke mos e hetuar fare?
67. Shokët atë Ditë do të jenë armiq me njëri-tjetrin përveç El-Muttekunëve (të përkushtuarve në Besimin e Pastër Islam).
68. (Besimtarëve të vërtetë do t’u thuhet): “O adhuruesit e Mi! Aspak frikë nuk do të ketë për ju këtë Ditë, as nuk do të pikëlloheni,
69. Ju që besuat në Ajetet Tona (gjithçka që zbritëm e dërguam Ne) dhe qetë Muslimanë (që iu nënshtruan plotësisht Vullnetit të Allahut në Fenë e Tij të Besimit të Pastër Islam),
70. Hyni në Xhennet, ju dhe bashkëshortet tuaja të gëzuar.”
71. Tabaka të artë dhe gota do t’u sillen rreth e rrotull dhe në të do të ketë çfarë t’u dojë shpirti, gjithçka që mund të kënaqë sytë; dhe aty ju do të banoni përgjithmonë.
72. Ky është Xhenneti të cilin u bëtë që ta trashëgoni për shkak të veprave tuaja që ju gjithnjë bëtë (në jetën e dynjasë).
73. Aty për ju do të ketë fruta me bollëk prej të cilave do të hani.
74. Vërtet që Muxhrimunët (mohuesit, mëkatarët, kriminelët) do të jenë nën dënimin e Xhehenemit për të mbetur atje përgjithmonë.
75. (Dënimi) nuk do të lehtësohet mbi ta dhe do të hidhen atje në hidhërim të thellë, në mjerim e dëshpërim.
76. Ne nuk u bëmë atyre padrejtësi, por ata qenë Dhalimunë (politeistë, keqbërës, djallëzorë).
77. Dhe do të thërrasin: “O Malik (ruajtësi i Xhehenemit)! Le të na japë fund Zoti yt.” Ai do t’u thotë: “Sigurisht që do të mbeteni përjetë.”
78. Tashmë me të vërtetë që Ne kemi sjellë të vërtetën (Muhammedin sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem me Kur’an) te ju, por shumica juaj kanë urrejtje për të vërtetën.
79. A mos kanë vendosur ndonjë përbetim? Atëherë edhe Ne po përgatisim gjithashtu (përbetim).
80. Apo mos mendojnë se Ne nuk i dëgjojmë të fshehtat e tyre dhe këshillimet e tyre të ngushta? (Patjetër që Ne dëgjojmë gjithçka) dhe të Dërguarit Tanë (melekët përcjellës) janë pranë tyre duke shkruar.
81. Thuaj (O Muhammed): “Në qoftë se i Gjithmëshirshmi (Allah) do të kishte bir (ose fëmijë, siç trilloni ju), atëherë unë jam i pari i adhuruesve të Allahut (që mohoj dhe e hedh poshtë këtë shpifje tuajën dhe i pari që besoj në Allahun Një e të Vetëm, pa fëmijë, pa të barabartë me Të).” (Tefsir At-Tabari).
82. Lavdi Zotit të qiejve dhe të tokës, Zotit të Arshit (Fronit)! I Lartësuar është Ai përmbi gjithçka që ata ia mveshin Atij.
83. Lëri pra ata të flasin marrëzi, derisa ata të takojnë Ditën e tyre e cila u është premtuar.
84. Dhe është Ai (Allahu) i Cili është i vetmi Ilah (Zot për t’u adhuruar) në qiell dhe i vetmi Ilah (Zot për t’u adhuruar) në tokë. Dhe Ai është më i Urti Gjithëgjykues, i Gjithëdituri.
85. Dhe i Shenjtëruar është Ai të Cilit i takon mbretërimi i qiejve dhe i tokës dhe i gjithë ç’gjindet ndërmjet tyre, dhe me të Cilin është dija e Orës (Momentit të Kijametit), dhe tek i Cili ju të gjithë do të ktheheni.
86. Dhe ata (idhujt, zotat e paqenë) të cilët ata i lusin në vend të Tij, nuk kanë aspak fuqi për të ndërmjetësuar; - përveç atyre të cilët dëshmojnë për të vërtetën dhe i dinë (faktet për Njësinë e Allahut).
87. Dhe nëse i pyet ata se kush i ka krijuar, patjetër që do të përgjigjen: “Allahu.” Si atëherë janë larguar (nga të adhuruarit Allahun i Cili i ka krijuar ata)?
88. (Allahu është në Dijeni) për thënien (e Pejgamberit Muhammed sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem): “O Zoti im! Vërtet që këta janë një popull që nuk beson!”
89. Largohu pra prej tyre (O Muhammed) dhe thuaju: “Selam” (Paqë)! Por ata do ta mësojnë.
1. Ha, Mim.
2. Betohem për Librin e qartë (Kur’anin që i sqaron të gjitha gjërat).
3. Ne e zbritëm atë (Kur’anin) në një natë të bekuar (Nata e Kadrit). Vërtet që Ne gjithnjë po këshillojmë (njerëzimin nga Ndëshkimi i Allahut që do t’i kapë mohuesit e Njësisë së Allahut).
4. Në këtë (natë) vendoset çdo çështje e Vullnetit dhe Urdhëresave (për vitin tjetër).
5. Si Urdhër i përcaktuar nga Ne. Vërtet që Ne gjithnjë po dërgojmë (të Dërguar, Shpallje).
6. (E zbritëm si) Mëshirë nga Zoti yt. Vërtet që Ai është Gjithëdëgjuesi, i Gjithëdituri.
7. Zoti i qiejve dhe i tokës dhe i gjithë ç’është mes tyre, veç sikur të besonit me bindje.
8. La ilahe il-la Huve (askush nuk ka të drejtë të adhurohet përveç Vetëm Atij). Ai është që jep jetë dhe shkakton vdekje, Zoti juaj dhe Zoti i të parëve tuaj të lashtë.
9. Por ja! Ata luajnë në dyshim.
10. Pritni atëherë Ditën kur qielli do të nxjerrë tym që shihet qartë,
11. Duke i mbuluar njerëzit; ky është një ndëshkim i dhimbshëm.
12. (Do të thonë): “Zoti ynë! Largoje nga ne ndëshkimin, vërtet që do të bëhemi besimtarë!”
13. Si mund të ketë paralajmërim për ta, kur një i Dërguar që i sqaron gjërat qartë tashmë ka shkuar mes tyre?
14. Pastaj ata ikën prej tij (Muhammedit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) dhe thanë: “Ai është i mësuar (i shtyer prej dikujt tjetër), i çmendur!”
15. Vërtet që Ne do ta largojmë ndëshkimin për pak kohë, (por) sigurisht që ju do të ktheheni (aty në atë gjendje që ishit më parë).
16. Ditën kur Ne do t’ju kapim ju me shtrëngimin më të fortë, padyshim që Ne do të kërkojmë hakmarrje të plotë.
17. Dhe vërtet që Ne përpara tyre e vumë në sprovë popullin e Faraonit, kur atyre u erdhi një i Dërguar i shquar (Musai ‘alejhis–selam).
18. Duke u thënë: “M’i ktheni robët e Allahut (Bijtë e Israilit). Vërtet që unë jam i Dërguar i besueshëm te ju.
19. Dhe mos e lartësoni veten para Allahut. Vërtet që kam ardhur tek ju me autoritet të qartë.
20. Dhe unë i jam mbështetur Zotit tim dhe Zotit tuaj nga (kërcënimi) që të më gurëzoni ju mua.
21. Por nëse ju nuk më besoni mua, atëherë largohuni e më lini vetëm.”
22. (Por ata ishin të papërmbajtur) kështu që ai (Musai ‘alejhis–selam) iu lut Zotit të vet: “Vërtet që këta janë popull Muxhrim (mosbesimtarë, mëkatarë, kriminelë).”
23. (Allahu i tha): “Ik me robët e Mi natën. Sigurisht që do të ndiqeni.
24. Dhe lëre detin siç është (të hapur). Sigurisht që ata janë një ushtri që do të përmbytet.
25. Sa shumë kopshte dhe burime lanë ata (populli i Faraonit),
26. Dhe (fusha) me drithëra të gjelbëruara, dhe vende fisnike,
27. Dhe mirësitë e jetesës në të cilat ata gjenin kënaqësi!
28. Kështu ishte! Dhe Ne bëmë njerëz të tjerë t’i trashëgojnë ata (Ne i bëmë Bijtë e Israilit të trashëgojnë mbretërinë e Egjiptit).
29. Dhe nuk vajtuan për ta as qielli e as toka dhe as nuk iu dha atyre afat.
30. Dhe vërtet që Ne i shpëtuam Bijtë e Israilit nga dënimi poshtërues,
31. (I ushtruar) nga Faraoni; vërtet që ai ishte kryelartë dhe prej Musrifunëve (që kalon çdo kufi, duke shkuar tepër larg si mosbesimtar, kriminel, tiran).
32. Dhe Ne i zgjodhëm ata (Bijtë e Israilit) mbi gjithë Alemin (mbi njerëzit dhe xhindet) në dije (në kohën e Musait ‘alejhis–selam),
33. Dhe u dhamë atyre shenja në të cilat kishte sprovim të qartë.
34. Me të vërtetë që këta (Kurejshit) thonë:
35. “S’ka tjetër veç vdekjes sonë të parë dhe nuk do të ringjallemi.
36. Sillni prapë pra baballarët tanë, nëse flisni të vërtetën!”
37. A janë ata më të mirë, apo populli i Tubbait dhe atyre para tyre? Ne i shkatërruam ata, sepse ata vërtet ishin Muxhrimunë (mohues, mosbesimtarë, kriminelë).
38. Dhe Ne nuk i krijuam qiejt dhe tokën dhe gjithçka tjetër që ndodhet mes tyre thjesht për lojë.
39. Ne nuk i krijuam ata për tjetër veçse me të vërtetën, por shumica e tyre nuk e dinë.
40. Vërtet se Dita e Gjykimit është kohë e përcaktuar për të gjithë ata.
41. Dita kur asnjë Meula (i afërt, mbrojtës) nuk i sjell dot aspak dobi një Meulai (të afërmi, mbrojtësi tjetër që ka pasur në dynja) dhe nuk mund të marrin asnjë ndihmë,
42. Përveç atij të cilin do ta mëshirojë Allahu. Vërtet që Ai është i Gjithëfuqishmi, Mëshirëploti.
43. Me të vërtetë që pema e Zekumit,
44. Do të jetë ushqimi i mëkatarëve.
45. Si vaj që vlon, ajo do t’u vlojë në bark,
46. Si të përvëluarit e ujit që vlon.
47. (Do t’u thuhet melekëve për mëkatarin): “Kapeni dhe tërhiqeni atë zvarrë në mes të Zjarrit flakërues,
48. Pastaj hidhini mbi kokë ndëshkimin e ujit të vluar;
49. Shijoje këtë! Vërtet që (shiteshe) sikur të ishe i fuqishmi, bujari!
50. Sigurisht që kjo është ajo për të cilën ishit në dyshim!”
51. Sigurisht që Muttekunët (të përkushtuarit në Besimin e Pastër Islam) do të jenë në vendin e Sigurisë (Xhennet).
52. Ndër Kopshte e Burime,
53. Të veshur në mëndafsh të butë e mëndafsh të trashë përballë njëri-tjetrit,
54. Kështu (do të jetë) dhe do t’i martojmë ata me Hyritë (bukuroshet e brishta) me sy të mëdhenj të mrekullueshëm.
55. Ata do të kërkojnë aty nga çdo lloj fruti në paqë e siguri;
56. Kurrë më nuk do të shijojnë atje vdekjen, përveç vdekjes së parë (në dynja) dhe Ai (Allahu) do t’i ruajë ata prej ndëshkimit të Zjarrit flakërues,
57. Si Mirësi nga Zoti yt! Mu kjo do të jetë vërtet arritja më e lartë!
58. Sigurisht që Ne e kemi bërë këtë (Kur’an) të thjeshtë në gjuhën tënde, me qëllim që ata të mund të përkujtojnë.
59. Prit pra (O Muhammed); Vërtet, edhe ata po presin.
1. Ha, Mim.
2. Zbritja e Librit (këtij Kur’ani) është nga Allahu, i Gjithëfuqishmi, më i Urti Gjithëgjykues.
3. Vërtet që në qiej dhe në tokë ka tregues për besimtarët.
4. Edhe në krijimin tuaj, edhe në ato nga gjallesat që lëvizin, ka tregues për popullin që ka me të vërtetë Besim.
5. Edhe në ndërrimin e njëpasnjëshëm të natës dhe të ditës, edhe në atë që Allahu e zbret si furnizim nga qielli (shiun) dhe rigjallëron me të tokën pas vdekjes së saj, edhe në sjelljen e erërave (në drejtime të ndryshme), ka shenja për popullin që kupton.
6. Këto janë Ajetet (provat, shenjat, shpalljet) e Allahut, të cilat Ne t’i rrëfejmë me imtësi ty (O Muhammed) me të vërtetën. Atëherë, në çfarë fjale pas Allahut dhe Ajeteve të Tij do të besojnë ata?
7. Mjerë për çdo gënjeshtar mëkatar,
8. I cili i dëgjon Vargjet e Allahut të cilat i lexohen atij, e prapëseprapë këmbëngul me kryelartësi si të mos i kishte dëgjuar. Njoftoje pra atë me ndëshkim të dhimbshëm!
9. Dhe kur ai mëson diçka nga Vargjet Tona (të Kur’anit), ai i bën ato objekt tallje. Për të tillët do të jetë ndëshkim poshtërues.
10. Përpara tyre është Xhehenemi dhe as ajo çfarë ata kanë fituar nuk do të ketë ndonjë përfitim për ta dhe as ata të cilët i patën zgjedhur për Eulija (mbrojtës, ndihmues) në vend të Allahut (nuk do t’ju sjellë ndonjë përfitim). Dhe për ta do të jetë ndëshkim i madh.
11. Ky (Kur’an) është udhërrëfyes dhe ata që mohojnë Ajetet (provat, shenjat, shpalljet) e Zotit të tyre, mu për këta do të ketë ndëshkim të madh Rixhs (të egër, të vështirë).
12. Allahu është Ai i Cili ua ka nënshtruar juve detin, që anijet të lundrojnë përmes tij me Urdhërin e Tij, edhe që ju të mund të kërkoni nga Begatitë e Tij, edhe që të mund të falënderoni.
13. Ju ka nënshtruar juve edhe gjithë ç’është në qiej dhe gjithë ç’është në tokë: Gjithçka është prej Tij. Vërtet që në të ka tregues për popullin që mendon thellë.
14. Thuaju (O Muhammed) besimtarëve t’i falin ata të cilët nuk shpresojnë për Ditët e Allahut (ata që nuk besojnë dhe që nuk shpresojnë Shpërblimin e Tij), me qëllim që Ai të shpërblejë kështu njerëzit sipas asaj që ata vetë kanë fituar.
15. Kushdo që bën vepër të mirë, është për veten e tij dhe kushdo që bën vepër të keqe, (është) po kundër vetes së vet. Pastaj te Zoti juaj do të ktheheni.
16. Dhe me të vërtetë Ne u dhamë Bijve të Israilit Shkrimet edhe urtësinë e të kuptuarit të Shkrimeve dhe të ligjeve të tyre, edhe Pejgamberinë, edhe u dhamë Rizk (furnizim e begati) nga gjërat më të mira, edhe i parapëlqyem ata (në atë kohë) mbi gjithë Alemin (mbi njerëzit dhe xhindet e asaj kohe),
17. Edhe u dhamë prova të qarta në çështje (të fesë duke u shpallur atyre Teuratin): Dhe ata nuk ndryshuan, veçse pasi u erdhi dijenia për shkak të zilisë ndërmjet tyre. Sigurisht që Zoti yt do të gjykojë mes tyre Ditën e Kijametit për ato (çështje) për të cilat ata patën mosmarrëveshje dhe ndryshuan mes tyre.
18. Pastaj Ne të vendosëm ty (O Muhammed) në udhë të qartë të Urdhërimit Tonë të rrugës së Fesë (në atë rrugë të cilën Ne ua urdhëruam të gjithë të Dërguarve para teje duke u përcaktuar ligjet dhe rrugën e vënies në jetë të Besimit të Pastër Islam në Një Zot të Vetëm). Ndiq pra edhe ti atë dhe mos u shko pas dëshirave të atyre që nuk dinë. (Tefsir At-Tabari).
19. Vërtet që ata nuk të vlejnë ty aspak ndaj Allahut (nëse Ai do të të ndëshkojë ty). Vërtet që Dhalimunët (mohuesit, mosbesimtarët, keqbërësit) janë Eulija (mbrojtës e ndihmues) të njëri-tjetrit, por Allahu është Vali (Mbrojtës e Ndihmues) i Muttekinëve ( i të përkushtuarve ndaj Tij në Besimin e Pastër Islam).
20. Ky (Kur’ani) është ndriçim i shpirtit e dëshmi për njerëzit dhe udhëzim e mëshirë për popullin me Besim të vendosur.
21. Apo mos mendojnë ata të cilët veprojnë e fitojnë ligësi, se Ne do t’i bëjmë ata njësoj me ata që besojnë dhe punojnë mirësi e drejtësi, - si në këtë jetë ashtu edhe pas vdekjes? Vërtet i lig është gjykimi i tyre.
22. Dhe Allahu ka krijuar qiejt dhe tokën me të vërtetën, me qëllim që gjithsecili të shpërblehet për çfarë ka fituar dhe atyre nuk do t’u bëhet aspak padrejtësi.
23. A e ke parë atë i cili merr nepsin e tij për ilah (të adhuruar, zot) dhe Allahu duke e ditur (atë si të tillë) ia humbi rrugën dhe ia vulosi atij të dëgjuarit e zemrën e tij dhe ia mbuloi shikimin? Kush pra do ta udhëzojë atë pas Allahut? A nuk do të përkujtoni pra?
24. Dhe thonë: “Nuk ka tjetër veçse jeta e kësaj bote, vdesim dhe jetojmë dhe asgjë nuk na shkatërron ne veçse Ed-Dahr (koha). Dhe ata nuk kanë asnjë dije për të veçse hamendje.
25. Dhe kur u shpallen atyre Vargjet Tona të Qarta, prova e tyre kundërshtuese s’është tjetër, veçse të thonë: “Na i ktheni baballarët tanë (të vdekur) nëse jeni që flisni të vërtetën!”
26. Thuaju: “Allahu ju sjell juve në jetë, pastaj ju bën të vdisni, pastaj Ai do t’ju grumbullojë juve në Ditën e Gjykimit për të cilën nuk ka pikë dyshimi, por shumica e njerëzve nuk e dinë.”
27. Dhe i Allahut është Mbizotërimi i qiejve dhe i tokës. Dhe Ditën kur do të vendoset Ora (të ndodhë Kijameti), atë Ditë ata që ndoqën të pavërtetën e mashtrimin (mohuesit, politeistët, paganët) do të humbasin (çdo gjë).
28. Dhe do të shohësh çdo komb të gjunjëzuar, çdo komb do të thirret te Shkrimi i tij (ku janë shënuar veprat e bëra). Këtë Ditë ju do të shpërbleheni për çfarë keni bërë.
29. Ky Shkrimi Ynë flet për ju me të vërtetën. Vërtet që Ne ishim që shkruam gjithë ç’bënit ju vazhdimisht.
30. Ndërsa, sa u përket atyre që besuan (Allahun Një në Islam) dhe që punuan mirësi e drejtësi, Zoti i tyre do t’i fusë ata nën Mëshirën e Tij. Ajo vërtetë do të jetë fitorja e qartë.
31. Por sa për ata që nuk besuan (do t’u thuhet): “A nuk ju shpallën juve Vargjet Tona? Por ju ishit krenarë dhe ishit popull Muxhrim (politeist, mosbesimtarë, mëkatarë, kriminelë).”
32. Dhe kur ju thuhej juve: “Nuk ka dyshim se Premtimi i Allahut është e vërteta dhe nuk ka pikë dyshimi për ardhjen e Orës (Kijametit),” ju thatë: “Ne nuk e dimë se ç’është Ora. Ne nuk e mendojmë atë, veçse si hamendje dhe ne nuk kemi besim bindës (për të).”
33. Dhe poshtërsia e asaj që ata punuan do t’u dalë përpara dhe ajo me të cilën ata talleshin, do t’i rrethojë nga të gjitha anët.
34. Dhe do t’u thuhet: “Këtë Ditë Ne do t’ju harrojmë ju, siç harruat ju Takimin e kësaj Ditës suaj. Dhe vendbanimi juaj është Zjarri. Dhe nuk ka për ju asnjë ndihmues.
35. Kjo ngaqë ju i morët Shpalljet e Allahut (Kur’anin) me tallje dhe juve ju mashtroi jeta e dynjasë.” Kështu pra, këtë Ditë ata nuk do të nxirren më që andej (nga Xhehenemi), dhe as nuk do të kthehen në jetën e dynjasë që t’i pendohen Allahut dhe të kërkojnë Faljen e Tij për mëkatet e tyre.
36. Pra për Allahun janë gjithë lavdërimet dhe falënderimet, Zotin e qiejve dhe Zotin e tokës dhe Zotin e Aleminit (Zoti i gjithë botëve, i Gjithësisë dhe i gjithçkaje që gjindet në të, Zoti i njerëzve dhe i xhindeve).
37. Dhe vetëm e Tij është Lavdia dhe Madhështia në qiej dhe në Tokë dhe Ai është i Gjithëfuqishmi, më i Urti Gjithëgjykues.
1. Ha, Mim.
2. Shpallja e Librit (këtij Kur’ani) është prej Allahut, i Gjithëfuqishmi, më i Urti Gjithëgjykues.
3. Ne nuk i krijuam qiejt dhe tokën dhe gjithë ç’është ndërmjet tyre veçse me të vërtetën dhe për një afat të përcaktuar, por ata që nuk besojnë, largohen prej asaj për të cilën këshillohen.
4. Thuaju: “Mendoni! Gjithë ata që ju i lutni në vend të Allahut, më thoni pra: Çfarë kanë krijuar ata nga toka? Apo mos kanë ndonjë pjesë në qiej? Më sillni ju një Libër (para këtij) ose ndonjë dije të trashëguar (në mbështetje të pohimeve tuaja), nëse jeni që thoni të drejtën!”
5. Dhe kush është në rrugë më të gabuar se sa ai i cili lut në vend të Allahut të atillë që nuk do t’i përgjigjen atij deri në Ditën e Ringjalljes dhe të cilët madje janë krejt të pavetëdijshëm për lutjet që u bëhen atyre?
6. Dhe kur njerëzimi të grumbullohet (Ditën e Kijametit), ata (idhujt e tyre) do të bëhen armiq të tyre dhe do ta mohojnë adhurimin e tyre.
7. Dhe kur atyre u lexohen Vargjet Tona të Qarta, thonë për të vërtetën (Kur’anit) që u arriti atyre: “Kjo është magji e kulluar!”
8. Apo thonë: “Ai (Muhammedi sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) e ka shpikur atë.” Thuaju: “Nëse unë e kam shpikur atë, ju nuk keni mundësi asgjë të më mbroni ndaj Allahut. Ai e di më së miri gjithë çfarë thoni mes veti për të (për Kur’anin)! Më se i Mjaftueshëm është Ai si Dëshmues mes meje dhe jush dhe Ai është gjithnjë Falës i Madh, Mëshirëploti.”
9. Thuaj (O Muhammed): “Unë nuk jam gjë e re nga të Dërguarit (e tjerë të Allahut) dhe as nuk e di se ç’do të ndodh me mua apo me ju. Unë vetëm ndjek atë që më është shpallur mua dhe unë s’jam veçse këshillues i qartë.”
10. Thuaj: “Shihni pra! Nëse ky (Kur’ani) është prej Allahut dhe ju e mohuat atë, ndërsa një dëshmues nga Bijtë e Israilit (Abdullah bin Selam radijAllahu ‘anhu.) dëshmoi se ky Kur’an është prej Allahut dhe i besoi (e përqafoi Islamin), ndërsa ju jeni aq kryelartë (e nuk e besoni)!” Vërtet që Allahu nuk e drejton popullin Dhalimun (mohues, politeist e keqbërës).
11. Dhe ata që mohojnë (të fortit e të pasurit) thonë për ata që besojnë (të dobëtit dhe të varfrit): “Po të kishte qenë ai (Islami në të cilin i fton njerëzit Muhammedi) gjë e mirë, atëherë ata (vegjëlia e varfër), nuk do ta përqafonin para nesh!” Dhe kur nuk u drejtuan prej tij (Kur’anit), thonë: “Kjo është një gënjeshtër e lashtë!”
12. Dhe para tij ishte Libri i Musait, udhëzues dhe mëshirë, ndërsa ky është Libër vërtetues në gjuhën arabe për t’u tërhequr vërejtjen atyre që bëjnë padrejtësi dhe për të përgëzuar Muhsinunët (mirëpunuesit në Rrugën e Allahut).
13. Padyshim se për ata që thonë: “Zoti ynë është Allahu” dhe pastaj qëndrojnë të vendosur në këtë Besim të Pastër Islam, mu për këta nuk do të ketë aspak frikë dhe as nuk do të pikëllohen.
14. Të këtillët do të jenë banorët e Kopshteve të Begatë për të banuar atje përherë si shpërblim për çfarë patën punuar.
15. Dhe Ne i kemi përcaktuar njeriut që të jetë i mirë dhe i përkushtuar ndaj prindërve të tij. Nëna e tij e mbart atë me mundime dhe e lind atë me mundime; mbartja e tij dhe gjidhënia atij është tridhjetë muaj, derisa kur të arrijë moshën e fuqisë dhe arrin dyzet, thotë: “Zoti im! Më dhuro mua fuqi e mundësi që të mund të jem falënderues për Mirësitë e Tua që më ke dhuruar mua dhe prindërve të mi dhe që të mund të punoj mirësi e drejtësi, të atilla vepra që gjejnë Kënaqësinë Tënde, më dhuro edhe pasardhës të mirë. Vërtet që të jam kthyer Ty me pendim dhe vërtet që unë jam prej muslimanëve (duke iu nënshtruar Vullnetit Tënd).”
16. Ata janë prej atyre të cilëve Ne do t’ua pranojmë më të mirën e punëve të tyre dhe nuk do t’i vëmë re të këqiat e tyre. (Ata do të jenë) nga banorët e Xhennetit - një premtim i vërtetë që u është premtuar.
17. Por ai që u thotë prindërve: “Uff, të dyve ju! A më premtoni se do të ngrihem (ringjallem përsëri), ndërkohë që kanë kaluar breza para meje?” Ndërsa ata (prindërit) i luten Allahut për ndihmë (dhe qortojnë ashpër të birin): “Mjerë ti! Beso! Vërtet që Premtimi i Allahut është i vërtetë!” Por ai thotë: “Kjo s’është asgjë veçse përrallë e të parëve.”
18. Ata janë për të cilët Fjala (e ndëshkimit) u përligj ndër brezat e parë të xhindeve dhe njerëzve që tashmë kanë kaluar. Vërtet që ata përherë janë të humburit.
19. Dhe për të gjithë do të ketë shkallëzime sipas asaj çfarë punuan, që Ai t’i shpërblejë ata plotësisht për veprat e tyre dhe atyre nuk do t’u bëhet padrejtësi.
20. Atë Ditë kur ata që nuk besuan (në Njësinë e Allahut në Islam) do të vendosen para Zjarrit (e do t’u thuhet): “Ju i morët gjërat tuaja të mira në jetën e dynjasë dhe u kënaqët në të. Tash këtë Ditë ju do të shpërbleheni me ndëshkim poshtërues, sepse ju ishit mospërfillës në tokë pa të drejtë dhe sepse ju ngritët krye e nuk u nënshtruat (nën Vullnetin e Allahut).”
21. Dhe kujto (Hudin) vëllanë e (popullit) Aad, kur ai këshilloi popullin e tij në El-Ahkaf (“Dunat e rërës”, vend në jug të Gadishullit Arabik). Dhe sigurisht që para tij kanë kaluar këshillues, si edhe pas tij (gjithsecili duke thënë): “Mos adhuroni tjetër veçse Allahun. Vërtet që unë kam frikë për ju ndëshkimin e një Dite të Madhe.”
22. Ata thanë: “A ke ardhur të na largosh nga zotat tanë? Na e sill pra atë me të cilën ti na kërcënon, nëse je nga ata që flet të vërtetën!”
23. Ai u tha: “Dija (për kohën e ardhjes së saj) është vetëm tek Allahu, ndërsa unë ju shpall juve atë me të cilën gjë unë jam dërguar, porse unë ju shoh ju popull të zhytur në padije!”
24. Pastaj, kur ata e panë atë si një re të dendur drejt luginave të tyre, thanë: “Kjo është një re që po na sjell shi!” Jo! Përkundrazi, ajo ishte (dënimi) për të cilin ju kërkuat të shpejtohej! Një erë në të cilën qe ndëshkimi i dhimbshëm!
25. Duke shkatërruar çdo gjë me Urdhërin e Zotit të saj! Kështu ata u bënë të atillë sa s’mund të shihej asgjë veç vendbanimeve të tyre! Kësisoj e shpërblejmë Ne popullin Muxhrim (politeist, mohues e mëkatar)!
26. Dhe vërtet që Ne u kishim mundësuar atyre atë që nuk u mundësuam juve (O Kurejsh)! Dhe Ne u patëm dhënë atyre të dëgjuarit, të shikuarit edhe zemrat, por as të dëgjuarit e tyre, as të shikuarit e tyre dhe as zemrat e tyre nuk u vlejtën asgjë, përderisa ata mohuan Ajetet e Allahut (Pejgamberët e Allahut dhe atë me të cilën ata u dërguan, provat, shenjat, shpalljet) dhe qenë krejt të rrethuar prej atij që ata gjithnjë e përqeshën!
27. Dhe me të vërtetë që Ne kemi shkatërruar qytete rreth e rrotull jush dhe Ne (vazhdimisht) u kemi treguar Ajetet (provat, dëshmitë, shpalljet) në forma të ndryshme, me qëllim që ata të mund të ktheheshin (tek e vërteta, tek Besimi i vërtetë në Një Zot).
28. Pse atëherë nuk i ndihmuan ata të cilët i patën marrë për aliha (të adhuruar, zota) në vend të Allahut si afrues tek Ai? Por, përkundrazi ata u shuan krejtësisht prej tyre (kur erdhi ndëshkimi ndër ta). Dhe ajo qe gënjeshtra e tyre dhe shpikjet e tyre të cilat ata i thurnin.
29. Dhe (kujto) kur Ne dërguam drejt teje (O Muhammed) një grup të vogël xhindesh të dëgjojnë Kur’anin dhe sapo u gjendën tek ai, thanë: “Dëgjoni në heshtje!” Dhe kur mbaroi, ata u kthyen te shoqëria e tyre si këshillues.
30. Ata thanë: “O populli ynë! Me të vërtetë që kemi dëgjuar një Libër (Kur’anin) të zbritur pas Musait, duke vërtetuar çfarë ka ardhur para tij: ai të udhëzon tek e vërteta dhe tek Udha e Drejtë.
31. O populli ynë! Përgjigjuni Thirrësit të Allahut (të Dërguarit të Allahut, Muhammedit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) dhe besojeni atë. Ai (Allahu) do t’ua falë juve gjynahet tuaja dhe do t’ju shpëtojë nga ndëshkimi i dhimbshëm (i Xhehenemit).”
32. Dhe kushdo që nuk i përgjigjet Thirrësit të Allahut, ai nuk mund të shpëtojë në tokë dhe pos Atij, ai nuk mund të ketë asnjë mbrojtës. Të atillët janë në gabim e humbje të qartë.
33. A nuk e shohin ata se Allahu i Cili krijoi qiejt dhe tokën dhe nuk ndjeu aspak lodhje nga krijimi i tyre, është i Zoti të ngjallë të vdekurit? Po, sigurisht! Vërtet që Ai është i Zoti për të bërë çdo gjë.
34. Dhe Ditën kur ata që nuk besojnë, do të sillen te Zjarri (do t’u thuhet): “A nuk është kjo e vërteta?” Ata do të thonë: “Po, për Zotin tonë!” Ai do t’u thotë: “Atëherë, shijoni pra ndëshkimin, për atë se gjithnjë ju mohuat!”
35. Kështu pra, ji i duruar (O Muhammed) ashtu siç bënë durim të Dërguarit e vendosur e me vullnet të fortë dhe mos ji i nxituar për ta (mosbesimtarët). Ditën kur ata do ta shohin atë (dënimin) i cili u është premtuar (me të cilin frikësohen, do të jetë), sikur të mos kishin qëndruar më tepër se një orë të një dite. (O njerëz! Ky Kur’an mjafton si) Mesazh i qartë (e shpallje për t’ju mbrojtur ju nga shkatërrimi). Por a do të shkatërrohet tjetërkush veç popullit El-Fasik (të panënshtruar, të pabindur ndaj Allahut)?
1. Ata që mohojnë (Njësinë e Allahut dhe të Dërguarin e Tij, Muhammedin sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) dhe i pengojnë njerëzit nga Udha e Allahut (Islami), Ai do t’i bëjë pa asnjë vlerë veprat e tyre.
2. Ndërsa ata të cilët besojnë dhe punojnë mirësi e drejtësi dhe që besojnë në atë që i është zbritur Muhammedit (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem), pasi ajo është e vërteta prej Zotit të tyre, Ai atyre do t’ua shlyejë gjynahet e tyre dhe do t’ua përsosë gjendjen e tyre.
3. Kjo është kështu, sepse ata që nuk besojnë, ndjekin të gënjeshtrën e të paqenën, ndërsa ata që besojnë, ndjekin të vërtetën nga Zoti i tyre. Kështu Allahu u sjell njerëzve shembujt e tyre.
4. Kështu pra, kur të takoheni (në luftë) me ata që nuk besojnë, i goditni në qafë, derisa kur të keni vrarë dhe të keni lënduar shumë prej tyre, atëherë lidhini fort me pranga (duke i marrë si robër). Pas kësaj (vjen koha) ose për zemërgjersi (duke i liruar pa shpërblim), ose për lirim me shpërblim, derisa të kalojë barra e luftës. Kështu pra, dhe po të kishte qenë Vullneti i Allahut, Ai Vetë do t’i kishte ndëshkuar ata sigurisht (pa ju). Por (Ai ju lë të luftoni në Rrugën e Tij), me qëllim që t’ju provojë ju, disa me disa të tjerë. E ata që bien në Rrugën e Allahut, Ai kurrë nuk do t’i lërë të humbasin veprat e tyre.
5. Ai do t’i udhëzojë dhe do t’ua përsosë atyre gjendjen.
6. Dhe do t’i shtie ata në Kopshtet e Begatë të cilat Ai ua ka njoftuar atyre (Ai ua ka premtuar ato atyre dhe ata do ta dinë vendin e tyre në Xhennet më mirë seç dinin shtëpitë e tyre në dynja). (Tefsir Ibn Kethir).
7. O ju që keni besuar! Nëse ju e ndihmoni Allahun (në Çështjen e Tij), Ai do t’ju ndihmojë juve dhe do t’ju bëjë të qëndroni fort në këmbët tuaja.
8. Ndërsa për ata që nuk besojnë (në Njësinë e Allahut, në Islam), për ata është shkatërrimi dhe Allahu do t’i bëjë të pavlera veprat e tyre.
9. Këtë për shkak se ata urrejnë atë që zbriti Allahu, kështu që Ai i ka bërë pa asnjë dobi veprat e tyre.
10. A nuk kanë udhëtuar ata në tokë dhe të shohin se cili ishte fundi i atyre që ishin më parë? Allahu i shkatërroi ata plotësisht dhe një fat i njëjtë i tillë (i pret) mosbesimtarët.
11. Këtë ngase Allahu është Meula (Zoti, Zotëruesi, Ndihmuesi, Mbrojtësi) i atyre që kanë besuar, ndërsa mosbesimtarët nuk kanë asnjë Meula (zot, ndihmues).
12. Sigurisht që Allahu do t’i shtjerë ata që besojnë (në Allahun Një, në Islam) dhe që punojnë mirësi e drejtësi ndër Kopshtet e Xhennetit nën të cilët rrjedhin lumenj, ndërsa ata që nuk besojnë, e kënaqin veten dhe hanë siç ha bagëtia dhe Zjarri do të jetë vendbanimi i tyre.
13. Dhe shumë qytete më të fortë se qyteti yt (Meka) i cili të ka dëbuar ty, Ne i kemi shkatërruar dhe për ta nuk pati asnjë që t’i ndihmojë ata.
14. A është ai i cili është në dëshmi të qartë nga Zoti i tij si ata për të cilët veprat e liga që ata bëjnë, u zbukurohen para syve të tyre ndërsa ndjekin nepsin e tyre (e dëshirat e liga)?
15. Shembulli i Xhennetit i cili u është premtuar Muttekunëve (të përkushtuarve në Besimin e Pastër Islam), është se në të janë lumenj uji, shija dhe era e të cilit nuk ndryshon; lumenj qumështi me shije që nuk ndryshon asnjëherë; lumenj pije të kulluar të shijshme për ata që e pinë; dhe lumenj mjalti të pastër dhe për ta atje gjendet çdo lloj fruti; edhe Falja e tyre nga Zoti i tyre. (A janë këta) si ata të cilët do të banojnë përgjithmonë në Zjarr dhe që do t’u shuhet etja me ujë të valë që ua copëton zorrët?
16. Dhe prej tyre janë disa që të dëgjojnë ty, por kur largohen prej teje, u drejtohen atyre që kanë dije duke u thënë: “Ç’farë ka thënë ai (Muhammedi) tash?” Ata janë, zemrat e të cilëve i ka vulosur Allahu dhe ata ndjekin epshet e tyre (në dëshira të liga).
17. Ndërsa për ata që drejtohen, Ai ua shton edhe më udhëzimin e tyre (në të vërtetën) dhe u dhuron atyre përkushtimin (në këtë Rrugë).
18. A presin atëherë ata për gjë tjetër përveç Orës, që ajo t’u vijë papritur? E pra disa nga shenjat paralajmëruese tashmë kanë ardhur dhe kur ajo të jetë tamam mbi ta, si mund të përfitojnë ata atëherë nga përkujtuesi i tyre?
19. Dije pra, se padyshim La ilahe il-lallah (Nuk ka të adhuruar tjetër të merituar pos Allahut), dhe kërko falje për gjynahin tënd dhe për besimtarët e besimtaret. Dhe Allahu di mirë për lëvizjet tuaja dhe për vendin ku qëndroni.
20. Ata që besojnë thonë: “Pse nuk zbritet për ne një Sure (kaptinë nga Kur’ani)?” Por kur zbret një Sure përcaktuese (shpjeguese dhe urdhëruese) dhe në të përmendet Xhihadi (lufta për Çështjen e Allahut), i sheh ata të cilët kanë zemra të sëmuara (dyfytyrëshat), duke të vështruar me një shikim si të ishin në agoninë e vdekjes. Por do të ishte më mirë për ta (hipokritët, që të dëgjonin Allahun dhe t’i bindeshin Atij).
21. Bindja (ndaj Allahut) dhe fjalët e mira (do të ishin më të mira për ta). Dhe kur çështja (për Xhihad)) është vendosur, atëherë nëse ata do të kishin qenë besimtarë të vërtetë ndaj Allahut, do të kishte qenë më mirë për ta.
22. A do të bënit ju pabesi e të këqija në tokë dhe të cënonit lidhjet e afërsisë, po t’u jepej sundimi?
23. Të këtillët janë ata të cilët Allahu i ka mallkuar, kështu që Ai i ka bërë ata të shurdhër dhe ua ka verbuar shikimin.
24. A nuk mendojnë thellë ata në Kur’an, apo zemrat e tyre janë të kyçura (për t’a kuptuar atë)?
25. Nuk ka dyshim se ata që u kthyen prapa (në mosbesim) pasi që u është sqaruar udhëzimi, shejtani ua ka zbukuruar atyre (shpresat e tyre të rreme), ndërsa (Allahu) ua ka zgjatur afatin.
26. Kjo ngaqë ata u thanë atyre të cilët e urrejnë fort atë që ka zbritur: “Ne do t’u bindemi juve në një pjesë të çështjes,” por Allahu i di të fshehtat e tyre.
27. Si atëherë (do të jetë) kur melekët t’ua marrin shpirtin në çastin e vdekjes duke i goditur në fytyrë e në shpinë?
28. Kjo ngase ata ndoqën atë që zemëroi Allahun dhe urryen atë që Ai donte, kështu që Ai i bëri veprat e tyre të pavlera.
29. Apo, mos mendojnë ata, në zemrat e të cilëve ka sëmundje (hipokrizie), se Allahu nuk do t’i nxjerrë në pah gjithë dëshirat e tyre të poshtra e të fshehura?
30. E sikur të donim Ne, do t’ju tregonim juve se cilët janë ata, e do t’i njihshit nga shenjat e tyre, por ju me siguri që do t’i njihni ata nga toni i të folurit! Dhe Allahu i di mirë të gjitha veprat tuaja.
31. Dhe sigurisht që Ne do t’ju sprovojmë juve, derisa Ne t’i njohim ata prej jush që përpiqen fort (për Çështjen e Allahut) dhe durimtarët; dhe Ne do të provojmë veprat tuaja të vërteta (cili është gënjeshtar dhe cili është i drejtë).
32. Vërtet ata që nuk besojnë dhe ndalojnë (të tjerët) nga Rruga e Allahut dhe i kundërvihen të Dërguarit pasi atyre u është treguar qartë udhëzimi, ata nuk e dëmtojnë aspak Allahun, por Ai do t’i bëjë të pavlera punët e tyre.
33. O ju që keni besuar! Bindjuni Allahut dhe bindjuni të Dërguarit (Muhammedit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) dhe mos i çoni kot veprat tuaja.
34. Padyshim se ata që nuk besojnë dhe ndalojnë (të tjerët) nga Rruga e Allahut, pastaj vdesin duke qenë mosbesimtarë, Allahu kurrsesi nuk do t’i falë ata.
35. Pra, mos u dobësoni dhe mos kërkoni paqë (nga armiqtë e Islamit), kur ju jeni më lart, kur Allahu është me ju dhe kur Ai nuk do t’ua pakësojë kurrë shpërblimin e veprave tuaja të mira.
36. Jeta e kësaj bote s’është veçse lojë dhe dëfrim, por në qoftë se ju besoni dhe i frikësoheni Atij dhe i largoheni të keqes, Ai do t’ua sigurojë juve shpërblimin tuaj dhe nuk do t’ju kërkojë pasurinë tuaj.
37. Sikur Ai t’jua kërkonte atë dhe t’ju shtrëngonte, ju me zili do ta mbanit (e nuk do ta jepshit). Dhe Ai do t’jua nxirrte gjithë qëllimet tuaja të liga (që do t’i mbanit fshehur).
38. Vini re, pra! Ju jeni ata që ju është bërë thirrje të shpenzoni për Çështjen e Allahut, megjithatë mes jush ka prej atyre që janë dorështrënguar. Dhe kushdo që është dorështrënguar është i tillë vetëm për llogari të tij. Por Allahu është më i Pasuri (i Lirë nga çdo nevojë) dhe ju (o njerëz) jeni të varfër. Edhe nëse ju i ktheni shpinën (Islamit dhe largoheni nga nënshtrimi ndaj Allahut), Ai do t’ju zëvendësojë ju me një popull tjetër, pastaj ata nuk do të jenë në shembullin tuaj.
1. Me të vërtetë që Ne të kemi dhënë ty (O Muhammed) fitore të qartë.
2. Që Allahu të të falë ty gjynahet tua të kaluara dhe të ardhshme, dhe të plotësojë Mirësitë e Tij mbi ty, dhe të të udhëzojë ty në Rrugën e Drejtë.
3. Edhe që Allahu të të japë ndihmë të madhe pa kufi.
4. Ai është i Cili zbriti Es-Sekineh (butësinë, gjakftohtësinë e qetësinë) në zemrat e besimtarëve, që atyre t’u shtohej besimi bashkë me Besimin që kishin. Dhe të Allahut janë ushtritë e qiejve dhe të tokës dhe Allahu është gjithnjë i Gjithëdituri, më i Urti Gjithëgjykues.
5. Që Ai të shtjerë besimtarët dhe besimtaret në Kopshtet e Begatë nën të cilët rrjedhin lumenj për të banuar atje përgjithmonë dhe për t’i larë ata nga gjynahet. Dhe ky është tek Allahu ngadhënjimi madhështor.
6. Dhe që të ndëshkojë (Munafikët) hipokritët dhe hipokritet dhe (Mushrikët) politeistët dhe politeistet të cilët kanë në mendje mendime të liga për Allahun; për ta është dënimi poshtërues, edhe zemërimi i Allahut është mbi ta, edhe i ka mallkuar, edhe ka përgatitur për ta Xhehenemin, - dhe vërtet i keq është ai përfundim.
7. Dhe të Allahut janë ushtritë e qiejve dhe të tokës dhe Allahu është gjithnjë i Gjithëditur, më i Urti Gjithëgjykues.
8. Vërtet që Ne të kemi dërguar ty (O Muhammed) edhe dëshmues, edhe përgëzues, edhe këshillues.
9. Me qëllim që ju (O njerëz!) të besoni Allahun dhe të Dërguarin e Tij (Muhammedin sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem), që ju ta ndihmoni dhe ta nderoni atë dhe që ju të lartësoni lavditë (e Allahut) në mëngjes e pasdite.
10. Sigurisht se ata që të japin besën ty (O Muhammed), ata po ia japin besën Allahut. Dora e Allahut është mbi duart e tyre dhe kushdo që e thyen besën e tij, e thyen atë vetëm në dëm të vetes së tij, dhe kushdo që përmbush atë që i ka premtuar Allahut, Ai do t’i dhurojë atij shpërblim të madh.
11. Ata nga arabët e shkretëtirës të cilët mbetën mbrapa (nuk erdhën me ty, Muhammed), do të të thonë: “Na ngatërruan pasuria jonë dhe familjet tona. Kështu që kërko falje për ne.” Ata flasin me gjuhën e tyre atë që nuk është në zemrën e tyre. Thuaju: “Kush atëherë e ka atë fuqi që sado pak (të ndërhyjë) për ju tek Allahu, në qoftë se Ai ju përcakton juve dëm apo ju përcakton mirësi? Jo, por Allahu është gjithnjë në Dijeni të Plotë për çfarë ju punoni.
12. Dhe jo vetëm kaq, por menduat se i Dërguari dhe besimtarët nuk do të ktheheshin kurrë te familjet e tyre dhe kjo (bindje) në zemrat tuaja u duket e mirë duke pasur mendim të keq dhe u bëtë njerëz të pavlefshëm të dhënë për shkatërrim.”
13. Dhe kushdo që nuk beson Allahun dhe të Dërguarin e Tij (Muhammedin sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem), atëherë sigurisht që Ne kemi përgatitur për mosbesimtarët Zjarr flakërues.
14. Dhe Allahut i takon mbisundimi i qiejve dhe i tokës, Ai fal kë do Ai dhe ndëshkon kë do Ai. Dhe Allahu është kurdoherë Falës i Madh, gjithnjë Mëshirëplotë.
15. Ata që mbetën prapa, do të thonë kur të nisesh për të marrë plaçkën e luftës: “Na lejo (edhe) ne të të vijmë pas.” Ata duan të ndryshojnë Fjalët e Allahut. Thuaju: “Ju nuk do të na vini neve nga pas. Kështu ka thënë Allahu që më parë.” Atëherë ata do të thonë: “Jo! Ju na keni zili.” Jo, por ata nuk kuptojnë, veçse fare pak.
16. Thuaju (O Muhammed) arabëve që mbetën prapa: “Ju do të thirreni të luftoni kundër një populli i cili është shumë i dhënë dhe i vrullshëm për luftë, atëherë ose ju do t’i luftoni ata, ose ata do të dorëzohen. Kështu, nëse bindeni, Allahu do t’u japë juve shpërblim të mirë, por nëse ktheni shpinën siç u kthyhet më parë, Ai do t’ju dënojë ju me ndëshkim të dhimbshëm.
17. Nuk ka fajësim ose gjynah (për të mos dalë në luftë) as për të verbërin, nuk ka fajësim ose gjynah as për të gjymtuarin, nuk ka fajësim ose gjynah as për të sëmurin. Dhe kushdo që i bindet Allahut dhe të Dërguarit të Tij, Ai do ta pranojë cilindo ndër Kopshtet e Begatë nën të cilët rrjedhin lumenj; dhe kushdo që nuk bindet e largohet, Ai do ta dënojë me ndëshkim të dhimbshëm.
18. Sigurisht që Allahu ishte i kënaqur me besimtarët kur ata të dhanë besën ty (O Muhammed) nën pemë. Ai e dinte mirë se ç’farë kishte në zemrat e tyre, pra Ai zbriti Es-Sekineh (butësinë, gjakftohtësinë e qetësinë) mbi ta dhe Ai i shpërbleu ata me fitore të afërt.
19. Edhe me plaçkë të madhe që ata do të kapnin. Dhe Allahu është gjithnjë i Gjithëfuqishëm, më i Urti Gjithëgjykues.
20. Allahu ju ka premtuar juve plaçkë të shumtë që do të kapni dhe e ka shpejtuar këtë për ju; dhe i ka ndaluar duart e njerëzve ndaj jush, që kjo të jetë një shenjë e mirë për besimtarët dhe që t’ju udhëzojë ju në Rrugën e Drejtë.
21. Dhe të tjera (fitore dhe mjaft plaçkë lufte Ai ua premton juve) të cilat nuk janë akoma nën fuqinë tuaj. Vërtet që Allahu e përfshinë atë dhe Allahu është gjithnjë i Zoti të bëjë çdo gjë.
22. Dhe nëse ata që mohojnë, luftojnë kundër jush, ata padyshim që do të kishin kthyer shpinën, pastaj nuk do të kishin gjetur as mbrojtës e as ndihmës.
23. Kjo pra ka qenë Rruga e Allahut me ata të cilët tashmë kanë kaluar më parë dhe nuk do të gjesh në Rrugën e Allahut ndonjë ndryshim.
24. Dhe Ai është i Cili përmbajti duart e tyre ndaj jush dhe duart tuaja ndaj tyre në mes të Mekës, pasi Ai ju kishte bërë ju fitues mbi ta. Dhe Allahu është gjithnjë Gjithëvëzhgues për gjithçka që ju bëni.
25. Ata janë të cilët mohuan dhe ju ndaluan ju nga El-Mesxhid El-Haram (Xhamia e Shenjtë në Mekë) dhe penguan kurbanët tuaj të arrinin në vendin e tyre të therjes për kurban. Po të mos kishin qenë besimtarët dhe besimtaret, të cilët ju nuk i njihnit, që ju mund t’i vrisnit dhe mbi të cilët do të ishte bërë gjynah prej jush nga padija (Allahu do t’ju kishte bërë ju të hynit më parë, por Ai jua përmbajti dorën), me qëllim që Ai të shtjerë nën Mëshirën e Tij kë do Ai. Po të kishin qenë ata (besimtarë e mosbesimtarë) të ndarë, Ne padyshim që do t’i kishim ndëshkuar me një ndëshkim të dhimbshëm ata të cilët nuk besuan.
26. Kur ata që nuk besuan kishin futur në zemrat e tyre krenari e mendjemadhësi - krenari e mendjemadhësi të kohës së Xhahilisë (Injorancës, para Islamit), - atëherë Allahu zbriti Es-Sekinah (butësinë, qetësinë) mbi të Dërguarin e Tij dhe mbi besimtarët dhe i bëri ata të vendosur te Fjala e Përkushtimit (La ilahe ilallah - Nuk ka të adhuruar tjetër të merituar veç Allahut). Dhe ata ishin tamam të emëruarit e saj dhe më të merituarit e saj. Dhe Allahu është gjithnjë i Gjithëdituri për gjithçka.
27. Padyshim që Allahu do ta përmbushë ëndrrën e vërtetë të cilën Ai ia shfaqi të Dërguarit të Tij tamam me vërtetësi. (Pejgamberi sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem pa në ëndërr sikur ai kishte hyrë në Mekë me shokët e tij me kokë të rruar ose të qethur, veprime këto që bëhen kur vizitohet Kaba për Umre ose Haxh). Padyshim që ju do të hyni në El-Mesxhid El-Haram, në dashtë Allahu, të sigurt, disa me kokën të rruar e disa me flokë të shkurtuar pa pasur aspak frikë. Ai e dinte çfarë ju nuk dinit dhe Ai ju dhuroi përveç kësaj fitore të afërt.
28. Ai është i Cili ka çuar të Dërguarin e Tij (Muhammedin sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) me udhëzim dhe Fenë e Vërtetë (Islamin), që Ai ta shpallë e ta bëjë atë përmbi të gjitha fetë. Dhe i Gjithëmjaftueshëm është Allahu si Dëshmues.
29. Muhammedi (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) është i Dërguari i Allahut dhe ata që janë me të janë të ashpër ndaj mohuesve (të Allahut) dhe të mëshirshëm ndërmjet veti. I sheh ata duke u përkulur (në Ruku) dhe duke rënë me fytyrë në tokë (në Sexhde), duke kërkuar Begati nga Allahu dhe Kënaqësinë e Tij. Shenja e tyre (e Besimit të tyre) është në fytyrat e tyre nga gjurmët e sexhdes (gjatë faljes). Ky është përshkrimi i tyre në Teurat, ndërsa shembulli i tyre në Inxhil përshkruhet si një farë (e mbjellë) e cila lëshon filizin, pastaj e forcon atë dhe ai pastaj qëndron vetë në trungun e vet duke i mahnitur mbjellësit, që Ai t’i tërbojë mosbesimtarët me anë të tyre. Allahu u ka premtuar atyre të cilët besojnë (në Njësinë e Allahut, në të Dërguarin e Tij, Muhammedin sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem dhe e ndjekin Fenë e Allahut, Islamin deri në Ditën e Fundit) dhe punojnë mirësi e drejtësi (sipas këtij Besimi) falje dhe shpërblim tepër të madh (Kopshtet e Begatë të Xhennetit të Pafund).
1. O ju që keni besuar! Mos vendosni për asgjë para se të vendosë Allahu dhe i Dërguari i Tij dhe kini frikë Allahun. Vërtetë që Allahu është Gjithëdëgjues, i Gjithëditur.
2. O ju që keni besuar! Mos e ngritni zërin tuaj përmbi zërin e Pejgamberit, as mos i flisni atij në bisedë me zë të lartë siç flisni me njëri-tjetrin, e të zhduken veprat tuaja duke mos e ditur ju.
3. Vërtet se ata të cilët e ulin zërin e tyre në prani të të Dërguarit të Allahut, ata janë të atillë, zemrat e të cilëve Allahu i ka provuar për Et-Takva (frikë dhe përkushtim ndaj Allahut). Për ta ka falje dhe shpërblim të madh.
4. Vërtet se ata që të thërrasin ty (O Muhammed) përtej mureve, shumica e tyre nuk gjykojnë.
5. Dhe po të kishin durim derisa ti të dilje jashtë tek ata, do të kishte qenë më mirë për ta. Dhe Allahu është gjithnjë Falës i Madh, Mëshirëplotë.
6. O ju që keni besuar! Në qoftë se një njeri i lig e i poshtër u vjen juve me ndonjë lajm, sqarojeni e bëjeni të qartë, që të mos dëmtoni njerëzit nga padija dhe pastaj të ndjeni keqardhje për çfarë keni bërë.
7. Dhe dijeni mirë se mes jush është i Dërguari i Allahut. Sikur ai t’ju bindej juve (duke ndjekur dëshirat e mendimet tuaja), në shumë çështje ju do të pësonit vuajtje, por Allahu e ka futur thellë Besimin te ju dhe e ka zbukuruar atë në zemrat tuaja, ndërsa mosbesimin, poshtërsinë dhe mosbindjen (ndaj Allahut dhe të Dërguarit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem), i ka bërë të urryera për ju. Mu këta janë ata të udhëzuarit drejt.
8. (Kjo është) Mirësi prej Allahut dhe Begati. Dhe Allahu është i Gjithëditur, më i Urti Gjithëgjykues.
9. Dhe në qoftë se dy palë nga mesi i besimtarëve bien në luftë, atëherë vendosni paqë mes tyre. Por në qoftë se njëra prej tyre e sulmon tjetrën, atëherë luftoni të gjithë atë palë që vërsulet me të padrejtë, derisa të veprojë në përputhje me Urdhërimin e Allahut. Pas kësaj, në qoftë se pajtohet, atëherë vendosni paqë mes tyre me drejtësi dhe jini të paanshëm. Vërtet që Allahu i do ata që janë të paanshëm.
10. Padyshim që besimtarët janë vëllezër (në Islam). Kështu pra, bëni pajtim ndërmjet vëllezërve tuaj dhe kini frikë Allahun, që të mund të fitoni Mëshirën e Tij.
11. O ju që keni besuar! Mos të tallet një grup me një grup tjetër! Mbase mund të jetë se i dyti (i talluri) është më i mirë se i pari (tallësi). As (disa) gra të mos tallen me gra të tjera, mbase mund të jetë se të dytat (të tallurat) janë më të mira se të parat (tallëset). As mos përgojoni njëri-tjetrin, as mos fyeni njëri-tjetrin duke ngjitur nofka. Sa keq është të fyesh vëllanë pasi të ketë besuar (p.sh., ta thërrasësh vëllanë tënd musliman e me besim të vërtetë: “O gjynahqar! O i poshtër!” etj). Dhe kushdo që nuk pendohet, atëherë të këtillët janë me të vërtetë keqbërës.
12. O ju që keni besuar! Mënjanoni shumë dyshime. Vërtet mjaft nga dyshimet përbëjnë gjynahe. Edhe mos hulumtoni për zbulimin e të metave, as mos përgojoni njëri-tjetrin. A do të donte ndonjëri prej jush të hante mishin e vëllait të vet të vdekur? Vërtet që do ta urrenit një gjë të tillë. Dhe kini frikë Allahun. Vërtet që Ai fal dhe e pranon pendimin, është Mëshirëplotë.
13. O njerëz! Ne ju krijuam juve prej një mashkulli dhe një femre dhe ju bëmë ju në kombe e fise që të njiheni me njëri-tjetrin. Padyshim se tek Allahu më i nderuari prej jush është ai që është më me Takva (më Muttekini - që i frikësohet dhe që i përkushtohet më shumë Allahut). Vërtet që Allahu është i Gjithëditur, i Gjithënjohur.
14. Arabët e shkretëtirës thanë: “Ne besuam.” Thuaj: “Ju nuk besoni, por vetëm se thoni, ‘Ne jemi nënshtruar (në Islam)’, pasi besimi nuk ka hyrë akoma në zemrat tuaja. Por në qoftë se ju i bindeni Allahut dhe të Dërguarit të Tij, Ai nuk do të pakësojë asgjë nga shpërblimi i veprave tuaja. Vërtet që Allahu është gjithnjë Falës i Madh, Mëshirëplotë.”
15. Sigurisht që besimtarë janë vetëm ata që kanë besuar Allahun dhe të Dërguarin e Tij dhe pastaj nuk kanë më pikë dyshimi, por përpiqen e luftojnë me pasurinë e tyre dhe me jetën e tyre për Çështjen e Allahut. Të tillë janë ata të vërtetët.
16. Thuaj: “A ju ia bëni me dije Allahut fenë tuaj? Ndërkohë Allahu di gjithë ç’është në qiej dhe gjithë ç’është në tokë dhe Allahu është i Gjithëdituri për çdo gjë.”
17. Ata të shprehin ty mirënjohje që e përqafuan Islamin. Thuaju: “Pranimin tuaj të Islamit mos ma njihni mua. Përkundrazi, Allahu ka dhuruar një mirësi mbi ju, që Ai ju ka udhëzuar ju tek Imani (Besimi), sigurisht në qoftë se jeni të vërtetë e të çiltër (për atë që thoni).
18. Sigurisht që Allahu di Gajbin (të fshehtën) e qiejve dhe të tokës dhe Allahu është Gjithëvëzhgues për çfarë ju punoni.”
1. Kaf. Betohem për Kur’anin e lavdishëm!
2. Jo! Por habiten se atyre u ka ardhur një këshillues (Muhammedi sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) nga mesi i tyre. Kështu mosbesimtarët thonë: “Kjo është diçka shumë e çuditshme!
3. Kur ne të vdesim dhe të jemi bërë pluhur (a do të ringjallemi?)! Ai është një kthim i largët.”
4. Ne e dimë atë që toka merr prej tyre (prej trupit të vdekur të tyre) dhe te Ne është një Libër i ruajtur mirë.
5. Por ata e kanë mohuar të vërtetën (Kur’anin), kur ai u ka ardhur atyre, kështu që ata janë në gjendje hutimi.
6. A nuk e kanë parë qiellin mbi ta, si Ne e kemi ndërtuar atë dhe zbukuruar, dhe s’ka asnjë të çarë në të?
7. Edhe tokën! Ne e kemi shtrirë atë dhe kemi vendosur në të male që qëndrojnë fort, si dhe kemi sjellë në të çdo lloj bime të mrekullueshme në çift.
8. Një ndriçim dhe Përkujtues për çdo rob që i kthehet Allahut (që i plotëson detyrimet me nënshtrim ndaj Tij dhe që gjithnjë kërkon faljen e Tij).
9. Dhe Ne zbresim ujë të bekuar nga qielli, pastaj Ne rrisim me të kopshte dhe drith që rritet e korret.
10. Edhe hurma të larta me vile të renditura palë.
11. Rizk (furnizim e mirësi) për robët (e Allahut). Dhe Ne i japim jetë me të (shiun) një toke të vdekur. Kësisoj do të jetë Ringjallja (e të vdekurve).
12. Para tyre përgënjeshtruan populli i Nuhut, edhe banorët e Resit, edhe Themudi;
13. Edhe Aadi, edhe Faraoni, edhe vëllezërit e Lutit;
14. Edhe banorët e Pyllit, edhe populli i Tubës: secili prej tyre mohoi të Dërguarit e tij, kështu që Kërcënimi Im hyri në veprim.
15. A mos u lodhëm Ne me Krijimin e parë? Jo, por ata janë në dyshim të thellë për një krijimi të ri.
16. Dhe sigurisht që Ne e kemi krijuar njeriun dhe Ne e dimë se çfarë i pëshpërit atij vetvetja (nepsi i vet). Dhe Ne jemi më afër tij se sa vena e qafës së tij.
17. (Mbani mend!) Se dy marrësit (melekët shkrues të caktuar për të shënuar veprat) marrin (shënimet) të vendosur një në të djathtë dhe një në të majtë.
18. Nuk ka fjalë që ai (njeriu) të nxjerrë nga goja, veçse për të është një vëzhgues pranë tij i gatshëm (për ta shënuar atë).
19. Agonia e vdekjes do të vijë me të vërtetën (i zbulohet çështja e Ahiretit): “Kjo është ajo së cilës doje t’i shpëtoje!”
20. Dhe do t’i fryhet Surit, - ajo do të jetë Dita për të cilën jeni këshilluar (Dita e Ringjalljes).
21. Dhe çdokush do të paraqitet së bashku me një (melek) drejtues dhe një (melek) dëshmues.
22. (Do t’i thuhet mëkatarit): “Vërtet që ti ishe i pavëmendshëm për këtë. Tash Ne e hoqëm vellon tënde dhe i mprehtë është shikimi yt këtë Ditë!”
23. Dhe (meleku) shoqërues i tij do të thotë: “Ja ku e kam me vete gati (këtë libër të tij)!”
24. (Allahu do t’u thotë melekëve): “Hidheni ju të dy në Xhehenem çdo mosbesimtar kokëfortë.
25. Pengues i së mirës, shkelës i ligjit (të Allahut), dyshues,
26. I cili ngriti një ilah (zot të adhuruar tjetër) me Allahun. Hidheni atë në ndëshkimin e ashpër.”
27. Shoku i tij (shejtani) do të thotë: “Zoti ynë! Unë nuk e shtyva që ai të shkelte kufijtë (e të kalonte në mashtrim, shtypje e të binte në poshtërsi), por ai vetë qe në gabim tepër të largët.”
28. Allahu do të thotë: “Mos u grindni para Meje. Unë tashmë që më parë ju tërhoqa vërejtjen.
29. Fjala që del prej Meje nuk mund të ndryshohet dhe Unë nuk jam aspak i padrejtë ndaj robëve.”
30. (Përkujto) Ditën kur Ne Xhehenemit i themi: “A je mbushur?” Ai do të thotë: “A ka më?”
31. Dhe Xhenneti do t’u sillet Muttekinëve (të përkushtuarve në Besimin e Pastër Islam) jo shumë larg.
32. (Do t’u thuhet): “Ky është ai që u premtohej, - (është) për ata që gjithnjë i ktheheshin (Allahut) me pendim të çiltër dhe për ata që e ruajnë besën me Allahun (duke iu bindur Atij, duke mos i vënë shokë Atij, duke ndjekur e plotësuar Fenë e Tij, Islamin).
33. Të cilët e patën frikë të Gjithëmëshirshmin (Allah) në Gajb (pa e parë Atë) dhe erdhën me zemër të përkushtuar ndaj Tij dhe që i drejtoheshin Atij me pendim.”
34. (u thuhet:) “Hyni në të me paqë dhe siguri. Kjo është Dita e Jetës së Pasosur!”
35. Atje ata do të kenë çfarë të duan, - e Ne kemi (mbi këtë) më tepër (për ta, mirësi e kënaqësi më të mëdha; ata do të shohin Mbifuqinë, Gjithëmadhështinë e Tij ‘Azze ue Xhel).
36. Dhe sa shumë breza shkatërruam Ne para tyre, të cilët qenë më të fuqishëm se ata (kur erdhi Dënimi Ynë), ata vrapuan për strehim në tokë! A mund të gjenin vend për t’u fshehur (nga shkatërrimi)?
37. Vërtet që në të ka padyshim kujtim për atë që ka zemër, ose që vë veshin e dëgjon duke qenë i vëmendshëm e dëshmues.
38. Dhe me të vërtetë që Ne krijuam qiejt dhe tokën dhe gjithçka ndërmjet tyre në Gjashtë Ditë dhe nuk na preku e nuk ndjemë aspak lodhje.
39. Bën durim pra, (O Muhammed) për gjithçka që ata thonë dhe lartëso Lavditë e Zotit tënd para lindjes së diellit (Falja e Agimit) dhe para perëndimit (Falja e mesditës dhe e pasditës),
40. Edhe gjatë një pjese të natës lavdëroje Atë (Falja e mbrëmjes dhe e darkës), si edhe pas faljeve (të detyruara që janë pesë, me falje Sunete dhe Nafile - falje të vullnetshme e të lira, si dhe përmendja e Allahut pas çdo falje (Dhikri me Subhanallah, Elhamdulillah, Allahu Ekber).)
41. Dhe dëgjo në Ditën kur thirrësi do të thërrasë nga vend i afërt.
42. Ditën kur ata do të dëgjojnë Es-Saihah (fryrja e Surit) me të vërtetë: ajo do të jetë Dita e daljes (nga varret, Dita e Ringjalljes).
43. Sigurisht që jemi Ne të Cilët japim jetë dhe sjellim vdekje dhe te Ne është kthimi i fundit.
44. Ditën kur atyre do t’u çahet toka, (dhe ata) do të dalin duke nxituar. Ky do të jetë një grumbullim mjaft i lehtë për Ne.
45. Ne dimë shumë mirë çfarë thonë ata dhe ti (O Muhammed) nuk je tiran mbi ta (për t’i detyruar me forcë në Besim), por këshillo me Kur’an atë i cili i frikësohet Kërcënimit Tim.
1. (Betohem) për erërat që shpërndajnë pluhur!
2. (Për retë) që mbartin peshë të rëndë uji!
3. (Për anijet) që notojnë lehtë e qetë.
4. (Për ata melekë) që shpërndajnë (risk, shi e mirësi të tjera) me Urdhër (të Allahut)!
5. Vërtet se ajo që u është premtuar (Ringjallja) është padyshim e vërtetë.
6. Dhe vërtet që Shpërblimi (gjykimi për vepra) do të ndodhë me siguri.
7. Për qiellin me shumë rrugë!
8. Vërtet që ju keni shumë mendime të ndryshme (për Muhammedin sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem dhe për Kur’anin).
9. I larguar prej andej është ai që është larguar (ai që nuk beson Muhammedin sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem dhe Kur’anin, atij i ka ikur besimi dhe nuk beson në Allahun).
10. Mallkuar qofshin gënjeshtarët -
11. Të cilët janë të mbuluar nga shkujdesja (dhe nuk mendojnë për gjendjen e vështirë të Jetës së Pastajme).
12. E pyesin: “Kur do të jetë Dita e Shpërblimit?”
13. (Do të jetë) një Ditë kur ata do të provohen (të digjen) në Zjarr!
14. Shijoni provimin (djegien)! Kjo është ajo që ju kërkonit ta shpejtonit!”
15. Sigurisht që Muttekunët (të përkushtuarit në Besimin e Pastër Islam) do të jenë në mes të Kopshteve të Begatë dhe Burimeve të Xhennetit.
16. Duke u kënaqur me çfarë u ka dhururar Zoti i tyre. Vërtet se ata ishin para kësaj Muhsinunë (mirëpunues në Rrugë të Allahut).
17. Ishin që gjithnjë flinin fare pak natën (duke iu lutur Zotit të tyre, Allahut dhe duke u falur me frikë prej Tij, por edhe me shpresë tek Ai).
18. Dhe në orët e para të agimit (në mbarim të natës) ata iu luteshin (Allahut) për falje;
19. Dhe në pasurinë e tyre ishte e drejta për lypësin dhe Mahrumin (për të varfërin i cili nuk kërkon prej të tjerëve).
20. Dhe në tokë ka tregues për ata që kanë Besim të palëkundur.
21. Edhe në veten tuaj. A nuk jeni duke parë?
22. Dhe në qiell është Rizku (furnizimi) juaj dhe çfarë ju është premtuar.
23. Për Zotin e qiellit dhe të tokës! Ajo është e vërteta (ajo që ju është premtuar), siç është e vërteta e të folurit tuaj.
24. A të ka arritur ty ndodhia e mysafirëve të nderuar të Ibrahimit (meleku Xhibril me dy të tjerë)?
25. Kur hynë te ai dhe i thanë: “Selam (paqja qoftë mbi ju)!” ai iu përgjigj: “Selam (paqja qoftë mbi ju)!” (dhe shtoi), “Ju jeni njerëz të panjohur për mua.”
26. Pastaj shkoi te njerëzit e shtëpisë duke sjellë një viç të njomë të pjekur,
27. Dhe ua vuri atë përpara (duke u thënë): “A nuk do të hani?”
28. Pastaj ai ndjeu frikë prej tyre (ngaqë nuk hëngrën). Ata i thanë: “Mos ki frikë” dhe i dhanë lajmin përgëzues të një biri të mençur me dije (për Allahun, për Fenë e Tij të Vërtetë - Islamin).
29. Pastaj e shoqja e tij nisi të bërtasë, hodhi duart në fytyrë dhe tha: “Grua e shkuar (në moshë) që nuk lind!”
30. Ata i thanë: “(Megjithatë) kështu thotë Zoti yt. Vërtet që Ai është më i Urti Gjithëgjykues, i Gjithëdituri.”
31. (Ibrahimi) u tha: “Cili është qëllimi i ardhjes suaj, o ju të Dërguar?”
32. Ata i thanë: “Ne jemi dërguar te një popull Muxhrim (politeist, mosbesimtar, kriminel, mëkatar).
33. Që të lëshojmë mbi ta gurë balte të pjekur,
34. Të veçuar nga Zoti yt për Musrifunët (politeistët, kriminelët, mëkatarët që kalojnë çdo kufi në poshtërsi e në mosbindje ndaj Allahut).”
35. Kështu që Ne nxorrëm prej andej besimtarët.
36. Por nuk gjetëm ndonjë shtëpi muslimanësh përveç se një (familjen e Lutit).
37. Dhe Ne kemi bërë atje një shenjë treguese (Deti i Lutit ose Deti i Vdekur në Palestinë) për ata që i frikësohen një ndëshkimi të dhimbshëm.
38. Edhe te Musai (gjithashtu ka tregues), kur Ne e dërguam atë te Faraoni me autoritet të qartë.
39. Por (Faraoni) u largua (nga të besuarit) dhe ktheu shpinën me tërë krerët e tij dhe tha: “Magjistar ose i marrë.”
40. Kështu Ne e shfarosëm atë dhe ushtritë e tij dhe i fundosëm në det, ndërsa ai ishte për t’u fajësuar.
41. Edhe tek Aadi (ka gjithashtu tregues) kur Ne dërguam tek ata erën shkretuese;
42. Ajo nuk kurseu asgjë nga kaloi, por veçse e bëri çdo gjë pluhur e hi.
43. Edhe te Themudi (ka gjithashtu tregues) kur atyre iu tha: “Kënaquni për pak kohë!”
44. Por ata me fyerje nuk e përfillën Urdhërin e Zotit të tyre, kështu që Es-Saihah (britmë, zhurmë shkatërruese) i përpiu e ata shikonin.
45. Pastaj ata nuk mundeshin të ngrihen, as nuk mundeshin të ndihmonin vetveten e tyre.
46. (Kështu edhe) populli i Nuhut para tyre. Vërtet që ata ishin popull Fasik (i pabindur, i panënshtruar ndaj Allahut, i prishur që kalon çdo kufi).
47. Me fuqi ndërtuam Ne qiellin. Sigurisht që Ne jemi të Zotë ta zgjerojmë hapësirën prej këtej.
48. Edhe tokën Ne e shtruam. Dhe sa Shtrues të shkëlqyer jemi Ne!
49. Edhe nga çdo gjë Ne kemi krijuar dy palë, që ju të mund të përkujtoni (Mirësinë e Allahut).
50. Ikni pra shpejt drejt Allahut (nga Ndëshkimi i Tij drejt Mëshirës së Tij - drejt Besimit të Pastër Islam në Një Zot të Vetëm). Vërtet që unë ( Muhammedi sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) jam këshillues i qartë për ju nga Ai.
51. Dhe mos vini (e mos adhuroni) me Allahun ilah (zot e të adhuruar tjetër). Vërtet që unë (Muhammedi sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) jam për ju këshillues i qartë nga Ai.
52. Po kështu nuk u erdhi i Dërguar atyre (popujve) para këtyre, veçse i thanë (çdo të Dërguari): “Magjistar ose i marrë!”
53. A mos ata (popujt e shkuar) e kanë sjellë këtë fjalë te këta (Kurejshit paganë)? Jo! Akoma më tepër, këta janë popull që kalon çdo kufi (në mosbesim)!
54. Kështu pra, largohu prej tyre (O Muhammed) dhe ti nuk fajësohesh.
55. Dhe kujto (fto me Kur’an, o Muhammed) pasi përkujtimi i ngre dhe u sjell dobi besimtarëve.
56. Dhe Unë (Allahu) nuk i krijova njerëzit dhe xhindet, veçse që ata duhet të më adhurojnë vetëm Mua.
57. Dhe nuk dua prej tyre ndonjë furnizim dhe as nuk dua që ata të më ushqejnë Mua.
58. Vërtet që Allahu, Ai është Gjithëfurnizuesi, Zotëruesi i Fuqisë, i Përhershmi më i Fortë.
59. Dhe me të vërtetë, ata që bëjnë padrejtësi do të kenë pjesën e tyre të dënimit si pjesa e dënimit (që erdhi) për të ngjashmit e këtyre (nga popujt e parë), kështu që le të mos kërkojnë që Unë ta shpejtoj (atë pjesë të dënimit për ta)!
60. Pra mjerë për ata që nuk besojnë (Allahun Një e të Vetëm) për atë Ditën e tyre që u është premtuar.
1. (Betohem) për Turin (Malin Sina)!
2. Për Librin e Skalitur (Libri në El-Leuh El-Mahfudh - Libri i Allahut ku Ai ka shkruar gjithçka) -
3. Në Fletë të pahapura!
4. Për El-Bejt El-Ma’mur (Shtëpia më e vizituar mbi qiej, drejt mbi Kabën në Mekë që vazhdimisht vizitohet nga melekët)!
5. Për kupën (e qiellit) të ngritur lartë!
6. Për detin e fryrë të mbushur plot.
7. Padyshim që Ndëshkimi i Zotit tënd me të vërtetë që do të vijë.
8. Nuk ka asnjë që mund ta shmangë atë.
9. Ditën kur qielli të dridhë me dridhje të tmerrshme.
10. Dhe malet të shkulen me shkulje të tmerrshme (andej-këndej).
11. Atëherë mjerë ajo Ditë për përgënjeshtruesit.
12. Të cilët luajnë në mashtrim.
13. Ditën kur ata do të shtyhen fort për në Zjarrin e Xhehenemit me shtytje të tmerrshme.
14. “Ky është Zjarri që ju gjithnjë e përgënjeshtruat.
15. A është magji kjo, apo ju nuk shihni?
16. Shijoni aty nxehtësinë e tij dhe nëse e duroni apo nuk e duroni, është krejt njësoj. Ju vetëm se po shpërbleheni për çfarë patët punuar.”
17. Vërtet që Muttekunët (të përkushtuarit në Besimin e Pastër Islam) do të jenë në Kopshte të Begatë dhe në Kënaqësi.
18. Duke shijuar atë që Zoti i tyre u ka dhuruar atyre dhe (për atë) që Zoti i tyre i ruajti ata nga ndëshkimi i Zjarrit flakërues.
19. “Hani dhe pini me gëzim për çfarë patët punuar.”
20. Do të rrinë të shtrirë (në qetësi) në frone të lartë të vendosur radhë-radhë dhe Ne do t’i martojmë me Hyritë (bukuroshet e brishta) me sy të mëdhenj të mrekullueshëm.
21. Dhe ata që besojnë dhe pasardhësit e të cilëve i ndjekin ata në Besim - atyre Ne do t’u bashkojmë pasardhësit e tyre dhe nuk do t’ua pakësojmë në asgjë shpërblimin e veprave të tyre. Çdo njeri është peng për atë çfarë ai ka fituar.
22. Dhe Ne do t’u japim atyre fruta e mish si të duan.
23. Atje do të kalojnë dorë me dorë kupa (me pije të kulluara). Atje nuk ka as Lavg (fjalë e keqe, e ligë, e pistë, bisedë e kotë ose grindje) dhe as gjynah (sepse çdo gjë do të jetë e pastër, e lejuar për ta).
24. Dhe rreth do t’u sillen djelmosha në shërbim të tyre si të ishin margaritarë të ruajtur.
25. Disa do të afrohen tek njëri-tjetri duke pyetur njëri-tjetrin.
26. Duke thënë: “Një kohë, kur ishim me familjet tona, ne kishim frikë (nga ndëshkimi i Allahut).
27. Kështu Allahu ka qenë Dashamirës ndaj nesh dhe na ruajti nga ndëshkimi i Zjarrit.
28. Vërtet që ne gjithnjë iu lutëm vetëm Atij në jetën e parë. Sigurisht që Ai është vërtet El-Bar-ru (më i Miri Dhurues, më i Besueshmi, më i Begati, Dhuruesi i Madh), Mëshirëploti.”
29. Kështu pra, kujtoji (njerëzimit dhe ftoje atë në Besimin e Vërtetë Islam, O Muhammed). Për Mëshirën e Zotit tënd, ti nuk je as falltor as i marrë.
30. Ose thonë: “(Muhammedi sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem është) vjershëtor! Presim kur t’i bjerë ndonjë fatkeqësi ndërkohë!”
31. Thuaju: “Prisni! Se edhe unë jam nga ata që presin!”
32. A mendja e tyre ua urdhëzon atyre këtë (të shpifin gënjeshtër kundër teje, O Muhammed), apo ata janë njerëz që kalojnë çdo kufi (në mosbesim të thellë)?
33. Apo mos thonë: “Ai (Muhammedi sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) e ka shpikur atë (Kur’anin)?” Përkundrazi, ata nuk kanë fare besim.
34. Le të bëjnë ata atëherë një rrëfim që t’i përngjajë atij (Kur’ani), nëse janë që flasin të vërtetën.
35. A nuk u krijuan ata nga asgjë (pa qenë fare), apo vetë ishin krijuesit?
36. Apo mos i krijuan ata qiejt dhe tokën? Por ata nuk kanë aspak Besim të qëndrueshëm.
37. Apo mos kanë ata Thesaret e Zotit tënd? Apo janë ata tiranët me të drejtë e forcë për të bërë si të duan?
38. Apo mos kanë shkallë për t’u ngjitur (në qiell) me anë të të cilave ata dëgjojnë (fjalët e melekëve)? Atëherë le të nxjerrin dëgjuesit e tyre ndonjë provë të qartë.
39. Apo mos Ai (Allahu) ka vetëm bija e ju keni bijtë?
40. Apo mos është se ti (Muhammed) kërkon ndonjë shpërblim (prej tyre, për shpalljen e ftesës në Islam), kështu që ata janë ngarkuar me barrë të rëndë borxhi?
41. Apo mos është me ta Gajbi (e fshehta) dhe ata e shkruajnë?
42. Apo mos kanë qëllim ndonjë kurth (kundër teje, o Muhammed)? Por në të vërtetë ata që nuk besojnë (Allahun Një e të Vetëm, në Islam), ata janë vetë në kurth.
43. Apo mos kanë ndonjë zot tjetër veç Allahut? Lavdi i qoftë Allahut nga gjithçka që ata ia mveshin Atij si shokë e të barabartë (me Të)!
44. Edhe po të shihnin një copë qielli të binte poshtë, ata do të thoshin: “(Janë) re të grumbulluara e të dendura!”
45. Kështu që lëri në të tyren derisa të takojnë Ditën e tyre në të cilën ata do të tmerrohen.
46. Ditën kur kurthi i tyre nuk do t’u vlejë aspak dhe as nuk do të ndihmohen.
47. Dhe padyshim, për ata që bëjnë padrejtësi është një ndëshkim tjetër (ndëshkimi në dynja dhe në varre) para atij (në Xhehenem), por shumica e tyre nuk e dinë. (Tefsir El-Tabari).
48. Prit pra me durim (O Muhammed) për Vendimin dhe Gjykimin e Zotit tënd, pasi ti me të vërtetë që je nën Sytë Tanë dhe lartëso Lavditë e Zotit tënd kur të ngrihesh.
49. Edhe gjatë natës po kështu lartëso Lavditë e Tij, edhe me perëndimin e yjeve.
1. (Betohem) për yllin kur ai bie (e shuhet)!
2. Shoku juaj (Muhammedi sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) as nuk ka humbur rrugën e drejtë, as nuk ka gabuar.
3. As nuk flet ai nga dëshira (e vetë atij).
4. Është vetëm Shpallje që i frymëzohet.
5. Atij i është mësuar (ky Kur’an) nga një i lartë në fuqi (Xhibrili ‘alejhis–selam),
6. Një i pastër nga çdo e metë në mendje e trup, pastaj ai (Xhibrili në pamjen e tij të vërtetë siç është krijuar nga Allahu) u ngrit (dhe u bë i qëndrueshëm).(Tefsir At-Tabari).
7. Kur ai (Xhibrili) ishte në pjesën më të lartë të hapësirës.
8. Pastaj ai u lëshua dhe iu afrua afër-afër.
9. Dhe ishte afër sa dy harqe ose edhe më afër.
10. Dhe kështu (Allahu) i shpalli robit të Tij (Muhammedit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem me anë të Melekut Xhibril ‘alejhis–selam).
11. Zemra (e Muhammedit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) nuk e mohoi atë që ai pa.
12. A po i bëni polemikë atij për çfarë ai pa (gjatë Natës së Miraxhit - ngritja e Muhammedit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem në shtatë qiejt)?
13. Dhe vërtet që ai (Muhammedi sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) e pa atë (Xhibrilin) në një zbritje tjetër (edhe një herë tjetër).
14. Afër Sidreti el-Munteha (pemë në kufirin më të lartë mbi qiellin e shtatë, përtej së cilës askush nuk mund të kalojë).
15. Pranë saj është Vendbanimi i Xhennetit.
16. Atëherë kur Sidreh e mbuloi çka e mbuloi.
17. Shikimi i tij (i Muhammedit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) nuk u lëkund dhe as nuk e kaloi kufirin (e përcaktuar për të).
18. Vërtet që ai (Muhammedi sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) pa disa nga Shenjat më të Mëdha të Zotit të tij!
19. A i keni menduar ju atëherë El-Late dhe El-Uza-za (dy idhuj të arabëve paganë)?
20. Dhe atë të tretin, Menatin?
21. A mendoni se bijtë janë tuajët, e të Tij (Allahut) bijat?
22. Atëherë vërtetë që ajo është një ndarje tepër e padrejtë!
23. Ata janë vetëm emra që ju dhe baballarët tuaj i keni emëruar, sepse Allahu nuk zbriti për ta asnjë tregues e asnjë të drejtë. Por ata (mosbesimtarët) ndjekin vetëm hamendje dhe çfarë ata dëshirojnë, ndërkohë që tashmë u ka ardhur Udhëzimi nga Zoti i tyre!
24. Apo do t’i takojë njeriut ajo që ai dëshiron?
25. Por Allahut i përket e Fundit (Bota e Përtejme) edhe e para (kjo botë).
26. Dhe ka shumë melekë në qiej, ndërmjetësimi i të cilëve nuk vlen, përveç vetëm pasi Allahu të ketë dhënë lejimin për atë që Ai do e dëshiron.
27. Vërtet ata që nuk besojnë në Jetën e Përtejme, ata i emërtojnë melekët me emra femërorë!
28. Ata nuk dinë asgjë për këtë. Ata ndjekin vetëm hamendje dhe padyshim se hamendja nuk është asgjë ndaj së vërtetës.
29. Andaj, ti largohu prej atij që i ka kthyer shpinën Mesazhit Tonë (Kur’anit) dhe që nuk do tjetër vetëm se jetën e kësaj bote.
30. Ajo është e tërë dituria që kanë arritur ata. Vërtet që Zoti yt është Ai i Cili di plotësisht atë që largohet e gabon nga Rruga e Tij dhe Ai e di plotësisht atë që udhëzohet.
31. Dhe Allahut i përkasin gjithë ç’është në qiej dhe gjithë ç’është në tokë, që Ai të shpërblejë ata që kanë bërë të këqen me atë që ata kanë bërë dhe që Ai t’i shpërblejë ata që bëjnë mirë me më të mirën.
32. Ata që u largohen gjynaheve të mëdha dhe El-Favahish (marrëdhënie imorale të paligjshme) përveç gabimeve të vogla, - vërtet që Zoti yt është me Falje të Gjërë. Ai ju njeh juve mirë, kur Ai ju krijoi nga toka (Ademin) dhe kur ju ishit embrion në mitrat e nënave tuaja, kështu që mos ia përcaktoni vetes suaj pastërtinë. Ai e njeh mirë atë i cili i frikësohet Atij dhe i cili plotëson detyrimin ndaj Tij.
33. A e pe atë (O Muhammed) i cili u largua (nga Islami),
34. Që dha pak e pastaj e ndërpreu?!
35. A mos disponon ai me njohuri të Gajbit (të fshehtës) dhe ai e di atë?
36. Apo nuk është i njoftuar me atë që gjindet në Fletët e Musait,
37. Dhe të Ibrahimit, që gjithnjë i plotësoi obligimet.
38. (që në to shkruan) Se asnjë i ngarkuar (me gjynahe) nuk do të bart barrën (gjynahet) e tjetrit.
39. Dhe se njeriut nuk i takon tjetër, vetëm se ajo që ka punuar.
40. Dhe se veprat e tij do të shihen.
41. Pastaj ai shpërblehet me shpërblimin më të plotë.
42. Dhe se tek Zoti yt është Fundi (kthimi i çdo gjëje).
43. Dhe se Ai bën për të qeshë dhe bën për të qarë.
44. Dhe se Ai është që sjell vdekje dhe jep jetë.
45. Dhe Ai (Allahu) është që krijon palët: mashkullin dhe femrën,
46. Nga Nutfah (lëngu i ngjizur i krijuar nga bashkimi i farës së vezëve mashkullore me ato femërore) kur ajo derdhet.
47. Dhe se tek Ai (Allahu) është një ngritje tjetër (Dita e Ringjalljes).
48. Dhe se Ai është që pasuron dhe varfëron.
49. Dhe se Ai është Zoti i Shierit (Sirius, yll i adhuruar prej paganëve).
50. Dhe se është Ai i Cili shkatërroi Aadin e lashtë.
51. Edhe Themudin. Ai nuk la asnjë prej tyre.
52. Edhe popullin e Nuhut më herët, të cilët vërtet ishin më të padrejtë, më të pabindur, që kalonin tej (në mosbindje ndaj Allahut dhe të Dërguarit të Tij, Nuhut ‘alejhis–selam).
53. Dhe Ai shkatërroi qytetet e përmbysur (të Sodomit tek i cili qe dërguar Pejgamberi Lut).
54. Kështu ata i mbuloi ajo që i mbuloi (ndëshkimi me gurë dhe përmbysja).
55. Atëherë cilën nga Mirësitë e Zotit tënd (O njeri!) do ta vesh në dyshim?
56. Ky (Muhammedi sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) është këshillues (i Dërguar) në rrjedhën e këshilluesve (të Dërguar) më parë.
57. Po afrohet Dita e Ringjalljes.
58. Askush veç Allahut nuk mund ta zbulojë (ta bëjë të njohur, ta shmangë, ta afrojë ose ta largojë).
59. A habiteni pra nga ky rrëfim (i Kur’anit)?
60. Dhe qeshni me të e nuk qani,
61. Duke humbur jetën tuaj (të çmuar) në lojë e dëfrim (në kotësi, muzikë etj).
62. Bini pra me fytyrë përtokë në sexhde për Allahun dhe adhurojeni Atë (e vetëm Atë, Një e të Vetëm).
1. Ora (e Katastrofës së Përgjithshme) është afruar dhe hëna u ça në dysh.
2. Po ata edhe nëse shohin ndonjë argument (mrekulli), zbrapsen e thonë: “Kjo është magji e vazhdueshme!”
3. Ata përgënjeshtruan (Vargjet e Allahut, Kur’anin) dhe ndoqën epshin e tyre. Dhe çdo gjë do të vendoset (sipas llojit të veprave të secilit).
4. Dhe me të vërtetë që u kanë ardhur tashmë atyre njoftime (në këtë Kur’an) ku ka (mjaft këshillime) për t’i ndaluar ata (nga e keqja).
5. (Kur’ani është) Urtësi e përsosur, por këshilluesit nuk u sjellin dobi atyre.
6. Kështu që tërhiqu prej tyre. Ditën kur thirrësi do t’i thërrasë ata tek një çështje e tmerrshme.
7. Ata do të dalin nga varret me sy të përvuajtur, si të ishin karkaleca të shpërndarë gjithandej.
8. Duke vrapuar drejt thirrësit, mosbesimtarët do të thonë: “Kjo është Ditë e vështirë.”
9. Populli i Nuhut që ishte para tyre përgënjeshtroi (të Dërguarin), dhe ata e mohuan robin Tonë (Nuhun) duke i thënë: “I çmendur!” Edhe e tallën, edhe iu kërcënuan.
10. Pastaj ai e luti Zotin e tij (duke i thënë): “Unë jam i mundur, prandaj më ndihmo!”
11. Kështu Ne hapëm portat e qiellit me ujë që derdhej.
12. Dhe Ne bëmë burimet të gurgullojnë nga toka. Kështu ujërat (e qiellit dhe të tokës) u takuan për një çështje të paracaktuar.
13. Dhe Ne e mbartëm atë (në barkë) të ndërtuar me dërrasa të gozhduara.
14. Duke lundruar nën Sytë Tanë, një shpërblim për atë (Nuhun ‘alejhis–selam) i cili u mohua.
15. Dhe vërtet që Ne e kemi bërë këtë si tregues; atëherë a ka ndonjë që të përkujtojë (e të marrë këshillë)?
16. Por sa (i tmerrshëm) qe Ndëshkimi Im dhe Këshillimet e Mia?
17. Dhe me të vërtetë që e kemi bërë Kur’anin të lehtë për ta kuptuar dhe kujtuar; atëherë a ka ndonjë që të përkujtojë (e të marrë këshillë)?
18. Aadi e përgënjeshtroi (Pejgamberin e tyre, Hudin ‘alejhis–selam), por sa (i tmerrshëm) qe Ndëshkimi Im dhe Këshillimet e Mia?
19. E Ne çuam kundër tyre erë të furishme me fishkëllimë të egër ditën ogurzezë dhe me fatkeqësi të paprerë.
20. Duke i këputur njerëzit si të ishin rrënjë të shkulura hurmash.
21. Por sa (i tmerrshëm) qe Ndëshkimi Im dhe Këshillimet e Mia?
22. Dhe Ne vërtet që e kemi bërë Kur’anin të lehtë për ta kuptuar dhe kujtuar; atëherë a ka ndonjë që të përkujtojë (e të marrë këshillë)?
23. Themudi (po kështu) i përgënjeshtroi këshillimet.
24. Pasi ata thanë: “Një njeri! I vetëm nga të gjithë ne, që duhet t’i shkojmë pas? Vërtet që do të ishim krejt gabim, në mjerim ose të çmendur!
25. A është se Mesazhi përkujtues i është dërguar vetëm atij (Salihut ‘alejhis–selam) nga ne? Por ai s’është veçse gënjeshtar i pafytyrë!”
26. Nesër do ta marrim vesh se kush është gënjeshtari i pafytyrë!
27. Padyshim që Ne po e dërgojmë devenë si provë për ta. Kështu ti (o Salih) vështroji ata dhe rri i qetë!
28. Dhe njoftoi ata se uji do të ndahet ndërmjet (asaj dhe) atyre. E drejta e secilit për të pirë e vendosur (në radhë, një herë ajo, njëherë ata).
29. Por ata e thirrën shokun e tyre dhe ai e therri atë.
30. E sa (i tmerrshëm) qe Ndëshkimi Im dhe Këshillimet?
31. Vërtet që dërguam kundër tyre vetëm një Sajhah (britmë e tmerrshme shkatërruese) të vetme dhe ata u bënë si kallamat e tharë të atij që thur vathë.
32. Dhe vërtet që Ne e kemi bërë Kur’anin të lehtë për ta kuptuar dhe kujtuar; atëherë, a ka ndonjë që të përkujtojë (e të marrë këshillë)?
33. Përgënjeshtroi populli i Lutit këshillimet.
34. Sigurisht që Ne dërguam kundër tyre stuhi gurësh (e cila i shkatërroi ata të gjithë), përveç familjes së Lutit të cilën Ne e shpëtuam në orën e fundit të natës,
35. Si Mirësi nga Ne. Kështu e shpërblejmë Ne atë që falënderon (duke u bindur ndaj Nesh).
36. Dhe ai (Luti ‘alejhis–selam) sigurisht që i pat këshilluar ata për Shtrëngimin Tonë, por ata vërtet dyshuan në këshilla!
37. Dhe ata me të vërtetë që këkuan t’i fyejnë miqtë e tij (të bëjnë sodomi me ta), kështu që Ne ua verbuam atyre sytë (duke u thënë): “Shijoni pra Ndëshkimin Tim dhe Këshillimet e Mia.”
38. Dhe vërtet që një ndëshkim i vazhdueshëm i mbërtheu ata herët në mëngjes.
39. “Shijoni pra ju Ndëshkimin Tim dhe Këshillimet e Mia.”
40. Dhe Ne vërtet që e kemi bërë Kur’anin të lehtë për ta kuptuar dhe kujtuar; atëherë, a ka ndonjë që të përkujtojë (e të marrë këshillë)?
41. Dhe vërtet që këshillimet i shkuan popullit të Faraonit (me anë të Musait ‘alejhis–selam dhe Harunit ‘alejhis–selam).
42. Ata i përgënjeshtruan të gjithë Treguesit Tanë, kështu që Ne i mbërthyem me shtrëngimin e Një të Gjithëfuqishmi, Një Mbizotëruesi të Zotë për të vendosur Vullnetin e Tij.
43. A janë mosbesimtarët tuaj më të mirë se sa këta (popuj të parë të shkatërruar të Nuhut, Lutit, Salihut, Faraonit etj)? Apo keni të drejtën e paprekshmërisë (ndaj Ndëshkimit Tonë) në Shkrimet Hyjnore?
44. Apo thonë: “Ne jemi grupim i madh dhe ne do të jemi fitimtarë?”
45. Mizoria e tyre do t’ia mbathë dhe do të kthejnë shpinën.
46. Por jo, afati i tyre është Ora (për shpërblimin e tyre të plotë) dhe Ora do të jetë më e tmerrshme dhe më e hidhur.
47. Vërtet që Muxhrimunët (politeistët, mohuesit, mëkatarët, kriminelët) janë në gabim të madh (në këtë botë) dhe do të digjen (në Xhehenem në Botën Tjetër).
48. Ditën që ata do të tërhiqen zvarrë me fytyrë përmbys për në Zjarr (do t’u thuhet): “Shijoni ju përkëdheljen e Xhehenemit.”
49. Me të vërtetë që Ne e kemi krijuar çdo gjë me Kader (Paracaktimi Hyjnor i të gjitha gjërave para krijimit të tyre, shkruar në Librin e Ruajtur Hyjnor të Vendimeve për çdo ndodhi të çdo gjëje - El-Leuh El-Mahfudh).
50. Dhe Urdhëri Ynë është veçse një, sa një xixëllimë syri (sa hap e mbyll sytë).
51. Dhe vërtet që Ne kemi shkatërruar (njerëz) të ngjashëm me ju; atëherë, a ka ndonjë që të përkujtojë (e të marrë këshillë)?
52. E çdo gjë që ata kanë bërë, është e shënuar në Libër (të veprave të tyre).
53. Dhe çdo gjë, e vogël ose e madhe, është e shkruar (tashmë në El-Leuh El-Mahfudh që më përpara, para se të ndodhë ose para se të kryhet nga vepruesi).
54. Me të vërtetë që Muttekunët (të përkushtruarit në Besimin e Pastër Islam) do të jenë ndër Kopshte të Begatë dhe lumenj (të Xhennetit).
55. Në Kuvendin e së Vërtetës (në Xhennet) pranë Mbisunduesit Fuqiplotë (Allahut, i Gjithëlavdëruari, më i Larti, Zotëruesi i Madhështisë dhe Nderimeve).
1. I Gjithmëshirshmi (Allahu)!
2. Ai ua mësoi (juve njerëz) Kur’anin.
3. Ai krijoi njeriun.
4. Ai i mësoi atij të folurit e bukur (e të shprehurit).
5. Dielli dhe hëna sillen në udhën e tyre të përcaktuar me faza të matura mirë për secilin.
6. Dhe bimët (pa kërcyell) dhe pemët bien në sexhde (para Allahut).
7. Dhe qiellin Ai e ka ngritur lart dhe Ai ka vendosur Barazpeshën.
8. Me qëllim që ju të mos e tejkaloni Barazpeshën.
9. Dhe përmbajuni peshojës me paanësi dhe mos e cënoni peshojën.
10. Dhe tokën Ai e bëri të shtrirë për krijesat.
11. Në të gjenden pemë të llojllojta, ka edhe hurma me shporta të mbështjella.
12. Po kështu edhe drith me gjethe e kashtë për ushqim (për bagëtinë) edhe bimë me shije të ëmbël.
13. Atëherë pra, cilën nga Mirësitë e Zotit tuaj ju (njerëz dhe xhinde) e mohoni?
14. Ai krijoi njeriun (Ademin) nga balta e argjilës si balta e poçerisë.
15. Dhe Ai i krijoi xhindet nga flaka pa tym e zjarrit.
16. Atëherë pra, cilën nga Mirësitë e Zotit tuaj ju e mohoni?
17. (Ai është) Zoti i dy lindjeve dhe Zoti i dy perëndimeve (dy skajet më të largëta ku lind dhe perëndon dielli në fillim të verës dhe të dimrit).
18. Atëherë pra, cilën nga Mirësitë e Zotit tuaj ju e mohoni?
19. Ai i lejoi dy detet të takohen ndërmjet veti.
20. Ndërmjet tyre është një pengesë (kufi që i dallon të dy) të cilën asnjëri prej tyre nuk mund ta shkelë.
21. Atëherë pra, cilën nga Mirësitë e Zotit tuaj ju (njerëz dhe xhinde) e mohoni?
22. Prej atyre të dyve nxirren margaritarë e korale.
23. Atëherë pra, cilën nga Mirësitë e Zotit tuaj ju e mohoni?
24. Dhe të Atij janë anijet lundrueses në det, të ngritura lartë si male.
25. Atëherë pra, cilën nga Mirësitë e Zotit tuaj ju e mohoni?
26. Çdo gjë që është në të (në këtë ekzistencë) do të shuhet.
27. Ndërsa do të mbetet përgjithmonë Fytyra e Zotit tënd gjithë Madhështi e Lavdi.
28. Atëherë pra, cilën nga Mirësitë e Zotit tuaj ju e mohoni?
29. Atij (Allahut) i luten dhe i kërkojnë (për nevojat e tyre) gjithkush që është në qiej e në tokë, dhe Ai në çdo moment është i angazhuar në ndonjë çështje.
30. Atëherë pra, cilën nga Mirësitë e Zotit tuaj ju e mohoni?
31. Ne do të kujdesemi për ju, o ju dy botë (e njerëzve dhe e xhindeve)!
32. Atëherë pra, cilën nga Mirësitë e Zotit tuaj ju e mohoni?
33. O turmë e xhindeve dhe e njerëzve! Po patët fuqi për të kaluar përtej hapësirës së qiejve dhe të tokës, atëherë i kaloni! Por ju kurrë nuk do të mundeni t’i kaloni, përveç me fuqi (nga Allahu)!
34. Atëherë pra, cilën nga Mirësitë e Zotit tuaj ju e mohoni?
35. Do të çohet kundër jush (xhindeve dhe njerëzve) flakë zjarri pa tym dhe tunxh (i shkrirë) dhe nuk do të mund të mbroheni.
36. Atëherë pra, cilën nga Mirësitë e Zotit tuaj ju e mohoni?
37. E kur të çahet qielli e të bëhet ngjyrë trëndafili apo si vaj a si lëkurë e skuqur.
38. Atëherë pra, cilën nga Mirësitë e Zotit tuaj ju e mohoni?
39. Atë Ditë nuk do të pyeten për gjynahet e tyre as njerëzit dhe as xhindet (sepse ata do të njihen nga shprehja e fytyrave të tyre, të zbardhura ose të nxira).
40. Atëherë pra, cilën nga Mirësitë e Zotit tuaj ju e mohoni?
41. Do të njihen Muxhrimunët (politeistët, kriminelët, mëkatarët) nga shenjat e tyre (fytyrat e zeza) dhe do të tërhiqen për flokësh e për këmbësh.
42. Atëherë pra, cilën nga Mirësitë e Zotit tuaj ju e mohoni?
43. Ky është Xhehenemi të cilin Muxhrimunët e mohuan.
44. Ata do të shkojnë mes tij (Xhehenemit) dhe ujit që vlon!
45. Atëherë pra, cilën nga Mirësitë e Zotit tuaj ju e mohoni?
46. Dhe për atë i cili i frikësohet daljes para Zotit të tij, për të do të jenë dy Kopshte të Begatë (Xhennete).
47. Atëherë pra, cilën nga Mirësitë e Zotit tuaj ju e mohoni?
48. (Xhennete) Me degë të hapura.
49. Atëherë pra, cilën nga Mirësitë e Zotit tuaj ju e mohoni?
50. Në të dy (ato Xhennete) do të jenë dy burime që rrjedhin.
51. Atëherë pra, cilën nga Mirësitë e Zotit tuaj ju e mohoni?
52. Në të dy (ato Xhennete) do të ketë çdo lloj fruti nga dy lloje.
53. Atëherë pra, cilën nga Mirësitë e Zotit tuaj ju (njerëz dhe xhinde) e mohoni?
54. Të mbështetur në shtretër të vijëzuar me mëndafsh e brokatë dhe frutat e të dy Kopshteve do t’i kenë te duart.
55. Atëherë pra, cilën nga Mirësitë e Zotit tuaj ju e mohoni?
56. Ku në të dy (Xhennetet) do të kenë Kasiratut-Tarfi (vasha të dëlira, bukuroshe të brishta që i ndalojnë shikimet duke mos dashur askënd vetëm bashkëshortët e tyre) të cilat as njeri dhe as xhind nuk i ka prekur para tyre.
57. Atëherë pra, cilën nga Mirësitë e Zotit tuaj ju e mohoni?
58. Ato janë si xhevahiri e diamanti.
59. Atëherë pra, cilën nga Mirësitë e Zotit tuaj ju e mohoni?
60. A mund të jetë shpërblimi i veprës së mirë diç tjetër, pos me të mirë?
61. Atëherë pra, cilën nga Mirësitë e Zotit tuaj ju e mohoni?
62. Dhe përveç këtyre dy (Kopshteve) janë edhe dy Kopshte të Begatë të tjerë.
63. Atëherë pra, cilën nga Mirësitë e Zotit tuaj ju e mohoni?
64. (Në ngjyrë) të gjelbër të errët.
65. Atëherë pra, cilën nga Mirësitë e Zotit tuaj ju e mohoni?
66. Në të dy (ato Xhennete) do të jenë dy burime që gurgullojnë ujë paprerë.
67. Atëherë pra, cilën nga Mirësitë e Zotit tuaj ju e mohoni?
68. Në të dy (ato Xhennete) do të ketë fruta, hurma dhe shegë.
69. Atëherë pra, cilën nga Mirësitë Zotit tuaj ju e mohoni?
70. Ndër to (Kopshte) do të jenë (bashkëshortet) bukuroshe të ndershme e të mira.
71. Atëherë pra, cilën nga Mirësitë e Zotit tuaj ju e mohoni?
72. Hyri (bukuroshe të brishta, të dëlira) të ruajtura në hije të tendës.
73. Atëherë pra, cilën nga Mirësitë e Zotit tuaj ju e mohoni?
74. Të cilat as njeri dhe as xhind nuk i ka prekur para tyre.
75. Atëherë pra, cilën nga Mirësitë e Zotit tuaj ju e mohoni?
76. Dhe pushojnë në jastekë të gjelbër dhe shtroje të bukura të begatshme.
77. Atëherë pra, cilën nga Mirësitë e Zotit tuaj ju (njerëz dhe xhinde) e mohoni?
78. I Lartësuar me Madhështi qoftë Emri i Zotit tënd (Allahut), Zotëruesi i Madhështisë dhe i Nderimit pa kufi.