Sure 27: En Neml (Milingonat)

Bismil-lahir Rrahmanir Rrahim

1. Ta, Sin. Këto janë Vargjet e Kur’anit dhe (ai është) Libër qartësues (për çdo gjë):

2. Udhëzues (në Rrugën e Drejtë) dhe përgëzues për besimtarët (e Besimit të Pastër Islam).

3. Ata të cilët kryejnë faljen e përcaktuar rregullisht (Ikametus-Salat) dhe japin Zekatin dhe besojnë me bindje në Botën e Përtejme.

4. Me të vërtetë ata të cilët nuk besojnë në Botën e Pastajme, Ne ua kemi bërë që veprat e tyre t’u duken të drejta, kështu që ata enden verbërisht.

5. Janë ata për të cilët do të ketë ndëshkim mjerues (në këtë botë) dhe në Botën e Pastajme ata do të jenë humbësit më të mëdhenj.

6. Dhe padyshim që ti (O Muhammed) po e merr Kur’anin nga (Ai) Një, më i Urti, i Gjithëdituri.

7. (Kujto) kur Musai i tha familjes së vet: “Vërtet që pashë një zjarr; unë do t’ju sjell që andej ndonjë lajm, ose do t’ju sjell ndonjë urë zjarri të ndezur që të ngroheni.”

8. Por kur arriti aty, u thirr: “I bekuar është kushdo që është te zjarri dhe kushdo që është rreth tij! Dhe i lartësuar qoftë Allahu, Zoti i Aleminit (i Gjithësisë, dhe i gjithçkaje që gjindet në të, Zoti i njerëzve dhe i xhindeve).

9. O Musa! Sigurisht që jam Unë, Allahu, I Gjithëfuqishmi, më i Urti Gjithëgjykues.

10. Dhe hidhe shkopin tënd!” Por kur ai e pa atë të lëvizë si të ishte gjarpër, (nga frika) u kthye e iku dhe më s’kthehej prapa. (Iu tha): “O Musa! Mos ki frikë, vërtet që të Dërguarit nuk frikësohen para Meje.

11. Përveç atij i cili ka bërë keq dhe më pas e ka ndryshuar të keqen me të mirë, pra sigurisht që Unë jam gjithnjë Falës i Madh, Mëshirëplotë.

12. Dhe fute dorën tënde në gji, do të dalë e bardhë, e pa të metë. (Këto janë) nga nëntë shenjat (me të cilat do të shkosh) te Faraoni dhe populli i tij, ata vërtet janë një popull Fasikun (të pabindur e të panënshtruar ndaj Allahut, që kalojnë çdo kufi).

13. Por kur arritën tek ata Ajetet Tona (provat, shenjat, fjalët, dëshmitë, mësimet, Shpalljet) të qarta e të kuptueshme, ata thanë: “Kjo është magji e kulluar.”

14. Dhe ata i përgënjeshtruan ato (Ajetet Tona) padrejtësisht dhe me mospërfillje edhe pse vetë në veten e tyre ishin të bindur për to. Shih pra se cili ishte fundi i Mufsidunëve (mosbesimtarëve, i të pabindurve ndaj Allahut, i keqbërësve, gënjeshtarëve).

15. Dhe sigurisht që Ne u dhamë dije Daudit dhe Sulejmanit dhe ata të dy thanë: “Gjithë lavdërimet dhe falënderimet janë për Allahun i Cili na parapëlqeu ne mbi shumë robër të tjerë besimtarë të Tij!”

16. Dhe Sulejmani trashëgoi (Pejgamberinë) nga Daudi. Ai tha: “O njerëz! Na është mësuar gjuha e shpezëve dhe na është dhuruar gjithçka. Kjo me të vërtetë që është mirësi e qartë (nga Allahu).”

17. Dhe u mblodhën para Sulejmanit ushtritë e tij të xhindeve, të njerëzve dhe të shpendëve dhe të gjithë të vendosur në radhë luftimi.

18. Derisa, kur arritën te lugina e milingonave, njëra nga milingonat tha: “O mizat e dheut! Hyni në shtëpitë tuaja, që të mos ju vënë nën këmbë Sulejmani dhe ushtritë e tij pa e ndjerë.”

19. Kështu ai (Sulejmani) qeshi i kënaqur nga fjala e saj dhe tha: “O Zoti im! Më siguro mua fuqinë dhe aftësinë që të mund të jem falënderues për Mirësitë e Tua të cilat Ti m’i ke dhuruar mua dhe prindërve të mi, dhe që të mund të punoj mirësi e drejtësi që të kënaqin Ty (për Kënaqësinë Tënde), dhe më prano mua, nga Mëshira Jote, në radhët e robëve të Tu të drejtë.”

20. Ai bëri shikimin rreshtor të shpendëve dhe tha: “Si është puna që nuk e shoh pupëzën? Apo mos është nga ato që mungojnë?

21. Vërtet që do ta ndëshkoj atë me dënim të ashpër ose do t’a therr nëse nuk më sjellë arsye të qartë (për mungesë).”

22. Por pupëza nuk u vonua gjatë, veç (arriti) tha: “Kam kapur (lajm për një gjë) që ti nuk e ke kapur dhe vij tek ti nga Sebai me lajme të vërteta.

23. Gjeta një grua që i sundonte ata dhe asaj i janë dhënë të gjitha gjërat që duhen për një sundues në tokë; ka edhe një fron madhështor.

24. Gjeta atë dhe popullin e saj duke adhuruar diellin në vend të Allahut dhe shejtani ua ka bërë atyre t’u duken të drejta e të pëlqyeshme punët e tyre duke i ndaluar nga Udha (Feja e Allahut), kështu që ata nuk janë të udhëzuar.”

25. (Shejtani i ka penguar nga Udha e Allahut) kështu që ata nuk adhurojnë Allahun i Cili nxjerr në dritë çfarë fshihet në qiej dhe në tokë dhe (i Cili) di çfarë ju fshihni dhe çfarë ju shfaqni hapur. (Tefsir At-Tabari).

26. Allahu, La ilahe il-la Huve (nuk ka të adhuruar tjetër të merituar veç Atij) Zoti i Arshit Madhështor më të Lartë!

27. (Sulejmani) tha: “Do të shohim nëse ti flet të vërtetën apo je prej gënjeshtarëve.

28. Shko me këtë letrën time dhe dorëzojua atyre, pastaj tërhiqu prej tyre dhe shih çfarë (përgjigje) kthejnë.”

29. Ajo (mbretëresha) tha: “O prijës! Me të vërtetë që më është sjellë një letër e denjë për madhështi,

30. Me të vërtetë që është prej Sulejmanit dhe me të vërtetë (lexohet në të): “Me Emrin e Allahut, i Gjithëmëshirshmi, Mëshirëploti:”

31. “Mos e mbaj veten lart ndaj meje, por ejani tek unë si Muslimanë (si besimtarë të vërtetë të cilët i nënshtrohen plotësisht Vullnetit të Allahut).”

32. Ajo tha: “O prijës! Më këshilloni për këtë çështjen time. Unë nuk do të vendosi asnjë çështje, derisa edhe ju të mos jeni në praninë time (duke dhënë mendime).”

33. Ata i thanë: “Ne kemi fuqi të madhe dhe mundësi të mëdha për luftë, por ty të takon urdhëri; kështu pra, mendo mirë çfarë do të urdhërosh.”

34. Ajo tha: “Është e vërtetë se kur mbretërit hyjnë në një qytet (a kudo si pushtues), e plaçkisin atë dhe i bëjnë njerëzit më të nderuar të atij populli më të ulëtit. Dhe kësisoj bëjnë ata.

35. Por sigurisht që po i çoj atij një dhuratë dhe të shoh se më çfarë (përgjigje) do të kthehet dërgata.”

36. Kështu kur (të dërguarit me dhuratën) arritën te Sulejmani, ai tha: “A do të më ndihmoni mua me pasuri? Ajo që më ka dhuruar mua Allahu, është më e mirë se sa ajo që Ai ju ka dhuruar juve! Për më tepër, ju kënaqeni me dhuratën tuaj!”

37. (Pastaj Sulejmani u tha të dërguarve të lartë të saj të cilët i sollën dhuratën): “Kthehuni prapë tek ata. Padyshim që ne do të vijmë tek ata me ushtri që ata nuk mund t’u bëjnë ballë dhe do t’i përzëmë që andej me turp dhe të poshtëruar.”

38. Ai u tha (të vetëve): “O udhëheqës! Cili prej jush mund të ma sjell mua fronin e saj para se ata të më vijnë të bindur si të nënshtruar?”

39. Një Ifrit (më i fuqishmi) nga xhindet tha: “Unë do të ta sjell atë ty para se të ngrihesh nga vendi. Dhe vërtet që jam i fortë dhe i besueshëm për një shërbim të tillë.”

40. Njëri që kishte dije për Librat (e Shenjtë) tha: “Do të ta sjell atë ty sa të hapësh e të mbyllësh sytë!” Pastaj, kur (Sulejmani) e pa atë të vendosur para tij, ai tha: “Kjo është nga Mirësia e Allahut, për të më provuar mua nëse jam mirënjohës apo mosmirënjohës! Dhe kushdo që është mirënjohës, sigurisht që mirënjohja është (mirësi) për veten e vet dhe kushdo që është mosmirënjohës, vërtet që Zoti im është më i Pasuri (i Lirë nga çdo nevojë), Dhurues i Madh.”

41. Ai tha: “Ndryshojani asaj fronin e vet, që të shohim nëse ajo do të udhëzohet apo do të jetë prej të paudhëzuarve.”

42. Kështu, kur ajo erdhi, i thanë: “A është i këtillë froni yt?” Ajo tha: “Si të ishte vetë ai.” Dhe (Sulejmani tha): “Neve na është dhënë dija para asaj dhe ne ishim muslimanë (para saj).”

43. Dhe ai të cilin ajo e kishte adhuruar në vend të Allahut, e kishte ndaluar atë (nga Islami), pasi ajo ishte prej një populli mosbesimtar.

44. Asaj iu tha: “Hyn në As-Sarh (pallat madhështor me sipërfaqen prej qelqi me ujë përfundi),” por kur ajo e pa atë, mendoi se ishte pellg uji dhe ngriti rrobat e saj duke zbuluar këmbët. Sulejmani i tha: “Në të vërtetë është Sarh (sipërfaqe e qelqtë me ujë poshtë, ose pallat) i veshur e i lëmuar me pllaka qelqi.” Ajo tha: “Zoti im! Me të vërtetë që e paskam gabuar veten dhe unë i nënshtrohem në Islam (si muslimane) bashkë me Sulejmanin, Allahut, Zotit të Aleminit (Zotit të Gjithësisë dhe gjithçkaje që gjindet në të, Zotit të njerëzve dhe të xhindeve).”

45. Dhe sigurisht që Ne dërguam te (populli) Themud-i vëllain e tyre Salihun (duke u thënë): “Adhuroni Allahun.” Pastaj, ç’të shohësh! Ata u bënë dy palë (besimtarë dhe mosbesimtarë) duke u grindur me njëri-tjetrin.

46. Ai (Salihu) tha: “O populli im! Përse kërkoni ta shpejtoni të keqen (ndëshkimin) para të mirës (Mëshirës së Allahut)? Përse nuk kërkoni Faljen e Allahut, që të mëshiroheni?”

47. Ata i thanë: “Ne parandjejmë prej teje dhe prej atyre që janë me ty shenja ogurzeza.” Ai u tha: “Shenja juaj kërcënuese ogurzezë është me Allahun; posi jo, por ju jeni një popull që po vihet në sprovë.”

48. Dhe gjindeshin në qytet nëntë vetë (nga bijtë e parisë së tyre), të cilët bënin djallëzi në tokë dhe nuk do të përmisoheshin.

49. Ata thanë: “Betohuni njëri-tjetrit në Allahun që ne të bëjmë një sulm të fshehtë natën mbi të dhe familjen e tij dhe pastaj, sigurisht që do t’u themi të afërmve të tij: ‘Ne nuk ishim të pranishëm në shkatërrimin e familjes së tij dhe me të vërtetë që ne po tregojmë të vërtetën’.”

50. Kështu ata u përbetuan, por edhe Ne bëm plan, ndërsa ata nuk e merrnin vesh.

51. Shihni pra, se si qe fundi i përbetimit të tyre! E vërtetë, Ne i shkatërruam ata dhe popullin e tyre të gjithë bashkë.

52. E këto janë shtëpitë e tyre të shkatërruara plotësisht për të këqiat që bënë. Vërtet që në këtë është një Ajet (shenjë, mësim) i vërtetë për njerëzit që kanë dije.

53. Dhe Ne i shpëtuam ata që besuan, që e patën frikë Allahun dhe që e përmbushën detyrimin ndaj Tij.

54. Dhe (kujto) Lutin, kur ai i tha popullit të vet: “A kryeni El-Fahshah (ligësi, poshtërsi, çdo lloj marrëdhënie të paligjshme e imorale - zina - sodomi etj) hapur duke e parë njëri-tjetrin?

55. A u afroheni burrave me epshin tuaj në vend të grave? Jo, por ju me të vërtetë jeni një popull që silleni pa mend.”

Pjesa 20

56. Përgjigje e popullit të tij nuk ishte tjetër, vetëm se të thonë: “Dëboni familjen e Lutit nga qyteti! Vërtet që këta janë njerëz që duan të jenë të pastër e të dëlirë!”

57. Kështu Ne e shpëtuam atë (Lutin) dhe familjen e tij përveç gruas së tij. Ne e paracaktuam atë (gruan e tij) të jetë prej atyre që mbetën pas.

58. Dhe Ne derdhëm mbi ta shi (gurësh për ndëshkim). Dhe sa i keq ishte shiu për ata që u qortuan!

59. Thuaj (O Muhammed): “Gjithë Lavdërimet dhe Falënderimet qofshin për Allahun dhe paqja qoftë mbi robët e Tij të cilët Ai i ka zgjedhur (për Mesazhin e Tij)! A është Allahu më i mirë, apo gjithë ata (zota) që ju ia mveshni dhe ia barazoni (Atij)?”

60. A nuk është Ai (më i mirë se zotat tuaj) i Cili krijoi qiejt dhe tokën dhe dërgon ujë nga qielli për ju dhe Ne me të bëjmë të lulëzojnë kopshte të begatë gjithë bukuri e kënaqësi? Nuk është në aftësitë tuaja të sillni rritjen e pemëve të tyre. A ka ndonjë zot tjetër me Allahun? Jo, kurrë! Por ata janë njerëz që i përshkruajnë (Atij) shokë si të barabartë me Të!

61. A nuk është Ai (më i mirë se zotat tuaj) i Cili e ka bërë tokën vendbanim të qëndrueshëm, ka vendosur mes saj lumenj, ka vendosur edhe male të qëndrueshme në të, ka vendosur edhe pengesë të pakalueshme në mes dy deteve. A ka ndonjë zot tjetër me Allahun? Jo kurrë! Por shumica e tyre nuk e dinë.

62. A nuk është Ai (më i mirë se zotat tuaj) i Cili i përgjigjet të pikëlluarit kur ai i drejtohet Atij dhe i Cili e largon të keqen dhe u bën ju trashëgues të tokës brez pas brezi. A ka ndonjë zot tjetër me Allahun? Sa pak mendoni!

63. A nuk është Ai (më i mirë se zotat tuaj) i Cili ju udhëzon ju në errësirën e tokës e të detit dhe i Cili dërgon erërat si lajmëtarë të përgëzimit duke paraprirë Mëshirën e Tij (shiun)? A ka ndonjë zot tjetër me Allahun? I Lartësuar në Madhështi qoftë Allahu mbi gjithçka që ata ia mveshin Atij si të barabartë!

64. A nuk është Ai (më i mirë se zotat tuaj) i Cili fillon krijimin dhe pastaj do ta përsërisë atë prapë edhe i Cili ju furnizon ju nga qielli dhe toka? A ka ndonjë zot tjetër me Allahun? Thuaju: “Sillni argumentet tuaja, nëse jeni që flisni të vërtetën!”

65. Thuaj: “Askush në qiej dhe në tokë nuk e di Gajbin (të fshehtën, të panjohurën) veç Allahut, as nuk mund ta ndjejnë se kur do të ringjallen.”

66. Por ata nuk kanë asnjë dije për Jetën e Përtejme! Por ata dyshojnë në të, madje ata janë të verbër për të!

67. Dhe ata që nuk besojnë, thonë: “Kur të jemi bërë dhe e pluhur, ne dhe baballarët tanë, vërtet që do të nxirremi (përsëri)?

68. Vërtet që na u premtua kjo gjë neve dhe baballarëve tanë më parë. Vërtet që këto nuk janë gjë tjetër veçse përralla të të parëve.”

69. Thuaju atyre: “Udhëtoni në tokë dhe shihni se si ishte fundi i kriminelëve (të cilët mohuan të Dërguarit e Allahut dhe nuk iu nënshtruan Allahut).”

70. Dhe mos të të vijë keq për ta, as mos u ngushto (e mos u brengos) për shkak të asaj që ata kurdisin.

71. Dhe ata thonë: “Kur (do të përmbushet) ky premtim nëse jeni që flisni të vërtetën?”

72. Thuaj: “Mbase ai që ju doni ta shpejtoni, mund të jetë pas shpinës suaj.”

73. Vërtet që Zoti yt është gjithë Mirësi ndaj njerëzimit, por shumica e tyre nuk falënderojnë.

74. Dhe vërtet që Zoti yt di çfarë fshehin gjokset e tyre dhe çfarë ata e nxjerrin hapur.

75. Dhe s’ka gjë të fshehur në qiell dhe në tokë që të mos jetë në Librin e Qartë (në Leuhin-Mahfudh).

76. Me të vërtet që ky Kur’an u shtjellon Bijve të Israilit shumicën e atyre çështjeve për të cilat ata nuk pajtohen.

77. Dhe vërtet që ai (Kur’ani) është udhëzim dhe mëshirë për besimtarët.

78. Vërtet që Zoti yt do të vendosë mes tyre (palëve e sekteve të ndryshme) me Gjykimin e Tij. Dhe Ai është i Gjithëfuqishmi, i Gjithëdituri.

79. Mbështetu pra tek Allahu; nuk ka dyshim që ti (O Muhammed) je në të vërtetën e qartë.

80. Sigurisht që ti nuk mund të bësh të vdekurit të dëgjojnë, e as nuk mund të bësh të shurdhërit të dëgjojnë thirrjen, kur ata ikin duke kthyer shpinën.

81. As që mund të udhëzosh të verbërit (të dalin) nga gabimi e humbja ku kanë rënë. Ti nuk mund t’i bësh të dëgjojnë ndonjë tjetër, vetëm ata të cilët besojnë Ajetet Tona (provat, shenjat, Shpalljet) dhe që janë të nënshtruar (plotësisht në veten e tyre ndaj Allahut në Islam si muslimanë).

82. Dhe kur Fjala (e ndëshkimit) të përmbushet kundër tyre, Ne do t’u nxjerrim atyre një egërsirë nga toka e cila do t’u flasë atyre, sepse njerëzit nuk besuan me bindje në Ajetet Tona (Vargjet e Kur’anit dhe në Pejganberin Muhammed sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem).

83. Dhe (kujto) Ditën kur Ne do të mbledhim nga çdo popull një turmë prej atyre të cilët mohuan Ajetet Tona dhe (pastaj) ata (të gjithë) do të grumbullohen (dhe do të çohen në vendin e gjykimit).

84. Derisa, kur ata të vijnë (para Zotit të tyre në vendin e gjykimit), Ai do t’u thotë: “A i mohuat Ajetet e Mia (provat, shenjat, dëshmitë), kur ju nuk i kuptuat me dijen tuaj, apo çfarë qe ajo që ju bëtë?

85. Dhe Fjala (e ndëshkimit) do të përmbushet ndaj tyre për shkak të këqijave që bënë dhe ata nuk do të jenë në gjendje të flasin.

86. A nuk shohin ata se Ne e kemi bërë natën për ta për të pushuar gjatë saj dhe ditën që jep dritë? Vërtet që në të ka Ajete (prova, shenja, tregues) për njerëzit që besojnë.

87. Dhe (kujto) Ditën në të cilën do t’i fryhet Surit - dhe të gjithë ata të cilët gjinden në qiej dhe të gjithë ata të cilët gjinden në tokë do të tmerrohen përpos atij të cilit Allahu dëshiron (t’i bëjë përjashtim). Dhe të gjithë do t’i shkojnë Atij të përulur.

88. Dhe i shihni malet dhe i mendoni (e ju duken) si të palëvizshme, por ato kalojnë si kalimi i reve. (kjo është) Vepër e Allahut i Cili përsosi çdo gjë. E vërtet! Ai është në Dijeni të Plotë për gjithçka që ju bëni.

89. Kushdo që sjell një vepër të mirë (Besimin vetëm në Allahun dhe bashkë me të çdo vepër të mirë e të drejtë), do të ketë më shumë se sa vlen ajo dhe këta do të jenë të çliruar nga tmerri atë Ditë.

90. Dhe kushdo që sjell një vepër të ligë (Shirk - politeizëm, mosbesim në Njësinë e Allahut dhe çdo vepër tjetër të keqe), do të hidhen poshtë me fytyrë përmbys në Zjarr. (Dhe do t’u thuhet atyre): “A mos po shpërbleheni me gjë tjetër përveçse për çfarë keni bërë?”

91. Unë jam urdhëruar të adhuroj vetëm Zotin e këtij qyteti (Mekës), Atë i Cili e ka shenjtëruar atë dhe e Tij është gjithçka. Dhe unë jam urdhëruar të jem nga muslimanët (atyre që i nënshtrohen Allahut në Islam).

92. Dhe të lexoj Kur’anin; kështu, kushdo që udhëzohet, e merr atë për të mirën e vet dhe kushdo që humbet në të gabuarën, thuaji: “Unë jam vetëm nga ata që këshillojnë.”

93. Dhe thuaju (politeistëve, mosbesimtarëve): “Gjithë lavdërimet dhe falënderimet qofshin për Allahun! Ai do t’u tregojë juve Ajetet e Tij (shenjat treguese) dhe ju do t’i dalloni ato. Dhe Zoti yt nuk është i pavetëdijshëm për çfarë ju veproni.”

Sure 28: El Kasas (Rrëfimi i vërtetë)

Bismil-lahir Rrahmanir Rrahim

1. Ta, Sin, Mim.

2. Këto janë Vargjet e Librit të qartë.

3. Ne t’i lexojmë ty disa nga lajmet e Musait dhe Faraonit me vërtetësi për njerëzit që besojnë.

4. Vërtet që Faraoni e ngriti shumë lart veten në tokë dhe i ndau njerëzit në sekte duke e dobësuar (e shtypur) një grup prej tyre (Bijtë e Israilit) duke vrarë bijtë e tyre dhe duke i lënë gjallë gratë. Vërtet që ai qe prej Mufsidunëve (kriminel i madh, shtypës e tiran).

5. Dhe Ne deshëm t’u bëjmë mirësi atyre që ishin të dobët (e të shtypur) në tokë dhe t’i bënim ata prijës, dhe t’i bënim edhe trashëgues.

6. Dhe t’i vendosim ata në tokë dhe që Ne të bënim Faraonin dhe Hamanin dhe njerëzit e tyre të merrnin prej tyre atë që ata e kishin frikë.

7. Dhe Ne e frymëzuam nënën e Musait (duke i thënë): “Jepi gji atij, por kur të frikësohesh për të, atëherë hidhe në lumë dhe mos ki frikë e as mos u pikëllo. Sigurisht që Ne do ta sjellim atë përsëri tek ti dhe do ta bëjmë atë prej të Dërguarve.”(Tefsir Al-Kurtubi).

8. Pastaj atë e mori familja e Faraonit, që ai të bëhej për ta një armik dhe (shkak për) pikëllim. Vërtet që Faraoni dhe Hamani dhe pasuesit e tyre ishin mëkatarë.

9. Dhe gruaja e Faraonit tha: “Një qetësim për syrin tim dhe për ty. Mos e vrisni atë, mbase mund të jetë me dobi për ne, ose mund ta adaptojmë atë si tonin.” Dhe ata nuk e nuhasnin dot përfundimin e kësaj pune.

10. Dhe zemra e nënës së Musait mbet e zbrazët. Ajo qe gati ta zbulonte (çështjen se fëmija ishte i biri i saj), po të mos e kishim forcuar Ne zemrën e saj (me Besim), që ajo të mund të mbetej prej besimtarëve.

11. Ajo i tha motrës së tij (Musait): “Ndiqe atë.” Kështu ajo (e motra) e vështronte atë prej së largu fshehtas, ndërsa ata nuk e shihnin dot.

12. Dhe Ne atëherë i kishim ndaluar nënat e tjera qumështdhënëse për të, derisa erdhi (motra e tij) dhe tha: “A t’ju tregoj unë për një familje e cila do ta ushqejë e do ta rrisë atë për ju dhe që me të vërtetë do të kujdesen mjaft mirë për të?”

13. Kësisoj Ne e rikthyem atë te nëna e tij që asaj të mund t’i qetësoheshin sytë dhe që të mos pikëllohej si dhe që të mund ta merrte vesh se Premtimi i Allahut është i vërtetë. Por shumica e tyre nuk e dinë.

14. Dhe kur ai arriti pjekurinë e plotë dhe u përkrye (në burrëri), Ne i dhuruam atij Hukm-in (Pejgamberinë, urtësinë e gjykimit të drejtë të çështjeve) dhe dijen e fesë (të Besimit të Pastër Islam në Një Zot të Vetëm). Dhe kështu pra i shpërblejmë Ne Muhsinunët (mirëpunuesit në Rrugë të Allahut).

15. Dhe hyri në qytet, kur banorët e tij qenë të pavëmendshëm dhe gjeti atje dy burra që po ziheshin, njëri nga pala e tij (në fenë e besimin e tij nga Bijtë e Israilit), ndërsa tjetri nga armiqtë e tij. Njeriu (i palës së tij) i kërkoi atij ndihmë kundër armikut të tij, kështu që Musai e qëlloi atë me grusht dhe e mbyti atë. Ai (Musai) tha: “Kjo është punë nga të shejtanit, vërtet që ai është armik çorientues e humbës i qartë.”

16. Ai tha: “Zoti im! Vërtet që unë gabova, më fal pra.” Pastaj Ai e fali atë. Vërtet që Ai është gjithnjë Falës i Madh, Mëshirëplotë.

17. Ai tha: “Zoti im! Për atë që Ti më ke nderuar mua, unë kurrë më nuk do të jem ndihmës për Muxhrimunët (mëkatarët, kriminelët, të pabindurit ndaj Allahut)!”

18. Kështu ai endej nëpër qytet i frikësuar (duke pritur se çfarë do të ishin pasojat e vrasjes që bëri), kur ç’të shohë! Njeriu që i kish kërkuar atij ndihmë një ditë më parë, i kërkoi ndihmë (prapë). Musai i tha atij: “Me të vërtetë që ti je humbës e ngatërrestar i qartë!”

19. Pastaj kur vendosi ta kapë personin që ishte armik i atyre të dyve, burri tha: “O Musa! A do të më vrasësh edhe mua siç mbyte një njeri dje? Qëllimi yt nuk është veçse të bëhesh tiran në tokë dhe nuk do të jesh prej atyre që bëjnë mirësi e drejtësi.”

20. Dhe aty vjen një njeri duke vrapuar nga skaji më i largët e qytetit. Ai tha: “O Musa! E vërtetë se krerët janë mbledhur të këshillohen së bashku për ty, për të të vrarë ty, kështu që largohu (të shpëtosh). Vërtet që jam për ty prej atyre që të japin këshillë të çiltër.”

21. Kështu që ai iku prej andej duke u endur i frikësuar. Ai tha: “O Zoti im! Më shpëto prej popullit Dhalimun (politeist e keqbërës)!”

22. Dhe kur eci drejt Medjenit tha: “Shpresoj se Zoti im të më udhëzojë në Rrugë të Drejtë.”

23. Dhe kur arriti tek uji i Medjenit, aty gjeti disa burra që po i jepnin ujë (bagëtive) dhe aty pranë pa dy gra të cilat po i ndalnin mbrapa (tufën e tyre). Ai u tha: “Si është puna me ju?” Ato i thanë: “Ne nuk mund t’u japim ujë (tufës sonë), derisa barinjtë të heqin (tufat e tyre). Dhe babai ynë është burrë tepër i thyer në moshë.”

24. Kështu ai u dha për ta ujë (tufës së tyre), pastaj u ktheu shpinën nën një hije dhe tha: “Zoti im! Sigurisht që unë kam nevojë për çfarëdo mirësie që Ti më dhuron!”

25. Pastaj shkoi tek ai njëra nga dy (gratë) duke ecur e turpëruar. Ajo tha: “Me të vërtetë që të kërkon babai im që të mund të të shpërblejë ty për atë që u dhe ujë për ne (tufës sonë).” Kështu kur shkoi tek ai dhe i tregoi ndodhinë, ai tha: “Mos u frikëso. Ti ke shpëtuar prej një populli Dhalimun (politeist, mosbesimtar, keqbërës).”

26. Dhe njëra prej atyre të dyjave tha: “O baba! Shpërbleje atë! Vërtet që (nga) njerëzit më të mirë për ty për t’i shpërblyer, është i forti, i besueshmi.”

27. Ai tha: “Në të vërtetë që unë dua ta lidh në martesë me ty njërën prej këtyre dy bijave të mia, me kusht që të më shërbesh mua për tetë vjet, por nëse i mbush dhjetë, do të jetë (një mirësi) nga ti. Por nuk kam qëllim të të vë në vështirësi. Nëse do Allahu, ti do të më gjesh mua prej të drejtëve.”

28. Ai (Musai) tha: “Kjo (u vendos) mes meje dhe teje; cilindo nga dy afatet që unë përmbush, nuk përbën padrejtësi për mua dhe Allahu është i Besuari Dëshmues për çfarë po themi.”

29. Mbasi që Musai e kishte përmbushur afatin dhe po udhëtonte me familjen e vet, vërejti një zjarr nga ana e Turit (Malit Tur). I tha familjes së vet: “Pritni, kam vërejtur një zjarr; ndoshta do t’ju sjell që andej ndonjë lajm ose ndonjë urë të ndezur, që të mund të ngroheni.”

30. Kështu kur ai e arriti atë (zjarrin), u thirr nga ana e djathtë e luginës së bekuar nga pema: “O Musa! Sigurisht që jam Unë, Allahu, Zoti i Alemin-it (i gjithësisë, dhe i gjithçkaje që gjindet në të, Zoti i njerëzve dhe i xhindeve)!

31. Dhe hidhe shkopin tënd!” Por kur ai e pa atë të lëvizë si të ishte gjarpër, ai iku me vrap dhe s’e ktheu kokën pas. (Iu tha): “O Musa! Afrohu dhe mos ki frikë. Padyshim që je prej të siguruarve.

32. Fute dorën në gji, do të dalë e bardhë pa ndonjë të metë dhe vëre dorën në ije që të çlirohesh nga frika (që provove nga gjarpri si dhe të të kthehet dora siç qe). Këto janë dy Burhane (shenja, argumente, mrekulli) nga Zoti yt për Faraonin dhe krerët e tij. Vërtetë që ata janë popull Fasikun (kryengritës, të panënshtruar ndaj Allahut).

33. Ai tha: “O Zoti im! Unë kam vrarë një njeri prej tyre dhe kam frikë se do të më vrasin.

34. Dhe vëllanë tim Harunin - ai është më i gojës dhe më i shprehur se sa unë; dërgoje pra edhe atë me mua si ndihmues për të më vërtetuar mua. Vërtet që kam frikë se do të më përgënjeshtrojnë.”

35. Allahu i tha: “Padyshim që do të ta forcojmë krahun me vëllanë tënd dhe me Ajetet Tona (provat, shenjat, treguesit), - do t’ju japim të dyve fuqi, që ata të mos jenë në gjendje t’ju dëmtojnë. Ju të dy dhe ata që do t’ju ndjekin pas, do të jeni të fituarit.”

36. Pastaj kur Musai shkoi tek ata me Ajetet Tona të Qarta (provat, shenjat, treguesit), ata thanë: “Kjo nuk është asgjë por magji e trilluar. Kurrë nuk kemi dëgjuar ne për këtë nga baballarët tanë të parë.”

37. Musai tha: “Zoti im e njeh më mirë atë që ka ardhur me udhëzim prej Tij dhe i kujt do të jetë fundi i gëzuar në Jetën e Fundit. Nuk ka dyshim se Dhalimunët (keqbërësit, politeistët, mosbesimtarët e Allahut) nuk do të jenë të fituar.”

38. Faraoni tha: “O pari! Unë nuk di se ju keni ndonjë ilah (zot) tjetër veç meje. Ndiz pra një zjarr o Haman, të pjekim tulla dhe më ngrit mua një Sarhan (kullë të lartë, pallat madhështor) që ta shoh Zotin e Musait; dhe në të vërtetë mendoj se ai është prej gënjeshtarëve.”

39. Kështu ai (Faraoni) dhe pasuesit, ishin kryeneçë e të pacipë në tokë me të padrejtë (duke kaluar çdo kufi), - dhe menduan se ata nuk do të ktheheshin tek Ne.

40. Kësisoj Ne e mbërthyem atë dhe ushtritë e tij dhe Ne i hodhëm ata të gjithë në det. Shih pra, cili qe fundi i Dhalimunëve (i keqbërësve, mosbesimtarëve).

41. Dhe Ne i bëmë ata prijës drejt Zjarrit dhe Ditën e Ringjalljes ata nuk do të ndihmohen aspak.

42. Dhe Ne bëmë t’i ndjekë ata mallkimi në këtë botë dhe në Ditën e Kijametit ata do të jenë nga El-Makbuhunët (të përjashtuar për të përfituar Mëshirën e Allahut ose ndonjë mirësi tjetër, por të nënçmuar, të neveritur, të shkatërruar).

43. Dhe me të vërtetë që Ne i dhamë Musait, pasi i shkatërruam brezat e parë, Librin e Parë (Teuratin) si ndriçim për njerëzimin, udhëzues dhe mëshirë përkujtimi, që ata të mund të përkujtonin.

44. Dhe ti (O Muhammed) nuk ishe në anën perëndimore (të Malit Sina), kur Ne ia bëmë të qartë Musait urdhërin dhe nuk ishe prej të pranishëmve.

45. Por Ne krijuam breza (pas Musait ‘alejhis–selam) dhe të gjata qenë epokat që kaluan mbi ta. Dhe ti (Muhammed) nuk ishe banor mes popullit të Medjenit t’ju lexoje atyre Vargjet Tona. Por jemi Ne të Cilët vazhduam të dërgojmë (të Dërguar nga Ne).

46. Dhe ti (Muhammed) nuk ishe në anë të (Malit të) Turit, kur Ne thirrëm (kur Allahu i thirri Musait ose thuhet edhe për ndjekësit e Muhammedit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem se Allahu u thirri atyre dhe ata iu përgjigjën Thirrjes së Tij). Por (ti je dërguar) si mëshirë përkujtuese nga Zoti yt për t’i dhënë këshillë një populli të cilit para teje nuk i kishte ardhur ndonjë këshillues, me qëllim që ata të mund të përkujtojnë. (Tefsir At-Tabari).

47. Dhe të mos thonë në rast se do t’i kapte ata ndonjë fatkeqësi, për atë që vet duart e veta i kryen: “Zoti ynë! Pse nuk na çove neve të Dërguar? Ne do të kishim ndjekur Ajetet e Tua (Shpalljet e Tua, Kur’anin) dhe do të kishim qenë prej besimtarëve.”

48. Por kur tek ata erdhi e vërteta (Muhammedi sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem me Mesazhin e tij) prej Nesh, ata thonë: “Pse nuk i jepet atij (një gjë) e ngjashme siç iu dha Musait?” A nuk e mohuan ata edhe atë që iu dha Musait më parë? Ata thonë: “Dy lloj magjish (Teurati dhe Kur’ani) secili duke ndihmuar njëri-tjetrin!” Dhe thonë: “Me të vërtetë që Ne jemi mosbesimtarë për të dy.”

49. Thuaju: “Atëherë sillni pra një Libër nga Allahu i cili do të jetë udhëzues më i mirë se këta të dy (Teurati dhe Kur’ani), që unë të mund të ndjek atë nëse jeni të drejtë.”

50. Por nëse ata nuk të përgjigjen ty, atëherë dije se ata ndjekin vetëm dëshirat e tyre. Dhe kush është më i gabuar se sa ai i cili ndjek dëshirat e veta pa udhëzim nga Allahu? Sigurisht që Allahu nuk e udhëzon popullin Dhalimun (politeist, mosbesimtar, keqbërës e të pabindur ndaj Allahut).

51. Dhe tashmë Ne ua sollëm atyre Fjalën (Kur’anin në të cilin u njoftohet gjithçka) me qëllim që të përkujtojnë.

52. Atyre të cilëve Ne u dhamë Librat e Parë (Teuratin, Ingjilin) para tij,- ata besojnë në të (në Kur’an).

53. Dhe kur u këndohet atyre, ata thonë: “Ne besojmë në të. Vërtet që është e vërteta nga Zoti ynë. Vërtet që edhe para tij ne kemi qenë muslimanë (prej atyre që ia nënshtrojnë veten plotësisht Allahut në Islam).”

54. Këta do të shpërblehen dyfish më tepër, sepse ata janë të duruar, e largojnë të keqen me të mirën dhe shpenzojnë nga ato (të mira) të cilat Ne ua kemi dhuruar.

55. Dhe kur dëgjojnë Al-Laghv (biseda të kota, boshe, të rreme e të ndyra), ata largohen e thonë: “Ne kemi punët tona dhe ju tuajat. Paqja qoftë mbi ju. Ne nuk kërkojmë (rrugën për tek) injorantët.”

56. Në të vërtetë ti nuk udhëzon kë të duash ti, por Allahu udhëzon atë që Ai do. Dhe Ai i njeh më mirë ata që janë udhëzuar.

57. Dhe thonë: “Nëse ne ndjekim udhëzimin me ju, neve do të na rrëmbehej toka jonë.” A nuk kemi vendosur Ne për ta një vend të shenjtë të sigurt (Kabën dhe gjithë kufijtë e Mekës) në të cilin sillen frutat e të gjitha llojeve, - një furnizim nga Ne Vetë, por shumica e tyre nuk e dinë.

58. Dhe sa shumë vendbanime (popuj) kemi shkatërruar Ne, të cilët qenë mosmirënjohës për atë jetesë! Dhe ato janë vendbanimet e tyre të cilat nuk janë banuar më pas tyre, veçse fare pak. Dhe sigurisht që Ne kemi qenë Trashëguesit.

59. Dhe kurrë Zoti yt nuk do të shkatërrojë vendbanime derisa Ai të çojë në kryeqendrën e tyre një të Dërguar që t’u lexojë atyre Vargjet Tona. Dhe kurrë Ne nuk do t’i shkatërronim qytetet, veçse kur banorët atje të jenë Dhalimunë (politeistë, keqbërës, mosbesimtarë të Njësisë së Allahut).

60. Dhe çfarëdo që u është dhënë juve, është një kënaqësi e jetës së dynjasë dhe stoli e saj, ndërsa ajo (Jeta e Pastajme) e cila është me Allahun, është shumë më e mirë dhe do të mbetet përgjithmonë. A nuk kuptoni, pra?

61. A është ai të cilit Ne i kemi dhënë një premtim të shkëlqyer (Xhennetin), të cilin ai do ta gjejë të vërtetë, si ai të cilin Ne e kemi bërë të shijojë kënaqësitë e jetës së dynjasë, pastaj Ditën e Ringjalljes ai do të jetë mes atyre të cilët do të ngrihen (për t’u ndëshkuar në Xhehenem)?

62. Dhe (kujto) Ditën kur Ai (Allahu) do t’u thërrasë atyre e t’u thotë: “Ku janë shokët e Mi të barabartë me Mua të cilët i pohonit ju?”

63. Ata të cilëve do t’u vërtetohet Fjala (për t’u ndëshkuar), do të thonë: “Zoti ynë! Këta janë ata të cilët ne i gabuam dhe i humbëm. Ne i gabuam ata, siç ishim edhe vetë të gabuar. Ne shpallim pafajësinë tonë (prej tyre) para Teje. Nuk ishim ne ata të cilët ata (njerëzit) i adhuruan.”

64. Dhe do t’u thuhet atyre: “Thirrni (të ashtuquajturit prej jush) shokët e të barabartët (e Allahut),” dhe do t’u thërrasin atyre, por ata nuk do t’u përgjigjen atyre dhe ata do të shohin dënimin. (Atëherë do të dëshironin) veç sikur të ishin udhëzuar!

65. Dhe (kujto) Ditën kur (Allahu) i thërret ata e u thotë: “Ç’farë përgjigje u keni dhënë të Dërguarve?”

66. Pastaj njoftimi për një përgjigje të mirë do t’u mbulohet atyre atë Ditë dhe nuk do të jenë në gjendje të pyesin njëri-tjetrin.

67. Por sa për atë i cili u pendua (nga politeizmi, mosbesimi, mëkatet), që besoi (në Njësinë e Allahut dhe në të Dërguarin e Tij) dhe që punoi mirësi e drejtësi (në jetën e dynjasë), atëherë ai do të jetë prej atyre që janë të fituar.

68. Dhe Zoti yt krijon gjithçka që Ai do dhe zgjedh: asnjë zgjedhje nuk kanë ata (në ndonjë çështje). Lavdi i qoftë Allahut dhe i Lartësuar mbi gjithçka që ata i mveshin e i ngjisin si shokë e të barabartë (me Të)!

69. Dhe Zoti yt e di se ç’farë fshehin gjokset e tyre dhe ç’farë ata shprehin.

70. Dhe Ai është Allahu; La ilahe il-la Huve (askush nuk ka të drejtë të adhurohet përveç Atij). Për të është gjithë lavdërimi dhe falënderimi në të parën (në këtë botë) dhe në të fundit (në Jetën e Pasosur). Dhe Atij i takon Vendimi dhe tek Ai do të ktheheni (ju të gjithë).

71. Thuaj: “Më thoni mua! Në qoftë se Allahu do ta bënte natën të pandërprerë deri në Ditën e Kijametit, cili është ai ilah (zot) përveç Allahut i cili mund t’ju sillte dritë? A nuk dëgjoni, pra?”

72. Thuaj: “Më thoni mua! Në qoftë se Allahu do ta bënte ditën të pandërprerë deri në Ditën e Kijametit, cili është ai ilah (zot) përveç Allahut i cili mund t’ju sille natë, që të pushonit gjatë saj? A nuk shikoni, pra?”

73. Dhe është prej Mëshirës së Tij, që Ai ka vendosur për ju natën dhe ditën, - që ju të mund të pushoni gjatë saj (natës) dhe që të mund të kërkoni Begatitë e Tij (ditën) si edhe që të mund të falënderoni.

74. Dhe (kujto) Ditën kur Ai (Allahu) do t’u thërrasë atyre, e t’u thotë: “Ku janë (të ashtuquajturit prej jush) shokët e Mi të barabartë me Mua, të cilët i pohonit ju?”

75. Dhe Ne do të nxjerrim prej çdo kombi dëshmitarë, dhe Ne do t’i themi atij: “Sillni argumentin tuaj!” Pastaj ata do ta mësojnë se e vëteta është vetëm me Allahun dhe trillimet të cilët ata i shpikën, do t’u zhduken prej tyre.

76. Vërtet që Karuni ishte nga populli i Musait, por ai u suall me kryeneçësi ndaj tyre. Dhe Ne i dhamë atij gjithë thesaret e begatitë, aq sa çelësat ishin një peshë e madhe për t’u mbajtur për një grup të madh burrash të fortë. Kur populli i tij i tha atij: “Mos u ngazëlle (me mosmirënjohje ndaj Mirësisë së Allahut). Vërtet që Allahu nuk i do ata që ngazëllehen.

77. Por kërko me atë (pasuri) që Allahu ta ka dhuruar, Banesën e Pastajme dhe mos e harro edhe pjesën e lejuar të kënaqësisë së kësaj bote, edhe bëj mirësi siç ka qenë Allahu i Mirë me ty dhe mos kërko rast për të bërë padrejtësi e djallëzi në tokë. Vërtet që Allahu nuk i do Mufsidunët (ata që bëjnë krime e padrejtësi, shtypësit, prishësit).”

78. Ai tha: “Kjo më është dhënë mua vetëm në saje të zgjuarësisë sime!” A nuk e dinte ai se Allahu ka shkatërruar para tij breza të tërë, njerëz më të fuqishëm se ai dhe me pasuri të mbledhur akoma më të madhe? Por Muxhrimunët (mosbesimtarët, mëkatarët, kriminelët) as që do të pyeten për mëkatet e tyre (sepse Allahu i njeh mirë ata dhe do të ndëshkohen pa llogari).

79. E ai (Karuni) doli para popullit të tij me kryelartësinë e tij. Thanë ata që kishin synim jetën e kësaj bote: “Ah, sikur edhe ne të kishim ashtu siç i është dhënë Karunit! Vërtet që ai ka në dorë një fat të madh.”

80. Por ata të cilëve u ishte dhuruar dija (e fesë) thanë: “Mjerë për ju! Shpërblimi i Allahut (në Jetën e Pastajme) është shumë më i mirë për ata të cilët besojnë dhe që punojnë mirësi e drejtësi dhe këtë askush nuk do ta arrijë përveç atyre që janë të duruar (në ndjekjen e së vërtetës).”

81. Kësisoj Ne e bëmë që atë ta përpijë toka bashkë me vendbanimin e tij. Pastaj ai nuk pati asnjë grusht njerëzish ta ndihmonin atë përkundër Allahut, as nuk ishte prej atyre që mund të shpëtojnë vetveten.

82. Dhe ata që kishin dëshiruar për një pozitë të atillë si të atij një ditë më parë, filluan të thonë: “A nuk e dini se është Allahu Ai i Cili e shton Rizkun (furnizimin e mirësitë) ose e pakëson atë për kë Ai do nga robët e Tij? Po të mos kishte qenë Allahu i Mëshirshëm ndaj Nesh, Ai do ta kishte bërë tokën të na gëlltiste edhe ne të gjithëve! A nuk e dini ju se mosbesimtarët nuk do të jenë kurrë të fituar?!”

83. Atë Banesën e Jetës së Fundit (Xhennetin), Ne do ta paracaktojmë për ata të cilët nuk kundërshtojnë të vërtetën me krenari dhe shtypje në tokë dhe që nuk bëjnë as poshtërsi e krime. Dhe fundi i mirë është për Muttekunët (të përkushtuarit ndaj Allahut në Besimin e Pastër Islam).

84. Kushdo që sjell mirësi (Besim të Pastër Islam në Një Zot të Vetëm, punë mirësie e drejtësi), ai do të ketë më të mirën prej saj dhe kushdo që sjell të keqen (mosbesim dhe gjithë punët e tjera të liga e të poshtra), atëherë ata që punuan të keqen, do të shpërblehen vetëm për çfarë punuan.

85. Sigurisht se Ai i Cili të ka dhënë ty (O Muhammed) Kur’anin, patjetër që do të të kthejë ty në Mead (vendin e kthimit në Mekë ose në Xhennet). Thuaj: “Zoti im është në Dijeni për atë që vjen në udhë të drejtuar dhe kush është ai i cili mbetet në gabim të qartë.”

86. Dhe ti nuk e prisje që Libri (Kur’ani) do të të zbritej ty, por ai është përkujtim mëshirues nga Zoti yt. Kështu pra, mos ji kurrë mbështetës i mosbesimtarëve.

87. Dhe mos të të largojnë ata ty nga Ajetet (shpalljet, fjalët) e Allahut pasi ato të janë zbritur ty dhe fto (në besimin) në Zotin tënd dhe mos ji prej Mushrikëve (të cilët i vënë shokë Allahut).

88. Dhe mos lut e mos adhuro ilah (zot e të adhuruar) tjetër bashkë me Allahun, La ilahe il-la Huve (nuk ka të adhuruar tjetër të merituar përveç Atij). Çdo gjë do të shuhet e do të shkatërrohet përveç Fytyrës së Tij. Atij i takon Gjykimi e Vendimi dhe tek Ai ju të gjithë do të ktheheni.

Sure 29: El Ankebut (Merimanga)

Bismil-lahir Rrahmanir Rrahim

1. Elif, Lam, Mim.

2. A mendojnë njerëzit se do të lihen pa u trazuar ngaqë thonë: “Ne besojmë” - dhe nuk do të sprovohen?

3. Dhe sigurisht që Ne i sprovuam ata të cilët ishin para tyre. Dhe vërtet që Allahu do ta bëjë të njohur (të vërtetën e) atyre që janë të vërtetë dhe (po kështu) vërtet që Allahu do ta bëjë të njohur (gënjeshtrën e) atyre që janë gënjeshtarë (edhe pse Allahu di gjithçka para se t’i vërë ata në provë).

4. Apo ata që bëjnë poshtërsi, a mos mendojnë se ata mund të na kalojnë Ne (pa u dënuar nga Ndëshkimi Ynë)? Sa i lig është gjykimi i tyre!

5. Kushdo që shpreson për Takimin me Allahun dhe sigurisht që Përcaktimi i Allahut po vjen. Dhe Ai është Gjithëdëgjuesi, i Gjithëdituri.

6. Dhe kushdo që përpiqet, ai përpiqet vetëm për veten e vet. Sigurisht që Allahu është i Lirë nga çdo nevojë për askënd në Alemin (njerëzimin, xhindet dhe gjithçka tjetër që ekziston në Krijimin e Tij. Ai është më i Pasuri përmbi gjithë Alemin).

7. Ata që besojnë (në Njësinë e Allahut dhe në të Dërguarin Muhammed sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem dhe që nuk e mohojnë këtë besim për shkak të stërmundimeve e dhimbjeve që ata vuajnë prej mosbesimtarëve) dhe që punojnë mirësi e drejtësi, sigurisht që Ne do t’ua heqim atyre veprat e këqia dhe do t’i shpërblejmë sipas më të mirës vepër që ata gjithnjë bënë.

8. Dhe Ne kemi urdhëruar për njeriun të jetë i mirë dhe i përkushtuar ndaj prindërve të tij, por nëse ata përpiqen të të bëjnë ty që të Më bashkosh Mua ndonjë gjë tjetër (në adhurim si shok e të barabartë) për të cilën gjë ti nuk ke asnjë dije, atëherë mos iu bind atyre. Tek Unë është kthimi juaj dhe Unë do t’ju tregoj gjithçka që ju patët punuar.

9. Dhe sa për ata që besojnë (në Njësinë e Allahut) dhe që punojnë mirësi e drejtësi, me të vërtetë që Ne do t’i bëjmë ata të futen në (hyrjen e) të drejtëve (në Xhennet).

10. Dhe prej njerëzve ka që thonë: “Ne besojmë në Allahun”, por nëse ata bëhen që të vuajnë për Hir të Allahut, ata e quajnë sprovën e njerëzve si Ndëshkim të Allahut dhe nëse vjen fitorja nga Zoti yt, (hipokritët) do të thonë: “Sigurisht që ne ishim me ju (duke ju ndihmuar).” Po a nuk është Allahu më i Njohuri se çfarë është (fshihet) në gjokset e Aleminit (të njerëzve, të xhindeve dhe të gjithë Krijimit të Tij)?

11. Sigurisht që Allahu i di ata që besojnë dhe padyshim i njeh edhe hipokritët (të lëkundurit me dy fytyra dhe Allahu do t’i provojë njerëzit me ditë të mira e të vështira për të veçuar të mirët nga të ligjtë, edhe pse Allahu njeh gjithçka para se t’i sprovojë ata).

12. Dhe ata që mohojnë, u thonë atyre që besojnë: “Na ndiqni në rrugën tonë dhe padyshim që ne do t’ua mbajmë gjynahet tuaja.” Dhe kurrë ata nuk do të mbajnë ndonjë gjë nga gjynahet e tyre. Sigurisht që ata janë gënjeshtarë.

13. Dhe sigurisht që ata do të mbajnë vetë barrën e tyre si edhe barrë të tjera përveç të tyren dhe nuk ka dyshim se ata do të merren në pyetje Ditën e Llogarisë për ato gjëra që ata shpifën e trilluan.

14. Dhe vërtet që Ne e Dërguam Nuhun te populli i tij dhe ai qëndroi mes tyre një mijë pa pesëdhjetë vjet (nëntëqind e pesëdhjetë vjet, duke i ftuar ata të besojnë në Njësinë e Allahut si Një Zot i Vetëm dhe të braktisin zotat e perënditë e trilluara) dhe Tufani i përmbyti ata duke qenë Dhalimunë (politeistë, keqbërës, mosbesimtarë).

15. Pastaj Ne e shpëtuam atë dhe ata me të në barkë dhe e bëmë atë (barkën) si një Ajet (tregues mirësie e këshillë, argument) për gjithë Aleminin (për njerëzit, për xhindet).

16. Dhe (kujto) Ibrahimin kur ai i tha popullit të vet: “Adhuroni Allahun (Një e të Vetëm) dhe kijeni frikë Atë. Kjo është më mirë për ju, veç sikur ta dinit.

17. Ju adhuroni në vend të Allahut vetëm idhuj dhe ju vetëm trilloni gënjeshtra. Sigurisht se ata të cilët ju i adhuroni në vend të Allahut, nuk kanë asnjë fuqi për t’ju sjellë të mira, kështu që kërkoni dhurim të mirash prej Allahut, adhurojeni Atë (të Vetëm) dhe falënderojeni Atë. Vetëm Atij do t’i ktheheni.

18. Dhe nëse ju mohoni, atëherë edhe popuj të tjerë para jush i kanë mohuar (të Dërguarit ndër ta). Dhe detyra e të Dërguarit është vetëm të njoftojë e të përhapë (Mesazhin e Allahut) qartë.”

19. A nuk e shohin ata se si Allahu fillon krijimin, pastaj e përsërit atë. Padyshim që kjo është e lehtë për Allahun.

20. Thuaju: “Udhëtoni në tokë dhe shihni si (Allahu) filloi krijimin dhe pastaj Allahu do të sjellë krijimin e Jetës së Fundit (Ringjalljen pas vdekjes).” Vërtetë që Allahu është i Zoti për të bërë çdo gjë.

21. Ai ndëshkon atë që do Ai dhe mëshiron atë që Ai do dhe tek Ai ju do të ktheheni.

22. Dhe ju nuk mund të shpëtoni as në tokë dhe as në qiell dhe përveç Allahut ju nuk keni as Vali (Mbrojtës, Ruajtës) dhe as Ndihmues tjetër.

23. Dhe ata që nuk besojnë në Ajetet e Allahut (provat, shenjat, Shpalljet e Tij) dhe në Takimin me Të,- mu këta janë që s’kanë asnjë shpresë për Mëshirën Time dhe mu këta janë që do të kenë dënim të dhimbshëm.

24. Kështu nuk qe tjetër përgjigje e popullit (të Ibrahimit) veçse thanë: “Vriteni ose digjeni.” Pastaj Allahu e shpëtoi atë nga zjarri. Vërtet që në këtë ka shenja për popullin besimtar.

25. Dhe (Ibrahimi) tha: “Ju keni zgjedhur për adhurim idhuj në vend të Allahut dhe dashuria mes jush është vetëm në jetën e kësaj bote, por Ditën e Kijametit ju do ta mohoni njëri-tjetrin dhe do ta mallkoni njëri-tjetrin dhe vendbanimi juaj do të jetë Zjarri dhe nuk do të keni ndonjë ndihmues.”

26. Por Luti e besoi atë (Ibrahimin dhe Mesazhin e Besimit në Një Zot të Vetëm). Ai (Ibrahimi) tha: “Do të shpërngulem për Hir të Zotit tim. Vërtet është Ai i Gjithëfuqishmi, më i Urti Gjithëgjykues.”

27. Dhe Ne i dhuruam atij (Ibrahimit) Is’hakun dhe Jakubin dhe sollëm në radhët e pasardhësve të tij Pejgamberinë dhe Librin (Teuratin tek Musai, Inxhilin tek Isai, Kur’anin tek Muhammedi sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem, të gjithë nga pasardhësit e Ibrahimit) dhe Ne i siguruam atij shpërblimin e vet në dynja, dhe sigurisht që në Jetën e Fundit ai është në radhët e të drejtëve.

28. Dhe (kujto) Lutin, kur i tha popullit të tij: “Ju bëni El-Fahishah (sodomi - krimin, mëkatin nga më të rëndët) të cilin askush para jush nuk e ka bërë në gjithë Alemin (nga njerëzit, ose nga xhindet).

29. Vërtet që ju bëni sodomi me burrat dhe grabitni udhëtarët?! Dhe kryeni edhe El-Munker (mosbesim, mohim dhe veproni ligësi e poshtërsi të tjera) në takimet tuaja?!” Përgjigjja e popullit të tij nuk ishte tjetër, vetëm se të thonë: “Sille Ndëshkimin e Allahut mbi ne, nëse je që flet të drejtën.”

30. Ai tha: “Zoti im! Më ndihmo që të ngadhënjej përmbi popullin Mufsidun (popull i prishur, mosbesimtar).”

31. Dhe kur shkuan të Dërguarit (Melekët) Tanë tek Ibrahimi me përgëzime (për lindjen e fëmijëve), i thanë: “Me të vërtetë që ne do të shkatërrojmë popullin e këtij qyteti (qytetin e Sodomit ku ishte Luti Pejgamber), vërtet që populli i tij ishte Dhalimunë (mosbesimtarë, keqbërës, të pabindur ndaj Allahut, mohues të Lutit).”

32. (Ibrahimi) tha: “Por atje është Luti.” Ata i thanë: “Ne e dimë më mirë kush është atje dhe padyshim që ne do ta shpëtojmë atë (Lutin) dhe familjen e tij, përveç gruas së tij; ajo do të jetë prej atyre që do të mbeten prapa (ajo do të shkatërrohet bashkë me banorët e tjerë të qytetit).”

33. Dhe kur erdhën të Dërguarit (Melekët) Tanë te Luti, ai u pikëllua për shkakun e tyre dhe e ndjeu veten ngushtë për arsye të tyre. Ata i thanë: “Mos ki frikë dhe mos u pikëllo! Sigurisht që ne do të të shpëtojmë ty dhe familjen tënde, përveç gruas tënde e cila do të jetë nga ato që do të mbeten prapa.

34. Me të vërtetë që ne do t’u zbresim banorëve të këtij qyteti një ndëshkim të madh nga qielli, sepse ata kanë qenë kryengritës (ndaj Urdhërit të Allahut).”

35. Dhe me të vërtetë që Ne kemi lënë atje prej atyre një Ajet të qartë (një mësim, këshillë e shenjë - vendi ku sot quhet Deti i Vdekur ose Deti i Lutit në Palestinë) për njerëzit që kuptojnë.

36. Edhe në Medjen Ne dërguam vëllain e tyre, Shuajbin. Ai u tha: “O populli im! Adhuroni Allahun dhe shpresoni (për shpërblimin e veprave të mira) Ditën e Fundit dhe mos bëni ligësi në tokë si Mufsidunë (mosbesimtarë, kriminelë, të padrejtë, shtypës, të prishur e tiranë). (Tefsir At-Tabari).

37. Dhe ata e përgënjeshtruan atë (Shuajbin), kështu që ata i kapi tërmeti dhe mbetën (të vdekur) përmbys në shtëpitë e tyre.

38. Edhe Aadi edhe Themudi! Dhe me të vërtetë që (shkatërrimi i tyre) duket qartë për ju nga vendbanimet e tyre të rrënuara plotësisht. Shejtani ua bëri që t’u duken të drejta punët e sjelljet e tyre dhe i largoi ata nga Udha (e Drejtë) edhe pse ishin të zgjuar e të aftë.

39. Edhe Karunin, edhe Faraonin, edhe Hamanin (gjithashtu i shkatërruam Ne). Dhe Musai padyshim që u shkoi atyre me Ajete të qarta (me prova, shpallje nga Ne), por ata ishin kryelartë në tokë, e prapëseprapë ata nuk mund të na shmangeshin Neve (nga Ndëshkimi Ynë).

40. Kësisoj Ne e shkatërruam secilin prej tyre për mëkatet e mëdha të tij; disa prej tyre ishin ata mbi të cilët Ne dërguam Hasiban (erë e fuqishme me shi gurësh, si popullin e Lutit), dhe prej tyre qenë disa të cilët u mbuluan me Es-Sajhah (ndëshkim me britma të fuqishme, si popullin Themud, popullin e Shuajbit), dhe prej tyre qenë të tjerë për të cilët Ne bëmë t’i gëlltisë toka (si Karunin), dhe prej tyre qenë disa të cilët Ne i fundosëm dhe i përmbytëm (si popullin e Nuhut, Faraonin dhe popullin e tij). Dhe nuk qe Allahu i Cili u bëri atyre padrejtësi, por ata i bënë padrejtësi dhe humbën vetë veten e tyre.

41. Shembulli i atyre të cilët marrin Eulija (mbrojtës e ndihmues) të tjerë në vend të Allahut është si shembulli i merimangës e cila ndërton për vete shtëpinë e saj, por padyshim se më e brishta nga shtëpitë është shtëpia e merimangës; - veç sikur ta dinin.

42. Sigurisht që Allahu e di mirë se çfarë gjërash të tjera adhurojnë e lusin ata në vend të Tij. Dhe Ai është i Gjithëfuqishmi, më i Urti Gjithëgjykues.

43. Dhe këta shembuj Ne i paraqesim për njerëzimin, por askush nuk do t’i kuptojë përveç të diturve (që kanë dijen për Allahun dhe për Fjalët e Tij).

44. Allahu (Një, i Vetëm) krijoi qiejt dhe tokën me vërtetësi e me drejtësi (me ligje e me rregull të përkryer, dëshmi e provë për njerëzit për të besuar dhe askush nuk mori pjesë me Atë në këtë Krijim të Tij). Vërtet që në këtë ka shenjë treguese të qartë për ata që besojnë.

45. Këndo (O Muhammed) çfarë të është shpallur ty nga Libri (Kur’ani) dhe plotëso Faljen e rregullt të përcaktuar. Vërtet që Es-Salat (falja e namazit) parandalon nga El-Fahsha (çdo vepër e papëlqyer, e ulët, e keqe të cilën e ndalon Islami) dhe nga El-Munker (vepër e padrejtë, mosbesimi, politeizmi dhe gjynahe tjera të mëdha para Allahut) dhe përkujtimi (falënderimi, madhërimi etj) i Allahut (nga ti para melekëve) është vërtet më i madh (se përkujtimi, falënderimi i Allahut në falje etj). Dhe Allahu e di mirë çfarë bëni.

Pjesa 21

46. Dhe mos diskuto me popujt e Librave të Parë (me jehuditë dhe të krishterët), përveç se në një mënyrë që është më e mirë (me fjalë e punë të mira, me mirësjellje duke i ftuar ata në Islam me Vargjet e Tij), përjashtuar ata që bëjnë padrejtësi nga mesi i tyre dhe thuaju: “Ne besojmë në atë që na është shpallur neve dhe në çfarë ju është shpallur juve; Ilahu (Zoti) ynë dhe Ilahu (Zoti) juaj është Një i Vetëm (Allahu) dhe Atij ne i jemi nënshtruar si Muslimanë.”

47. Dhe kështu, Ne ta kemi zbritur ty (Muhammed) Librin (Kur’anin) dhe ata të cilëve Ne u kemi zbritur Librat e Parë (Teuratin, Ingjilin), besojnë në të ashtu siç bëjnë edhe disa prej atyre (që janë me ty tash, si Abdullah bin Selam) dhe kësisoj askush tjetër përveç mosbesimtarëve nuk i mohon Ajetet Tona (Vargjet Tona, dëshmitë, provat).

48. Dhe ti (Muhammed) as nuk lexove ndonjë libër para tij (Kur’anit), as nuk shkrove kurrë ndonjë libër me të djathtën tënde. Në një rast të tillë, ndjekësit e të pavërtetës e të së kotës do të mund të kishin dyshuar.

49. Përkundrazi, Ajetet e qarta (të përshkrimit të Muhammedit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem- të Pejgamberit e të Dërguarit të ardhshëm të fundit të shkruar në vargjet e Teuratit e të Inxhilit) janë ruajtur në gjokset e atyre të cilëve u është dhënë dija e gjykimi (nga ithtarët e Librave të Parë nga jehuditë dhe të krishterët). Dhe askush nuk i mohon Ajetet Tona (provat, dëshmitë, shpalljet nga Ne) përveç Dhalimunëve (politeistëve, mosbesimtarëve, keqbërësve).

50. Dhe thonë: “Pse nuk i zbret atij shenja (treguese bindëse) nga Zoti i tij? Thuaju: “Shenjat janë vetëm me Allahun dhe unë jam me të vërtetë këshillues i qartë.”

51. A nuk u mjafton atyre që Ne ta kemi zbritur ty Librin (Kur’anin) i cili po u lexohet atyre? Vërtet që në të ka mëshirë dhe përkujtim (e këshillë) për popullin që beson.

52. Thuaju: “Mjafton Allahu për Dëshmues mes meje dhe mes jush. Ai di më së miri çfarë ndodhet në qiej dhe në tokë.” Dhe ata që besojnë në Batil (të gjitha besimet, bestytnitë, perënditë e gjithçka tjetër që adhurohet në vend të Allahut ose përkrah Tij) dhe nuk besojnë Allahun, mu këta janë të humburit.

53. Dhe të kërkojnë ty t’ua shpejtosh atyre ndëshkimin. Dhe po të mos kishte një afat të përcaktuar, ndëshkimi sigurisht që do t’u kishte ardhur. Dhe padyshim që do të vijë mbi ta pa e hetuar fare!

54. Të kërkojnë ty t’ua shpejtosh atyre ndëshkimin. Dhe me të vërtetë! Xhehenemi është e sigurt se do t’i rrethojë nga të gjitha anët mosbesimtarët.

55. Ditën kur ndëshkimi (i Xhehenemit) do t’i mbulojë ata nga lart dhe nga poshtë këmbëve dhe do t’u thuhet: “Shijoni atë çfarë punuat.”

56. “O robërit e Mi që më besoni! Vërtet që toka Ime është e gjerë. Më adhuroni pra Mua (Një e të Vetëm).”

57. Secili njeri do ta shijojë vdekjen, e pastaj do të ktheheni te Ne.

58. Dhe ata të cilët besojnë dhe punojnë mirësi e drejtësi, atyre Ne me të vërtetë që do t’u dhurojmë banesa të larta ndër Kopshtet e Xhennetit nën të cilin rrjedhin lumenj, për të banuar atje përherë. I shkëlqyer është shpërblimi i (mirë) punuesve.

59. Ata të cilët janë të duruar dhe që i mbështeten vetëm Zotit të tyre (Allahut).

60. Dhe sa shumë krijesa të gjalla nuk mbartin dot ushqimin e tyre! Allahu është i Cili i ushqen ata dhe ju. Dhe Ai është Gjithëdëgjuesi, i Gjithëdituri.

61. Dhe sikur t’i pyesje ata: “Kush i ka krijuar qiejt dhe tokën dhe ka sjellë diellin dhe hënën të rrotullohen?” Padyshim që do të përgjigjen: “Allahu.” Si atëherë gënjehen e shmangen (nga e vërteta)?

62. Allahu shton begatinë për atë që do Ai nga robët e Tij dhe e ngushton atë për atë (që do Ai). Vërtet që Allahu është i Gjithëdituri për çdo gjë.

63. Dhe sikur t’i pyesje ata: “Kush e zbret ujin nga qielli dhe i jep jetë tokës me të pas vdekjes së saj?” Me siguri që do të përgjigjen: “Allahu.” Thuaj: “Gjithë lavdërimet dhe falënderimet i qofshin Allahut!” Por përkundrazi. Shumica e tyre nuk kuptojnë.

64. Dhe nuk është gjë tjetër jeta e kësaj bote, vetëm se dëfrim e lojë! Vërtet që banesa e Jetës së Pastajme, - ajo është jeta e vërtetë (e përjetshme, e pasosur), veç sikur ta dinin.

65. Dhe kur hipin në anije, ata lusin Allahun duke e bërë besimin e tyre të pastër vetëm për të, por kur Ai i sjell ata shëndoshë e mirë në tokë, kur ç’të shohësh! Ata japin një pjesë të adhurimit të tyre të tjerëve në vend të Allahut.

66. Kështu bëhen mosmirënjohës për ato që Ne ua dhuruam dhe për atë që e marrin kënaqësinë e tyre, por do ta mësojnë.

67. A nuk e kanë parë se Ne e kemi bërë vend të shenjtë e të sigurt (Mekën) dhe se po u merren njerëzit e tyre nga të gjitha anët (duke pranuar Islamin)? A besojnë atëherë ata në Batil (të gjitha besimet, bestytnitë, perënditë e gjithçka tjetër që adhurohet në vend të Allahut ose përkrah Tij) dhe mohojnë Mirësitë e Allahut?

68. Dhe kush bën padrejtësi më të madhe se ai i cili trillon gënjeshtër ndaj Allahut apo hedh poshtë të vërtetën (të Dërguarin Muhammed sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem, Kur’anin e zbritur, Besimin e Pastër Islam në Një Zot të Vetëm) kur i vjen? A nuk është në Xhehenem një vendbanim për mosbesimtarët?

69. E sa për ata të cilët përpiqen fort tek Ne (për Çështjen Tonë), Ne sigurisht që do t’i udhëheqim ata drejt Udhëve Tona (në Besimin e Pastër Islam). Dhe vërtet që Allahu është me Muhsinunët (mirëpunuesit në Rrugë të Allahut).

Sure 30: Er Rum (Romakët)

Bismil-lahir Rrahmanir Rrahim

1. Elif, Lam, Mim.

2. Romakët u thyen.

3. Në tokën e afërt (më të ulët, - në Irak dhe Sham: Siri, Palestinë, Jordani) dhe pas humbjes ata do të jenë fitimtarë,

4. Brenda tri deri nëntë vitesh. Vendosja e çështjes, para dhe pas (këtyre ngjarjeve) është vetëm nga Allahu. Dhe atë ditë besimtarët (muslimanët) do të gëzohen (nga fitorja që Allahu u jep Romakëve kundër Persëve).-

5. Me ndihmën e Allahut. Ai ndihmon atë që do dhe Ai është i Gjithëfuqishmi, Mëshirëploti.

6. (Është) Premtim i Allahut (që do t’u japë fitoren Romakëve kundër Persëve) dhe Allahu nuk e shkel Premtimin e Tij, por shumica e njerëzve nuk e dinë.

7. Ata dinë vetëm pamjen e jashtme të jetës së kësaj bote dhe janë krejt të pavëmendshëm për fundin e punëve në Jetën e Përtejme.

8. A nuk mendojnë thellë në veten e tyre (si Allahu i krijoi ata pa qenë fare e nga asgjë dhe po kështu Ai do t’i ringjallë)? Allahu nuk i ka krijuar qiejt dhe tokën dhe gjithë ç’është ndërmjet tyre veçse me të vërtetën e me drejtësi dhe për një kohë të përcaktuar. Dhe vërtet që shumë nga njerëzit e mohojnë Takimin me Zotin e tyre. (Tefsir At-Tabari).

9. A nuk udhëtojnë ata në tokë dhe të shohin cili qe përfundimi i atyre (popujve) para tyre!? Ata qenë më lart se këta në fuqi dhe punonin tokën dhe e populluan atë në numër shumë më të madh se ç’kanë bërë këta, duke u shkuar edhe të Dërguarit e tyre me shenja e prova të qarta. Sigurisht që nuk ishte Allahu që u bëri atyre padrejtësi, por ata i bënë padrejtësi dhe e humbën vetë veten e tyre.

10. Pastaj i keq dhe i mjerë qe fundi i atyre që punuan të keqen e ligësinë, sepse ata përgënjeshtruan Ajetet e Allahut (provat, shenjat, dëshmitë, shpalljet Tona) dhe u tallën me to.

11. Allahu nis krijimin, pastaj Ai do ta përsërisë atë, pastaj tek Ai ju do të ktheheni.

12. Dhe Ditën kur të vendoset Ora (Kijameti), Muxhrimunët (politeistët, mosbesimtarët, kriminelët, mëkatarët) do të hidhen në shkatërrim me dhimbje e dëshpërim të thellë.

13. Asnjë ndërmjetësues nuk do të kenë ata prej atyre të cilët i bënë të barabartë me Allahun dhe ata do t’i mohojnë shokët e të barabartët e tyre.

14. Dhe Ditën kur do të vendoset Ora (Çasti i Fundit), - atë Ditë do të ndahen (të gjithë njerëzit, besimtarët nga mosbesimtarët).

15. Ndërsa për ata të cilët besuan (në Njësinë e Allahut) dhe që punuan mirësi e drejtësi, të këtillët do të bëhen të gëzojnë jetën e lartë e të pasosur në Kopshtet e Kënaqësisë (në Xhennet).

16. Dhe sa për ata të cilët mohuan dhe përgënjeshtruan Ajetet Tona (provat, shenjat, dëshmitë, shpalljet Tona) dhe Takimin në Jetën e Pastajme, - të këtillët do të sillen në ndëshkim (në Xhehenem).

17. Lavdëroni lart pra Allahun (O besimtarë, mbi gjithçka që ia mveshin Atij mosbesimtarët) kur çoheni në mbrëmje (për falje të Magrebit dhe të Ishasë - faljet e mbrëmjes dhe të darkës) dhe kur të ngriheni në mëngjes.

18. Dhe të Atij janë të gjitha lavdërimet dhe falënderimet në qiej dhe në tokë; dhe (lavdëroni lart Atë) pasdite (falja e Asrit - e mbasditës) dhe kur të hyni në kohën kur merr dielli (falja e Dhuhrit - e drekës). (Ibn Abbasi thotë: “Këto janë pesë faljet e detyruara në grup të përmendura në Kur’an.”) (Tefsir At-Tabari).

19. Ai nxjerr të gjallën nga e vdekura dhe nxjerr të vdekurën nga e gjalla. Dhe Ai e ringjall tokën pas vdekjes së saj. Dhe kësisoj ju do të nxirreni (prej saj të ringjallur).

20. Dhe nga Treguesit e Tij është ky, se Ai ju krijoi ju (fillimisht Ademin) prej dheu, pastaj (Havanë prej Ademit, pastaj pasardhësit e tyre nga Nutfah - bashkimi i vezëve mashkullore me ato femërore dhe), - ja! Qenie njerëzore të shpërndara gjithandej!

21. Dhe nga Treguesit e Tij është se Ai krijoi nga vetë lloji juaj palën (gratë) në mesin tuaj, që ju të mund të gjeni prehje tek ato dhe Ai vendosi mes jush dhëmbshuri e mëshirë. Vërtet që në të ka tregues të qartë për popullin që e vret mendjen.

22. Dhe nga Treguesit e Tij është krijimi i qiejve dhe i tokës dhe dallimi i gjuhëve dhe i ngjyrave tuaja. Vërtet që në të ka tregues të qartë për njerëzit me dije të shëndoshë.

23. Dhe nga Treguesit e Tij është gjumi juaj natën dhe ditën edhe kërkimi prej jush i Begative të Tij. Vërtet që në të ka tregues të qartë për popullin që dëgjon.

24. Dhe nga Treguesit e Tij është se Ai ju tregon juve shkrepëtimën e rrufesë, me frikë e me shpresë (për ju) dhe Ai zbret ujë nga qielli dhe me anë të tij Ai e ringjall tokën pas vdekjes së saj. Vërtet që në të ka tregues të qartë për popullin që kupton.

25. Dhe nga Treguesit e Tij është se qielli dhe toka qëndrojnë me Urdhërin e Tij dhe më pas, kur Ai t’ju thërret ju me një thirrje, kur ç’të shohësh! Ju do të dilni nga toka (nga varret tuaj për llogari e shpërblim).

26. Dhe të Tij janë gjithkush që është në qiej dhe në tokë. Të gjithë janë të bindur ndaj Tij.

27. Është Ai i Cili e fillon krijimin, pastaj do ta përsërisë atë (pasi të jetë shuar) dhe kjo është shumë e lehtë për Të. Atij i takon përshkrimi më i lartë (askush nuk ka të drejtë të adhurohet përveç Tij dhe asgjë nuk është e krahasueshme me Të) në qiej dhe tokë. Dhe Ai është i Gjithëfuqishmi, më i Urti Gjithëgjykues.

28. Ai ju sjell shembuj juve nga vet vetja juaj. A keni të barabartë nga ata të cilët ju kap dora e djathtë (robërit tuaj) që t’i keni të barabartë në pasurinë që Ne ju kemi dhuruar juve? Kë keni frikë (prej tyre) sa keni frikë njëri-tjetrin? Kësisoj i shpjegojmë Ne treguesit me imtësi për popullin që kupton.

29. Jo! Por ata që bëjnë të këqia, ndjekin vetëm dëshirat e tyre pa asnjë dije. Atëherë pra, kush do ta udhëzojë atë të cilin e ka humbur Allahu? Dhe për të këtillët nuk do të ketë asnjë ndihmues.

30. Kështu drejto fytyrën tënde ti (O Muhammed) drejt Besimit të Pastër Islam në një Zot të Vetëm, El-Hanifa (mosadhurimi i asgjëje veç Allahut Një e të Vetëm), Fitratell-llahi (Islamin e Pastër të Allahut) me të cilin Ai ka krijuar njerëzimin. Le të mos ketë asnjë ndryshim në Khalkil-lah (në Fenë e Allahut, në Rrugën e Allahut, në Besimin e Pastër Islam në Një Zot të Vetëm). Kjo është feja e drejtë, por shumica e njerëzve nuk e dinë. (Tefsir At-Tabari).

31. Vazhdoni t’i ktheheni vetëm Atij me pendim dhe kijeni frikë Atë e plotësoni detyrimin ndaj Tij; dhe kryeni faljen e rregullt të përcaktuar ditore (Ekimus-Salat) dhe të mos jeni prej Mushrikunëve (mohues të Njësisë së Allahut, që i vënë shokë Allahut),

32. Nga ata të cilët e shpërbënë fenë e tyre (të cilët e lanë Islamin e Vërtetë) dhe u bënë degëzime më vete (duke sjellë Bid’ate - risi e rishikime të fesë së pastër e të vërtetë duke e përzier me gjëra jofetare si dhe duke ndjekur dëshirat e tyre boshe), secila degë duke u kënaqur me të veten.

33. Dhe kur njerëzimin e godet fatkeqësi, ata i thërrasin me gjithë zemër vetëm Zotit të tyre (Allahut), duke iu drejtuar Atij me pendim, por kur Ai u dhuron të shijojnë nga Mëshira e Tij, kur ç’të shohësh, një palë e tyre në adhurimin e tyre vënë shokë me Zotin e tyre;

34. Për të qenë mosmirënjohës për mirësitë të cilat Ne ua dhuruam. Gëzoni atëherë (jetën e shkurtër), por do ta mësoni (ç’marrëzi keni bërë).

35. Apo mos u kemi zbritur Ne atyre ndonjë fakt të tillë ku të mbështeten (një Libër) që t’u flasë për ato gjëra të cilat ata ia kanë mveshur e përshkruar Atij?

36. Dhe kur Ne e bëjmë njerëzimin të shijojë nga përkujtimi, ata gëzohen nga kjo, por kur u bie ndonjë e keqe për shkak të asaj (veprave të liga e gjynaheve) që duart e tyre vetë i përgatitën, kur ç’të shohësh! Ata janë në dëshpërim të thellë!

37. A nuk e shohin ata se Allahu e shton Rizkun (furnizimin e mirësitë) për kë Ai do dhe e pakëson (për kë Ai do). Vërtet që në këtë ka tregues për popullin që beson.

38. Jepni pra, farefisit (hakun) atë që u takon, edhe El-Miskin (të varfrit), edhe udhëtarit. Kjo është më e mira për ata që kërkojnë Fytyrën e Allahut dhe mu këta janë të fituarit.

39. Ndërsa atë që e jepni si dhuratë me mendjen që ajo mund t’jua shtojë (pasurinë duke pritur t’ju kthehet një dhuratë më e mirë) nga pasuria e njerëzve të tjerë, - nuk ka shtesë tek Allahu, kurse ajo që e jepni si Zekat (Sadaka - lëmoshë e bamirësi) duke kërkuar Fytyrën e Allahut, mu këta janë që do të kenë rritje shumëfish. (Tefsir Ibn Kethir).

40. Allahu është Ai i Cili ju krijoi ju, pastaj ju siguroi ushqimin, pastaj do t’ju bëjë të vdisni, pastaj (përsëri) do t’ju japë juve jetë (Ditën e Ringjalljes). A ka ndonjë nga (të ashtuquajturit prej jush) shokë e të barabartë (me Allahun) që bën ndonjë vepër të këtillë? Lavdi i qoftë Atij! Dhe i Lartë qoftë Ai mbi gjithçka që ata ia mveshin!

41. Fesadi (poshtërsitë, shkatërrimi, mosbindja ndaj Allahut, mëkatet) ka dalë hapur në tokë e në det, i merituar për çfarë bënë e fituan vetë duart e njerëzve, që Allahu të mund t’i bëjë ata të shijojnë një pjesë të asaj që kanë punuar, me qëllim që ata të mund të kthehen (me pendim nga Allahu dhe të kërkojnë Faljen e Tij).

42. Thuaju (O Muhammed): “Udhëtoni nëpër tokë dhe shihni cili ishte fundi i atyre përpara (jush)? Shumica e tyre ishin Mushrikunë (mohues të Njësisë së Allahut, politeistë, mosbesimtarë).”

43. Kështu ti (O Muhammed) vëre fytyrën tënde (me bindje e përkushtim të Allahut) në fenë e drejtë e të vërtetë (Islamit), para se të vijë nga Allahu një Ditë të cilën askush nuk mund ta shmangë. Atë Ditë njerëzit do të ndahen (në dy pjesë: një në Xhennet dhe një në Xhehenem).

44. Kushdo që nuk beson, do të vuajë nga mosbesimi i tij dhe kushdo që punon mirësi e drejtësi (në Besimin e Pastër Islam), atëherë këta do të përgatisin një vend të mirë (në Xhennet) për veten e tyre (dhe do të shpëtohen nga Allahu prej Ndëshkimit të Tij).

45. Që Ai të mund t’i shpërblejë ata që besojnë (në Njësinë e Allahut, në Islam) dhe që punojnë mirësi e drejtësi nga Begatitë e Tij. Vërtet që Ai nuk i do mosbesimtarët.

46. Dhe nga Treguesit e Tij është se Ai dërgon erërat si lajmëtare përgëzuese duke ju dhënë juve shijen e Mëshirës së Tij (shiun), që anijet të mund të lundrojnë me Vullnetin e Tij dhe që ju të mund të kërkoni Begatitë e Tij dhe me qëllim që ju të mund të falënderoni.

47. Dhe vërtet që Ne çuam të Dërguar para teje (O Muhammed) te popujt e tyre. Ata shkuan tek ata (popuj) me prova të qarta, pastaj Ne u hakmorrëm mbi ata të cilët kaluan në krime (mosbesim, vënia shokë Allahut, krime e mëkate të tjera), ndërsa për besimtarët ishte si detyrë për Ne që t’i ndihmonim.

48. Allahu është Ai i Cili dërgon erërat dhe ato ngrenë re dhe i shpërndajnë në qiell ashtu siç (urdhëron e) do Ai, pastaj i thërrmon në grimca derisa ju shihni pika shiu të dalin nga thellësia e tyre! Pastaj kur Ai ka bërë që ato të bien mbi kë do Ai nga robët e Vet, kur ja! Ata gëzohen pa masë!

49. Dhe vërtet para tij (shiut), mu para se të ishte dërguar mbi ta, ata ishin thellë të dëshpëruar!

50. Shihni pra te gjurmët e Mëshirës së Allahut, se si Ai ringjall tokën pas vdekjes së saj. S’ka dyshim se (Allahu i Cili ringjalli tokën pas vdekjes së saj) do të ngrejë me siguri të vdekurit (Ditën e Ringjalljes) dhe Ai është i Zoti për të bërë çdo gjë.

51. Dhe nëse Ne dërgojmë një erë (e cila do t’a prishte gjelbërimin e fushën me bereqet që u rrit nga shiu i parë) dhe ta shohin (fushën me bereqet) të zverdhuar (e të tharë), shikoji! Ata (pasi qenë të gëzuar), do të bëheshin mosfalënderues (ndaj Zotit të tyre, Allahut) si mosbesimtarë. (Tefsir At-Tabari).

52. Kështu ti (Muhammed) sigurisht që nuk mund t’i bësh të vdekurit të dëgjojnë (d.m.th. mosbesimtarët), as nuk mund t’i bësh shurdhët të dëgjojnë thirrjen, kur ata kthejnë shpinën duke ikur.

53. Dhe ti (Muhammed) nuk mund të udhëzosh të verbërit nga humbja e tyre: ti mund të bësh të dëgjojnë vetëm ata që besojnë në Ajetet Tona (provat, shenjat, dëshmitë, shpalljet Tona) dhe që janë Muslimanë (të nënshtruar ndaj Vullnetit të Allahut).

54. Allahu është Ai i Cili ju krijoi ju (në një gjendje) të dobët, pastaj ju dha forcë pas dobësisë, pastaj pas fuqisë ju dha dobësi dhe flokë të thinjur. Ai krijon çfarë do Ai dhe Ai është i Gjithëdituri, i Zoti për të bërë çdo gjë.

55. Dhe Ditën kur do të vendoset Ora (Çasti i Fundit), Muxhrimunët (politeistët, mosbesimtarët, kriminelët, mëkatarët) do të betohen se ata nuk qëndruan (në këtë botë) veçse një orë (çast), kështu ata veçse qenë gënjyer (e larguar nga e vërteta).

56. Ndërsa ata të cilëve u qe dhënë dija e besimi, do të thonë: “Ju me të vërtetë qëndruat sipas Urdhërit (Librit) të Allahut deri në Ditën e Ringjalljes, kështu pra, kjo është Dita e Ringjalljes, por ju ishit që nuk e dinit.”

57. Kështu pra, atë Ditë asnjë shfajësim i tyre nuk do t’u vlejë atyre që bënë padrejtësi (duke i vënë shokë Allahut, duke mos besuar në Ditën e Ringjalljes), as nuk do të lejohen të kthehen (pastaj) për të kërkuar të fitojnë Kënaqësinë e Allahut.

58. Dhe sigurisht që Ne kemi paraqitur për njerëzimin në këtë Kur’an çdo lloj përngjasimi. Por nëse ti (O Muhammed) u sjell atyre çdo tregues a provë (si vërtetim për të vërtetën si i Dërguari i Allahut), është e sigurt se mosbesimtarët do t’u thonë (besimtarëve): “Ju nuk ndiqni gjë veçse mashtrim e magji.”

59. Kësisoj Allahu i vulos zemrat e atyre që nuk dinë (e nuk kuptojnë për Njësinë e Allahut, që nuk vrasin mendjen të kuptojnë treguesit e vërtetë që i solli Muhammedi sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem mes tyre për Allahun, për Fenë e Tij).

60. Bën durim pra (O Muhammed). Vërtet që Premtimi i Allahut është i vërtetë dhe i merituar dhe le të mos shkurarojnë ty ata që nuk kanë besim të qëndrueshëm në vetveten e tyre nga qëndrimi yt në njoftimin e Mesazhit të Allahut (të cilin ti je i detyruar ta përhapësh).

Sure 31: Lukman

Bismil-lahir Rrahmanir Rrahim

1. Elif, Lam, Mim.

2. Këto janë Vargjet e Librit të Urtë (Kur’anit).

3. Udhëzues dhe mëshirë përkujtimi për Muhsinunët (mirëpunuesit në Rrugën e Allahut).

4. Ata që kryejnë faljen e përcaktuar ditore (Ikametus-Salat) dhe japin Zekatin (detyrimin e përcaktuar mbi pasurinë) dhe që kanë besim të vendosur në Jetën e Pastajme.

5. Këta janë në udhëzim nga Zoti i tyre dhe këta janë të fituarit.

6. Dhe nga njerëzit është ai që blen (përkushtohet në veprimtari) tregime boshe (lojë, dëfrim, filma, muzikë) për të gabuar (njerëzit) nga Rruga e Allahut pa asnjë dije dhe e merr atë (Rrugën e Allahut, Kur’anin, Islamin) me synimin për t’u tallur. Për të tillët do të ketë ndëshkim poshtërues (në Zjarr).

7. Dhe kur i lexohen ndonjë të këtilli Vargjet Tona (të Kur’anit), ai kthen shpinën me krenari e mospërfillje sikur nuk i dëgjoi, sikur t’i kishte veshët e zënë. Bëni të njohur atij pra, ndëshkim të dhimbshëm.

8. Vërtet se ata që besojnë dhe që punojnë mirësi e drejtësi, mu për këta janë Kopshtet e Kënaqësisë së Xhennetit,

9. Për të banuar ndër ta. Është Premtim i Allahut me të vërtetë dhe Ai është i Gjithëfuqishmi, më i Urti Gjithëgjykues.

10. Ai ka krijuar qiejt pa shtylla mbështetëse që t’i shihni dhe ka ngulitur në tokë male që të qëndrojnë fort, se përndryshe ajo do të dridhej bashkë me ju. Dhe Ai ka shpërndarë nëpër të gjallesa të çdo lloji. Dhe Ne dërgojmë ujë nga qielli dhe Ne bëjmë të rriten në të gjithfarë lloje bimësh të vlefshme.

11. Ky është krijimi i Allahut. Më tregoni pra Mua ç’farë kanë krijuar ata (të cilët ju i adhuroni) në vend a përkrah Tij. Por vërtet Dhalimunët (politeistët, keqbërësit, mohuesit) janë në gabim të qartë.

12. Dhe me të vërtetë që Ne i dhuruam Lukmanit El-Hikmeh (urtësinë dhe dhuntinë e dijes mbi Fenë e Allahut, gjykimin e drejtë) duke i thënë: “Falëndero Allahun,” dhe kushdo që falënderon, ai falënderon për veten e tij (për të mirën e vet). Dhe kushdo që nuk është falënderues, atëherë sigurisht që Allahu është më i Pasuri (i Lirë nga çdo nevojë), Zotëruesi i të gjitha lavdërimeve.

13. Dhe (kujto) kur Lukmani i tha birit të vet kur po e këshillonte: “O biri im! Mos bashko të tjerë në adhurim me Allahun. Vërtet që bashkimi i të tjerëve në adhurim me Allahun është Dhulm (padrejtësi, gabim) i madh (më i madhi).”

14. Dhe Ne kemi kërkuar nga njeriu (të jetë i përkushtuar e i dëgjueshëm) ndaj prindërve të tij. Nëna e tij e mbarti atë me mundime pas mundimesh e vështirësi pas vështirësish dhe dhënia e gjirit është dy vjet - më falënderoni Mua dhe prindërit e tu, - tek Unë është kthimi i fundit.

15. Por nëse ata të dy përpiqen me ty, që ti të bashkosh në të adhuruarit vetëm Mua të tjerë për të cilët ti nuk ke asnjë dije, atëherë mos iu bind atyre, por sillu me ta në dynja me dashamirësi dhe ndiq rrugën e atij i cili më kthehet Mua me pendim dhe nënshtrim. Pastaj tek Unë do të jetë kthimi juaj dhe Unë do t’ju tregoj çfarë keni punuar.

16. O biri im! Sikur të jetë (ndonjë gjë) sa një thërrmi e farës së mustardës dhe sikur ajo të jetë në thellësi të një shkëmbi, ose në qiej, ose në tokë, Allahu do ta sjell atë. Vërtet që Allahu është më i Mprehti (me Dije deri në imtësi të çdo gjëje), i Mirënjohur (me Dije të thellë për çdo imtësi).

17. O biri im! Ekim-is-Salat (fale rregullisht namazin e përcaktuar), urdhëro (njerëzit për) El-Ma’ruf (Islamin, të drejtën) dhe ndaloji nga El-Munkeri (mosbesimi në Allahun, politeizmi i çdo lloji dhe çdo e keqe) si dhe bën durim për çfarëdo që të bie e të ndodh. Vërtet që këto janë disa nga detyrimet e rëndësishme (të urdhëruara nga Allahu).

18. Dhe mos e kthe fytyrën mënjanë me kryelartësi nga njerëzit dhe as mos ec nëpër tokë duke fyer e mospërfillur (të tjerët). Vërtet që Allahu nuk do çfarëdo arroganti e mburraveci qoftë.

19. Dhe ji i përmbajtur (e mos trego fyerje) në ecje dhe ule zërin. Vërtet se më i ashpri zë, është pëllitja e gomarëve.”

20. A nuk e sheh (o njeri) se Allahu jua ka nënshtruar juve gjithçka është në qiej dhe gjithçka është në tokë dhe ka plotësuar Mirësitë e Tij mbi ju të dukshme (Islamin, ligjet e tij, kënaqësitë e lejuara të dynjasë, shëndetin, pamjen etj) e të padukshme (Besimin tek Allahu, dijen, urtësinë, kënaqësitë dhe gëzimet në Xhennet në Jetën e Pastajme)? Por nga njerëzit është edhe ai i cili kundërshton e vë dyshime për Allahun pa asnjë dije, ose udhëzues, ose ndonjë Libër që ta ndriçojë!

21. Dhe kur atyre u thuhet: “Ndiqni atë që ka zbritur Allahu”, ata thonë: “Jo! Do të ndjekim atë që gjetëm te baballarët tanë.” (A do të bënin kështu) edhe sikur shejtani t’i ftonte ata në ndëshkimin flakërues (të Zjarrit)?

22. Dhe kushdo që ia nënshtron fytyrën (vetveten) e tij Allahut duke qenë Muhsin (mirëpunues), atëherë ai ka kapur mbajtësin më të sigurt (Fjalën: La ilahe il-lallah). Dhe tek Allahu është përfundimi për gjykim i të gjitha çështjeve.

23. Dhe le të mos të dëshpërojë ty (O Muhammed) mosbesimi i kujdo qoftë. Tek Ne është kthimi i tyre dhe Ne do t’i njoftojmë ata për gjithçka që kanë bërë. Vërtet që Allahu është i Gjithëdituri për çfarë gjindet në gjokse (të njerëzve).

24. Ne i lëmë ata të kënaqen për pak kohë, pastaj në fund Ne do t’i dërgojmë ata (të hyjnë) në ndëshkim të rëndë (të pandërprerë).

25. Dhe nëse ti i pyet ata: “Kush i ka krijuar qiejt dhe tokën”, me siguri do të përgjigjen: “Allahu”. Thuaju: “Gjithë lavdërimet dhe falënderimet janë për Allahun!” Por shumica e tyre nuk e dinë.

26. Të Allahut janë gjithë ç’është në qiej dhe në tokë. Me të vërtetë që Allahu, Ai është më i Pasuri (i Lirë nga çdo nevojë), i Denjë për të gjitha lavdërimet.

27. Dhe sikur të gjitha pemët në tokë të ishin pena dhe deti (botëror të ishte bojë për të shkruar) me shtatë dete (të tjerë) pas tij për t’iu shtuar atij, prapëseprapë Fjalët e Allahut nuk do të shterronin. Me të vërtetë Allahu është i Gjithëfuqishëm, më i Urti Gjithëgjykues.

28. Krijimi i ju të gjithëve dhe ringjallja e ju të gjithëve janë si (krijimi dhe ringjallja) e një njeriu të vetëm. Vërtet që Allahu është Gjithëdëgjues, Gjithëvëzhgues.

29. A nuk e sheh se Allahu ndërfut natën te dita (e shkurton natën dhe e zgjat ditën) dhe e ndërfut ditën te nata (e shkurton ditën dhe e zgjat natën), dhe ka nënshtruar diellin dhe hënën secili duke ndjekur rrugën e vet deri në një afat të përcaktuar, dhe se Allahu është i Mirënjohur për gjithçka që bëni?

30. Kjo ngaqë Allahu, Ai është i Merituari, Ai është i Vërteti dhe gjithçka që ata lusin në vend të Allahut ose përkrah Tij është Batil (e rreme, e humbur, e kotë); dhe se vërtet Allahu, Ai është më i Larti, më i Madhi.

31. A nuk e sheh se anijet lundrojnë në det me Mirësinë e Allahut që Ai të mund t’ju tregojë nga Shenjat e Tij? Vërtet që këtu ka shenja treguese për çdo durimtar e falënderues.

32. Dhe kur ata i mbulon vala si hije (si re ose malet e ujit që ngrihen mbi ta), ata lusin Allahun, duke iu lutur tërësisht me gjithë përkushtimin vetëm Atij, por kur Ai i nxjerr ata shëndoshë e mirë në tokë, ka disa prej tyre të cilët ndalen në mes, ndërmjet (Besimit dhe mosbesimit). Por askush nuk i mohon Ajetet Tona (provat, shenjat, treguesit), përveç çdo të pabesi mosmirënjohës.

33. O njerëz! Kini frikë Zotin tuaj dhe t’i frikësoheni një Dite kur asnjë baba nuk mund t’i vlejë qoftë edhe një grimë birit të vet; as edhe biri nuk mund t’i vlejë qoftë edhe një grimë babait të tij. Vërtet që Premtimi i Allahut është i vërtetë, atëherë le të mos ju mashtrojë kjo jetë e dynjasë, as të mos ju mashtrojë i pari i mashtruesve (shejtani) ndaj Allahut.

34. Vërtet që Allahu! Vetëm tek Ai është dija e Orës (e Çastit të Fundit, Kijametit); Ai zbret shiun dhe di se çfarë ka në mitra. Askush nuk e di se ç’do të fitojë e ç’do t’i ndodhë nesër dhe askush nuk e di se në ç’tokë (ç’vend) do të vdesë. Me të vërtetë që Allahu është i Gjithëditur, i Mirënjohur (për çdo gjë).

Sure 32: Es Sexhde (Adhurimi)

Bismil-lahir Rrahmanir Rrahim

1. Elif, Lam, Mim.

2. Shpallja e Librit (Kur’anit) është nga Zoti i Aleminit (i gjithësisë dhe i gjithçkaje që gjindet në të, Zoti i njerëzve dhe i xhindeve), në të cilin nuk ka kurrfarë dyshimi!

3. Apo mos thonë: “Ai (Muhammedi sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) e ka thurur e trilluar atë?” Përkundrazi, është e vërteta nga Zoti yt, që ti të mund të këshillosh një popull tek i cili nuk ka ardhur asnjë këshillues para teje, me qëllim që ata të mund të udhëzohen.

4. Allahu është Ai i Cili ka krijuar qiejt dhe tokën dhe gjithçka që ndodhet ndërmjet tyre në Gjashtë Ditë. Pastaj Ai Isteva (u ngrit lartë dhe qëndroi mbi) Arsh (në Fronin e Tij Madhështor, vërtet ashtu siç i shkon Madhështisë së Tij). Ju (o njerëz) nuk keni askënd tjetër përveç Atij si Vali (mbrojtës e ndihmues), as edhe ndërmjetësues. A nuk do të përkujtoni, pra?

5. Ai rregullon çdo çështje nga qiejt në tokë, pastaj ajo (çështje) do të shkojë lart tek Ai në një Ditë, gjatësia e së cilës është sa një mijë vjet në llogarinë tuaj (llogaria e kohës tash në këtë botë).

6. I tillë është Ai, i Gjithëdituri i të padukshmes (të fshehtës) dhe të dukshmes, i Gjithëfuqishmi, Mëshirëploti.

7. I Cili përsosi çdo gjë që Ai krijoi dhe Ai e filloi krijimin e njeriut nga balta.

8. Pastaj Ai solli pasardhësit e tij nga esenca e një lëngu të përçmuar.

9. Pastaj Ai e formësoi atë në përmasa e madhësinë e duhur dhe i fryu atij shpirtin (e krijuar për atë njeri). Dhe ju solli juve të dëgjuarit, të shikuarit dhe zemrat. Sa pak që falënderoni!

10. Dhe thonë: “Kur të jemi (të vdekur e) të humbur në tokë, a vërtet do të ribëhemi nga e para?” Përkundrazi, ata në të vërtetë mohojnë Takimin me Zotin e tyre!

11. Thuaju: “Meleku i vdekjes i cili është vënë mbi ju, do t’jua merr shpirtrat, pastaj do të ktheheni te Zoti juaj.”

12. Dhe veç sikur të shihje kur Muxhrimunët (kriminelët, mëkatarët, mosbesimtarët) të varin kokat para Zotit të tyre (duke thënë): “Zoti ynë! Tash pamë dhe dëgjuam, na kthe pra përsëri (në dynja), do të bëjmë mirësi e drejtësi. Me të vërtetë që tash ne besojmë me bindje të plotë.”

13. Dhe sikur të kishim dashur Ne, sigurisht që Ne do t’i kishim dhënë çdo njeriu udhëzimin e tij, por u vendos e do të vërtetohet Fjala Ime (për keqbërësit) se Unë do ta mbush Xhehenemin me xhinde e njerëz bashkë.

14. Shijoni atëherë ju (vuajtjet e zjarrit) për harresën tuaj të Takimit në këtë Ditën tuaj dhe me siguri edhe Ne do t’ju harrojmë ju (duke u lënë në dënim). Dhe shijoni pra ju vuajtjet e përhershme për çfarë ju punuat.

15. Vetëm ata besojnë në Ajetet Tona (provat, shenjat, shpalljet), të cilët kur u kujtohen atyre ato, lëshohen me fytyrë në sexhde dhe lartësojnë Lavditë e Zotit të tyre dhe ata nuk janë kryelartë.

16. Anët e shtatit të tyre braktisin shtratin për të lutur Zotin e tyre në frikë e shpresë; ata shpenzojnë (në mirësi e për Çështjen e Allahut) nga ato (begati) të cilat ua kemi dhuruar Ne.

17. Askush nuk e di se çfarë është ruajtur për ta nga kënaqësitë e syrit si shpërblim për çfarë ata punuan.

18. A është atëherë ai i cili është besimtar, si ai i cili është Fasik (mosbesimtar, i pabindur ndaj Allahut, i lig)? Aspak nuk janë njësoj.

19. Sa për ata që besojnë (në Allahun Një, në Islam) dhe punojnë mirësi e drejtësi, për ata janë Kopshtet e Begatë të Xhennetit si shpërblim i tyre për çfarë ata punuan.

20. Dhe sa për ata që janë Fasikunë (mosbesimtarë, të pabindur ndaj Allahut, të lig), vendbanimi i tyre do të jetë Zjarri. Sa herë që do të duan të dalin që andej, do të kthehen përsëri aty dhe do t’u thuhet: “Shijoni ndëshkimin e Zjarrit të cilin ju gjithnjë e mohuat.”

21. Dhe sigurisht që Ne do t’i bëjmë ata të shijojnë edhe nga ndëshkimi i afërt (në këtë jetë) para ndëshkimit të madh (në Jetën e Pasosur), me qëllim që ata mbase (pendohen e) kthehen (tek e vërteta, e pranojnë Islamin).

22. Dhe kush bën padrejtësi më të madhe se ai të cilit i kujtohen Ajetet e Zotit të tij (provat, shenjat, treguesit, shpalljet e Allahut, Zotit të tij të Vërtetë) dhe pastaj u kthen shpinën atyre? Sigurisht që Ne do të marrim shpagim nga Muxhrimunët (kriminelët, mosbesimtarët, mëkatarët).

23. Dhe vërtet që Ne i dhamë Musait Librin (Teuratin), kështu që mos dysho në takimin me të (takimin me Musain gjatë natës El-Isra dhe El-Miraxh në qiej). Dhe Ne e patëm bërë atë (Teuratin) udhëzim për Bijtë e Israilit.

24. Dhe Ne bëmë nga mesi i tyre prijës duke udhëzuar nën Urdhërin Tonë kur qenë të duruar dhe gjithnjë besuan me vendosmëri në Ajetet Tona (provat, shenjat, shpalljet Tona).

25. Sigurisht që Zoti yt është Ai i Cili do të gjykojë mes tyre Ditën e Ringjalljes, në lidhje me çfarë ata ndryshuan e ishin në kundërshtim me njëri-tjetrin.

26. A nuk shërben si mësim e udhëzim për ta se sa breza kemi shkatërruar Ne para tyre në vendbanimet e të cilëve ata ecin e sillen? Vërtetë që aty ka tregues. A nuk do të dëgjojnë, pra?

27. A nuk kanë parë ata se si Ne e drejtojmë ujin (retë e shiut) drejt tokës së thatë pa bimësi dhe që andej rrisim bimësi e cila sjell ushqim për bagëtitë e tyre dhe për vetë ata? A nuk do të shohin, pra?

28. Dhe thonë: “Kur do të jetë ky El-Fet’h (vendimi mes nesh dhe jush, Dita e Llogarisë) nëse jeni që flisni të vërtetën?”

29. Thuaju: “Ditën e Fet’hit (Vendimit) asnjë përfitim nuk do t’u sjellë atyre që mohojnë, nëse (atëherë) do të besojnë! As nuk do t’u jepet më afat.”

30. Largohu pra prej tyre dhe prit; vërtet se (edhe) ata po presin.

Sure 33: El Ahzab (Lidhja e madhe)

Bismil-lahir Rrahmanir Rrahim

1. O Pejgamber! Ki frikë vetëm Allahun dhe plotëso detyrimin ndaj Tij, e mos ua vër veshin mosbesimtarëve dhe Munafikëve (hipokritëve me dy fytyra). Vërtet që Allahu është gjithnjë i Gjithëdituri, më i Urti Gjithëgjykues.

2. Dhe ndiq atë që të është frymëzuar ty nga Zoti yt. Vërtet që Allahu është gjithnjë i Mirënjohur për gjithçka që ju bëni.

3. Dhe mbështetu vetëm tek Allahu; dhe mëse i Mjaftueshëm është Allahu si Vekil (Rregullues i të gjitha punëve).

4. Allahu nuk ka sjellë për ndonjë njeri dy zemra në trupin e tij, as nuk i ka bërë Ai bashkëshortet tuaja të cilat ju i shpallni si të janë për ju si shpina e nënave tuaja, nëna tuaja të vërteta (Ez-Zihar - thënie për bashkëshorten: “Ti je për mua si shpina e nënës sime” - me qëllim që të largohen nga marradhëniet me bashkëshorten), as nuk i ka bërë Ai për ju bij të vërtetë fëmijët tuaj të adaptuar. Kjo është vetëm fjalë e juaj në gojën tuaj. Por Allahu thotë të vërtetën dhe Ai udhëzon në Udhë (të Drejtë).

5. I thirrni ata (fëmijët e adaptuar) në baballarët e të tyre të vërtetë, kjo është më e drejtë tek Allahu. Por nëse nuk i njihni baballarët e tyre, i thirrni ata vëllezër të një besimi dhe Mevalikum (robërit tuaj të liruar) dhe nuk përbën gjynah për ju në lidhje me gabimin e bërë për këtë çështje, por çfarë vlen është qëllimi i zemrave tuaja. Dhe Allahu është vazhdimisht Falës i Madh, kurdoherë Mëshirëplotë.

6. Pejgamberi është më afër besimtarëve se sa vetë ata me vetveten, dhe bashkëshortet e tij janë nënat e tyre (nënat e besimtarëve dhe nuk u lejohet martesa me to). Lidhjet e gjakut mes njëri-tjetrit janë lidhje më të ngushta vetjake në Ligjin e Allahut (në lidhje me trashëgiminë), se sa vëllazërimi i besimtarëve dhe Muhaxhirunëve (të shpërngulurve nga Meka), përveç asaj që ju tregoni mirësi ndaj vëllezërve. Kjo është shkruar në Ligjin (në Librin e Allahut - El-Leuh El-Mahfudh).

7. Dhe (përkujto) kur Ne morëm nga Pejgamberët besën e tyre dhe prej teje (O Muhammed), edhe prej Nuhut, Ibrahimit, Musait dhe Isait - birit të Merjemes. Ne morëm prej tyre besë të fortë.

8. Që Ai të mund t’i pyes të besueshmit (të Dërguarit dhe Pejgamberët e Vet) për të vërtetën e tyre (për njoftimin e Mesazhit të Allahut me të cilin ata qenë ngarkuar). Dhe Ai ka përgatitur për mosbesimtarët dënim të dhimbshëm (Xhehenemin).

9. O ju që keni besuar! Përkujtoni Mirësinë e Allahut mbi ju, kur erdhën kundër jush ushtri (të mëdha) dhe Ne dërguam kundër tyre erë dhe forca që ju nuk i shihnit dot (melekë të dërguar nga Allahu në luftën e “Lidhjes së Madhe” kur u bashkuan forca të mëdha nga i gjithë Gadishulli Arab kundër muslimanëve në Medine). Dhe Allahu është kurdoherë Gjithëvëzhgues për gjithçka që ju bëni.

10. Kur ata u erdhën juve edhe prej së larti edhe prej së poshti, dhe kur sytë u egërsuan dhe zemrat u erdhën te goja, dhe ju sajonit mendime të dyshimta për Allahun.

11. Atje besimtarët u sprovuan dhe u shkundën nga një tronditje e madhe.

12. Dhe ja! Kur hipokritët dhe ata në zemrat e të cilëve ka sëmundje (dyshimi), thanë: “Allahu dhe i Dërguari i Tij, nuk na premtuan asgjë veçse shpresa të kota!”

13. Dhe kur një palë prej tyre tha: “O populli i Jathribit (Medines)! Nuk mund të ketë qëndresë për ju (ndaj armikut), prandaj kthehuni prapa!” Dhe një parti prej tyre kërkojnë leje nga Pejgamberi, duke i thënë: “Me të vërtetë që shtëpitë tona janë të pambrojtura.” Dhe ato nuk janë të pambrojtura, veçse ata deshën t’ia mbathnin.

14. Dhe sikur armiku të kishte hyrë nga të gjitha anët mbi ta (në Medine) dhe ata të ishin nxitur për Fitneh (të braktisnin Islamin e të kthehen në politeizëm), ata me siguri që do ta bënin këtë dhe për pasojë nuk do të ngurronin veçse fare pak (do të jepeshin me lehtësi).

15. Dhe ata ishin që i patën dhënë besën Allahut më parë se nuk do të kthehen prapa, dhe besëlidhjes me Allahun i duhet përgjigjur.

16. Thuaju (atyre që duan të ikin prej jush): “Arratia nuk do t’ju sjellë dobi nëse ikni prej vdekjes ose vrasjes. Ju pas kësaj nuk do të gëzoheni veçse fare pak kohë!”

17. Thuaju: “Kush është ai i cili mund t’ju mbrojë ju nga Allahu, nëse Ai don t’ju ndëshkojë apo të tregojë mëshirë për ju?” Dhe ata nuk do të gjejnë veç Allahut për vetveten ndonjë Vali (mbrojtës, mbështetës) as ndonjë ndihmues.

18. Allahu i njeh mirë (që më parë) ata nga mesi juaj të cilët i ndalojnë (njerëzit) të luftojnë në Çështjen e Allahut, edhe ata të cilët u thonë vëllezërve të tyre: “Ejani tek ne”, ndërsa ata vetë nuk shkojnë në luftë, përveç një pakice,

19. Duke qenë koprracë ndaj jush (në ndihmë e në mbështetje në Çështjen e Allahut). Pastaj kur i kap frika, i sheh ata të të vështrojnë ty me sy të zgurdulluar si ai të cilit i sillet rrotull vdekja, por kur u kalon frika, ata do të të sulmojnë me gjuhë të mprehta, koprracë për (të shpenzuar sadopak për ndonjë) të mirë (dhe vetëm lakmues për plaçkë e pasuri). Të këtillët nuk kanë besuar, kështu që Allahu i bën të pavlera veprat e tyre dhe kjo është kurdoherë tepër e lehtë për Allahun.

20. Ata mendojnë se Ahzabet (Lidhja e Madhe e fiseve arabe kundër muslimanëve në Medine) nuk janë tërhequr akoma dhe po të ishte se Ahzabet do të vinin përsëri, ata (hipokritët) do të dëshironin të ishin në shkretëtirë tek beduinët duke kërkuar ndonjë lajm rreth jush (nga larg); dhe po (të ndodhte që) të ishin mes jush, ata nuk do të luftonin veçse fare pak.

21. Tashmë padyshim që tek i Dërguari i Allahut (Muhammedi sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) ju keni një shembull mjaft të mirë për ta ndjekur, për atë që shpreson në (Takimin me) Allahun dhe në Ditën e Fundit dhe që e kujton Allahun shumë.

22. Dhe kur besimtarët i panë Ahzabet, thanë: “Kjo është ajo që Allahu dhe i Dërguari i Tij na kishin premtuar, e Allahu dhe i Dërguari i Tij kanë folur të vërtetën.” Dhe kjo vetëm ua shtoi besimin dhe nënshtrimin (ndaj Allahut).

23. Nga besimtarët ka burra që e mbajtën me të vërtetë besën e dhënë Allahut (dolën në Xhihad (në luftën për Çështjen e Allahut), prej tyre disa e plotësuan detyrimin (ranë martirë) dhe disa po presin akoma, por ata nuk e kanë ndryshuar aspak vendosmërinë (në besën e dhënë Allahut).)

24. Që Allahu t’i shpërblejë burrat e së vërtetës për vërtetësinë e tyre (për durimin në përmbushjen e besës së dhënë Allahut) dhe hipokritët t’i ndëshkojë, nëse Ai do, ose të pranojë pendimin e tyre duke iu kthyer atyre me Mëshirë. Vërtet që Allahu është vazhdimisht Falës i Madh, kurdoherë Mëshirëplotë.

25. Dhe Allahu i përzuri ata që mohuan me atë mllefin e tyre, (dhe) ata nuk përfituan asnjë mirësi (forcim të besimit, dashuri tek Allahu, ose qoftë edhe plaçkë lufte). Allahu u mjaftoi besimtarëve në luftë. Allahu është gjithnjë Fuqiplotë, i Gjithëfuqishëm (për të vendosur Vullnetin e Tij).

26. Edhe ata nga ithtarët e Librave të Parë të cilët i mbështetën ata (idhujtarët e mosbesimtarët), Allahu i rrëzoi nga fortesat e tyre dhe futi tmerr në zemrat e tyre; një pjesë ju i vratë, një pjesë tjetër i morët robër.

27. Dhe Ai bëri që ju të trashëgoni tokat e tyre, edhe shtëpitë e tyre, edhe pasuritë e tyre si dhe një vend të cilin ju nuk e kishit shkelur më parë. Dhe Allahu është gjithnjë i Zoti për të bërë çdo gjë.

28. O Pejgamber! Thuaju bashkëshorteve të tua: “Në qoftë se dëshironi jetën e kësaj bote dhe shkëlqimin e saj, atëherë ejani! Unë do t’ju siguroj jetesën dhe do t’ju lë të lira me bujari (duke u ndarë).

29. Por në qoftë se doni Allahun, të Dërguarin e Tij dhe banesën e Jetës së Pastajme, atëherë vërtetë që Allahu ka përgatitur për El-Muhsinat (mirëpunueset në Rrugë të Allahut) nga mesi juaj shpërblim madhështor.”

30. O gratë e Pejgamberit! Cilado nga ju që bën turp (marrëdhënie imorale), ndëshkimi për të do të dyfishohet dhe një gjë e tillë është kurdoherë e lehtë për Allahun.

Pjesa 22

31. Dhe cilado nga ju që është e bindur ndaj Allahut dhe të Dërguarit të Tij dhe që punon mirësi e drejtësi, Ne do t’i japim asaj shpërblimin e vet dy herë më tepër dhe Ne kemi përgatitur për të Rizken Kerim (begati madhështore, Xhennetin e Lartë).

32. O gratë e Pejgamberit! Ju nuk jeni si çdo grua tjetër. Nëse ju i përmbaheni detyrimit (ndaj Allahut), atëherë mos flisni me zë të ëmbël, se mos ndonjë me sëmundje në zemër (me hipokrizi ose dashakeq) shtyhet nga dëshira e ligë, por flisni të folur të ndershëm e të drejtë.

33. Dhe qëndroni në shtëpitë tuaja dhe mos e shfaqni veten siç bënin në kohën e Xhahilisë (periudha e injorancës para Islamit), edhe falni rregullisht namazin (Ekimis-Salat), dhe jepni Zekatin dhe bindjuni Allahut dhe të Dërguarit të Tij. Allahu vetëm se dëshiron ta largojë prej jush Er-Rixhz (veprat e ulëta, gjynahet, çdo gjë të keqe), o pjesëtarë të familjes (së Pejgamberit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem), dhe t’ju bëjë ju të pastra plotësisht e pa asnjë njollë.

34. Dhe kujtoni (o ju pjesëtarë të familjes së Pejgamberit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) atë që këndohet në shtëpitë tuaja nga Vargjet e Allahut dhe El-Hikmeh (Sunetin e të Dërguarit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem, rrugën e vërtetë të vënies në jetë të Islamit). Vërtet që Allahu është gjithnjë më Dashamirësi, në Dijeni të Plotë për çdo gjë.

35. Me të vërtetë që muslimanët dhe muslimanet (që i nënshtrohen Vullnetit të Allahut në Islam), besimtarët dhe besimtaret (që besojnë dhe që janë në Besimin e Pastër Islam në Një Zot të Vetëm), të bindurit dhe të bindurat ndaj Allahut, të drejtit dhe të drejtat (me fjalë e me vepra), durimtarët dhe durimtaret, të nënshtruarit dhe të nënshtruarat, sadakadhënësit dhe sadakadhënëset, agjëruesit dhe agjërueset, ruajtësit e nderit dhe ruajtëset e nderit, përkujtuesit dhe përkujtueset që e përkujtojnë shumë Allahun me zemër e me gojë, mu për këta Allahu ka përgatitur falje dhe shpërblim të madh (Xhennetin).

36. Kur Allahu dhe i Dërguari i Tij kanë vendosur për një çështje, nuk i takon asnjë besimtari dhe asnjë besimtareje që në vendimin e tyre të bëjnë ndonjë zgjidhje tjetër. Dhe kushdo që nuk i bindet Allahut dhe të Dërguarit të Tij, padyshim që ka humbur në gabim të qartë.

37. Dhe (kujto) kur ti i the atij (Zejd bin Harithah, skllavi i liruar i Pejgamberit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) mbi të cilin Allahu ka dhuruar Begati (duke e udhëzuar në Islam) e edhe ti (O Muhammed) i ke bërë mirësi (duke e liruar atë): “Mbaje bashkëshorten tënde me ty në martesë dhe ki frikë Allahun.” Por ti e mbaje fshehtë në veten tënde (atë që Allahu ta kishte bërë të njohur se Ai do të ta jepte ty në martesë) atë që Allahu do ta bënte të njohur, ti kishe frikë prej njerëzve (se Muhammedi sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem u martua me gruan e ndarë të skllavit të tij të liruar), ndërkohë që Allahu ka të drejtë më të madhe për ta pasur frikë. Kështu kur Zejdi plotësoi dëshirën e tij ndaj saj (duke u ndarë me të), Ne ta dhamë ty atë në Martesë, kështu që (në të ardhmën) të mos ketë vështirësi për besimtarët në lidhje me (martesën me) bashkëshortet e të adaptuarve të tyre, kur këta të fundit (fëmijët e adaptuar) nuk duan t’i mbajnë ato (i ndajnë). Dhe Urdhëri i Allahut duhet përmbushur.

38. Nuk është aspak turp për Pejgamberin në atë gjë që Allahu e ka bërë të ligjshme për të. Kjo ka qenë Udha e Allahut edhe me ata (Pejgamberët) që tashmë kanë kaluar. Dhe gjithnjë Urdhëri i Allahut është vendim i detyruar.

39. (Vepër e atyre) që përçojnë Mesazhin e Allahut dhe i frikësohen Atij dhe nuk i frikësohen askujt tjetër veç Allahut. Dhe mjafton Allahu si llogaritës.

40. Muhamedi nuk është babai i ndonjë burri prej jush, por ai ështe i Dërguari i Allahut dhe i fundmi (vulë) i Pejgamberëve. Dhe Allahu është gjithnjë i Gjithëdituri për çdo gjë.

41. O ju që keni besuar! Kujtojeni Allahun me përkujtim të madh.

42. Dhe lartësoni Lavditë e Tij në kohën e parë, në agim dhe pasdite (falja e agimit dhe e pasditës - Fexhr dhe Asr).

43. Ai është i Cili dërgon Salat (bekimet dhe mirësitë e Tij) mbi ju e po kështu edhe melekët e Tij (i luten Allahut për t’u bekuar e për t’u falur ju), që Ai të mund t’ju nxjerrë ju nga errësira (e mosbesimit) në dritë (të Besimit – Islamit). Dhe Ai është gjithnjë Mëshirëplotë për besimtarët.

44. Përshëndetja e tyre Ditën që do ta takojnë Atë do të jetë “Selam – Paqë (melekët do t’i përshëndesin ata me Selamun Alejkum – Paqë qoftë mbi ju)!” Dhe Ai ka përgatitur për ta shpërblim mirësie e begatie (Xhennetin).

45. O Pejgamber! Me të vërtetë që Ne të kemi dërguar ty dëshmues, përgëzues dhe këshillues.

46. Dhe si ftues për tek Allahu me Vullnetin e Tij dhe si një llambë që shpërndan dritë.

47. Dhe njoftoju besimtarëve (në Njësisë e Allahut) lajmin përgëzues, se ata do të kenë nga Allahu Mirësi të Madhe.

48. Dhe mos i dëgjo mosbesimtarët dhe hipokritët dhe mos i cëno ata (si hakmarrje për dëmtimet që ju kanë sjellë, derisa të urdhërohesh për këtë). Dhe mbështetu tek Allahut dhe mjafton Allahu si Vekil (i Besueshëm, si Rregullues i të gjitha punëve). (Tefsir Al-Kurtubi).

49. O ju që keni besuar! Kur të martoheni me besimtare dhe pastaj i ndani ato para se të bëni marrëdhënie me to, nuk ka Idah (kohë e përcaktuar për ndarjen e bashkëshortëve), për të pritur në lidhje me to. Kështu, jepuni atyre një dhuratë dhe i lini të lira (i ndani) me bujari.

50. O ti Pejgamber! Vërtet që Ne i kemi bërë të ligjshme për ty bashkëshortet e tua të cilave u ke dhënë Mahrin (vlerë e caktuar që burri i jep bashkëshortes në kohën e martesës), dhe ato që t’i kap dora e djathtë (robëreshat e luftës) – të cilat Allahu t’i ka dhënë ty, dhe bijat e xhaxhallarëve të tu, dhe bijat e hallave të tua, dhe bijat e dajave të tu, dhe bijat e tezeve të tua që u shpërngulën (Muhaxhirë nga Meka) bashkë me ty, dhe një besimtare që ia dorëzon veten Pejgamberit dhe Pejgamberi dëshiron të martohet me të, - një përjashtim vetëm për ty dhe jo për besimtarët e tjerë. Sigurisht që Ne e dimë se çfarë u kemi urdhëruar atyre në lidhje me bashkëshortet e tyre dhe ndaj atyre që u kap dora e djathtë (robëreshave), - me qëllim që të mos ketë vështirësi për ty. Dhe Allahu është vazhdimisht Falës i Madh, kurdoherë Mëshirëplotë.

51. Ti (Muhammed) mund ta shtysh (radhën për) secilën që ti do prej bashkëshorteve të tua dhe mund të presësh cilën të duash. Dhe atë që ti dëshiron prej atyre që u ke shtyrë (përkohësisht radhën), nuk është aspak gjynah për ty (ta presësh atë prapë në radhë me të tjerat); kjo është më mirë, që atyre të mund t’u qetësohet syri e të mos jenë të mërzitura dhe që të gjitha të jenë të kënaqura me çdo gjë që ti u jep atyre. Dhe Allahu është gjithnjë i Gjithëditur, tepër Durimtar.

52. Nuk është e ligjshme për ty (të martohesh me) tjetër grua këtej e tutje, as t’i ndërrosh ato me bashkëshorte të tjera, edhe sikur të të tërheq bukuria e tyre, përveç atyre (robëreshave) që t’i kap dora e djathtë. Dhe Allahu është kurdoherë Gjithëvëzhgues përmbi çdo gjë.

53. O ju që keni besuar! Mos hyni në shtëpitë e Pejgamberit, përveçse kur t’ju lejohet për ndonjë kohë ngrënie, (edhe në këtë rast) jo (aq herët) sa të prisni përgatitjen e tij. Por kur të ftoheni, hyni dhe kur të keni mbaruar së ngrëni, shpërndahuni pa qëndruar për biseda. Vërtet që një (sjellje) e tillë do ta shqetësonte Pejgamberin dhe atij i vjen turp (të kërkojë) prej jush (të largoheni), por Allahut nuk i vjen aspak vështirë për (t’ju treguar juve) të vërtetën. Dhe kur ju i pyesni (gratë e tij) për ndonjë gjë që ju doni, i pyesni ato pas perdes. Kjo është më e pastër për zemrat tuaja dhe për zemrat e tyre. Dhe nuk është (e drejtë) për ju që ta mërzitni të Dërguarin e Allahut, e as edhe që ju të martoheni me gratë e tij (pas vdekjes së tij). Vërtet që tek Allahu një gjë e tillë do të ishte krim i madh.

54. Nëse ju shfaqni ndonjë gjë ose e fshehni atë, me të vërtetë që Allahu është kurdoherë i Gjithëdituri për çdo gjë.

55. Nuk është gjynah për to (për gratë nëse dalin të pambuluara) para baballarëve të tyre, ose bijve të tyre, para vëllezërve të tyre, ose bijve të vëllezërve të tyre, ose bijve të motrave të tyre, ose para vetë grave të tyre (besimtare), ose robëreshave të tyre. Dhe kijeni frikë Allahun (dhe plotësojeni detyrimin ndaj Tij, o gra). Vërtet që Allahu është kurdoherë Gjithëdëshmues përmbi çdo gjë.

56. Allahu dërgon Salat-in (Mirësitë, Nderimet, Bekimet, Mëshirën) e Tij mbi Pejgamberin (Muhammed sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem), edhe melekët e Tij gjithashtu (i luten Allahut për bekimin dhe faljen e tij). O ju që keni besuar! Dërgoni Salat (luteni Allahun të bekojë) mbi të (Muhammedin sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) dhe përshëndeteni atë me nderim me përshëndetjen Islame (Es-Selamu Alejkum).

57. Nuk ka dyshim se ata të cilët e zemërojnë Allahun dhe të Dërguarin e Tij, - Allahu i ka mallkuar ata në dynja dhe në Jetën e Fundit dhe ka përgatitur për ta vuajtje poshtëruese.

58. Edhe ata të cilët i zemërojnë padrejtësisht besimtarët dhe besimtaret, ata mbajnë mbi vete krimin e të shpifurit dhe gjynah të qartë.

59. O Pejgamber! Thuaju bashkëshorteve të tua dhe bijave të tua edhe bashkëshorteve të besimtarëve të lëshojnë vellon (mbulesën) e tyre mbi gjithë trupin e tyre. Kjo do të ishte më e mirë që ato të mund të dallohen (si gra të ndershme) që të mos i shqetësojë (e ngacmojë) askush. Dhe Allahu është gjithnjë Falës i Madh, gjithnjë Mëshirëplotë.

60. Në qoftë se hipokritët dhe ata në zemrat e të cilëve ka sëmundje (dëshirë e ligë, epsh për zina – marrëdhënie imorale e të palejuara) edhe ata që përhapën shpifje nëpër Medine, nuk heqin dorë (nga kjo poshtërsi), Ne padyshim që do t’ju bëjmë ju që t’i mposhtni ata dhe nuk do të munden të rrinë në fqinjësinë tuaj veçse për shumë pak kohë.

61. Të mallkuar, kudo që të gjenden, do të kapen dhe do të vriten (pa mëshirë).

62. Kjo ka qenë Udha e Allahut në rastin e atyre që kanë kaluar nga brezat e parë dhe ju nuk do të gjeni ndonjë ndryshim në Udhën e Allahut.

63. Të pyesin njerëzit ty për Orën (Çastin e Kijametit). Thuaju: “Dija për të është vetëm tek Allahu. Dhe ku ta dini? Mundet që Ora të jetë fare afër!”

64. Vërtet që Allahu i ka mallkuar mosbesimtarët dhe ka përgatitur për ta Zjarr flakërues.

65. Në të cilin do të mbeten përherë dhe nuk do të gjejnë as Vali (mbrojtës), as ndihmues.

66. Ditën kur fytyrat t’u kthehen përmbys në zjarr, do të thonë: “Ah, sikur t’i ishim bindur Allahut dhe t’i ishim bindur të Dërguarit.”

67. Dhe do të thonë: “Zoti ynë! Ne vërtet iu bindëm prijësve tanë dhe të mëdhenjëve tanë dhe ata na humbën nga Udha (e Drejtë).

68. Zoti ynë! Jepu atyre dënim të dyfishtë dhe mallkoj ata me nëmë të madhe.”

69. O ju që keni besuar! Mos u bëni si ata që e fyen Musain, por Allahu e pastroi atë nga (shpifja) që i ngjitën dhe ai ishte i nderuar tek Allahu.

70. O ju që keni besuar! Plotësoni detyrimin ndaj Allahut dhe kijeni frikë Atë dhe flisni (gjithnjë) të vërtetën.

71. Ai do t’ju drejtojë ju tek veprat e mira e të drejta dhe do t’ju falë juve gjynahet tuaja. Dhe kushdo që i bindet Allahut dhe të Dërguarit të Tij (Muhammedit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem), me të vërtetë që ka arritur fitoren më të madhe (do të pranohet në Xhennetin e Begatshëm).

72. Në të vërtetë Ne ua paraqitëm Amanetin (përgjegjësinë, besimin, nderimin dhe gjithë detyrimet e urdhëruara nga Allahu) qiejve, edhe tokës, edhe maleve, por ata nuk pranuan ta mbajnë atë dhe kishin frikë prej tij (nga Ndëshkimi i Allahut). Por njeriu e mori përsipër atë. Vërtetë që ai i bëri keq vetvetes dhe qe i paditur (për pasojat e tij).

73. Me përfundimin që Allahu të ndëshkojë hipokritët dhe hipokritet, mosbesimtarët dhe mosbesimtaret Mushrikë (idhujtarët, politeistët, paganët e çdo lloj besimi tjetër qoftë që nuk beson në Njësinë e Allahut si Një e të Vetëm dhe në të Dërguarin e Tij, Muhammedin sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem). Dhe Allahu do të falë besimtarët dhe besimtaret e vërtetë të Besimit të Pastër Islam. Allahu është kurdoherë Falës i Madh, gjithnjë Mëshirëplotë (për ata që pendohen sinqerisht).

Sure 34: Sebe’ë (Qyteti Sebe’ë)

Bismil-lahir Rrahmanir Rrahim

1. Gjithë lavdërimet dhe falënderimet janë për Allahun të Cilit i përkasin gjithë ç’është në qiej dhe gjithë ç’është në tokë. Për Të janë gjithë lavdërimet dhe falënderimet në Jetën e Pastajme dhe Ai është më i Urti Gjithëgjykues, Gjithënjohësi.

2. Ai di se çfarë shkon në tokë dhe çfarë del prej saj, dhe çfarë zbret nga qielli dhe çfarë ngritet drejt tij dhe Ai është Mëshirëploti, gjithnjë Falësi i Madh.

3. Dhe ata që nuk besojnë, thonë: “Kijameti nuk do të vijë tek ne.” Thuaju: “Po, për Zotin tim! Ai do të vijë mbi ju.” (Allahu është Ai) i Gjithëdituri i Gajbit (i së fshehtës), as edhe një thërrmijë, ose më e vogël se ajo ose më e madhe, nuk shpëton nga Dijenia e Tij në qiej ose në tokë, veçse është në Librin e Qartë (të ruajtur mirë në El-Leuh El-Mahfudh).

4. Me qëllim që Ai t’i shpërblejë ata që besojnë (në Allahun Një, në Islam) dhe që punojnë mirësi e drejtësi. Mu këta janë për të cilët është Falja dhe Rizkun Kerim (Begatia madhështore - Xhenneti i Begatë).

5. Por ata që përpiqen kundër Ajeteve Tona (provave, treguesve, shpalljeve) me qëllim që t’i ndalojnë e t’i asgjësojnë ato, mu për këta do të jetë dënimi më i ashpër poshtërues.

6. Dhe ata të cilëve u është dhënë dija, shohin se ajo që të shpallet ty (O Muhammed) nga Zoti yt është e vërteta dhe që udhëzon drejt Rrugës së të Gjithëmëshirshmit, Zotëruesit të të gjitha lavdërimeve.

7. Dhe ata që nuk besojnë, thonë: “A t’ju çojmë ju te një njeri (Muhammedi sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) i cili do t’ju tregojë (se), kur ju të shprisheni plotësisht e të jeni bërë dhe e pluhur sa andej-këndej, atëherë ju do të ribëheni në një krijim të ri?

8. A ka trilluar ai (Muhammedi sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) gënjeshtër ndaj Allahut apo mos ka çmenduri?” Jo, përkundrazi ata që nuk besojnë në Jetën e Përtejme janë vetë në dënim dhe në gabim tepër të largët.

9. A nuk e shohin ata çfarë ka para tyre dhe çfarë ka pas tyre nga qielli dhe nga toka? Po të duam Ne, do ta fundosnim tokën bashkë me ta, ose të bëjmë që një pjesë prej qiellit të bjerë mbi ta. Vërtet që në këtë është një tregues për çdo besimtar të vërtetë e të vendosur dhe që i kthehet Allahut (për çdo gjë, me nënshtrim e pendim).

10. Dhe vërtet që Ne i dhuruam Daudit Mirësi prej Nesh (duke i thënë): “O ju male! Lavdëroni (Allahun) bashkë me të! Edhe ju zogj!” Dhe Ne ia bëmë atij edhe hekurin të butë.”

11. (Duke i thënë): “Bëj këmisha të përsosura metalike mbrojtëse duke i vendosur mirë rrjetat me unaza; edhe ju (njerëz) punoni mirësi e drejtësi. Sigurisht që Unë për gjithçka që ju bëni, jam Gjithëvëzhgues.”

12. Edhe Sulejmanit (Ne ia nënshtruam atij) erën, (fluturimi) i paraditës ishte sa (udhëtimi) një muaj, dhe (fluturimi) i pasditës ishte sa (udhëtimi) një muaj. Dhe Ne bëmë që të rrjedhë për të burim tunxhi; kishte edhe xhinde që punonin përballë tij, me Lejen dhe Urdhërin e Zotit të tij dhe kushdo prej tyre që i shmangej Urdhërit Tonë, do t’a bëjmë të shijojë ndëshkimin e Zjarrit flakërues.

13. Dhe punonin për të çfarë dëshironte ai, ngritnin harqe (dhoma të larta), imazhe, ujëmbajtës të mëdhenj dhe enë të mëdha gatimi të vendosura (secila ku duhet). “Punoni ju, o familja e Daudit duke falënderuar!” Por pak nga robët e Mi janë falënderues.

14. Pastaj kur Ne vendosëm vdekjen për të (Sulejmanin), asgjë nuk u dha shenjë atyre (xhindeve) për vdekjen e tij, përveç një krimbi të vogël nga toka i cili po brente pak e nga pak në shkopin e tij, kështu kur ai ra përtokë, xhindet e panë qartë se po ta kishin ditur të panjohurën (Gajbin), nuk do të kishin ndenjur nën ndëshkimin poshtërues.

15. Më parë vërtet që ishte për (popullin) Seban një tregues në vendbanimin e tyre, - dy kopshte, në të djathtë dhe në të majtë (dhe iu tha atyre): “Hani nga dhurata e Zotit tuaj dhe jini falënderues ndaj Tij për vendin e lumtur, (dhe për) Një Zot gjithnjë Falës të Madh.”

16. Por ata u larguan (nga bindja ndaj Allahut), kështu që Ne lëshuam kundër tyre Sejlal-Arim (përmbytje nga diga e ujit me llym e gurë) dhe Ne i kthyem të dy kopshtet e tyre në toka që prodhonin fruta të këqij e të hidhur, drunj të thatë dhe diçka pak bari të egër.

17. Kësisoj i shpërblyem Ne ata, sepse qenë mosbesimtarë, mosmirënjohës. Dhe Ne kurrë nuk shpërblejmë kësisoj, përveçse mosbesimtarët (mosmirënjohës).

18. Dhe Ne vendosëm mes tyre dhe qyteteve që Ne i patëm bekuar, qytete që shiheshin nga afër dhe Ne bëmë për ta largësinë (e udhëtimit) të lehtë (duke u thënë): “Udhëtoni ndër ta të sigurt ditën dhe natën.”

19. Por ata thanë: “Zoti ynë! Na e zgjat largësinë mes nesh (nga një qytet në tjetrin)” dhe ata i bënë keq vetvetes; kështu Ne i bëmë ata si (të mos kishin qenë në tokë me të vërtetë, por) përralla dhe Ne i shpërndamë ata të gjithë të degdisur. Vërtet që në këtë (ndodhi) ka tregues të qartë për çdo njeri të vendosur e falënderues.

20. Dhe vërtet që Iblisi vërtetoi mendimin e tij për ta, dhe ata i shkuan pas atij të gjithë, veç një grupi besimtarësh të vërtetë.

21. Dhe ai (shejtani) nuk pati asnjë fuqi mbi ta, përveç se Ne të mund ta njihnim atë që beson në Jetën e Pastajme nga ai që dyshon në të. Dhe Zoti yt është Hafidh përmbi gjithçka (Ruajtësi, i Gjithëdituri për çdo gjë).

22. Thuaju (O Muhammed): “Thirruni atyre të cilët ju i pohoni (të jenë zota) në vend të Allahut (Një); ata nuk kanë as sa pesha e një grimce, - qoftë në qiej, qoftë në tokë, as nuk kanë aspak pjesë në ndonjërin prej tyre (në qiej ose në tokë) dhe as nuk ka ndonjë mbrojtës tek Ai për to nga mesi i tyre.

23. Ndërmjetësimi tek Ai nuk sjell dobi përveç për atë për të cilin Ai lejon. Derisa të largohet frika nga zemrat e tyre (e melekëve), ata (melekët) do të thonë: “Çfarë ka thënë Zoti juaj?” Ata do të thonë: “Të vërtetën. Dhe Ai është më i Larti, më i Madhi.”

24. Thuaju: “Kush ju furnizon ju nga qielli dhe nga toka?” Thuaj: “Allahu. Dhe me të vërtetë (ose) ne ose ju, ja në udhën e drejtë, ja në gabim të qartë.”

25. Thuaju: “Ju nuk do të pyeteni për gjynahet tona dhe as ne nuk do të pyetemi për çfarë ju veproni.”

26. Thuaju: “Zoti ynë do të na mbledhë ne së bashku (Ditën e Ringjalljes), pastaj Ai do të gjykojë mes nesh me të vërtetën. Dhe Ai është i Drejti, i Gjithëdituri për gjendjen e vërtetë të të gjitha punëve.” (Tefsir Ibn Kethir).

27. Thuaju: “M’i tregoni mua ata të cilët ju ia keni bashkuar Atij si të barabartë me Të. Jo, kurrë! Përkundrazi, Ai është Allahu (Një, i Vetëm), i Gjithëfuqishmi, më i Urti Gjithëgjykues.”

28. Dhe Ne të kemi dërguar ty (O Muhammed) veçse përgëzues dhe këshillues për gjithë njerëzimin, por shumica e njerëzve nuk e dinë.

29. Dhe thonë: “Kur është ky premtim (Dita e Ringjalljes), nëse jeni që e thoni të vërtetën?”

30. Thuaj: “Pikëtakimi për ju është për një Ditë të cilën ju as nuk mund ta afroni qoftë për një orë (për një moment) dhe as ta shtyni.”

31. Dhe ata që mohojnë thonë: “Ne nuk besojmë në këtë Kur’an, as në çfarë ishte para tij”, por sikur t’i shikoje kur Dhalimunët (mohuesit, keqbërësit) të detyrohen të qëndrojnë para Zotit të tyre, se si do t’ia hedhin fajin njëri-tjetrit! Ata që ishin të dobët do t’u thonë atyre që ishin kryelartë: “Po të mos ishit ju, ne sigurisht që do të kishim qenë besimtarë!”

32. E ata që ishin kryelartë do t’u thonë atyre që ishin të dobët: “A ne ju ndaluam ju nga udhëzimi (që të drejtoheshi) pasi ai erdhi te ju? Përkundrazi, ju ishi Muxhrimunë (politeistë, mëkatarë, kriminelë, të pabindur ndaj Allahut).”

33. Ndërsa ata që ishin të dobët do t’u thonë atyre që ishin kryelartë: “Jo, ishte përbetimi juaj që thurnit natën e ditën, kur ju na urdhëronit ne të mos besojmë Allahun dhe t’i bashkojmë Atij shokë!” Dhe secila (palë) prej tyre do të fshehë keqardhjen e vet (për mosnënshtrimin ndaj Allahut në jetën e kësaj bote), kur të shohin ndëshkimin. Dhe Ne do të vëmë jaka hekuri në qafat e atyre që mohuan. A janë shpërblyer (për tjetër), veç për çfarë patën vepruar?

34. Dhe Ne nuk dërguam këshillues në ndonjë vendbanim, veçse gjithnjë ata të cilëve u ishte dhënë pasuria dhe begatia e kësaj bote nga mesi i tyre, do të thoshin: “Ne nuk besojmë në (Mesazhin) me të cilin ju jeni dërguar.”

35. Dhe ata thonë: “Ne kemi më shumë pasuri e fëmijë dhe ne nuk do të ndëshkohemi.”

36. Thuaj (O Muhammed): “Padyshim se Zoti im shton dhe pakëson furnizimin për atë që do Ai, por shumica e njerëzve nuk e dinë.”

37. Dhe nuk është as pasuria juaj dhe as fëmijët tuaj, që ju afrojnë te Ne (që e kënaqin Allahun), por vetëm ai (do të fitojë Kënaqësinë Tonë) i cili beson (me Besimin e Pastër Islam) dhe që punon mirësi e drejtësi; sa për të këtillët, do të ketë shpërblim të dyfishtë për çfarë punuan dhe do të pushojnë në vendbanime të larta (në Xhennet) në paqë dhe në siguri.

38. Dhe ata që luftojnë kundër Ajeteve Tona (kundër provave, treguesve, shpalljeve Tona) për t’i penguar dhe prishur ato, do të sillen në ndëshkim.

39. Thuaj (O Muhammed): “Padyshim se Zoti im shton Rizkun (të mirat, furnizimin) për kë Ai do nga robët e Tij dhe pakëson (atë) për të dhe çfarëdo që të shpenzoni ju nga ndonjë gjë (për Hir të Allahut), Ai do t’jua zëvendësojë atë. Dhe Ai është më i Miri Furnizues.”

40. Dhe (kujto) Ditën kur Ai do t’i mbledhë ata të gjithë së bashku dhe pastaj do t’u thotë melekëve: “A ju ishi ata që u adhuruat prej këtyre njerëzve?”

41. Ata (melekët) do të thonë: “I Lartësuar je Ti! Ti je Vali (Zoti) ynë në vend të atyre. Përkundrazi, ata adhuronin xhindet; shumica e tyre besonin në ta.”

42. Kështu sot (Ditën e Ringjalljes) askush nga ju as nuk mund t’i bëjë dobi dhe as ta dëmtojë njëri-tjetrin. Dhe Ne do t’u themi atyre që vepruan të gabuarën (duke adhuruar të tjerë: si melekë, xhinde, pejgamberë, shenjtorë, njerëz të tjerë të përkushtuar etj, përkrah a në vend të Allahut): “Shijoni ndëshkimin e Zjarrit të cilin ju gjithnjë e përgënjeshtruat.”

43. Dhe kur u njoftohen atyre Vargjet Tona të Qarta, thonë: “Ky (Muhammedi sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) s’është veçse një njeri i cili dëshiron t’ju largojë ju nga ato që gjithnjë adhuruan baballarët tuaj.” Dhe thonin: “Ky (Kur’an) s’është veçse gënjeshtër e trilluar.” Dhe ata që nuk besojnë, thonë për të vërtetën (Pejgamberin Muhammed sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem, kur Allahu e solli atë si të Dërguar me prova, dëshmi, tregues, shenja, Vargjet e Tij etj), kur ajo erdhi mes tyre: “Kjo s’është veçse magji e kulluar!”

44. Dhe Ne nuk u dhamë atyre Libra (Hyjnorë) që të mund t’i studionin, as nuk çuam tek ata para teje (O Muhammed) ndonjë këshillues (të Dërguar),

45. (Vetëm se) edhe ata para tyre përgënjeshtruan; këta nuk kanë marrë as një të dhjetën e asaj që Ne u patëm dhënë atyre (të parëve), prapëseprapë ata i mohuan të Dërguarit e Mi; por si qe (sa i tmerrshëm qe) mohimi (ndëshkimi) Im!

46. Thuaju (atyre, o Muhammed): “Unë ju bëj thirrje juve vetëm te një gjë: që ju të qëndroni për Hir të Allahut në grup ose vetëm, - dhe të mendoni thellë (në veten tuaj, jetën e të Dërguarit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem); nuk ka aspak çmenduri te shoku juaj (Muhammedi sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem). Ai është vetëm këshillues për ju përballë një ndëshkimi të rreptë.”

47. Thuaj (O Muhammed): “Çfarëdo shpërblimi që mund t’ju kërkoj, ai është i juaji. Shpërblimi im është vetëm nga Allahu dhe Ai është përmbi çdo gjë Dëshmues.”

48. Thuaj (O Muhammed): “Me të vërtetë Zoti im zbret Frymëzimin dhe e shpall qartë të vërtetën; i Gjithënjohuri i Gajbit (i gjithë të fshehtave).”

49. Thuaj: “E vërteta (Kur’ani dhe Frymëzimi i Allahut) ka ardhur dhe El-Batil (gënjeshtra, e gabuara - shejtani) as nuk mund të krijojnë, as nuk mund të ringjallin (gjë).”

50. Thuaj (O Muhammed): “(Edhe) në qoftë se unë gaboj, do të gaboj vetëm për humbjen time, por në qoftë se unë mbetem i udhëzuar, kjo është nga Frymëzimi i Zotit tim ndaj meje. Vërtet që Ai është Gjithëdëgjues, kurdoherë i Afërt.”

51. Dhe veç sikur t’i shihje kur ata të tmerrohen pa (pasur) shpëtim dhe do të rrëmbehen nga një vend fare të afërt.

52. Dhe ata do të thonë (në Jetën e Pastajme): “Tash ne vërtet besojmë”; por si munden ata të fitojnë (besimin dhe pranimin e pendimit të tyre nga Allahu) nga një vend tepër i largët (që të kthehen përsëri në jetën e dynjasë)?

53. Dhe me të vërtetë që ata nuk besuan (në Njësinë e Allahut si Një e të Vetëm, në Kur’an dhe në të Dërguarin, Muhammedin sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) më parë (në dynja), si dhe thurin hamendje për të fshehtën (për Jetën e Përtejme, për Xhennetin, për Xhehenemin, për Ringjalljen, për Premtimin e Allahut duke thënë se e gjitha kjo është e pavërtetë) që nga larg.

54. Dhe një pengesë e pakalueshme do të vendoset mes tyre dhe asaj (Et-Teubah: kthimi me pendim tek Allahu dhe pranimi i Besimit) që ata dëshirojnë, siç është bërë në të shkuarën me popuj të llojit të tyre. Vërtet që ata ishin në dyshim të thellë.

Sure 35: El Fatir ose El Melaika (Filluesi i krijimit ose Melekët)

Bismil-lahir Rrahmanir Rrahim

1. Gjithë lavdërimet dhe falënderimet janë për Allahun, i Vetmi Fillues (I Vetmi Krijues) i qiejve dhe i tokës i Cili i bëri melekët lajmëtarë me fletë - dy, tri a katër. Ai shton në Krijim çfarë Ai do. Vërtet që Ai është i Zoti për të bërë çdo gjë.

2. Çfarëdo nga përkujtimi (mirësia) që Allahu mund t’i dhurojë njerëzimit, askush nuk mund ta ndalë atë dhe çfarëdo që Ai mund të ndalojë, askush nuk mund ta dhurojë atë paskësaj. Dhe Ai është i Gjithëfuqishmi, më i Urti Gjithëgjykues.

3. O njerëz! Përkujtoni Mirësitë e Allahut mbi ju! A ka krijues tjetër përveç Allahut i cili do t’ju furnizojë ju nga qielli dhe toka? La ilahe il-la Huve (Nuk ka të adhuruar tjetër të merituar përveç Atij). Si atëherë po largoheni?

4. Dhe nëse ata të përgënjeshtrojnë ty (O Muhammed), kësisoj qenë mohuar edhe të Dërguarit para teje. Dhe tek Allahu kthehen të gjitha çështjet (për gjykim).

5. O njerëz! S’ka dyshim se Premtimi i Allahut është i vërtetë, kështu që mos lejoni që kjo jetë e tashme t’ju mashtrojë dhe mos e lini të parin e mashtruesve (Shejtanin) që t’ju gënjejë për Allahun.

6. Vërtet që Shejtani është armik për ju, kështu që merreni atë vërtet si armik. Ai veçse fton ndjekësit e vet që të mund të bëhen banorë të Zjarrit flakërues (bashkë me të).

7. Ata që mohojnë, këta do të kenë dënim të ashpër; dhe ata që besojnë (në Njësinë e Allahut, në Islam) dhe që punojnë drejtësi e mirësi, këta do të kenë falje dhe shpërblim të madh (Xhennetin).

8. A është ai pra, të cilit e keqja e veprave të veta i duket sikur është e mirë, saqë ai e quan atë të mirë (njësoj me atë që është i udhëzuar drejt)? Vërtet që Allahu humb atë që Ai do dhe udhëzon atë që Ai do, kështu që mos e shkatërro veten në pikëllim për ta. Vërtet që Allahu është i Gjithëditur për gjithçka që ata veprojnë!

9. Dhe është Allahu i Cili dërgon erërat, kësisoj ato ngrenë retë dhe Ne i drejtojmë ato në tokë të vdekur dhe e përtërijmë me të (me ujë) tokën pas vdekjes së saj. E tillë do të jetë Ringjallja.

10. Kushdo që dëshiron nderim, fuqi dhe lavdi, atëherë Allahut i takon gjithë nderimi, fuqia dhe lavdia. Tek Ai ngjiten të gjitha fjalët e dëlira, ndërsa punët e drejta e të mira e lartësojnë atë (fjalën e mirë), por ata që thurin të liga - këta do të kenë dënim të ashpër; dhe thurja e këtyre (ligësive) do të shuhet.

11. Dhe vërtet që Allahu ju krijoi ju nga dheu, pataj nga Nutfah (lëngu i ngjizur i krijuar nga bashkimi i farës së vezëve mashkullore me ato femërore), pastaj ju bëri palë. Dhe asnjë femër nuk ndjen barrë dhe nuk lind veçse me Gjithëdijen e Tij. (Po kështu) edhe asnjë të moshuari nuk i dhurohet gjatësi jete, as nuk i hiqet pjesë nga jeta e tij, veçse është në Libër (El-Leuh El-Mahfudh). Sigurisht që kjo për Allahun është e lehtë.

12. Edhe dy detet (dy llojet e ujërave) nuk janë njësoj: ky është i freskët, i ëmbël dhe i shijshëm për t’u pirë dhe ky (tjetri) është i kripur dhe i hidhur dhe nga të dy ju hani mish të freskët e të butë dhe që të mund të nxirrni që andej stoli për t’i bartur. Shihni edhe anijet që çajnë rrugën nëpër të me qëllim që ju të kërkoni kështu Begatitë e Tij dhe që të jeni falënderues e mirënjohës (ndaj Tij).

13. Ai ndërfut natën te dita (shkurtimi në orët e natës iu shtohet orëve të ditës) dhe Ai ndërfut ditën te nata (shkurtimi në orët e ditës iu shtohet orëve të natës) dhe Ai ka nënshtruar diellin dhe hënën secili duke ndjekur rrugën e vet për një afat të përcaktuar. I tillë është Allahu, Zoti juaj. I Tij është mbizotërimi. E ata të cilët ju i lutni e u thërrisni në vend të Tij, nuk kanë asnjë grimë fuqi (Kitmir - lëvozhgë e hollë që mbështjell farën e hurmës).

14. Nëse ju luteni dhe u thërrisni atyre, ata nuk e dëgjojnë thirrjen tuaj, por edhe sikur ta dëgjonin atë, ata nuk mund t’ju përgjigjen juve dhe Ditën e Llogarisë ata do të mohojnë adhurimin tuaj ndaj tyre. Dhe askush nuk mund të të njoftojë ty (O Muhammed) si Ai i Cili është i Mirënjohuri, i Gjithëdituri i çdo gjëje.

15. O njerëz! Ju keni nevojë për Allahun, ndërsa Allahu është më i Pasuri (i Lirë nga çdo nevojë), Zotëruesi i gjithë lavdërimeve.

16. Po të donte, Ai mund t’ju shkatërronte dhe të sillte krijim të ri.

17. Dhe për Allahun kjo nuk është e vështirë.

18. Dhe asnjë mbajtës i barrës nuk do të mbajë barrën e tjetërkujt, edhe nëse dikush i rënduar fort i thërret dikujt të mbajë peshën e tij, asgjë nuk do t’i hiqet atij, edhe sikur ai të jetë nga më të afërmit. Ti mund të këshillosh vetëm ata që i frikësohen Zotit të tyre pa e parë (Atë) dhe që plotësojnë faljen e detyruar (Ekamu Es-Salat). E ai që e pastron veten e tij, ai pra, pastrohet për të mirën e vetes së tij dhe tek Allahu është Kthimi.

19. Nuk janë njësoj të verbërit dhe ata që shikojnë.

20. As errësirat (mosbesimi) dhe drita (Besimi i Pastër Islam) nuk janë (njësoj).

21. As hija dhe ngrohtësia e diellit nuk janë (njësoj).

22. As të gjallët (besimtarët) dhe të vdekurit (mosbesimtarët) nuk janë njësoj. Sigurisht që Allahu bën të dëgjojë kë do Ai, ndërsa ti nuk mund t’i bësh të dëgjojnë ata që janë ndër varre.

23. Ti (Muhammed) je vetëm këshillues (detyra jote është të bësh të njohur ndër njerëz Mesazhin e Allahut, ndërsa udhëzimi është në Dorë të Allahut).

24. Vërtet që Ne të kemi dërguar ty me të vërtetën, përgëzues dhe këshillues dhe nuk ka pasur asnjë popull që të mos ketë shkuar mes tyre këshillues.

25. Dhe nëse ata të përgënjeshtrojnë ty, po kështu përgënjeshtruan edhe (popujt) para tyre. Të Dërguarit e tyre u shkuan atyre me shenja të qarta, edhe me Shkrimet, edhe me Librin Ndriçues.

26. Pastaj Unë i mbërtheva ata që mohuan, dhe si qe (sa i tmerrshëm qe) mohimi (Ndëshkimi) Im!

27. A nuk e sheh se Allahu zbret ujë nga qielli dhe Ne me anë të tij nxjerrim fruta me ngjyra të larmishme? Se edhe në male gjinden shtresa (shkëmbore) të bardha dhe të kuqe, të ngjyrimeve të ndryshme dhe (të tjera) tepër të zeza?

28. Edhe nga njerëzit, edhe nga Ed-Devab (gjithë krijesat që lëvizin), edhe nga bagëtitë, po kësisoj në larmi ngjyrash. Janë vetëm ata që kanë dije nga robët e Tij, që i frikësohen Allahut. Vërtet ata që i frikësohen më shumë Allahut nga robët e Tij, janë dijetarët. Vërtet që Allahu është i Gjithëfuqishëm, gjithnjë Falës i Madh.

29. Padyshim se ata që këndojnë Librin e Allahut (Kur’anin), edhe që përmbushin faljen e detyruar (Ekamu es-Salat), edhe që shpenzojnë (në mirësi) nga ato që Ne u kemi dhuruar, fshehtas ose hapur, shpresojnë për një tregti me fitim (të sigurt), që kurrë nuk do të shuhet.

30. Që Ai të mund t’u paguajë atyre shpërblimin që u takon plotësisht edhe t’u japë edhe më nga Begatia e Përkujtimi i Tij. Vërtet që Ai është gjithnjë Falës i Madh, më i Pari të pranojë e të çmojë (veprat e mira dhe t’i vlerësojë e t’i shpërblejë për to).

31. Dhe gjithçka që Ne ta kemi frymëzuar ty (O Muhammed) nga Libri (Kur’ani) është padyshim e vërteta, duke pohuar e vërtetuar çfarë qe (shpallur) para tij. Vërtet që Allahu është padyshim i Gjithënjohur, Gjithëvëzhgues i robëve të Vet.

32. Pastaj Ne u dhamë për trashëgim Librin (Kur’anin) të atillëve nga robët Tanë të cilët Ne i zgjodhëm (pasuesit e Muhammedit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem). Pastaj prej tyre janë disa që gabojnë vetveten e tyre, dhe (po) prej tyre janë disa të cilët ndjekin një rrugë të mesme, dhe (po) prej tyre disa që janë më të parët në mirësi me Vullnetin e Allahut. Ai (trashëgimi i Kur’anit), mu ai është në të vërtetë përkujtim e mirësi e madhe.

33. Ata do të hyjnë në Kopshtet e Begatisë së Përhershme ku do të stolisen me bylyzykë ari dhe perlash, ndërsa rrobat e tyre atje do të jenë prej mëndafshi.

34. Dhe do të thonë: “Gjithë lavdërimet dhe falënderimet i qofshin Allahut i Cili ka larguar prej nesh (gjithë) hidhërimet. Sigurisht që Zoti ynë është padyshim gjithnjë Falës i Madh, më i Pari të pranojë e të çmojë (veprat e mira dhe t’i vlerësojë e të shpërblejë për to).

35. I Cili nga Mirësia e Përkujtimi i Tij na ka strehuar ne në një shtëpi që do të rrojë pambarim; atje as mundim nuk do të na prekë, as lodhje nuk do të ndjejmë.”

36. Por ata që mohuan (Njësinë e Allahut, Islamin), për ta do të jetë Zjarri i Xhehenemit. Ai nuk do të ketë forcë të plotë mbytëse mbi ta sa që të vdesin, as nuk do të lehtësohet mbi ta ndëshkimi i tij. Kësisoj Ne e shpërblejmë çdo mosbesimtar!

37. Dhe atje ata do të bërtasin: “O Zoti ynë! Na nxirr të punojmë mirësi e drejtësi, jo (ato vepra të këqia) që punuam gjithnjë.” (Allahu do t’u përgjigjet): “A nuk ju dhamë Ne jetë mjaft të gjatë, sa që kushdo që donte të merrte këshillim, mund ta merrte atë? Edhe këshilluesi ju erdhi. Shijoni pra (të keqen e punëve tuaja)! Për Dhalimunët (mosbesimtarët dhe keqbërësit) nuk ka asnjë ndihmës.”

38. Sigurisht që Allahu është i Gjithëdituri i Gajbit (i fshehtësisë) të qiejve dhe të tokës. Sigurisht që Ai është i Gjithëdituri i asaj që është në gjokse.

39. Ai është i Cili ju bëri ju vazhdues breza pas brezash në tokë. Kësisoj, kushdo që mohon (Besimin e Pastër Islam), mbi të do të jetë mosbesimi i tij. Dhe mosbesimi i mosbesimtarëve nuk shton tjetër, veçse urrejtje tek Zoti i tyre. Dhe mosbesimi i mosbesimtarëve nuk shton, veçse humbje.

40. Thuaju (O Muhammed): “Më thoni, çfarë mendoni për (të ashtuquajturit) zotat - shokë të cilët ju i lutni në vend të Allahut, më tregoni çfarë kanë krijuar ata nga toka? Apo mos kanë ndonjë pjesë në qiej? Apo mos u kemi dhënë Ne atyre ndonjë Libër dhe ata veprojnë mbi dëshmitë e qarta prej tij? Jo! Përkundrazi, Dhalimunët (mosbesimtarët keqbërës) nuk i premtojnë gjë njëri-tjetrit veçse hamendje mashtruese.”

41. Sigurisht që Allahu shtrëngon qiejt dhe tokën që të mos shkëputen nga vendet e tyre dhe po të ishte se ata do të shkëputeshin nga vendet e tyre, nuk ka asnjë që të mund t’i mbante ata pas Tij. Vërtet që Ai është kurdoherë më Durimtari, vazhdimisht Falës i Madh.

42. Dhe ata u betuan në Allahun me betimin e tyre më të fortë se, në qoftë se do t’u vinte atyre këshillues, do të ishin më të udhëzuar se çdo popull (para tyre), por prapëseprapë, kur u erdhi këshillues (Muhammedi sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem), nuk iu shtoi asgjë atyre veç arrati (nga e vërteta).

43. (Ata morën arratinë nga e vërteta) nga kryeneqësia në tokë dhe përbetimi për të punuar ligësinë, por përbetimi i së keqes rrethon vetëm atë që e bën atë. Atëherë a mund të presin ata gjë tjetër veç Sunnetit (sjelljes e veprimit me ta) si me popujt e parë? Kësisoj pra, nuk do të gjesh asnjë ndryshim në Sunnetin (Veprimin, Rrugën) e Allahut dhe nuk do të gjesh as ndonjë shmangie në Sunnetin (Veprimin, Rrugën) e Allahut.

44. A nuk kanë udhëtuar ata në tokë që të shohin se cili qe fundi i atyre para tyre, ndërsa ata qenë akoma më të fuqishëm se këta? Dhe Allahu nuk është i tillë që Atij t’i shpëtojë ndonjë gjë në qiej ose në tokë; padyshim që Ai është kurdoherë i Gjithëdituri, Mbizotëruesi i Gjithëfuqishëm.

45. Dhe po të ishte se Allahu do t’i ndëshkonte njerëzit për atë që ata vetë fituan, Ai nuk do të linte në faqe të tokës as edhe një krijesë të gjallë; por Ai u jep atyre afat deri në një kohë të përcaktuar dhe kur u vjen çasti, atëherë padyshim që Allahu është kurdoherë Gjithëvëzhgues i robëve të Vet.

Sure 36: Ja (Sin)

Bismil-lahir Rrahmanir Rrahim

1. Ja, Sin.

2. (Betohem) në Kur’anin e pacënueshëm në Urtësinë e tij të lartë.

3. S’ka dyshim se ti (Muhammed) je prej të Dërguarve,

4. Në Udhën e Drejtë (në Besimin e Pastër Islam).

5. (Kjo është Shpallje) e zbritur nga i Gjithëfuqishmi, Mëshirëploti,

6. Me qëllim që ta këshillosh një popull, të parët e të cilëve nuk qenë këshilluar, kështu që ata janë të shkujdesur e të paditur.

7. Vërtet që Fjala (e ndëshkimit) tashmë është e provuar e vërtetë ndaj shumicës së tyre, prandaj ata nuk do të besojnë.

8. Sigurisht që Ne kemi vënë në qafat e tyre jaka hekuri që u arrijnë deri te mjekrra, kështu që kokat e tyre janë të ngrira.

9. Dhe Ne kemi vënë një pengesë të pakalueshme përpara tyre edhe mbrapa një pengesë të pakalueshme, edhe i kemi mbuluar nga lart, kështu që ata nuk mund të shohin.

10. Është njësoj për ta, nëse ti u tërheq vëmendjen, ose nuk ua tërheq vëmendjen, ata nuk do të besojnë.

11. Ti vetëm mund të këshillosh atë i cili ndjek Përkujtuesin (Kur’anin) dhe i frikësohet të Gjithëmëshirshmit pa e parë (Atë). Përgëzoje pra një të tillë me sihariqin e faljes dhe të shpërblimit të begatë (të Kopshteve të Xhennetit).

12. Nuk ka dyshim se Ne u japim jetë të vdekurve dhe Ne shënojmë atë që ata dërgojnë para tyre, edhe gjurmët e tyre, edhe gjithçka që Ne kemi shënuar në llogari (si dëshmi) në Librin e Qartë.

13. Dhe sillu atyre si një shembull përngjasues (ndodhinë për) banorët e qytetit, kur atyre u erdhën atje të Dërguarit.

14. Kur Ne çuam tek ata dy (të Dërguar), ata i mohuan që të dy, kështu që Ne i përforcuam ata me një të tretë dhe u thanë (banorëve të qytetit): “Me të vërtetë që ne jemi sjellë te ju si të Dërguar.”

15. Ata u thanë: “Ju jeni thjesht vetëm qenie njerëzore tamam si edhe ne vetë, dhe i Gjithëmëshirshmi (Allah) nuk ka zbritur gjë, e ju veçse gënjeni.”

16. (Të Dërguarit) thanë: “Zoti ynë e di që ne jemi sjellë të Dërguar te ju,

17. Dhe ne nuk kemi detyrë tjetër, veçse të shpallim qartë (Mesazhin).”

18. Ata u thanë: “Sa për ne, ne kemi parë shenjë ogurzezë prej jush e nëse nuk pushoni, ne do t’ju gurëzojmë dhe do t’ju shtrëngojë dënim i dhimbshëm prej nesh.”

19. Ata (të Dërguarit) thanë: “Shenjat tuaja ogurzeza qofshin me ju! A pse u këshilluat? Por në të vërtetë ju jeni një popull Musrifun (që kalon çdo kufi në të gjitha krimet e gjynahet dhe duke mos i besuar e duke mos iu nënshtruar Allahut).

20. Dhe erdhi nga fundi tjetër i qytetit një njeri duke vrapuar, dhe tha: “O populli im! Bindjuni të Dërguarve.

21. Bindjuni atyre që nuk kërkojnë nga ju asnjë shpërblim (për vete) dhe që janë të udhëzuar drejt.

22. Dhe pse të mos e adhuroj unë Atë i Cili më ka krijuar mua dhe tek i Cili ju (të gjithë) do të ktheheni.

23. Vallë, a të marr (për adhurim) unë zota të tjerë në vend të Tij? Në qoftë se i Gjithëmëshirshmi (Allah) më dëshiron mua ndonjë të keqe, (atëherë) ndërhyrja e tyre nuk do të më vlejë aspak dhe as nuk munden të më shpëtojnë.

24. Atëherë (po të veproja kështu), do të isha në gabim të qartë.

25. Me të vërtetë që unë besova në Zotin tuaj; më dëgjoni pra!”

26. Atij i është thënë (kur mohuesit e vranë): “Hyn në Xhennet!” e ai tha: “Ah, sikur ta dinte populli im!;

27. Për çfarë më fali mua Zoti im dhe më bëri prej të nderuarve!”

Pjesa 23

28. Pas tij, Ne nuk dërguam kundër popullit të tij ushtri nga qielli dhe as që ishte e nevojshme,

29. Ishte vetëm një Saihah (dënim me britmë shkatërruese e dërguar nga qielli) dhe ja! Të gjithë ata të heshtur, të ngrirë.

30. Oh! Mjerë për njerëzimin! Asnjëherë nuk u erdhi atyre i Dërguar, veçse gjithnjë u tallën me të.

31. A nuk e shohin ata sa shumë breza kemi shkatërruar Ne para tyre? Sigurisht që këta nuk do të kthehen tek ata.

32. Dhe sigurisht që të gjithë, - gjithsecili prej tyre do të sillet para Nesh.

33. Dhe një shenjë për ta është toka e vdekur. Ne i japim jetë asaj dhe Ne nxjerrim prej saj drithëra dhe kështu prej tyre ata hanë.

34. Dhe Ne kemi bërë në të kopshte hurmash dhe vreshta dhe kemi bërë në të edhe burime të ujit që derdhen me vrull.

35. Ashtu që ata të ushqehen nga frutat e saj në të dhe nuk e bënë gjithë këtë duart e tyre. A nuk do të falënderojnë pra?

36. Lavdi i qoftë Atij i Cili ka krijuar gjithë palët e atyre që prodhon toka si dhe nga vetë lloji i tyre (i qenies njerëzore) dhe nga ato gjëra që ata nuk i dinë.

37. Dhe një shenjë për ta është nata: Ne tërheqim prej saj ditën dhe ja, ata janë në errësirë.

38. Edhe dielli rend në rrugën e tij për një kohë (të përcaktuar). Ky është Vendimi i përcaktuar i të Gjithëfuqishmit, të Gjithëditurit.

39. Edhe hënës Ne i përcaktuam dhe i matëm asaj vendbanime (faza që t’i përshkojë), derisa të kthehet si një kërcell i vjetër i tharë hurme (hëna e re).

40. Nuk shkon për diellin të kapë hënën dhe as nata nuk e lë prapa (nuk ia kalon në vrapimin e saj) ditën. Ata të gjithë notojnë, secili në orbitë.

41. Dhe një shenjë për ta është (ajo), se Ne mbartëm pasardhësit e tyre (të njerëzimit) në barkën e ngarkuar rëndë (të Nuhut).

42. Dhe Ne kemi krijuar po si ajo për ta, të cilat i ngasin e udhëtojnë.

43. Dhe po të donim, Ne do t’i fundosnim ata dhe nuk do të ketë asnjë thirrje për ta (që të dëgjojnë britmën e tyre për ndihmë), as nuk do të shpëtohen.

44. Nëse nuk do të ishte Mëshira nga Ne dhe një kënaqësi e përkohshme (për ta në këtë botë).

45. Dhe kur atyre u thuhet: “Kini frikë dhe ruhuni nga ajo që keni para jush (ndëshkimet e kësaj bote) dhe nga ajo që keni nga pas (ndëshkimet në Jetën e Pastajme), me qëllim që të mund të mëshiroheni.”

46. Dhe nuk erdhi asnjë tregues nga shenjat e treguesit e Zotit të tyre tek ata, që të mos i kthenin shpinën e të largoheshin prej tyre.

47. Dhe kur u thuhet atyre: “Shpenzoni nga ajo që ju ka dhuruar Allahu”, ata që nuk besojnë u thonë atyre që besojnë: “A të ushqejmë ata të cilët, po të donte Allahu, Ai do t’i kishte ushqyer? Veç ju jeni në gabim të qartë.”

48. Dhe thonë: “Kur do të përmbushet ky premtim (Ringjallja), nëse jeni që flisni të vërtetën?”

49. Ata s’presin veç një Saihah (britmë shkatërruese) të vetme e cila do t’i mbërthejë ata, ndërkohë që hahen e kundërshtohen!

50. Pastaj nuk do të mund të lënë amanete, as nuk do të kthehen te familjet e tyre.

51. Dhe do t’i fryhet Surit (për herë të dytë) dhe ja, ç’të shohësh! Nga varret do të dalin me të shpejtë drejt Zotit të tyre.

52. Do të thonë: “Mjerë ne! Kush na ka ngritur nga vendi ynë i gjumit?” (Do t’u thuhet): “Kjo është ajo që ju premtoi i Gjithëmëshirshmi (Allah) dhe të Dërguarit thanë të vërtëtën!”

53. Do të jetë vetëm një Saihah (thirrje e fuqishme, fryrja e dytë e Surit) e vetme dhe ja! Ç’të shohësh! Ata të gjithë në pritje të sjellë përpara Nesh!

54. Këtë Ditë (Ditën e Ringjalljes), askujt nuk do t’i bëhet padrejtësi në asnjë gjë, dhe nuk shpërbleheni me tjetër, veçse çfarë patët punuar.

55. Me të vërtetë që banorët e Kopshteve të Begatë atë Ditë do të jenë të zënë me gjëra të gëzueshme.

56. Ata dhe bashkëshortet e tyre do të jenë në hije të këndshme të shtrirë në kolltukë.

57. Ata do të kenë atje fruta (të të gjitha llojeve) dhe gjithçka që të kërkojnë.

58. (Do t’u thuhet): “Selam (Paqja qoftë mbi ju)!” - Fjalë nga Zoti (Allahu), Mëshirëploti.

59. (Do të thuhet): “Ndahuni këtë Ditë (nga besimtarët) o Muxhrimunë (kriminelë, politeistë, mëkatarë, mohues të Islamit, të lig)!

60. A nuk ju urdhërova dhe a nuk jua përcaktova juve, o Bij të Ademit, që të mos adhuroni shejtanin? Vërtet që ai ishte për ju armik i qartë.

61. (Ju porosita) dhe që ju duhet të më adhuronit vetëm Mua (Një e të Vetëm në Besimin Islam). Kjo është Udha e Drejtë.

62. Dhe vërtet që ai (shejtani) humbi turma të shumta prej jush. A nuk jeni që merrni vesh, pra?

63. Ky është Xhehenemi që u qe premtuar (dhe që gjithnjë iu tërhoq vëmendja për të)!

64. Përqafojeni pra atë, digjuni në të këtë Ditë për atë se ju gjithnjë e mohuat.”

65. Këtë Ditë Ne do të vulosim gojët e tyre dhe Neve do të na flasin duart e tyre, dhe këmbët e tyre do të dëshmojnë për gjithçka që ata punuan e fituan gjithnjë. (Thuhet se këmba e majtë e njeriut do të jetë e para që do të dëshmojë). (Tefsir At-Tabari).

66. Dhe po të kishim dashur Ne, sigurisht që Ne do t’i kishim fshirë (verbuar) sytë e tyre, që të përpiqeshin për (të gjetur) Udhën, po si do të shihnin?

67. Dhe po të kishim dashur Ne, sigurisht që Ne do t’i kishim shndërruar ata në vendet e tyre (në kafshë, sende pa jetë), kështu që s’do të kishin mundur as të ecnin përpara dhe as të ktheheshin prapa.

68. Dhe atij të cilit Ne i dhurojmë jetë të gjatë, - Ne e rikthejmë atë në krijim (dobësi pas fuqisë). A nuk do të marrin vesh, pra?

69. Dhe Ne nuk i kemi mësuar atij (Muhammedit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) poezi dhe as që i shkon (kjo gjë atij). Ky është veçse Mesazh Përkujtues dhe Kur’an i qartë.

70. Për të këshilluar atë që është i gjallë (me mend e zemër, besimtar) dhe të përligjet Fjala (fajësimi) kundër mosbesimtarëve.

71. A nuk e shohin ata, se Ne kemi krijuar për ta nga ato gjëra që kanë krijuar Duart Tona - bagëtitë, kështu që ata i janë nën sundim (dhe në shërbim) të tyre?

72. Dhe (që) Ne ua kemi nënshtruar ato atyre? Kësisoj disa prej tyre ata i kanë për të udhëtuar dhe disa i hanë.

73. Dhe për ta ka në to përfitime (të tjera veç këtyre) dhe marrin për të pirë (qumësht). A nuk do të falënderojnë, pra?

74. Dhe kanë marrë në vend të Allahut të adhuruar të tjerë duke shpresuar se mund të ndihmohen (prej të ashtuquajturve zota të tyre).

75. Ata nuk mund t’u sjellin ndihmë atyre, por do të sillen (gjatë Llogarisë) si turmë kundër atyre të cilët i patën adhuruar.

76. Pra, le të mos të të pikëllojë ty fjala e tyre. Sigurisht që Ne dimë çfarë ata fshehin dhe çfarë shfaqin.

77. A nuk e sheh njeriu se Ne e kemi krijuar atë nga Nutfah (lëngu i ngjizur i krijuar nga bashkimi i farës së vezëve mashkullore me ato femërore)? Kur ja! Ai kundërshtar i hapur.

78. Dhe na solli Neve shembull, ndërsa e harron krijimin e vet. (Një i tillë) thotë: “Kush do t’u japë jetë këtyre kockave kur të jenë kalbur e të jenë bërë pluhur?”

79. Thuaj: “Ai do t’u japë jetë atyre, i Cili i krijoi ato për herë të parë! Dhe Ai është për çdo krijesë i Gjithëditur!”

80. (Ai) i Cili nxjerr për ju zjarrin nga pema e gjelbër, kur ja! Ju prej saj ndizni.

81. A nuk është Ai i Cili krijoi qiejt dhe tokën, i Zoti të krijojë (përsëri) si ata? Po, nuk ka pikë dyshimi dhe Ai është Gjithëkrijuesi, i Gjithëdituri.

82. Sigurisht që Urdhëri i Tij, kur Ai dëshiron një gjë, është vetëm se Ai t’i thotë asaj: “Bëhu!” - dhe ajo është e bërë (në çast)!

83. Kështu pra, i Lavdëruar qoftë Ai dhe i Lartësuar mbi gjithçka që ata ia bashkojnë Atij, në Duart e të Cilit është mbizotërimi i çdo gjëje dhe tek Ai ju të gjithë do të ktheheni.

Sure 37: Es Saffat (Të vendosurit në radhë)

Bismil-lahir Rrahmanir Rrahim

1. (Betohem) për ata (melekë) të vendosur në radhë!

2. Për ata (melekë) që i drejtojnë retë në rrugë të mirë!

3. Për ata (melekë) që sjellin Librin dhe Kur’anin tek njerëzimi! (Tefsir Ibn Kethir).

4. Padyshim që i Adhuruari (ilahu - Zoti) juaj është vërtetë Një (Allahu):

5. Zoti i qiejve dhe i tokës dhe i gjith ç’gjindet mes tyre dhe Zot i çdo pike të lindjes së diellit.

6. Vërtet që Ne e kemi stolisur qiellin e afërt të dynjasë me yje.

7. Dhe për të ruajtur ndaj çdo shejtani kryengritës.

8. Ata nuk mund të dëgjojnë grupin më lart (të melekëve) pasi ata vriten me zjarr (bombardohen nga çdo anë).

9. Të përzënë dhe i tyre është një ndëshkim i pandërprerë (i dhimbshëm),

10. Përveç ndonjërit që shkëput ndonjë grimcë vjedhurazi dhe janë të ndjekur me zjarr flakërues me shkëlqim të fortë.

11. Pra, pyeti ata (politeistët, O Muhammed): “A janë më të vështirë ata për t’u krijuar, apo ato (të tjerat, si krijimi i qiejve dhe i tokës) të cilat Ne i kemi krijuar?” Sigurisht që Ne i krijuam ata nga balta ngjitëse.

12. Por në të vërtetë ti u habite (me fyerjen e turpshme të tyre) kur ata u tallën (me ty dhe me Kur’anin).

13. Dhe kur u tërhiqet vëmendja, nuk ia vënë veshin aspak.

14. Dhe kur shohin ndonjë Ajah (shenjë treguese, provë) nga Allahu, ata tallen me të.

15. Dhe thonë: “Kjo s’është gjë tjetër veçse magji e kulluar!

16. Kur ne të kemi vdekur dhe të jemi bërë dhe e eshtra, a vërtet që (atëherë) do të ribëhemi?

17. Po kështu edhe baballarët tanë të parë?”

18. Thuaju: “Po dhe atëherë do të poshtëroheni.”

19. Dhe veç do të jetë vetëm një Zexhreh (thirrje shtrënguese që do të jetë fryrja e dytë e Surit) e vetme, kur ja! Të gjithë ata zgurdullojnë sytë!

20. Do të thonë: “Mjerë për ne! Kjo është Dita e Shpërblimit!”

21. (Do t’u thuhet): “Kjo është Dita e Ndarjes (e Gjykimit e të gjithë llojeve të njerëzve) të cilën ju gjithnjë e mohonit.”

22. (Do t’u thuhet melekëve): “Mblidhini ata që punuan të keqen bashkë me shokët e tyre (nga shejtanët) dhe ata që patën të adhuruar -

23. Në vend të Allahut dhe i drejtoni (të gjithë) në rrugën e Zjarrit të ashpër flakërues (Xhehenem);

24. Por i ndaloni. Sigurisht që do të pyeten.

25. Si është puna me ju që nuk e ndihmoni njëri-tjetrin (siç bënit në jetën e botës së parë)?”

26. Jo! Por këtë Ditë ata do të nënshtrohen.

27. Dhe do t’i kthehen njëri-tjetrit e do të pyeten mes tyre.

28. Do të thonë: “Ishit ju që gjithnjë na vinit neve nga e djathta (duke na zbukuruar çdo poshtërsi).”

29. Ata (pala tjetër) do të përgjigjen: “Jo, përkundrazi ju vetë nuk ishit besimtarë.

30. Dhe ne as që kishim pushtet mbi ju. Jo! Por ju ishit popull Tagun (të pabindur, politeistë, mosbesimtarë që kalonin çdo kufi).

31. Kështu që tash Fjala e Zotit tonë, se padyshim që ne do të shijonim (ndëshkimin), u vërtetua dhe u përligj.

32. Kësisoj ne ju udhëhoqëm ju në humbje, sepse vetë ne ishim në humbje.”

33. Pastaj padyshim që atë Ditë ata (të gjithë) do të kenë pjesë në ndëshkim.

34. Sigurisht që kjo është çfarë bëjmë Ne me Muxhrimunët (kriminelët, mëkatarët, politeistët, mohuesit, të panënshtruarit ndaj Allahut).

35. Vërtet se kur iu tha atyre: “La ilahe il-la Allah! (Nuk ka të adhuruar tjetër të merituar përveç Allahut)”, ata u frynë me krenari (duke e mohuar atë).

36. Dhe thanë (e thonë): “A t’i braktisim zotat tanë të adhuruar për shkak të një gënjeshtari të çmendur?”

37. Jo! Përkundrazi ai (Muhammedi sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) ka ardhur me të vërtetën (me Fenë e Allahut, Islamin dhe Kur’anin) dhe vërteton e përforcon të Dërguarit (e tjerë para tij të cilët sollën vetëm Fenë e Allahut e Feja e Allahut është një: Islami, nënshtrimi i plotë i njeriut Vullnetit e Ligjit të Allahut).

38. Me të vërtetë që ju do të shijoni ndëshkimin e dhimbshëm;

39. Dhe ju nuk do të shpërbleheni përveçse vetëm çfarë vepruat gjithnjë (në këtë botë: ligësi, poshtërsi, mëkate, mosnënshtrim ndaj Allahut).

40. Përveç robëve të zgjedhur të Allahut (njerëzit me besim të plotë, të bindur, besimtarë të vërtetë në Fenë e Allahut, në Islam).

41. Për këta do të ketë dhuratë të njohur (në Kopshtet e Xhennetit),

42. Fruta; dhe do të nderohen,

43. Në Kopshtet e lumturisë,

44. Në frone të nderit përballë njëri-tjetrit.

45. Rrotull do t’u sillen kupa me pije të kulluar,

46. E bardhë, e shijshme për ata që e pinë,

47. Nuk ka në të as Gaul (dhembje, shqetësime ose gjynahe) që të vijnë prej saj dhe as nuk do të helmohen a dehen prej saj.

48. Dhe me ta do të jenë gra të dëlira me sy të mëdhenj me bukuri e mrekulli që i ndalojnë shikimet e tyre (duke mos dëshiruar askënd veç bashkëshortëve të tyre).

49. (Të brishta, të pastra) si të ishin vezë (të fshehura) të ruajtura mirë.

50. Pastaj do të kthehen nga njëri-tjetri duke u pyetur mes tyre.

51. Një folës prej tyre do të thotë: “Vërtet që kam pasur një shok të afërt (në dynja),

52. I cili gjithnjë thoshte, ‘A je ti prej atyre që besojnë,

53. (Se) kur ne të vdesim dhe të jemi bërë dhe e eshtra, a vërtet (do të ngrihemi) për të marrë shpërblim ose ndëshkim sipas punëve tona’?”

54. Folësi tha: “A do të vështrosh poshtë?”

55. Kështu ai vështroi poshtë dhe e pa atë (shokun e dynjasë) në mes të Zjarrit të egër flakërues.

56. Ai tha: “Për Allah! Ti pothuaj më shkatërrove,

57. Po të mos kishte qenë Mirësia e Zotit tim, padyshim që do të kisha qenë prej atyre që janë sjellë atje (në Xhehenem).”

58. (Banorët e Xhennetit do të thonë): “A jemi që nuk do të vdesim (më),

59. Përveç vdekjes sonë të parë dhe nuk do të ndëshkohemi?”

60. Me të vërtetë që ky është ai ngadhënjimi madhështor!

61. Për një të ngjashëm të tillë le të punojnë punëtorët, pra.

62. A është ai (Xhenneti) kënaqësi më e mirë, apo pema e Zekumit (pemë e tmerrshme në Xhehenem)?

63. Në të vërtetë Ne e kemi bërë atë sprovë ndëshkuese për Dhalimunët (mohuesit, keqbërësit).

64. Me të vërtetë që është pemë që del që nga fundi i Zjarrit të egër flakërues,

65. Degët e kërcellit të frutave janë si kokat e shejtanëve,

66. Vërtet që ata do të hanë prej saj dhe do të mbushin barkun e tyre me të.

67. Pastaj mbi gjithë këtë, do t’u jepet ujë i valë për ta pirë që bëhet me përzierje.

68. Më tej mbas kësaj, sigurisht që kthimi i tyre do të jetë te Zjarri i egër flakërues.

69. Me të vërtetë që ata i gjetën baballarët e tyre në udhë të gabuar,

70. Kësisoj (edhe) ata nxituan të ndjekin gjurmët e tyre!

71. Dhe vërtet që humbën shumica e njerëzve të parë,

72. Dhe me siguri që Ne çuam mes tyre këshillues (të Dërguar);

73. Shih pra, si ishte fundi i atyre që u këshilluan (por që nuk përfillën).

74. Përveç robëve të zgjedhur të Allahut (besimtarëve të vërtetë në Fenë e Allahut, në Islam).

75. Dhe vërtet që Nuhu, na u lut Neve dhe Ne jemi më të Mirët që i përgjigjemi (lutjes).

76. Dhe Ne e shpëtuam atë dhe familjen e tij nga një mjerim i madh (përmbytja),

77. Dhe pasardhësit e tij, mu ata Ne i bëmë të mbeten (gjallë) dhe të trashëgojnë në tokë.

78. Dhe Ne lamë për të (përkujtim përgëzues) ndër brezat e mëpastajmë:

79. “Selam (Paqja Jonë qoftë) mbi Nuhun ndër gjithë Alemin (ndër njerëzimin, xhindet dhe gjithë ç’është e që ka krijuar Allahu)!”

80. Sigurisht që kësisoj Ne i shpërblejmë Muhsinunët (mirëpunuesit në Rrugën e Allahut).

81. Vërtet që ai (Nuhu) ishte nga robët Tanë besimtarë.

82. Pastaj Ne i përmbytëm të tjerët (mosbesimtarët).

83. Dhe padyshim që mes tyre që ndoqën udhën e tij (Nuhut), është sigurisht Ibrahimi.

84. Kur ai erdhi te Zoti i tij me zemër të pastër (të lidhur vetëm tek Allahu Një dhe i Vetëm).

85. Kur i tha babait të vet dhe popullit të tij: “Ç’farë adhuroni?

86. A është mashtrimi - të adhuruar të tjerë të rremë në vend të Allahut që ju dëshironi?

87. Po ç’mendoni atëherë për Zotin e Aleminit (të gjithësisë, të njerëzve dhe të xhindeve)?”

88. Pastaj u hodhi një shikim yjeve,

89. Dhe tha: “Me të vërtetë që jam i molepsur me murtajë (ai e bëri këtë për të qëndruar në tempullin e tyre të idhujve për t’i shkatërruar ata e të mos shkonte me ta në festën e tyre pagane).”

90. Kështu ata u larguan dhe ikën prej tij (nga frika e sëmundjes).

91. Pastaj ai u kthye të adhuruarve (zotave - idhujve të tyre) dhe tha: “A nuk do të hani (nga ajo që ju kanë sjellë)?

92. Si është puna me ju që nuk flisni?”

93. Pastaj u kthye mbi ta duke i goditur me dorën e djathtë.

94. Ndërsa ata (njerëzit) erdhën drejt tij me rrëmbim.

95. Ai u tha: “A adhuroni ato që ju vetë i gdhendni?

96. Ndërsa Allahu ju ka krijuar ju dhe çfarë ju bëni e veproni!”

97. Ata thanë: “Bëni për të një ndërtesë (thuhet se ishte si furrë) dhe hidheni atë në zjarrin flakërues!”

98. Kështu ata vendosën një përbetim kundër tij, por Ne i bëmë ata më të poshtëruarit.

99. Ndërsa tha (pasi u shpëtua nga zjarri): “Me të vërtetë që do të shkoj te Zoti im. Sigurisht që Ai do të më udhëzojë!”

100. “Zoti im! Më dhuro (pasardhës) nga të drejtët!”

101. Kështu Ne i dhamë lajmin përgëzues të një djali durues të madh.

102. Dhe kur ai (i biri) u rrit mjaft sa të ecte me të, ai tha: “O biri im! Kam parë në ëndërr që po të prisja ty (duke të bërë kurban për Allahun). Mendo pra, si e shikon! I biri i tha: “O baba! Bëje atë që je urdhëruar, se do të më gjesh mua, në dashtë Allahu, prej durimtarëve.”

103. Pastaj, kur të dy ia nënshtruan veten plotësisht (Vullnetit të Allahut) dhe ai e shtriu atë me ballin përtokë (për ta bërë kurban),

104. Ne i thirrëm atij: “O Ibrahim!

105. Ti e përmbushe tashmë ëndrrën!” Sigurisht që kësisoj i shpërblejmë Ne Muhsinunët (mirëpunuesit në Rrugë të Allahut).

106. Sigurisht që kjo, vërtet ishte një provë e qartë.

107. Dhe Ne e liruam atë me anë të një kurbani të madh (dash nga Xhenneti);

108. Dhe Ne lamë për të (përkujtim përgëzues) ndër brezat e mëpastajmë.

109. “Selam - (Paqja Jonë qoftë) mbi Ibrahimin!”

110. Kësisoj i shpërblejmë Ne Muhsinunët (mirëpunuesit në Rrugën e Allahut).

111. Vërtet që ai (Ibrahimi) ishte nga robët Tanë besimtarë.

112. Dhe i dhamë atij lajmin përgëzues të Is’hakut - Pejgamber nga të drejtët.

113. Ne e bekuam atë dhe Is’hakun, ndërsa nga pasardhësit e tyre ka (disa) që punojnë mirësi e drejtësi dhe disa që qartë e gabojnë veten e tyre.

114. Dhe vërtet që Ne u dhuruam Mirësinë Tonë, Musait dhe Harunit.

115. Dhe Ne i shpëtuam ata dhe popullin e tyre nga mjerimi i madh;

116. Dhe Ne i ndihmuam ata, kështu që ata qenë që dolën fitimtarë.

117. Dhe Ne u dhamë atyre (të dyve) Librin qartësues;

118. Dhe Ne i udhëzuam ata (të dy) në Udhën e Drejtë.

119. Dhe Ne lamë për ata (të dy, përkujtim përgëzues) ndër brezat e mëpastajmë.

120. “Selam (Paqja Jonë qoftë) mbi Musain dhe Harunin!”

121. Sigurisht që kësisoj i shpërblejmë Ne Muhsinunët (mirëpunuesit në Rrugën e Allahut).

122. Vërtet që ata të dy ishin nga robët Tanë besimtarë.

123. Dhe vërtet që Iljasi qe një nga të Dërguarit.

124. Kur ai i tha popullit të tij: “A nuk i frikësoheni Allahut?

125. A do të lutni Bealin (idhull i adhuruar prej këtij populli) dhe të hiqni dorë nga më i Miri i krijuesve,

126. Allahu, Zoti juaj dhe i baballarëve tuaj të parë?”

127. Por ata e përgënjeshtruan atë (Iljasin), kështu që ata medoemos do të sillen (në ndëshkim),

128. Përveç robëve të zgjedhur të Allahut (njerëzit me besim të plotë, të bindur, besimtarë të vërtetë në Fenë e Allahut, në Islam).

129. Dhe Ne lamë për të (përkujtim përgëzues) ndër brezat e pastajmë,

130. “Selam (Paqja Jonë qoftë) mbi Iljasin!”

131. Sigurisht që kësisoj i shpërblejmë Ne Muhsinunët (mirëpunuesit në Rrugën e Allahut).

132. Vërtet që ai ishte nga robët Tanë besimtarë.

133. Dhe vërtet që edhe Luti ishte nga të Dërguarit.

134. Kur Ne e shpëtuam atë dhe familjen e tij të gjithë,

135. Përveç një gruaje në moshë (bashkëshortja e Lutit), e cila qe nga ata që mbetën pas (me të ndëshkuarit).

136. Pastaj Ne i shkatërruam të tjerët (që mbetën pas në qytetin e Sodomit, aty ku sot është Deti i Vdekur).

137. Dhe ju (Kurejshë, politeistë, mosbesimtarë) kaloni atypari në mëngjes (ditën),

138. Edhe natën. A nuk do të merrni vesh, pra?

139. Dhe vërtet që edhe Junusi ishte nga të Dërguarit.

140. Kur ai vrapoi drejt anijes së ngarkuar,

141. Ai (pranoi të) hidhte short dhe ai qe nga të humburit.

142. Pastaj atë e gëlltiti peshku i madh pasi kishte bërë një veprim për të cilin duhej të ngarkohej me faj.

143. E po të mos ishte nga ata që e lavdërojnë Allahun,

144. Ai padyshim që do të kishte mbetur brenda në barkun e tij (të peshkut) deri në Ditën e Ringjalljes.

145. Por Ne e hodhëm atë në bregun e zhveshur, ndërsa qe i sëmurë.

146. Dhe Ne bëmë që të rritej mbi të një bimë kungulli.

147. Dhe Ne e dërguam atë te (një popull prej) njëqind mijë a më shumë.

148. Dhe ata besuan, kështu që Ne i lamë ata të shijojnë lumturi për një kohë.

149. Tani pyeti ata (Kurejshit, o Muhammed): “A për Zotin tënd janë vetëm bijat dhe për ta bijtë?”

150. Apo Ne i krijuam melekët femra duke qenë ata dëshmitarë?

151. Nuk ka dyshim që është shpifja e tyre (e paganëve kurejshë) që thonë:

152. “Allahu ka lindur (melekët janë bijat e Allahut)?!”

153. A paska zgjedhur Ai bijat përmbi bijtë?

154. Ç’keni! Si gjykoni?

155. A nuk do të përkujtoni, pra?

156. Apo keni argument të qartë?

157. Silleni atëherë Librin tuaj nëse jeni të drejtë!

158. Dhe kanë trilluar edhe një afërsi ndërmjet Tij dhe xhindeve, por xhindet e dinë mirë se ata padyshim që do të duhet të dalin (para Tij, se ata do të mirren në llogari).

159. Lavdi i qoftë Allahut! (Ai është i lirë) nga gjithçka që ata ia mveshin Atij!

160. (Këto trillime i bëjnë paganët, politeistët, mohuesit) përveç robëve të zgjedhur të Allahut (besimtarët e vërtetë në Fenë e Allahut, në Islam) të cilët Ai i zgjedh (për Mëshirën e Tij).

161. Kështu pra, me të vërtetë ju dhe ata të cilët ju i adhuroni,

162. Nuk mundeni të humbni (të largoni ndonjë nga besimtarët nga Allahu),

163. Përveç atyre që janë paracaktuar të digjen në Xhehenem!

164. Nuk ka asnjë prej nesh (melekëve), që nuk e ka vendin e tij të njohur;

165. Vërtet që ne (melekët), ne jemi të rreshtuar (në adhurim).

166. Vërtet që ne (melekët), ne jemi ata që lartësojnë (Lavditë e Allahut, që kryejmë falje).

167. Dhe në të vërtetë ata (paganët arabë) ishin që thoshin:

168. “Po të kishim para ardhjes tënde (Muhammedit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) ndonjë njoftim nga të parët,

169. Padyshim që do të kishim qenë robër të zgjedhur të Allahut (besimtarë të vërtetë)!”

170. Por (tash që u erdhi i Dërguari dhe Kur’ani), ata e mohojnë atë; Por shpejt do ta marrin vesh ata!

171. Dhe sigurisht që Fjala Jonë, ka kaluar qysh më parë për robët Tanë të Dërguar,

172. Se ata me siguri do të nxirren ngadhënjyes.

173. Dhe se ushtritë Tona, ato do të jenë fitimtare.

174. Kështu që largohu prej tyre për pak kohë (O Muhammed),

175. Vështroj ata dhe ata do të shohin (ndëshkimin)!

176. A kërkojnë të shpejtohet Ndëshkimi Ynë?

177. Atëherë pra, kur ai t’u zbresë në oborr, vërtet i keq do të jetë mëngjesi për ata që qenë këshilluar!

178. Kështu që largohu prej tyre për pak kohë (O Muhammed),

179. Dhe vështroj ata dhe ata do të shohin (ndëshkimin)!

180. Lavdi Zotit tënd, Zotit të Nderimit dhe të Fuqisë! (Ai është i Lirë) nga gjithë çfarë ata ia mveshin Atij!

181. Dhe paqja qoftë mbi të Dërguarit!

182. Dhe gjithë lavdërimet dhe falënderimet janë për Allahun, Zotin e Aleminit (Zoti i gjithë botëve, i gjithësisë dhe i gjithë ç’gjindet në të, gjithë ç’ka krijuar Allahu, Zoti i njerëzve dhe i xhindeve).

Sure 38: Sad

Bismil-lahir Rrahmanir Rrahim

1. Sad. Betohem për Kur’anin gjithë përkujtim.

2. Por ata që nuk besojnë janë në krenari të rreme dhe në kundërshti.

3. Sa shumë gjenerata para tyre Ne kemi asgjësuar! Dhe ata thirrën kur nuk kishte më aspak kohë për të shpëtuar!

4. Dhe ata (Arabët paganë) habiten që një këshillues (Muhammedi sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) u ka ardhur nga vetë mesi i tyre! Dhe mosbesimtarët thonë: “Ky është magjistar, gënjeshtar.

5. A i ka bërë ai (të gjithë) zotat në Një Zot?! Vërtet që kjo është një gjë e çuditshme!”

6. Dhe prijësit nga mesi i tyre silleshin (duke thënë): “Vazhdoni dhe qëndroni të palëkundur tek të adhuruarit tuaj (idhujt)! Vërtet që kjo është një gjë e kurdisur (kundër jush)!

7. Ne nuk kemi dëgjuar si kjo nga feja e kohëve të fundit (Krishterimi). Kjo nuk është tjetër veçse shpikje (e re)! (Tefsir Al-Kurtubi).

8. A është zbritur Përkujtuesi vetëm tek ai nga mesi ynë?” Por ata janë në dyshim për Përkujtuesin Tim (Kur’anin)! Jo! Por ata nuk e kanë shijuar Ndëshkimin Tim!

9. Apo mos kanë ata thesaret e Mëshirës së Zotit tënd, të Gjithëfuqishmit, Dhuruesit të Vërtetë?

10. Apo mos është se sundimi i qiejve dhe i tokës dhe i gjithë ç’gjindet ndërmjet tyre është i atyre? Nëse është kështu, le të ngjiten me mjetet (ose me litarët drejt qiejve)!

11. (Ngaqë mohuan Mesazhin e Allahut) ata do të jenë ushtri e shpartalluar sikur edhe hordhitë e mëdha të kohëve të vjetra.

12. Para tyre (pati shumë që) mohuan të Dërguarit, - populli i Nuhut, Aadi dhe Faraoni - njeriu i hurit (me të ndëshkonte popullin).

13. Edhe Themudi, edhe populli i Lutit, dhe Banorët e Pyllit (populli i Medjenit ku qe dërguar Shuajbi ‘alejhis–selam); - të tilla qenë hordhitë e mëdha.

14. Secila prej tyre veçse i përgënjeshtroi të Dërguarit, kështu që Ndëshkimi Im u përligj (qe i merituar dhe i pashmangshëm).

15. Edhe këta presin vetëm një Saihah (thirrja e madhe - fryrja e Surit nga meleku Israfil) e cila (kur të vijë) nuk do të ketë më pritje a mbarim (derisa të shuhet gjithçka e të mbetet vetëm Allahu i Vetëm, gjithë Madhështi, i Pakufi, gjithë Nderim në Lavdi).

16. Dhe thonë: “Zoti ynë! Na e shpejto neve El-Kittan (shënimet tona të veprave të mira dhe të këqia që të mund ta shohim atë) para Ditës së Llogarisë!”

17. Ji i duruar (O Muhammed) për çfarë thonë ata dhe kujto robin Tonë, Daudin të pajisur me fuqi. Vërtet që ai gjithnjë qe që drejtohej për të gjitha çështjet dhe me pendim (tek Allahu).

18. Me të vërtetë që Ne i bëmë malet të lartësojnë Lavditë Tona bashkë me të, gjithë pasditën (Ashi - nga mesdita deri në mbrëmje) dhe gjithë paraditën (Ishrak - nga lindja e diellit deri në mesditë).

19. (Po kështu) edhe zogjtë mblidheshin: të gjithë bashkë me të i ktheheshin Allahut dhe lartësonin Lavditë e Tij. (Tefsir Al-Kurtubi).

20. Ne e bëmë të fuqishme mbretërinë e tij dhe i dhamë atij El-Hikmeh (Pejgamberinë, dhuntinë e dijes së plotë mbi Fenë e Allahut) dhe gjykim të drejtë në fjalë e vendim.

21. Dhe a të ka arritur ty lajmi i ndërgjykuesve, kur ata kapërcyen murin në dhomën e tij të faljes (në Mihrab)?

22. Kur ata hynë tek Daudi, ai u trondit prej tyre, por ata i thanë: “Mos u frikëso! Ne jemi dy palë në kundërshtim dhe njëri i ka bërë padrejtësi tjetrit. Gjyko pra, mes nesh me vërtetësi dhe mos na bëj padrejtësi. Dhe na udhëzo në Rrugën e Drejtë.

23. Vërtet që ky vëllai im (i fesë) ka nëntëdhjetë e nëntë dhen, ndërsa unë kam vetëm një dele dhe më thotë: ‘Ma lër atë në dorë mua’, dhe më mundi me fjalë.”

24. (Daudi menjëherë, pa dëgjuar tjetrin) tha: “Ai të ka bërë ty padrejtësi duke kërkuar delen tënde për t’ia shtuar tufës së tij. Dhe me të vërtetë, shumë bashkëpjesëtarë i bëjnë padrejtësi njëri-tjetrit përveç atyre të cilët besojnë dhe punojnë mirësi e drejtësi. E sa pak janë ata!” Dhe Daudi e kuptoi që Ne e kishim vënë atë në provë dhe kërkoi Faljen e Zotit të tij duke rënë i përkulur (me fytyrë në tokë në sexhde) dhe iu kthye (Allahut) me pendim.

25. Kështu pra, Ne ia falëm atij atë dhe vërtet që për të është një afrim i madh drejt Nesh dhe një vend i mirë në kthimin e fundit (në Xhennetin e Lartë).

26. O Daud! Me të vërtetë që Ne të kemi vendosur ty si trashëgues në tokë, kështu që gjyko mes njerëzve me të vërtetën e drejtësinë dhe mos ndiq dëshirën tënde, pasi ajo do të të largojë nga Rruga e Allahut. Sigurisht se ata që enden të humbur larg Rrugës së Allahut, kanë ndëshkim të rreptë, për shkak se ata e harruan Ditën e Llogarisë.

27. Dhe Ne nuk i krijuam qiellin dhe tokën dhe gjithë ç’është ndërmjet tyre pa qëllim! Ky është gjykim i atyre që nuk besojnë! Pra, mjerë për ata që nuk besuan (në Islam) nga Zjarri!

28. A do t’i trajtojmë ata që besojnë (Allahun Një e të Vetëm, në Islam) dhe që punojnë mirësi e drejtësi si Mufsidunë (që i bashkojnë shokë Allahut dhe bëjnë krime) në tokë? Apo do t’i trajtojmë Ne Muttekunët (të përkushtuarit në Besimin e Pastër Islam) si Fuxhxharë (kriminelë, mohues të së drejtës e të vërtetës, të poshtër)? (Jo, kurrë!).

29. (Ky është) një Libër (Kur’an) gjithë bekime e mirësi, të cilin Ne ta kemi zbritur ty me qëllim që ata të mendojnë e të thellohen në Vargjet e tij dhe që njerëzit e brumosur me mendje të shëndoshë të mund të përkujtojnë.

30. Daudit Ne i dhuruam Sulejmanin. Sa rob i shkëlqyer! Vërtet që ai ishte që kthehej gjithnjë me pendim (drejt Nesh)!

31. Kur atij iu sollën përpara një pasdite kuaj të përgatitur mirë, të racës më të mirë (për Xhihad, në luftë për Çështjen e Allahut).

32. Tha: “Vërtet që desha të mirën (këta kuaj) në vend të përkujtimit të Zotit tim (të faljes së vaktit të pasditës)”, derisa kaloi koha dhe (dielli) ishte fshehur nën mbulesë (të natës).

33. (Pastaj tha): “M’i sillni ata prapë!” Pastaj filloi të kalonte dorën mbi këmbët dhe qafat e tyre (duke i lëmuar të gjithë deri në fund).

34. Dhe vërtet që Ne e sprovuam Sulejmanin dhe Ne e vendosëm në fronin e tij Xhesedun (një shejtan, kështu që ai e humbi përkohësisht mbretërimin gjatë kësaj sprove), por ai vërtet që iu kthye Allahut me nënshtrim e pendim (dhe u kthye te froni dhe mbretërimi i tij me Mirësinë dhe Përkujtimin e Allahut).

35. Ai tha: “Zoti im! Më fal mua dhe më dhuro mua mbretërim të atillë që të mos i shkojë (e të mos ketë) asnjë pas meje: Vërtet që Ti, Ti je Dhuruesi i Vërtetë i Begative pa kufi!”

36. Kështu Ne ia nënshtruam atij erën të fryjë lehtë nën urdhërin e tij në çdo drejtim që ai donte,

37. Edhe shejtanët nga xhindet (duke përfshirë) çdo lloj ndërtuesi dhe zhytësi,

38. Si edhe të tjerë të lidhur në pranga.

39. (I tha Allahu Sulejmanit): “Kjo është Dhurata Jonë, kështu që nëse ti shpenzon ose shtrëngohesh, asnjë llogari nuk do të të kërkohet.”

40. Dhe vërtet që për të është një afrim i madh drejt Nesh edhe një vend i mirë në kthimin e fundit (në Xhennetin e Lartë).

41. Dhe kujto robin Tonë, Ejubin, kur ai i thirri Zotit të tij: “Me të vërtetë që shejtani më ka prekur mua me mjerim (duke humbur shëndetin) dhe me ndëshkim (duke humbur pasurinë)!”

42. (Allahu iu përgjigj:) “Bjeri tokës me këmbë: Ky është burim uji për t’u larë, i freskët për t’u pirë.”

43. Dhe ia kthyem atij familjen e tij dhe dy herë më tepër nga ç’e pati si Mëshirë prej Nesh dhe Përkujtues për ata që janë të brumosur me mendje të shëndoshë.

44. (Allahu i tha): “Dhe merr në dorë një tufë bari të hollë dhe bjeri me të (bashkëshortes tënde), e mos e thyej betimin.” Me të vërtetë që Ne e gjetëm atë të durueshëm.

45. Dhe kujto robët Tanë: Ibrahimin, Is’hakun dhe Jakubin, (të gjithë) me fuqi (në adhurim ndaj Nesh) dhe me kuptimin e thellë të fesë (me largpamësi).

46. Sigurisht që Ne i zgjodhëm ata (për një qëllim të lartë) duke u dhuruar mirësinë e mesazhit të përkujtimit të Shtëpisë (së Fundit të njerëzve).

47. Dhe ata janë tek Ne me të vërtetë nga të përzgjedhurit dhe nga më të mirët!

48. Dhe kujto Ismailin, Eljasan, Dhulkiflin, që të gjithë prej të zgjedhurve.

49. Ky është një Mesazh dhe padyshim që për Muttekunët (të përkushtuarit në Besimin e Pastër Islam) është më i miri kthimi i fundit,

50. Kopshtet e Përhershme të Xhennetit të Adnit, dyert e të cilit do të jenë të hapura për ta.

51. Atje ata do të pushojnë; atje do të kërkojnë për fruta të shumtë dhe pije;

52. Dhe pranë tyre do të rrinë gra të dëlira që i ndalojnë shikimet e tyre (duke mos dëshiruar veç bashkëshortët e tyre), (bashkëshorte) të një moshe.

53. Kjo është çfarë ju është premtuar juve (të përkushtuarve) për Ditën e Llogarisë.

54. (Do t’u thuhet atyre): “Ky është Dhurimi e Furnizimi Ynë që nuk do të shterojë kurrë.”

55. Kjo është kështu! Dhe për Tagunët (mohuesit e Njësisë së Allahut, të pabindurit, keqbërësit),- është më i keqi kthim i fundit (Zjarri).

56. Xhehenemi! Ku do të digjen dhe vërtet, sa i keq ai vend për të mbetur!

57. Kjo kështu! Atëherë le ta shijojnë atë,- ujë të valuar dhe qelb të ndyrë nga plagët që kullojnë!

58. Edhe ndëshkime tjera të këtij lloji,- të gjitha bashkë!

59. “Kjo është një ushtri që hyn me ju (u thonë melekët të parëve)! Aspak mirëpritje për ta! Padyshim që ata do të digjen në Zjarr!

60. (Ata që u shkuan pas humbësve që i sollën në këtë humbje, do të thonë): “Edhe për ju, pra! Aspak mirëpritje për ju! Jeni ju (humbës) që na e sollët neve këtë (sepse ju na humbët në dynja). Sa i keq është ky vend për të qëndruar në të!”

61. Ata do të thonë: “O Zoti ynë! Kushdo të jetë që na e solli neve këtë, shtoji atij ndëshkim të dyfishtë në Zjarr!”

62. Dhe do të thonë: “Si është puna me ne që nuk po shohim njerëz të cilët ne i quanim prej të këqijve?

63. A mos i kemi pasë marrë për t’u tallur me ta, apo nuk mund t’i kapë shikimi ynë?”

64. Padyshim që kjo është tamam e vërteta: kundërshtitë dhe kundërpaditë e ndërsjella të banorëve të Zjarrit!

65. Thuaj: “Unë jam vetëm këshillues dhe nuk ka asnjë të adhuruar tjetër të merituar veç Allahut, të Vetmit, të Papërballueshmit, më të Lartit,

66. Zotit të qiejve dhe të tokës dhe i gjithë ç’gjindet ndërmjet tyre, i Gjithëfuqishmi, gjithnjë Falësi i Madh.”

67. Thuaj: “Ai (Kur’ani) është një lajm i madh,

68. Të cilit ju i ktheni shpinën!

69. Unë nuk kam asnjë dije për eliten (melekët) atje lart, kur ata dyshonin e bënin fjalë (për krijimin e Ademit).

70. Vetëm kjo më është shpallur mua: që me të vërtetë unë jam këshillues i qartë.”

71. (përmend) Kur Zoti yt u tha melekëve: “Me të vërtetë që Unë do të krijoj njeriun nga balta.

72. Kështu pra, kur Unë t’i kem dhënë plotësisht formën atij dhe t’i kem fryrë shpirtin që Unë e kam krijuar për të, atëherë përkuljuni atij duke i rënë në sexhde (me nderim).”

73. Kështu melekët të gjithë i ranë në sexhde me nderim, të gjithë së bashku:

74. Vetëm Iblisi shfaqi kryelartësi dhe qe prej mohuesve.

75. (Allahu) Tha: “O Iblis! Ç’të ndaloi ty që t’i mos i biesh në sexhde atij të cilin Unë e krijova me Dy Duart e Mia? A je tepër i kryelartë (që t’i biesh Ademit në sexhde), apo je prej të lartëve?”

76. (Iblisi) tha: “Unë jam më i mirë se ky: Ti më krijove mua nga zjarri dhe këtë Ti e krijove nga balta.”

77. (Allahu) i tha: “Dil pra prej këndej, pasi me të vërtetë ti je i përzënë.

78. Dhe me të vërtetë mbi ty do të jetë Mallkimi Im deri Ditën e Shpërblimit.”

79. (Iblisi) tha: “Zoti im! Më jep pra mua afat deri Ditën kur të ringjallen (të vdekurit).”

80. (Allahu) Tha: “Sigurisht që të është dhënë afat,

81. Deri Ditën e kohës së përcaktuar.”

82. (Iblisi) tha: “Atëherë, me Fuqinë Tënde, padyshim që unë do t’i fus të gjithë në rrugë të shtrembër,

83. Përveç robëve të Tu të zgjedhur e të udhëzuar nga mesi i tyre (të nënshtruar ndaj Allahut, besimtarë të vërtetë e të vendosur në Fenë e Allahut, në Islam).”

84. (Allahu) Tha: “Pra, e Vërteta është dhe të Vërtetën Unë e them,

85. Se Unë me të vërtetë do ta mbush Xhehenemin me ty dhe me ata prej atyre (njerëzve) që do të vijnë pas teje, me ju të gjithë së bashku.”

86. Thuaj (O Muhammed): “Asnjë shpërblim nuk ju kërkoj për të (për Kur’anin) dhe unë nuk jam nga Mutekel-lifunët (ata që shtiren dhe trillojnë gjëra të paqena).

87. Ai (Kur’ani) nuk është veçse Mesazh përkujtues për gjithë Alemin (për njerëzit, për xhindet dhe për gjithçka që ekziston).

88. Dhe sigurisht që ju do ta mësoni të vërtetën e tij shumë afër.”